Search results

1

Naturalized Epistemology and the Normative

100%

Turp M.-J.

Forum Philosophicum

|

2008

|

vol. 13

|

issue 2

343-355

EN

Gradually emerging from the so-called “linguistic turn,” philosophy in the second half of the twentieth century witnessed what we might follow P. M. S. Hacker in describing as a “naturalistic turn.” This change of direction, an abandonment of traditional philosophical methods in favour of a scientific approach, or critics would say a scientistic approach, has met with widespread approval. In the first part of the paper I look to establish the centrality of the normative to the discipline of epistemology. I then turn to examine Quine's attempt to reduce normative discourse to instrumental rationality, and the more fully developed accounts provided by Stich, Kornblith and Papineau. I argue that these accounts fail because they insist on a constitutive connection between desires and the ends of epistemic activity. I conclude with the suggestion that a more plausible position severs this connection, in favour of an objective, externalist account of ends and reasons.

2

Refleksywność językowa a zarządzanie językiem

89%

Gajda S.

Język Polski

|

2013

|

vol. 93

|

issue 5

326-329

PL

Współczesne przemiany świata (w tym rzeczywistości językowej) wywołują wzmożoną refleksywność (także refleksywność językową). Jej następstwem jest wzrost podmiotowości jednostkowej i zbiorowej. Razem stwarza to warunki do wyłonienia się w wyniku nowego podziału pracy naukowej lingwistyki publicznej i zarządzania językiem.

EN

The transformations of the contemporary world (including linguistic reality) enhance reflectivity (also linguistic reflectivity). In consequence, we encounter more and more of both individual and collective subjectivity. Together they create conditions for the emergence — as a result of a new divisions of research work — of public linguistics and language management.

3

Pedagogika i zwrot językowy – wstęp do problematyki

75%

Bieszczad B.

Podstawy Edukacji

|

2019

|

vol. 12

47-57

EN

The aim of the paper is to indicate chosen, basic consequences of the linguistic turn in educational studies in its theoretical and practical aspects. Phenomenon of the linguistic turn was the result of evolution in the field of the philosophy of language. For this reason, the paper includes the authorial interpretation of the language categories changes, emphasizing the process of its emancipation towards the other philosophical (epistemological) categories. The crowning of language evolution was the linguistic turn which – with series of subsequent “turns” – inscribed in the characteristics of so called “the new humanities” and its methodology. The historical and philosophical background outlined in this way allows to analyze certain consequences of the linguistic turn in the theoretical and practical perspective of educational studies.

PL

Celem artykułu jest wskazanie na wybrane, podstawowe konsekwencje zwrotu językowego dla pedagogiki jako dyscypliny naukowej i praktyki. Zjawisko linguistic turn było efektem ewolucji w obrębie filozofii języka, w związku z czym artykuł uwzględnia autorską interpretację historii przemian kategorii języka, akcentując proces jej emancypacji wobec innych kategorii filozoficznych (epistemologicznych). Zwieńczeniem ewolucji filozofii języka był zwrot lingwistyczny, który wraz z całą serią kolejnych „turns” wpisał się w charakterystykę tzw. nowej humanistyki i jej metodologii. Tak zarysowane tło historyczne i filozoficzno-językowe pozwala na wskazanie wybranych konsekwencji problematyki zwrotu językowego dla teorii i praktyki pedagogicznej.

4

Rorty on Language and Social Practices

75%

Marsonet M.

