Search results

1

Geografia przyszłości ostatecznej w „Ostatniej bitwie” Clive Staple Lewisa i „Nad Rzeką i Tam Dalej” Wiliamia Horwooda

100%

Gwadera A.

Literatura Ludowa

|

2019

|

vol. 63

|

issue 1

PL

W artykule podjęty został problem realizacji Toposu śmierci i życia po(za) nią. Rozważania oscylują na granicy tanatologii oraz sacrum w literaturze dla dzieci i młodzieży wyrażonych jako funkcja czasu – Przyszłość ostateczna. Analizie poddane zostały dzieła literatury angielskiej: „Opowieści z Narni” Clive Staples Lewisa ze szczególnym uwzględnieniem „Ostatniej bitwy” oraz kontynuacja Kennetha Grahama „O czym szumią wierzby: stworzona przez Wiliama Horwooda („Nad Rzeką i Tam Dalej”). Literacka analiza motywu przejścia „do tamtego świata” jest silnie inspirowana przez wyobrażenie miejsca. Analiza porównawcza Horwoodowskigeo Tam Dalej i „Dalej wzwyż i dalej w głąb” Lewisa umożliwia opisanie Przyszłości ostatecznej w kategoriach oswajania, Ponadto pozwala na ukazanie filozoficznych korzeni przedstawionych obrazów. Analogie miedzy dziełami Lewisa i Horwooda stanowią spójną realizację toposu miejsca ostatecznego, która może być analizowana przy użyciu narzędzie geopoetyki. Celem refleksji badawczej jest ukazanie szczególnej misji, którą może podjąć lub podejmuje literatura dziecięco-młodzieżowa w odniesieniu do zagadnień egzystencjalnych, w tym zwłaszcza eschatologicznych.

2

W stronę Albionu – i z powrotem. Rec.: Mirosława Hanusiewicz-Lavallee, W stronę Albionu. Studia z dziejów polsko-brytyjskich związków literackich w dobie wczesnonowożytnej. Lublin 2017. „Studia i Materiały z Dziejów Literatury Wczesnonowożytnej”. [T.] 4

84%

Śnieżko D.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 2

285-294

PL

Książka „W stronę Albionu” Mirosławy Hanusiewicz-Lavallee to gruntowna, bogato udokumentowana monografia tytułowej problematyki, ujęta w ramy dwóch odmian komparatystyki: genetycznej i typologicznej. Pierwsza z nich przynosi szereg wartościowych rozpoznań i ustaleń w sprawie tła historycznego, kanałów transmisji, autorstwa, podstaw przekładów, technik translatorskich, edycji. Komparatystyka typologiczna natomiast otwiera przestrzeń dla mistrzowskich interpretacji polskiej poezji barokowej w kontekście angielskiej poezji metafizycznej.

EN

The book “W stronę Albionu” (“Towards Albion”) by Mirosława Hanusiewicz-Lavallee is an in-depth, richly documented monograph of the matters specified in its title and formulated within the framework of two kinds of comparative studies: literary genetic and typological. The former brings a collection of noteworthy examinations and settlements of historical background, channels of transmission, authorship, bases of translation, translation techniques, and editions. The latter, by contrast, opens a space for masterly interpretations of Polish Baroque poetry in the context of English metaphysical poetry.

3

Uncanny Styria

84%

Pająk P.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2019

|

issue 9(12) cz.1

149-162

EN

The nineteenth century in the West was a period of intellectual and artistic fascination with the East, both distant and near: Asian and Eastern European. One of the regions that attracted the interest of Western Europeans was Styria, situated on the border separating Austria from Hungary and the Balkans, that is, the West from the East. Borderland cultural phenomena stimulate the imagination as much as exotic phenomena. Both disturb with their hybrid character, which results from the mixing of elements from familiar and alien cultures. With their duality and ambiguity, borderlands are the source of the uncanny, which in the Western literature of the nineteenth century became the basic ingredient of the Western image of the Styrian lands. Uncanny Styria was discovered by Basil Hall, a Scottish traveler who reported the impressions of his stay in this region in his 1830s travelogue Schloss Hainfeld; or, a Winter in Lower Styria. In the second half of the century, two Irishmen wrote about the uncanny Styrian borderland: Joseph Sheridan Le Fanu and Bram Stoker. Both associated Styria with vampirism: the former in the 1870s novella Carmilla, the latter in the 1890s short story Dracula’s Guest. The central thread that runs through all three texts is the decline of Styrian nobility. From Hall, it prompts expression of melancholy regret, accompanied by a sense of strangeness. In his work, the erosion of the culture of the nobility results from Styria’s isolated location in the borderlands, as well as the destructive influences of modernity. Le Fanu balances the regret with horror, related to a different interpretation of decline as cultural regression. In Stoker’s story, the terror intensifies with the sense that the regression that affects the province of Styria could extend to Western Europe.

