Search results

1

Zasady przetargowego trybu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa

100%

Michałowski R.

Studia Iuridica Agraria

|

2011

|

vol. 9

43-59

EN

Tender is fundamental procedure leading to conclusion of the sale agreement of the properties belonging to the Agricultural Property Resources of the State Treasury in accordance with the Act on the Management of Agricultural Properties owned by the State Treasury. The author distinguishes several principles, which shall be applied to the above way of conclusion of the sale agreement. The general principle of the proper management reflects in all legal forms of disposition of agricultural properties owned by the State Treasury. Its violation doesn’t cause an invalidity of the sale contract. Appropriate principles, which shall be applied to the tender are as follows: principle of openess, principle of equal treatment and equal access to the tender, principle of fair competition, principle of uniformity and principle of equivalency. Unlike opinions in legal doctrine, the author states that the openess and uniformity are the separate principles. All principles indicate values on which the legal institution of the tender is founded. These principles are also the grounds to formulate the rules of interpretation, which are useful during the operation of decoding of the legal norms.

2

Retroaktivita jako diskursivní pojem?

51%

Šejvl M.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2017

|

vol. 156

|

issue 1

37-62

EN

The presented article in the beginning analyses various definitions of retroactivity and classification of various situations connected with the intertemporal effect of legal norms in the works of various Czech legal scholars. On the basis of this analysis it tries to identify and solve variousproblems (e.g. by distinguishing between material and formal applicability of legal norm). Then it presents its own classification of various situations connected with the intertemporal effect of legal norm and stress the importance of distinguishing between “real” retroactivity (Echte Rückwirkung), “apparent” retroactivity (Unechte Rückwirkung) and retrospectivity. It tries to argue that “real” retroactivity is not used in practice and that retrospectivity is used instead. Then it discusses the possibility to understand the concept of retroactivity as a legal principle and concludes that if we accept this understanding, then the concept of retroactivity becomes irrelevant. It also analyzes the concept of retroactivity as an essentially contested concept, and establishes the distinction between legal principles and essentially contested concepts and concludes that we shall still maintain such understanding of retroactivity which treats it as a criterial concept and only afterwards we shall decide whether some intertemporal effect of legal norm is unacceptable in the light of legal principles.

CS

Tento článek nejdříve analyzuje vymezení retroaktivity a klasifikaci různých situací spojených s intertemporálním působením právní normy tak, jak je prováděna u různých právních teoretiků, a snaží se identifikovat různé problémy spojené s těmito vymezeními a klasifikacemi. Poté se snaží některé problémy řešit (např. rozlišováním mezi formální a materiální působností normy). Následně přináší vlastní klasifikaci těchto situací, v níž zejména klade důraz na rozlišování mezi pravou retroaktivitou, retrospektivou a nepravou retroaktivitou, aby pak ukázal, že se pravá retroaktivita v právu vlastně neprovádí a místo ní se používá retrospektiva. Dále se snaží prozkoumat možnosti chápání retroaktivity jako právního principu, přičemž zakončuje, že pokud by byl pojem retroaktivity chápán jako právní princip, pak by se stal tento pojem pro rozhodování o přípustnosti nějakého intertemporálního působení právní normy vlastně irelevantním. Na závěr diskutuje možnost chápat pojem retroaktivity jako diskursivní pojem, pokouší se ustavit rozdíl mezi diskursivními pojmy a právními principy, aby nakonec zakončil, že je vhodné nadále pojem retroaktivity chápat jako pojem klasifikační a teprve poté rozhodovat o nepřípustnosti nějakého intertemporálního působení práva na základě právních principů.

3

Istota i znaczenie (funkcje) zasad postępowania sądowoadministracyjnego

51%

Wiktorowska A.