Academicus. International Scientific Journal

|

2014

|

issue 10

30-38

EN

Richard Rorty wrote on many occasions that called the linguistic turn was an attempt to keep philosophy an armchair discipline. “The idea - he said - was to mark off a space for a priori knowledge into which neither sociology nor history nor art nor natural science could intrude”. Linguistic analysis, in short, has become with the passing of time a sort of first philosophy, aimed at replacing metaphysics (which the founding fathers of logical positivism gave up for dead). Two opposite conceptions of language are at stake here. The first says that language is something self-explanatory which, in turn, explains everything else. This means postulating type A objects, i.e. unexplained explainers in terms of which type B objects - the explananda - can be accounted. The second conception claims, instead, that there is no actual distinction between type A and type B objects. All objects are on a par, but in a particular sense. Rorty resorts in fact to the Quinean-flavored simile of the net and its nodes. Rorty’s is an intelligent move. Since there is no longer ineffability and unavailability, all problems seem to be solved. Is this true? We have good motives to be suspicious because, after all, Immanuel Kant must have adopted that kind of model for some reason, and Ludwig Wittgenstein himself struggled with the old problem of the gap between reality itself and our representations of it. Rorty proclaims his faith in holism. In contrast to the assumption that there can be entities which are what they are totally independent of all relations between them, a Davidsonian (and also Quinean) holism claims that “all entities are merely nodes in a net of relations”, which gives us a picture of the following kind: “No intrinsically simple objects, no pictures, and no language. For if analysis could not end with such objects, then whether a sentence has sense would depend upon whether another sentence were true - the sentence which specifies that two simpler objects making up a composite stand in the relevant compositional relationship”. The great issue at stake here is the relation between ontology and epistemology. Most interpreters would answer that such a distinction is untenable in Wittgenstein’s thought, and in particular if we take into account the second phase of his philosophical parabola. But, notwithstanding this common opinion, we are confronted with a great problem, namely, that of determining what really is the reference framework about which Wittgenstein so often talks, and which is supposed to be shared by all human beings as such. He frequently says in his works that skepticism raises doubts when no questions can be asked, while Monk correctly describes his endeavor in On Certainty as one aimed at showing “The point at which doubt becomes senseless”. The question to be asked is, obviously, the following: What does this mean? Wittgenstein is right when he says that some questions cannot be asked because they do not even make sense, but in my view we may interpret him in a way different from the traditional ones that have been thus far put forward. We may accept Wittgenstein’s statement that the existence of the world, for instance, cannot meaningfully be questioned. But this means, in turn, that the linguistic games cannot go on forever. Sooner or later we run into a “hard rock” which is ultimately non-linguistic and whose existence is the original fact from which everything else stems, including language, linguistic games, conceptual schemes, social practices, etc. Everything, in sum, can be questioned, but nature. And when someone does question it, like the pupil mentioned in On Certainty, who will not let anything be explained to him by his teacher, for he continuously interrupts him with doubts concerning the existence of things, we are somehow forced to answer his questions as Wittgenstein’s teacher does: “Stop interrupting me and do as I tell you. So far your doubts don’t make sense at all”.

5

Trzy koncepcje dyskursu: Foucault, Laclau, Habermas

75%

Rasiński L.

Kultura-Społeczeństwo-Edukacja

|

2017

|

vol. 12

|

issue 2

37-54

PL

The aim of this article is to examine three currently dominant concepts of discourse, developed by Michel Foucault, Ernesto Laclau and Jürgen Habermas. I argue that these concepts of discourse constitute neither a coherent methodological agenda nor a coherent theoretical vision. That means that the reference to discourse will always imply engaging with a particular theoretical framework. I briefly discuss the theoretical traditions from which these concepts emerged and point to the essential elements which the respective concepts of discourse derived from these traditions. Concluding, I examine differences between and similarities in the discussed concepts, whereby I address, in particular, the relationship between discourse and everyday language, the notion of subjectivity and the concept of the social world.

6

Drogi wiedzy w antropologii społeczno-kulturowej po zwrocie ku sensoryczności i niedyskursywnemu doświadczaniu rzeczywistości

63%

Majbroda K.

Lud

|

2013

|

vol. 97

17-38

EN

The cognitive legitimisation as well as the ways of interpreting the reality are constantly changing in anthropology. The article aims to outline the new ways of cognition in socio-cultural anthropology emphasising the shift towards experiencing socio-cultural reality. It focuses on several leads which imply the revival of the experience, the sensual and the emotional aspects in the cognitive process and which are perceived as a remedy for both the positivistic rationalism and the socio-cultural constructivism. The basic assumption of anthropology focused on the experience and the sensual is that anthropologists should approach the social concrete as closely as possible in order to be capable to describe the reality in the most “common”, “natural” and “experienced” ways. The emerging of sensual anthropology in the 1990s is usually related with the postmodern and postcolonial critique within the discipline. It shows therefore that the presupposition of this relatively new research perspective has both, the epistemological and the political character. The article, however, attempts to present the view that the principles of sensual anthropology may be observed also in the modernist anthropology, particularly in the writings of Bronisław Malinowski and Margaret Mead. In addition, the analysis of the new ways of cognition in anthropology shows the cognitive situation in historiography and allows us to introduce some analogies in the cognitive transformations of both disciplines as well as the impact of consecutive turns that reoriented them and shifted towards the language, text and the common knowledge, which is situated outside the scientific legitimisation and in the close relations to everyday cognition mediated by the body and senses.

