Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  licence
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Driving a vehicle without a driving licence in the New Romanian Criminal Code

100%
Zazula B.
Journal of Legal Studies
|
2016
|
vol. 17
|
issue 31
91-97
EN
Improving the traffic safety represents a central objective of the European Union’s policy in the transports field. The Union has in view an improvement of the traffic safety, having as purpose the diminishing of deaths, bodily injuries and material damages. An important element of this policy is represented by the consistent application of sanctions for transgressing the circulation norms committed in the Union, an objective to which the New Romanian Criminal Code has fallen into line.
2
Publication available in full text mode
Content available

REGULATION OF ECONOMIC ACTIVITIES IN THE AREA OF GAMING MACHINES IN THE LIGHT OF THE FREEDOM OF ECONOMIC ACTIVITY. REFLECTIONS DE LEGE LATA AND DE LEGE FERENDA

75%
HEJBUDZKI M.
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
|
2017
|
vol. 26(26)
137-155
EN
Objectives The subject of studies focuses on the issue of whether the introduction of an absolute prohibition on gaming machines outside casinos actually falls within the legal conditions allowing restriction of the principle of freedom of economic activity and, therefore, whether banning gaming machines outside casinos is necessary for the protection of “important public interest “within the meaning of Article 20 and 22 of the Constitution, as well as whether it is appropriate to introduce a state monopoly on this activity. Methods This work is a study on legal aspects, in which legal provisions were made the basic verification material when assessing the merits of individual legal solutions. Therefore, the study of the outlined problems were mainly based on the dogmatic method as the most efficient in the process of exegesis of legal norms. This approach is a consequence of the assumption that the optimal legal regulation of the raised issues is one of the main conditions for achieving the goals. The historical method was used as a supplementary one in relation to the evolution of regulations in this respect. Results The analysis of the issues leads to the conclusion that the gaming sector should be subject to inspection and supervision of the authorities of the state and that the public authority should protect citizens against the risk of gambling addiction. The introduction of a ban on gaming machines outside casinos resulted from the need perceived by the legislator to introduce comprehensive changes in regulations governing the area of the dynamically developing gambling market since socially adverse changes and irregularities occurred in this market. Conclusions A general clause of an important public interest adopted in Article 22 of the Constitution allows to recognise the restriction on the freedom of economic activity consisting of a permission to operate gaming machines only in casinos constitutionally acceptable, as it is necessary for security, public order, health, freedom and public morality in a democratic state. Existing restrictions in this regard meet the constitutional requirement of proportionality, i.e. applied measures lead to the desired objectives, are necessary to protect the interests which they are linked to and the effects of the restrictions are proportionate to the burdens imposed on the citizen. However, the proposals to restore the opportunities for gaming machines outside casinos are incomprehensible. The introduction of a state monopoly on operating gaming machines will interfere with the principle of freedom of economic activity because there are no rational reasons for limiting entrepreneurs in this field of economic activity while a legal base to broad access to gaming machines will be created. Adoption of the proposed amendments will reveal the primacy of the fiscal interests of the state over values such as public health. At the same time it will expose the weakness of the State, which not being able to eliminate the so-called “grey economy” by any other means, decides to join the circle of beneficiaries of the activity sanctioning it legally and ignoring the well-being of citizens.
3
Publication available in full text mode
Content available

Legalność posiadania pistoletów gazowych WALTHER mod. P22 i mod. P99 kal. 9 mm na terenie Polski

75%
Juszczyk H.
Problemy Kryminalistyki
|
2015
|
issue 287
52-53, 108-109
PL
W artykule przedstawiono problem sprzedaży pistoletów gazowych WALTHER mod. P22 kal. 9 mm PA. i pistoletów gazowych mod. P99 kal. 9 mm RA. osobom niemającym stosownego pozwolenia. Osoby, które nabywają powyższą broń bez pozwolenia, narażają się na zarzut nielegalnego posiadania broni palnej. W artykule przedstawiono argumentację, dlaczego powyższe modele broni traktowane są jako broń palna, na której posiadanie wymagane jest pozwolenie.
EN
The article describes the problem of selling WALTHER P22 and P99 cal. 9 mm RA. gas pistols to people not possessing appropriate permission. People who purchase such weapons, without permission to possess them, expose themselves to the charge of illegal possession of firearms. The article presents arguments why these types of weapons are treated as firearms the possession of which requires permission.
4
Publication available in full text mode
Content available

