Search results

1

PRELIMINARY REFERENCE PROCEDURE: SOME HISTORICAL LESSONS

100%

Sedlova Z.

Sociālo Zinātņu Vēstnesis

|

2016

|

issue 2

101-112

EN

The article recalls the significance of a preliminary reference procedure within the European integration process and, in particular, its role for representation of the individual’s interests before the European Union’s judiciary. The author identifies the main problem - a gap in legal protection exists when a national court does not share a party’s conviction that a preliminary reference on a question of the European Union law is necessary to reach a decision, even if the court is under the duty to address the Court of Justice. Hence, the target of the research is to explore whether there have historically been any legal remedies to safeguard the individual’s interests, when the issue of addressing the court of Luxembourg is at stake. The author primarily uses historical and comparative methods to deal with the question. Being said that, the author addresses the origins of a preliminary reference procedure, including the role of Germany as the only Baltic Sea Region country forming the first stone of the European Union, i.e., the Treaty establishing the European Coal and Steel Community, and, respectively, the scope of a preliminary reference procedure. The main part of the article is devoted to the analysis of the procedure under Article 33, Article 35 and Article 88 of the Treaty establishing the European Coal and Steel Community permitting the undertakings and their associations to complain to the Court of Justice regarding a violation of the duty to make a preliminary reference. The author identifies the legal ground and prerequisites the appeal for a failure to request a preliminary reference to be admissible. Although never applied in the practise, such historically existing legal remedy made a mechanism to control the national judge’s decision not to make a preliminary reference, while the existing European Union’s treaties lack such possibility.

2

Gloss to the Decision of the Supreme Administrative Court of 16 October 2013, Case No. I OZ 805/13, Lex No. 1397205 (Relating to the Overlap Request for Relief about Restoration of the Date with Legal Remedy in Administrative Court Proceedings)

63%

Lebowa D.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 4

EN

So far, the case law of the Supreme Administrative Court considered that when the party lodged a cassation complaint against the decision to reject the complaint, the beginning of the period to file an application for relief with the date of receipt of the final ruling conclusive on the cassation appeal, while at the same time requested for restoration of term it is premature and must be dismissed as inadmissible. The issue of failure and restore the term regulated by art. 85–89 of the Act of 30th August 2002 Law on proceedings before administrative courts (l.p.a.c.). From the above provisions it does not imply that the request for relief filed simultaneously with the appeal should be rejected as inadmissible. The notion of mutual exclusion of these institutions to process only means that both of these procedural measures can not be both justified and thus not included. If both procedural actions satisfy the conditions for them to formal requirements, it is necessary to give them the proper gear. Provincial Administrative Court must first give a running complaint, and in the case of dismissal proceed to examine the application for relief. You can not agree with the reasoning presented in voting ruling views concerning the beginning of the period to file an application for relief. The Supreme Administrative Court pointed out that the limitation period can be counted from the date of receipt of copy of the order dismissing the complaint only exceptionally. The seven-day deadline to submit an application for restoration of the term of art. 87 § 1 l.p.a.c. begins to run from the date of termination of the term causes of the failure. So this is a circumstance exists objectively, however, subject to modification in the event of a remedy. The constitutional principle of the right to a court and court proceedings indicate that the party disagreeing with the assessment of the court, that fulfill the term, may lodge an appeal against that decision. Only the court of appeal may assess whether in fact there has been prejudice to the period. It was not until the final resolution of this matter will start the period for submission of the application for relief.