Studia Prawa Publicznego

|

2016

|

issue 2 (14)

31-47

EN

There are two main platforms on which the role and importance of the principles of procedural law can be observed. One concerns the basic functions played by these principles, i.e. the function that orders the process, the function that shapes the process model, the interpretative function and the cognitive function. The other platform concerns the reference sphere i.e. a sphere to which these principles are or may be of importance owing to the functions they have. Thus it comprises the sphere of making and enforcing law and its criticism, the law teaching and researching sphere, the practical sphere, the political-ideological sphere and last but not least the sphere of codiﬁ ed and non-codiﬁ ed law. This division however is not absolute. There exists, for example, convergence between the sphere of law enforcement and law practice as well as between the sphere of law criticism and law teaching or researching. A similar convergence may be observed between the law making and the political-ideological spheres. The two platforms cross over and create meeting points in which individual functions of principles in relevant reference spheres may be marked. At the law-making stage, the ordering function harmonises legal solutions adopted in a legislative act whereas at the law-enforcement stage it facilitates construction of a legal text. The shaping of a model of proceedings in administrative courts by principles means that these principles make it possible to determine the structure of institutions and procedural solutions in proceedings before administrative courts, while the interpretative function occurs only in the sphere of law enforcement and criticism. The cognitive function is mainly signiﬁ cant for the law teaching and researching sphere, but also for the law practice, including criticism.

4

Teoretyczno-prawna koncepcja zasad ogólnych Kodeksu postępowania administracyjnego

51%

Wiktorowska A.

Studia Prawa Publicznego

|

2013

|

issue 2

13-39

EN

Jurisprudence distinguishes between (legally binding) principles-norms and (non-legally binding) principles-postulates. Both are further differentiated by into descriptive principles (describing the manner in which certain legal institutions are shaped) and directive principles (understood as a prescription – order or prohibition – of conduct). Such a dichotomic division of the general principles of the Code of administrative procedure (CAP) proves little useful. It is also an unsatisfactory division in which the concept of the general principles of CAP cannot be fully and adequately worked out. When a general principle or rule is only approached in a directive manner, neither the exceptions to it or its guarantees are accounted for, and consequently the construction of a principle is incomplete. Hence the need to complement the general principles of the CAP with detailed principles approached in a descriptive manner. Consequently, instead of dividing the CAP principles into directive and descriptive ones, for each principle the directive and descriptive aspect has been identified. Likewise, approaching a given principle in a descriptive manner only, i.e. denoting and commenting on its static state, albeit right, is also incomplete. Therefore it seems justified to see a general principle of the CAP as a triad consisting of an abstract norm, a model norm and a concrete norm. The general principles of the CAP in the sense of abstract norms constitute model solutions that are not legally binding, but which relate to values which the doctrine considers leading. The general principles of the CAP in the sense of model norms are the legally binding norms that have been expressly codified and which are the generally adopted model solutions in general administrative proceedings. They constitute a part of a legal norm identical with the concrete norm and are seen as a principle of a general character, usually without exceptions. The general principles of the CAP in the sense of concrete norms are the legally binding norms that contain a preferred legal norm that has been directly formulated in the general principle and modified or amended by guarantees and exceptions resulting from the provisions of the detailed principles of the CAP.

PL

Dotychczas w nauce prawa wypracowano odróżnienie zasad-norm (obowiązujących prawnie) i zasad-postulatów (nie mających mocy obowiązującej) i towarzyszące im rozróżnienie na zasady w znaczeniu opisowym (relacjonujące sposób ukształtowania pewnych instytucji prawnych) i zasady w znaczeniu dyrektywalnym (rozumiane jako nakaz lub zakaz postępowania). Na gruncie Kodeksu postępowania administracyjnego (KPA) dychotomiczny podział zasad ogólnych KPA na zasady w znaczeniu opisowym i dyrektywalnym okazuje się mało przydatny. Jest niewystarczający do prawidłowego i pełnego opracowania koncepcji zasad ogólnych KPA. Dyrektywalne jedynie ujęcie zasady ogólnej pozostawia na uboczu wyjątki od zasady oraz jej zabezpieczenia, czyniąc konstrukcję zasady ogólnej niepełną. Dlatego zachodzi konieczność dopełnienia tego sposobu pojmowania zasady ogólnej KPA sposobem opisowym, który uwzględnia zakres przejawiania się zasady w rozumieniu dyrektywalnym w przepisach szczegółowych KPA. Stąd też zamiast dzielić zasady ogólne KPA na zasady dyrektywalne i zasady opisowe wyodrębniono w każdej z nich aspekt dyrektywalny i aspekt opisowy. Nie można też poprzestać tylko na opisowym ujęciu zasady oznaczającym jej opis statyczny i komentatorski, który jest prawidłowy, ale w sposób niepełny ujmuje daną zasadę. Zasadny wydaje się zatem sposób pojmowania zasady ogólnej KPA w postaci triady, której konstrukcję tworzą: zasada abstrakcyjna, zasada modelowa i zasada konkretna. Zasady ogólne KPA w sensie zasad abstrakcyjnych są to nieobowiązujące prawnie wzorce rozwiązań poszczególnych kwestii procesowych, odpowiadające wartościom, które uważa za wiodące ich twórca (ustawodawca, doktryna prawa). Zasady ogólne KPA w sensie zasad modelowych są to obowiązujące prawnie, jako skodyfikowane explicite w przepisach, ogólne wzorce rozwiązań procesowych przyjęte w postępowaniu administracyjnym ogólnym. Stanowią część normy prawnej tożsamej z zasadą konkretną. Są utożsamiane z przepisem o charakterze ogólnym i na ogół bezwyjątkowym. Zasady ogólne KPA w sensie zasad konkretnych są to obowiązujące normy prawne, zawierające w swej treści preferowaną przez ustawodawcę, sformułowaną wprost w przepisie regułę ogólną, zmodyfikowaną za pośrednictwem gwarancji i wyjątków wynikających z przepisów szczegółowych KPA.