4

O poezji cmentarnej (graveyard poetry) – Robert Blair i Edward Young

84%

Kasperski E.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2012

|

issue 2(5)

179-198

EN

The term ‘graveyard poetry’ or Graveyard School of Poetry is used in the history of literature to refer to a collection of English poems of the 18th century whose character is primarily meditative and refl exive. The graveyard poets chose intensely emotional lyric genres such as dramatised and full of strong emotions meditative monologue, elegy or last will. They allowed the authors to express deeply subjective and intimate feelings, which revealed the supressed and hidden in the social discourse unoffi cial aspect of their psyche. They led to poetry which is direct, personal, confessional, intimate and reaching out of the rigour of Neoclassical convention. The compositions refl ected on mortality and immortality, passing of time, fragility of human life, horror of death, interment, grave, ‘coffi n bed’ after death, symbolism of the dead, decomposing bodies and bleak cemetery night and silence. They were full of sorrow, lugubriousness, grievance, dispair and melancholy caused by irreparable loss of a close person who passed away. They asked dramatic questions about the sense of life and death, about the meaning of the symbolism of graves for the living and the postmortem ‘what’s next’. The graveyard poetry literary and artistically wise ennobled and canonised the motif of grave and cemetery, which changed into meaningful and symbolic scenery. The Graveyard School of Poetry might have appeared to be a reaction to modern and scientifi c conversion of the world and universe image and therefore might have seemed to be a regressive and nostalgic turn towards Middle Ages and Baroque. In fact, it was paving the way for the future as well as for the romantic, radical revaluation and changes in literature, especially through opening towards subjective, extreme emotions of an individual, striving for direct poetic form of expression and by virtue of concentrating on boundary existential refl ection. The history of literature features above others the names of two poets who were the fi rst to compose poems initiating the graveyard poetry movement as a collective historical-literary phenomenon and infl uencing the successors – a Scottish poet, Robert Blair, the author of The Grave and Edward Young, the author of The Complaint, or Night Thoughts on Life, Death, and Immortality.

5

Giuseppe De Lorenzo and his 'Buddhist' reading of Shakespeare

67%

Salvati A.

In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

|

2020

|

vol. 14

193-205

EN

Giuseppe De Lorenzo (1871-1957) was a geologist, a translator of Buddhist texts and Schopenhauer, a great reader of Shakespeare and senator of the Italian Kingdom since 1913. His multifaceted figure has been discussed and criticised over the years, but it keeps arousing great interest both in respect to the history of European culture in the early twentieth century and the history of Buddhism in Italy. Shakespeare e il dolore del mondo (published in 1921), can be considered De Lorenzo’s first specific attempt to read into the works of major western poets and philosophers an idea of pain that is actualized as a constant dimension. The works of the English poet and playwright are subjected to an innovative and unorthodox analysis which has as objective “di cercare e mostrare come nell’opera di Shakespeare esista, in nuce, quella visione del dolore del mondo, che è alla base della dottrina di Buddho e di Schopenhauer” (“To seek and show how in Shakespeare’s work there exists, in the beginning, that vision of the pain of the world, which was the basis of the doctrine of Buddho and Schopenhauer”, op. cit., p. 14). The research is devoted not only to the identification of a Buddhist seed in Shakespeare’s tragedies, but primarily to the analysis of the idea of pain in the world as well as finding an ethical way to eliminate suffering - a vision that is diametrically opposed to the Greek and Jewish-Christian worldview.