Zbiorowy zarząd prawami autorskimi w świetle dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/26/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi

71%
Kępinski M.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2015
|
vol. 77
|
issue 2
227-236
EN
The paper deals with a recent EU directive regulating activities of collecting societies on the one hand, and granting multiterritorial online licences to musical works on the other hand. First, the 10-year long preparatory process is presented, followed by a discussion of the resulting directive. It is concluded that the definition of collective societies provided in the directive is not contrary to the provisions of Polish copyright law. Further in the paper, the relationships between collecting societies, their members, licensees and other collective management organisations are presented. It is also pointed out that collecting societies are obliged to secure equal treatment of all persons they represent as well as the licensees, and to maintain a transparent finance policy. They are also recommended to subject collective management disputes to arbitration.
PL
Artykuł dotyczy nowej dyrektywy regulującej z jednej strony działalność organizacji zbiorowego zarządzania (OZZ; collecting societies), z drugiej – udzielanie licencji wieloterytorialnych (multiterritorial) online w Unii Europejskiej dotyczących dzieł muzycznych. Na wstępie przedstawiono trwający 10 lat proces przygotowywania dyrektywy, a następnie dyrektywę w ostatecznym kształcie. Dyrektywa zawiera definicję organizacji zbiorowego zarządzania, która nie jest sprzeczna z postanowieniami polskiego prawa autorskiego. Następnie omówiono obowiązki OZZ względem ich członków, licencjobiorców i innych organizacji zbiorowego zarządzania. Organizacje zbiorowego zarządzania mają obowiązek równego traktowania wszystkich osób reprezentowanych oraz licencjobiorców. Mają także obowiązek prowadzenia w sposób przejrzysty swoich finansów. Dyrektywa zaleca także rozstrzyganie sporów prowadzonych w zakresie zbiorowego zarządu w drodze sądownictwa arbitrażowego.
5
Publication available in full text mode
Content available

Instytucja koncesji w brytyjskim projekcie ustawy o lotach kosmicznych (Draft spaceflight bill)

63%
Kurcz A.
Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego
|
2017
|
vol. 15
232-240
EN
The United Kingdom is well-placed to become the first country to provide a hub for low cost launch of small satellites in Europe. British government wants to see in the country spaceports enabling the launch of small satellites as well as sub-orbital spaceflights and scientific experiments. Draft Spaceflight Bill was prepared so as to create a safe, competitive and sustainable commercial spaceflight market in the UK. Three kinds of licence were described in the Draft: operator licence, spaceport licence and range control licence. Carrying out spaceflight activities is the main duty of a holder of the operator licence and operating a spaceport is the main duty of a holder of the spaceport licence. A holder of the spaceport licence may make byelaws regulating the use and operation of the spaceport and conduct of persons within it. Any kind of the licence can be revoked, varied or suspended.
6

Договори щодо розпорядження майновими правами інтелектуальної власності за законодавством України