5

Zakres przedmiotowy reguły in dubio pro reo, czyli o możliwości rozstrzygania na korzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości prawnych (analiza kompleksowa)

51%

Łukowiak B.

Problemy Prawa Karnego

|

2022

|

vol. 6

|

issue 2

1-41

EN

The aim of the study is to examine the question of the substantive scope of the in dubio pro reo rule, i.e. the determination of a decades-long dispute whether the order to decide irresolvable doubts in favour of the accused, as expressed in Article 5 (2) of Polish Code of Criminal Procedure, also concerns legal matters, or whether it should only be used to clarify factual doubts. This article is a first comprehensive analysis of this issue. It sets out all the arguments put forward so far for each of the opposing views, as well as a number of own arguments which have not yet been taken into account. The first part of the text examines, inter alia, the legal nature of the in dubio pro reo directive, in particular its relationship with the presumption of innocence. The following section examines, inter alia, the impact of successive changes in criminal procedural law on solving the problem of the scope of the rule in question and compares the directive with similar rules in other fields of law.

PL

Celem pracy jest analiza problemu zakresu przedmiotowego reguły in dubio pro, czyli rozstrzygnięcie trwającego od dekad sporu, czy wyrażony w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego nakaz rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego dotyczy również wątpliwości prawnych, czy też powinno się z niego korzystać wyłącznie przy rozstrzyganiu wątpliwości o charakterze faktycznym. Artykuł ten stanowi pierwszą kompleksową analizę tego zagadnienia. Przedstawiono w nim zarówno wszystkie dotychczas wysuwane argumenty na rzecz każdego z przeciwstawnych poglądów, jak i wysunięto szereg własnych, niedostrzeganych dotąd argumentów. W pierwszej części tekstu analizie poddano m.in. charakter prawny dyrektywy in dubio pro reo, w tym zwłaszcza jej związek z zasadą domniemania niewinności. W dalszej jego części zbadano m.in. jaki wpływ na rozstrzygnięcie problemu przedmiotowego zakresu omawianej reguły mogły mieć kolejne nowelizacje przepisów prawa karnego procesowego, a także zestawiono tę dyrektywę z analogicznymi regulacjami z zakresu innych gałęzi prawa.

Refine search results

2 Studia Prawa Publicznego

1 Problemy Prawa Karnego

1 Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

1 Studia Iuridica Agraria

2 Wiktorowska A.

1 Michałowski R.

1 Łukowiak B.

1 Šejvl M.

1 2022

1 2019

1 2017

1 2013

1 2011

Zasady przetargowego trybu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa

Retroaktivita jako diskursivní pojem?

Istota i znaczenie (funkcje) zasad postępowania sądowoadministracyjnego

Teoretyczno-prawna koncepcja zasad ogólnych Kodeksu postępowania administracyjnego

Zakres przedmiotowy reguły in dubio pro reo, czyli o możliwości rozstrzygania na korzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości prawnych (analiza kompleksowa)