7

The “linguistic turn” and twentieth-century possibilities of conducting research on old architecture. Perception and reception of architectural pieces in South America

63%

Kubiak E.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2015

|

vol. XVII (XXVI)

195-218

EN

Language plays a leading role in describing, arranging and construing the social world, which also incorporates broadly understood culture. Research on language and its associated methodology is already the subject of interest of psychologists, sociologists, historians, and anthropologists. Attempts to employ the linguistic model in other domains have also included the analyses of the works from the domain of visual arts, such as painting, sculpture, film and architecture. The research that seems the most interesting involves elements of semiotics. With reference to architecture, it has been carried out for a long time and we may be tempted to review its results. On the other hand, it is worth suggesting other possibilities of conducting research based on other linguistic methods, such as the “aesthetics of reception”, which also seems to offer new interpretative possibilities. The analysis of some architectural pieces in South America will serve as an example of these explorations.

PL

Język odgrywa ogromna rolę w opisywaniu, organizowaniu i konstruowaniu świata społecznego, w zakres którego wchodzi także szeroko rozumiana kultura. Badania nad językiem i związaną z nimi metodologię wykorzystują już z powodzeniem psychologowie, socjolodzy, jak również historycy, a także antropolodzy. Próby przełożenia metod badań lingwistycznych objęły także interpretacje dzieł z zakresu sztuk wizualnych, takich jak malarstwo, rzeźba, film czy architektura. Najbardziej interesujące wydają się badania z zakresu semiotyki. W odniesieniu do obiektów architektury trwają one już od lat i można pokusić się o pewne podsumowanie tej problematyki. Z drugiej zaś strony warto zaproponować kolejne możliwości badań w oparciu o inne metody lingwistyczne jak na przykład „estetyka recepcji”, które jak się wydaje także zapewniają nowe możliwości interpretacyjne. Jako przykłady tych rozważań posłużyły obiekty architektoniczne z obszarów Ameryki Południowej.

8

Identity Issue in International Relations: Constructivist Approach

63%

Skolimowska A.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2017

|

vol. 56

179-192

PL

Konstruktywistyczna perspektywa analizowania relacji międzynarodowych wniosła wiele nowych elementów do refleksji nad naturą rzeczywistości międzynarodowej, pozwalając na jej lepsze rozumienie oraz wyjaśnianie. Jednym z takich elementów w procesie analizy tej rzeczywistości jest koncept tożsamości uczestnika relacji międzynarodowych. Jego fenomen analityczny polega na tym, iż pozwala on podejmować próby zrozumienia interesów oraz specyfiki norm i wartości, którymi kierują się uczestnicy relacji międzynarodowych. Najbardziej istotne twierdzenie, jakie wprowadza do naukowej refleksji o rzeczywistości międzynarodowej konstruktywizm w wariancie Aleksandra Wendta, odnosi się do faktu, iż interesy państw w relacjach międzynarodowych nie są z góry dane, ale kształtują się w toku interakcji z innymi. Podkreśla się tutaj zatem rolę nie tylko aktorów wewnątrzpaństwowych, którzy mają wpływ na kształtowe przez państwa interesy w relacjach międzynarodowych, ale także wskazuje się na istotną rolę pozostałych uczestników obrotu międzynarodowego w artykułowaniu interesów narodowych. Z tego punktu widzenia podejmowana przez konstruktywizm kategoria tożsamości w relacjach międzynarodowych uwzględnia społeczną, interaktywną naturę rzeczywistości międzynarodowej, pozwalając analizować jej niematerialną warstwę.

EN

Constructivist approach of analyzing international relations brought many new elements to the thought on the nature of international reality, which made it possible to explain it and understand it better. One of these elements in the process of analyzing this reality is the concept of identity of participants of international relations. Its analytical phenomenon consists of the fact that it allows us to undertake attempts to understand interests and character of norms and values of participants of international relations. The most important statement brought to scientific thought on international reality by Alexander Wendt’s notion of constructivism relates to the fact that states’ interests in international relations are not given a priori, but they are shaped during interactions with others. Not only is the role of inter-state actors who influence states’ interests in international relations underlined, but it also indicates the important role of other participants of international affairs in articulating national interests. From this perspective, the category of identity in international relations taken up by Constructivism takes account of the social, interactive nature of international reality making it possible to analyze its intangible part.