63%
Javorska O.
Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze
|
2017
|
vol. 8
153-163
PL
Artykuł poświęcony jest rodzajom umów zbycia praw własności intelektualnej zgodnie z prawem Ukrainy. Normy prawne dotyczące tej kwestii zostały zawarte w kodeksie cywilnym Ukrainy (rozdział 75) i w ustawodawstwie szczególnym. Lista prawna takich umów jest niewyczerpana. Uczestnicy stosunków cywilnych kierując się zasadą swobody zawarcia umów, mogą zawierać inne umowy nieprzewidziane w aktach prawa cywilnego, ale spełniające zasady ogólne. Wśród rodzajów umów zbycia praw własności intelektualnej przewidziano także licencję na korzystanie z dóbr intelektualnych. Licencja jako zezwolenie na korzystanie z obiektu własności intelektualnej nie jest umową i może być zaprojektowana jako osobny dokument lub może stanowić część umowy licencyjnej. Udzielanie licencjobiorcom praw własności jest jednostronną transakcją, która przewiduje przekazanie odpowiednich uprawnień. Umowa licencyjna jest uniwersalną podstawą prawną wykorzystania praw własności intelektualnej. Prawa własności intelektualnej mogą być zastawione lub wnoszone do kapitału docelowego osób prawnych. W takim przypadku przestrzegane powinno być prawo zastawy oraz prawo spółek z uwzględnieniem wymagań określonych w przepisach dotyczących własności intelektualnej. W artykule przedstawiono własną klasyfikację rodzajów umów zbycia praw własności intelektualnej. Po pierwsze, skupiono się na skutkach prawnych: będą to umowy mające na celu utworzenie na żądanie i korzystanie z własności intelektualnej; umowy przewidujące korzystanie z dóbr intelektualnych; umowy przewidujące wykorzystanie praw własności intelektualnej; umowy o zarządzaniu prawami majątkowymi własności intelektualnej; umowy instytucjonalne, których celem jest tworzenie dóbr intelektualnych oraz ich wykorzystanie, a także podział praw majątkowych własności intelektualnej. Po drugie, zgodnie z celem funkcjonalnym umowy w dziedzinie mechanizmów wykorzystywania dóbr własności intelektualnej i praw do nich wyróżniono: umowy podstawowe, które przewidują przeniesienie praw wykorzystania dobra intelektualnego lub praw majątkowych odpowiadających tym celom; dodatkowe, które regulują stosunki i poprzedzają utworzenie odpowiedniego przedmiotu praw intelektualnych lub uzupełniają umowy podstawowe. Po trzecie, zgodnie z poziomem konsolidacji (uregulowaniu) w ustawodawstwie wskazano na: umowy z nazwą (np. umowa licencyjna, umowa przeniesienia wyłącznych praw własności intelektualnej itp.); umowy bez nazwy (umowa o przekazanie i wykorzystywanie know-how). Zbadane również zostały szczegóły dotyczące przeniesienia praw własności intelektualnej do różnych przedmiotów w oparciu o ich zdolność do realizacji, konkretne cechy, warunki ich oddziaływania, wymogi dotyczące patentowania.
EN
This article deals with the types of contracts of disposal of intellectual property rights under Ukrainian legislation. Their legal regulation is performed by the Civil Code of Ukraine (Chapter 75) and by acts of specific legislation. The legislative list of such agreements is inexhaustive. Based on the principle of freedom of contract, participants in civil relations may conclude another contract that does not provide acts of civil law but meets the general principles. The license for using the object of intellectual property is specified among the types of contracts of disposal of intellectual property rights. The licence, as permission to use the facility, is not a contract and can be designed as a separate document or can be a part of a licence contract. Giving the user licences of property rights is a unilateral transaction, under which he has appropriate permissions. Licence contract is a universal legal ground use of intellectual property rights. Intellectual property rights may be pledged or be a contribution to the authorized capital of entities. In this case, the using shall be in accordance with pledge and corporate law with considering the requirements of specific legislation in the field of intellectual property. The author's classification of contracts has been suggested under which the disposal of intellectual property rights can be carried out: 1) according to the legal outcome: contracts aimed at creation by request and using intellectual property; contracts of using objects of intellectual property; contracts of using objects of intellectual property rights; contract of management of intellectual property rights; an institutional contract aimed at creating intellectual property, distribution of intellectual property rights, using of a created object. 2) according to the functional purpose of the contract in the mechanism of using objects of= intellectual property and rights to them: main contracts based on which the transfer occurs in the using of object of intellectual property or proprietary rights corresponding to such objects; additional which regulates relations that preceded the creation of the appropriate object or supplement the main one. 3) according to the legislative regulation (certainty, orderliness) in the legislation: named contracts (e.g. licence contract, contract of the transfer of exclusive intellectual property rights, etc.); unnamed contract (contract of the transmission and use of know-how). The features of transferring the intellectual property rights on different objects based on their ability to work, specific features, terms of their effect and the requirements for patenting have been researched.
7
Publication available in full text mode
Content available

Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w Polsce

51%
Olszówka T.
Themis Polska Nova
|
2016
|
issue 1(10)
254-277
EN
This article discusses the organisations for collective management of copyrights in the polish legal system. The most important aspects of International and European regulations are described in the context of their influence on Polish copyright law. The legal and functional fundamentals of organisations for collective management of copyrights are mentioned with their practically consequences. All polish organisations for collective management of copyrights and fields of their leading activities are listed and shortly presented.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nowy impuls dla kreatywności – uwagi na tle nowelizacji niemieckiego prawa autorskiego z 20.12.2016 r. w zakresie prawa do wynagrodzenia twórców

45%
Giesen B.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2018
|
vol. 61
|
issue 1
3-16
EN
The reliance between legal guarantee of author renumeration, innovation and creativity of society is nowadays undeniable. This persuasion inspired German legislator for many years. It is conveyd by the series of modifications introduced in German Copyright Law. The latest laws have entered into force, in March 2017. The implemented changes can be presented in the following way: § 32 d of the amended copyright law enables the author to demand information and equips him with the right to be submitted appropriate report on the scope of the use of his piece of work and extent of attained profits from his work. Performers dispose of the same privilege. Discussed entitlement is granted when concluded contract is for pecuniary interest. However, the character of contractually set payment is of no significance. The author can only demand such information, which „normally, as it is customary ”, can be submitted on the scope of his business activity. This material cannot be demanded by one of the authors, whose contribution to the whole work was minor. Raising a claim by the author is also impossible, if such a claim is not eligible due to divers other reasons, as well as when the request for information is unauthorized. Such request is for example unauthorized when the transfer of material could possibly put the other side of the contract at risk of breaching business secrecy. The author can be exclusively stripped of his powers of entitlement only through collective agreements clauses, which are understood as contracts that are not individually concluded. Therefore this concerns contracts, in which authors are represented by an organization, which incorporates the authors operating in their concrete industry. A vital change in comparison with the state before amendment is broadening of group of entities obliged to provide the information requested by the author about the factual scope of use of his piece of work and extent of attained income from his work. This obligation burdens not only the entity with whom the author concluded a licence agreement but also subsequent licencees, i.e. further entities in the licence chain deriving their right from the author, but are not his contractual partners (§ 32 e). Aside from these two groups obliged to supply information, the responsibility has also been imposed on other different entities. These are namely third parties that participate differently in the economic process of work exportation and are not included in the group of licencees (§32 c I Nr 2 of the Copyright Law). § 32 of German Copyright Law equips the author with the right to apply to the court with the demand to change contractually agreed payment. In accordance with this provision, the author can demand to obtain „adequate” remuneration. The amendment of 20th December 2016 signalizes criteria helpful in determining that salary. These are „frequencies” and scope of use. The amendment of the Copyright Act of 200226 introduced an institution known as „collective regulation rates of renumeration for a certain group of authors”. In practice, these previously mentioned collective agreements had not gained popularity. One