PL

Giuseppe De Lorenzo (1871-1957) był geologiem, tłumaczem tekstów buddyjskich i Schopenhauera, wybitnym znawcą Szekspira i senatorem Królestwa Włoch od 1913 roku. Jego złożona postać przez lata była przedmiotem dyskusji i krytyki, mimo to ciągle wzbudza duże zainteresowanie zarówno w zakresie historii kultury europejskiej początków XX wieku, jak i historii buddyzmu we Włoszech. Shakespeare e il dolore del mondo (książka opublikowana w 1921 roku) może być uznawana za pierwszą szczegółową próbę poszukiwań w dziełach wielkich zachodnich poetów i filozofów idei bólu, który jest urzeczywistniany jako stały wymiar. Dzieła angielskiego poety i dramaturga poddane są nowatorskiej i nieszablonowej analizie, która ma za cel „di cercare e mostrare come nell’opera di Shakespeare esista, in nuce, quella visione del dolore del mondo, che è alla base della dottrina di Buddho e di Schopenhauer” („odszukać i pokazać, w jaki sposób w dziele Szekspira istnieje, na początku, ta wizja bólu świata, która była podstawą doktryny Buddy i Schopenhauera”, op. cit., s. 14). Badanie poświęcone jest nie tyko identyfikacji buddyjskiego pierwiastka w tragediach Szekspira, lecz raczej ukierunkowane jest na analizę idei bólu na świecie, jak również odnalezienie etycznego sposobu eliminacji cierpienia. Wizja, która jest diametralnie różna od greckiego i judeochrześcijańskiego światopoglądu.

6

Monasticism And Pleasure In The Mary Play From The N-Town Cycle

51%

Wiącek T.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2018

|

issue 58(1) Filologia

57-64

EN

In The Mary Play, a late medieval English mystery play, young Virgin Mary is sent to the Temple in order to live her life in accordance to monastic values of humility and piety. However, on the very threshold she is visited by an angel who presents her with gifts of heavenly sustenance, which form and taste evoke in her sensual pleasures of great volume. This appears to not only contradict her previous pious statements, but also suggests sinful excess and overindulgence. The aim of this paper is to analyze the reasons why Mary’s response to the heavenly gifts can be perceived as sinful in the context of the medieval approach towards food and excess in consumption, as well as prove that Mary’s behaviour is actually a part of a valuable moral lesson in restraint and monastic values of charity and piety. The analysis of the play is supported by works of historians of medieval drama such as Peter Meredith and Stephen Spector, social historians of the Middle Ages, such as Roy Strong and James G. Clark, focusing on monastic life, food and attitude towards food, as well as the ideas, rules and realities governing life in a cloistered society as described in the Benedicti regula monachorum.

PL

W późnośredniowiecznym angielskim misterium pt. The Mary Play, młoda Maryja zostaje wysłana do Świątyni, aby rozpocząć życie zgodne ze średniowiecznymi monastycznymi ideami pokory i pobożności. Po przekroczeniu progu Świątyni odwiedza ją anioł z darem w postaci manny, której wygląd jak i smak wywołują u Maryi uczucie zmysłowej, nie zaś duchowej przyjemności, co nie tylko zdaje się zaprzeczać jej wcześniejszym pobożnym deklaracjom, ale też sugeruje grzeszne nieumiarkowanie. Artykuł ma na celu ukazać przyczyny, dla których reakcja Maryi na niebiańskie podarunki może zostać uznana za grzeszną w kontekście średniowiecznych reguł monastycznych, jak i ogólnego stosunku do jedzenia oraz nieumiarkowanej konsumpcji w średniowiecznej Europie, oraz udowodnić, że mimo tych wątpliwości późniejsze zachowanie Maryi jest w rzeczywistości częścią moralnej lekcji na temat monastycznych cnót, takich jak powściągliwość, dobroczynność i pobożność. Analiza tekstu sztuki oraz argumentacja wspierana jest opracowaniami krytycznymi z historii dramatu średniowiecznego, pracami z zakresu badań nad historią średniowiecznego społeczeństwa, głównie Roya Stronga i Jamesa G. Clarka, oraz reguł związanych z realiami monastycznego życia opisanych w Benedicti regula monachorum.

Refine search results

2 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

1 Literatura Ludowa

1 Pamiętnik Literacki

1 Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

1 Gwadera A.

1 Kasperski E.

1 Pająk P.

1 Salvati A.

1 Wiącek T.

1 Śnieżko D.

1 2022

1 2020

2 2019