9

Antropologia kultury a ewaluacja edukacyjna

63%

Walczak B.

Kultura i Edukacja

|

2024

|

issue 1(143)

26-41

PL

Artykuł jest próbą zarysowania związków między ewaluacją edukacyjną a antropologią kultury. W pierwszej części przedstawiono początki rozwoju ewaluacji zorientowanej antropologicznie, od wyodrębnienia się nurtu badań jakościowych z dominującego podejścia osadzonego w Tylerowskiej tradycji począwszy. Przeanalizowano także związki ewaluacji antropologicznej z antropologicznymi paradygmatami, w szczególności znaczenie nurtu fenomenologicznego. Kolejna część została poświęcona kategorii kultury, centralnej dla badań etnograficznych i ewaluacji antropologicznej, wyróżniającej się spośród innych nurtów sięgających po metodologię jakościową. Przedstawiono dyskusję dotyczącą pojęcia kultury i znaczenie inkluzywnego podejścia do badania kultur szkoły. Część trzecia zawiera omówienie cech dystynktywnych ewaluacji antropologicznej, rysowanych w opozycji wobec „tradycyjnej” antropologii. W części czwartej omówiono wnioski wynikające z postmodernistycznej krytyki okresu zwrotu lingwistycznego: kwestie uwikłania w relacje władzy/wiedzy, ontoepistemologicznego statusu gromadzonej wiedzy oraz płynności i wieloznaczności ról ewaluatora. Kolejna część poświęcona jest zapewne najbardziej oczywistemu aspektowi ewaluacji antropologicznej, czyli metodologicznym implikacjom dla uprawiania ewaluacji edukacyjnej. W ostatniej, szóstej części przedstawiono wyzwania związane z realizacją ewaluacji w nurcie antropologicznym: utrzymania integralności ról, urefleksyjnienia przedsądów, ograniczeń w inicjowaniu zmiany, „rywalizacji” z orientacją postpozytywistyczną i trudności logistycznych.

EN

The paper describes the connections between cultural anthropology and educational evaluation. It starts from the history of anthropologically oriented educational evaluation, when a qualitative-oriented approach emerged from a dominant, post-Tyleran tradition. It analyses connections between anthropological evaluation and anthropological paradigms, in particular the phenomenological one. The next section explores the notion of culture, a central category for ethnographic research, making anthropological evaluation distinctive from other research using a qualitative methodology. It presents the discussion about the notion of culture and the meaning of an inclusive approach to the research on school cultures. The third part describes distinctive features of anthropological evaluation, contrasted to the “traditional” anthropology. In the fourth part, conclusions from a postmodern critique of the linguistic turn are described: involvement in the power/knowledge relationships, an ontoepistemological status of collected data, fluidity and ambiguity of the evaluator’s roles. The next section covers probably the most obvious aspects of anthropological evaluation – the methodological implications. The last, sixth part presents challenges for doing evaluations in anthropological settings: keeping the integrity of the roles, reflecting on the biases, limitation in influence on change, “competition” with the postpositivist approach, and logistic difficulties.

10

Kulturowy zwrot teorii jako nowe podejście do tekstów kultury

63%

Lewandowska-Tarasiuk E.

Zeszyty Naukowe PUNO

|

2016

|

issue 4

13-23

EN

„The cultural turn of theory” is one of the most important transformations within the humanities, which has been strongly influenced by the gradual evolution of knowledge about literature. Thanks to it, the polyphony of interpretational discourses, anchored in the wealth of cultural areas, is heard and will be heard, and that is how „the art of interpretation” will come into its own. Of course, the most significant objective of literary studies today is practice. Thus, contemporary thought about literature, which utilizes the practical ecacy of theory, has been created. The present study analyses the essence of this turning point, its scientific, cultural and practical foundations.

11

The linguistic turn in Conceptualism and after

51%

Piotrowski K.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2015

|

vol. XVII (XXVI)

144-166

EN

One of the most spectacular turns in the art of the 20th century was based on the linguistic reorientation of philosophy, whose extreme manifestation was Wittgenstein's non- denotational conception of meaning. It inspired the so-called analytical conceptualism that was trying in vain to overcome the heterogeneous nature of conceptism, from which it derived. This is reflected especially in Joseph Kosuth's confusion concerning the neo-positivist inspiration and one of the guiding themes of natural language philosophy which emphasizes the significance of metaphor and the fundamental role of the functor as in human thinking. The following article presents this process of inconsistent reduction of art to language, showing some of its consequences and its replacement by contextualism.