of the reasons for such behavior was the fact that arrangements made with this procedure were exhibiting the character of recommendations, i.e. they were not binding for partners, which later concluded contracts individually. The amendment of 20 December 2016 keeps this method of determining renumeration of authors, however, it does try to remove its disadvantages. First of all, the time to carry them out was drastically cut. A legal presumption, which allowed to accept a priori that particular associations are entitled to implement the negotiations on behalf of certain group of authors, was introduced. This legal presumption is applicable if the association represents „substantial number” of authors of specific category of pieces of work on the one hand and entities making use of them on the other hand. Despite the above mentioned legal presumption, the association members keep the right to adopt different resolution in this regard. Prefigured term to questioning adopted proposition of height of salaries was also cut. It is currently six weeks27. The copyright law will equip the authors with claim for omission, in case if the other party – entity directly bound with arrangements, breaks previously made arrangements. The latest amendment introduced in § 40a is the so-called right of second use. Its significance is based on the fact that after 10 years from the moment of transferring entitlement to exploitation of work to the holder of an exclusive licence, the right returns to the author. As a consequence, the author again gains the possibility of disposing of this right. The reason for the introduction of the above mentioned solution was a practice known as „Total Bay Outs”- the so-called „sell” complete, which strictly speaking, relies on purchasing licence authorisation just in case for a one-time payment. In order to help the author to break free of this sort of trap, the possibility of demanding the return of the right to use his own piece of work was guaranteed. If the author executes his entitlement, the right of financial exploitation will return to him. What is essential though, the previous licencee is not losing his entitlement to use piece of work. He stops to be an only exclusive licencee. Differently speaking, the exclusive licence transforms into a non-exclusive licence. The law also provides for the possibility of waiving the entitlement by the author. He cannot proceed with that instantly though, but only after five years from the moment of signing a contract.
PL
Zależność pomiędzy gwarancją prawną wynagrodzenia autorskiego a innowacyjnością i kreatywnością społeczeństwa jest dzisiaj niepodważalna. Przekonanie to przyświeca od lat niemieckiemu ustawodawcy. Wyrazem tego jest seria zmian wprowadzonych w minionym czasie w Niemczech do prawa autorskiego. Ostatnia z nich weszła w życie niedawno, bo w marcu tego roku. Wprowadzone zmiany przedstawiają się w sposób następujący: § 32 d znowelizowanej ustawy o prawie autorskim wyposaża twórcę w prawo żądania udzielenia informacji oraz w prawo żądanie przedłożenia mu stosowanego sprawozdania na temat zakresu wykorzystania jego utworu oraz rozmiarów osiąganych z tego tytułu dochodów. Tym samym uprawnieniem dysponują artyści wykonawcy. Wspomniane uprawnienie przysługuje wówczas, gdy zawarta umowa miała charakter czynności odpłatnej. Bez znaczenia natomiast pozostaje charakter ustalonego umownie wynagrodzenia. Autor może żądać przekazania jedynie takich informacji, które „normalnie rzecz biorąc, niejako zwyczajowo”, mogą być udzielane w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Z żądaniem tym nie może przy tym wystąpić twórca, którego wkład w stworzenie całości utworu był niewielki. Podniesienie przez twórcę omawianego roszczenia jest niemożliwe także wówczas, gdy z innych powodów jest nieuprawnione żądanie udzielenia informacji, np. jeśli przekazanie informacji twórcy narażałoby drugą stronę na niebezpieczeństwo naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa. Twórca może mianowicie być pozbawiony ww. uprawnienia jedynie poprzez postanowienia umów zbiorowych, a zatem umów, które