PL

Dotychczas w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznawano, że w sytuacji, gdy strona złożyła skargę kasacyjną od postanowienia o odrzuceniu skargi, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu wyznacza data doręczenia ostatecznego orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie skargi kasacyjnej, zaś jednocześnie złożony wniosek o przywrócenie terminu jest przedwczesny i podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny. Zagadnienie uchybienia i przywrócenia terminu regulują art. 85–89 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako: p.p.s.a.). Z powyższych przepisów nie wynika, że wniosek o przywrócenie terminu, złożony jednocześnie ze środkiem odwoławczym, powinien podlegać odrzuceniu jako niedopuszczalny. Pogląd o wzajemnym wykluczaniu się omawianych instytucji procesowych oznacza tylko tyle, że oba środki procesowe nie mogą być jednocześnie uzasadnione i tym samym uwzględnione. Jeżeli obie czynności procesowe spełniają przewidziane dla nich wymagania formalne, konieczne jest nadanie im właściwego biegu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności powinien nadać bieg zażaleniu, a w przypadku jego oddalenia przystąpić do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu. Nie można natomiast zgodzić się z zaprezentowanym w uzasadnieniu glosowanego orzeczenia poglądem dotyczącym początku biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że bieg tego terminu można liczyć od dnia doręczenia odpisu postanowienia oddalającego zażalenie tylko wyjątkowo. 7-dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu z art. 87 § 1 p.p.s.a. rozpoczyna bieg od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jest to więc okoliczność obiektywnie istniejąca, podlegająca jednak modyfikacji w przypadku złożenia środka odwoławczego. Konstytucyjne zasady prawa do sądu oraz instancyjności postępowania sądowego wskazują, że strona, nie zgadzając się z oceną sądu, że uchybiła terminowi, może wnieść środek odwoławczy od tego rozstrzygnięcia. Tylko sąd w postępowaniu odwoławczym może ocenić, czy faktycznie doszło do uchybienia terminowi. Dopiero od prawomocnego rozstrzygnięcia tej kwestii rozpocznie bieg terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.

3

Přezkum činnosti Úřadu evropského veřejného žalobce

63%

Hendrych L.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2024

|

vol. 163

|

issue 4

340-353

EN

The European Public Prosecutor’s Office is a new EU body that only started its work in June 2021, which makes it all the more important to focus on its practical functioning and identify any shortcomings. As it is a supranational body with powers to investigate and prosecute criminal activities across almost all EU Member States, great emphasis should be placed on, among other things, the possibility of review of its actions. This paper aims to analyse the legal framework for review of acts of the European Public Prosecutor’s Office and to highlight weaknesses in this area. A closer look at the relevant provisions reveals that review in this respect is in the hands of the CJEU, the national courts, but also the authorities within the internal structure of the European Public Prosecutor’s Office. In this context, it is necessary to address the question of when a court is competent to review and when an extra-judicial body is competent. At the same time, however, it is necessary to examine whether the review of the act in question takes place at EU or national level. It follows that the issue of the review of the European Public Prosecutor’s Office’s acts is not a simple one and should be given sufficient attention. Last but not least, some de lege ferenda proposals are presented in this context.

CS

Úřad evropského veřejného žalobce je novým unijním orgánem, který svou činnost začal vykonávat teprve v červnu 2021. O to více je důležité zaměřit pozornost na jeho praktické fungování a zjistit případné nedostatky. Jelikož se jedná o nadnárodní orgán s pravomocí vyšetřovat a stíhat trestnou činnost napříč téměř všemi členskými státy EU, velký důraz by měl být kladen mimo jiné na možnost přezkumu jeho úkonů. Tato práce si proto klade za cíl analyzovat právní rámec přezkumu činnosti Úřadu evropského veřejného žalobce a upozornit na slabá místa v této oblasti. Při bližším pohledu na příslušná ustanovení zjistíme, že přezkum má v tomto ohledu v rukou Soudní dvůr Evropské unie, vnitrostátní soudy, ale rovněž orgány v rámci vnitřní struktury Úřadu evropského veřejného žalobce. V této souvislosti je třeba se zaobírat otázkou, kdy je k přezkumu příslušný soud a kdy mimosoudní orgán. Zároveň je ale třeba zkoumat, zda k přezkumu daného úkonu dochází na úrovni EU či na úrovni vnitrostátní. Z toho vyplývá, že problematika přezkumu činnosti Úřadu evropského veřejného žalobce není jednoduchá a je nutné jí věnovat dostatečnou pozornost. I proto jsou v textu představeny některé návrhy de lege ferenda.

Refine search results

1 Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

1 Sociālo Zinātņu Vēstnesis

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Hendrych L.

1 Lebowa D.

1 Sedlova Z.

1 2024

2 2016

PRELIMINARY REFERENCE PROCEDURE: SOME HISTORICAL LESSONS

Gloss to the Decision of the Supreme Administrative Court of 16 October 2013, Case No. I OZ 805/13, Lex No. 1397205 (Relating to the Overlap Request for Relief about Restoration of the Date with Legal Remedy in Administrative Court Proceedings)

Přezkum činnosti Úřadu evropského veřejného žalobce