PL

Podstawą jednego z najbardziej spektakularnych zwrotów w sztuce XX wieku była lingwistyczna reorientacja filozofii, której skrajnym przejawem była niedenotacyjna koncepcja znaczenia Ludwiga Wittgensteina. Jej aplikacji dokonał tzw. analityczny konceptualizm, który w tym lingwistycznym zwrocie daremnie usiłował przezwyciężyć heterogeniczny charakter konceptyzmu, z którego notabene się wywodził. Świadczy o tym, zwłaszcza u Josepha Kosutha, pomieszanie neopozytywistycznej inspiracji z motywem filozofii języka naturalnego, który podkreśla doniosłość metaforyzacji i myślenia z pomocą funktora as [podobnie jak]. Niniejszy tekst przedstawia proces tej niezbornej redukcji sztuki do języka, ukazując niektóre jej konsekwencje oraz jej wyraźną granicę, jaką stał się kontekstualizm.

12

Zwrot lingwistyczny a samorefleksyjność antropologii

51%

Walczak B.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2013

|

vol. 9

|

issue 3

110-123

EN

The idea of an anthropologist as a transparent subject in the epistemological process was challenged by the “linguistic turn.” This new approach led to the critical analysis focused on anthropological discourse and the way of anthropologist’s epistemological experience reconstruction. The critique was not intrinsic. It established reflection on the researcher’s role and – as a consequence – enforced notice of the ontoepistemological limitations of the process. The paper is focused on the analysis of selected elements of this critique, in particular, the critique of “realistic” discourse of so-called modernist anthropology and reconstruction of the research according to the local and translocal cognitive structures. The New Critique showed how the researcher is entangled as a subject of cognition and introduced the “native” as a subject in discourse. This change, that took over 30 years, led the author to an attempt to transfer some elements of anthropologist’s epistemological self-reflection to sociology.

PL

W okresie „zwrotu lingwistycznego” zakwestionowano modernistyczną ideę badacza jako transparentnego podmiotu poznania, co otworzyło drogę do krytycznej analizy antropologicznego dyskursu i sposobu rekonstruowania w nim epistemologicznego doświadczenia antropologa. Analiza krytyczna nie okazała się celem samym w sobie, ale przyczyniła się do wytworzenia refleksji nad rolą badacza i w konsekwencji do wypracowania podejścia uwzględniającego ontoepistemologiczne ograniczenia w badaniu. W artykule zostaje podjęta analiza wybranych elementów tej krytyki, w szczególnośc„realistycznego” dyskursu modernistycznej antropologii oraz rekonstruowania obrazu pola badawczego zgodnie z transkulturowymi i lokalnymi strukturami pojęciowymi. Nowa krytyka, pokazując uwikłanie badacza jako podmiotu poznającego, jednocześnie powoli wprowadziła „tubylca”, podmiot badany, jako równorzędnego partnera w dyskursie. Ta zmiana, która zajęła antropologii ponad trzydzieści lat, staje się punktem wyjścia dla rozważań nad wartością omawianych elementów antropologicznej refleksji dla analizy doświadczeń epistemologicznych w socjologii.

13

Definite descriptions in the argument between P.F. Strawson and Bertrand Russell

45%

Maciaszek J., Maciaszek J.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2019

|

issue 4

Refine search results

Naturalized Epistemology and the Normative

Refleksywność językowa a zarządzanie językiem

Pedagogika i zwrot językowy – wstęp do problematyki

Rorty on Language and Social Practices

Trzy koncepcje dyskursu: Foucault, Laclau, Habermas

Drogi wiedzy w antropologii społeczno-kulturowej po zwrocie ku sensoryczności i niedyskursywnemu doświadczaniu rzeczywistości

The “linguistic turn” and twentieth-century possibilities of conducting research on old architecture. Perception and reception of architectural pieces in South America

Identity Issue in International Relations: Constructivist Approach

Antropologia kultury a ewaluacja edukacyjna

Kulturowy zwrot teorii jako nowe podejście do tekstów kultury

The linguistic turn in Conceptualism and after

Zwrot lingwistyczny a samorefleksyjność antropologii

Definite descriptions in the argument between P.F. Strawson and Bertrand Russell