nie są zawierane indywidualnie. Chodzi zatem o takie umowy, w których twórców reprezentuje organizacja zrzeszając twórców działających w określonej branży. Istotną zmianą, w stosunku do stanu sprzed nowelizacji, jest poszerzenie kręgu podmiotów zobowiązanych do udzielenia twórcy informacji o faktycznym zakresie korzystania z utworu oraz o dochodach osiąganych z tego tytułu. Obowiązek ten obarcza obecnie już nie tylko podmiot, z którym sam twórca zawarł umowę licencyjną, ale również dalszych licencjobiorców, tzn. kolejne podmioty w łańcuchu licencji, wywodzące wprawdzie swoje prawo od twórcy, ale nie będące jego partnerami umownymi (§ 32 e). Prócz tych dwóch grup zobowiązanych do udzielenia informacji, obowiązek ten został nałożony również na inne podmioty. Są to mianowicie osoby trzecie, a zatem osoby spoza grona licencjobiorców, które w inny sposób uczestniczą w gospodarczym procesie eksploatacji utworu (§32 c I Nr 2 ustawy o prawie autorskim). § 32 niemieckiej ustawy o prawie autorskim wyposaża twórcę w prawo wystąpienia do sądu z żądaniem zmiany ustalonego umownie wynagrodzenia. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, autor może żądać zapłaty „odpowiedniego” wynagrodzenia. Nowelizacja z 20.12.2016 r. wskazuje na kryteria pomocne w ustaleniu tegoż wynagrodzenia. Są nimi „częstotliwości” oraz zasięg korzystania. Nowelizacja prawa autorskiego z 200224 wprowadziła instytucję znaną pod nazwą „zbiorowe ustalania stawek wynagrodzeń dla danej grupy twórców”. W praktyce wspomniane układy zbiorowe nie cieszyły się nadmierną popularnością. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był fakt, że dokonane w tym trybie uzgodnienia miały charakter wyłącznie pewnych zaleceń, tzw. nie były wiążące dla partnerów zawartej w dalszym toku czynności, już indywidualnie, umowy. Nowelizacja z 20.12.2016 r. zachowuje wspomnianą metodę ustalania wynagrodzenia twórców, podejmuje jednak próbę usunięcia jej słabych stron. Przede wszystkim został znacznie skrócony czas przewidziany dla ich prowadzenia. Wprowadzono bowiem domniemanie pozwalające na przyjęcie, niejako a priori, że poszczególne związki są uprawnione do prowadzenia negocjacji w imieniu określonej grupy twórców. Domniemanie to znajduje zastosowanie wówczas, gdy wspomniany związek reprezentuje „istotną liczbę” twórców określonej kategorii dzieł z jednej strony oraz podmiotów z nich korzystających z drugiej. Pomimo wspominanego domniemania członkowie związku zachowują prawo do podjęcia w tym względzie odmiennej uchwały. Skrócony został również termin przewidziany do zakwestionowania uchwalonej propozycji wysokości wynagrodzeń. Obecnie wynosi on 6 tygodni25. Prawo autorskie wyposaża też obecnie twórców w roszczenie o zaniechanie na wypadek, gdyby druga strony umowy – podmiot bezpośrednio związany dokonanymi w ten sposób uzgodnieniami, naruszał dokonane ustalenia. Ostatnia nowelizacja wprowadza w § 40 a tzw. prawo drugiego korzystania. Jego sens przejawia się w tym, że po 10 latach od przekazania uprawnienia do eksploatacji licencjobiorcy wyłącznemu, prawo to powraca do twórcy. W konsekwencji, twórca zyskuje na powrót możliwość dysponowania nim. Bezpośrednim powodem wprowadzenia ww. rozwiązania była praktyka znana pod nazwą „Total Bay Outs”- tzw. „sprzedaży” całkowitej, a dokładnie mówiąc na nabywaniu upoważnienie licencyjnych niejako na wszelki wypadek, w zamian za wynagrodzenie jednorazowe. Aby wydostać twórcę z tej, swojego rodzaju pułapki, zagwarantowano twórcy możliwości żądania powrotu prawa do korzystania ze stworzonego przez siebie utworu. Jeśli twórca wykona przysługujące uprawnienie, prawo eksploatacji majątkowej powraca do niego. Co istotne jednak, dotychczasowy licencjobiorca nie traci swoich uprawnień do korzystania z utworu. Przestaje on być jedynie licencjobiorcą wyłącznym. Inaczej mówiąc, licencja wyłączna ulegnie przekształceniu w licencję niewyłączną. Ustawa przewiduje również możliwość zrzeczenia się przez twórcę z tego uprawnienia. Nie może on tego jednak uczynić od razu, lecz dopiero po upływie pięciu lat od momentu zawarcia umowy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.