Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ludobójstwa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Collectivist Logic in Comparative Genocide Studies and in the Battles for Memory

100%
Nijakowski L. M.
Narracje o Zagładzie
|
2020
|
issue 6
39-60
PL
W artykule przedstawiono działanie logiki kolektywistycznej na trzech obszarach: (1) w historycznej komparatystyce ludobójstw – podstawowej metodzie genocide studies;(2) w działaniach organizacji ofiar i ocalonych oraz obrońców praw zwierząt; (3) w dyskursach nacjonalistycznych i polityce pamięci. Logika kolektywistyczna to zbiór operacji, które podmiotem historii czynią zbiorowości ludzkie, postrzegane jako połączone ważnymi więziami społecznymi i interesami oraz odróżniające się kulturowo. W jej wyniku myślimy o zbiorowej winie i zasłudze. W artykule przedstawiono zalety i wady komparatystyki historycznej jako metody naukowej genocide studies. Następnie przeanalizowano wykorzystanie kapitału symbolicznego związanego z terminem „ludobójstwo” w porównywaniu innych zbrodni oraz gospodarczego wykorzystania zwierząt z ludobójstwami. Na koniec opisano związek państwowej polityki pamięci i dyskursów nacjonalistycznych z działalnością akademicką badaczy ludobójstw.
EN
The article aims to present the mechanisms of collectivist logic as it functions in three areas: (1) in the historical comparative analysis of genocides – the basic method of genocidestudies; (2) in the activities of the organizations of victims and survivors, as well as in actions undertaken by animal rights activists; (3) in nationalist discourses and in the politics of memory. Collectivist logic is a set of operations that address human communities – groups of individuals linked together by significant social bonds and interests, and perceived as culturally distinctive – as the subject of history. As a result of the application of such logic, we may think about collective guilt and collective merit. The article discusses the advantages and disadvantages of historical comparative analysis as an essential methodological tool of genocide studies. The argument further focuses upon the use of the symbolic capital attributed to the term “genocide” in studies involving analyses comparing other crimes – as well as the industrial exploitation of animals – to genocides. Finally, the author describes the relationship between the state policy of memory, nationalist discourses, and the academic integrity of genocide scholars.
2

Pierwszy rekonesans. Rec.: Arkadiusz Morawiec, Literatura polska wobec ludobójstwa. Rekonesans. Łódź 2018

100%
Żukowski T.
Pamiętnik Literacki
|
2022
|
vol. 113
|
issue 4
221-227
PL
Książka Arkadiusza Morawca „Literatura polska wobec ludobójstwa. Rekonesans” (2018) to zbiór studiów poświęconych tekstom mówiącym o Zagładzie oraz kilku innych aktach ludobójstwa (od rzezi Ormian po rzeź w Somalii). Autor skupia się na analizie filologicznej, błyskotliwie śledząc wybrane wątki i pokazując ich pochodzenie, ale powstrzymując się od interpretacji. Studia dotyczące konkretnych tekstów lub ich fragmentów nie tworzą panoramy tematu w literaturze polskiej. Książka nie stawia także pytań na temat zależności między narracjami o Zagładzie a narracjami o innych aktach ludobójstwa (tych, które rozegrały się z dala od Polski) ani o kulturowe uwarunkowania takich narracji.
EN
Arkadiusz Morawiec’s book „Literatura polska wobec ludobójstwa. Rekonesans” (“Polish Literature towards Genocide. Reconnaissance,” 2018) is a collection of studies about the texts on the Holocaust and other crimes of genocide (from the slaughter of the Armenians to the massacre in Somalia). The author focuses on a philological analysis, brilliantly tracing selected threads and presenting their origins, though refraining from interpretation. The studies, referring to particular texts or their pieces, do not form a panorama of the topic in Polish literature. In a similar mode, the book neither poses questions about the relations between narrations of the Holocaust and the narrations of other acts of genocide (those that took place away from Poland), nor about cultural circumstances of such narrations.
3
Publication available in full text mode
Content available

Strony tytułowe i spis treści

100%
Tomczok M.
Narracje o Zagładzie
|
2020
|
issue 6
1-5
EN
NoZ, no. 6 (2020)
PL
NoZ, nr 6 (2020)
4
Publication available in full text mode
Content available

A Solitary Man in the Space of Genocide

80%
Tomczok P.
Narracje o Zagładzie
|
2020
|
issue 6
213-233
PL
W artykule omawiam pojawiającą się we współczesnych narracjach o ludobójstwie strukturę narracyjną opartą na wyraźnej obecności pierwszoosobowego narratora, najczęściej męskiego, opisującego swoje przeżycia i przemyślenia w czasie podróży do miejsc masowych zbrodni. Odwołuję się do badań nad powiązaniem przestrzeni i pamięci, geokrytyki, dzięki czemu rozróżniam kilka poziomów analizowanych tekstów zmierzających w stronę metafizycznych uogólnień o charakterze nihilistycznym lub patriotycznym. Zaproponowane kategorie analityczne wykorzystuję w badaniu fragmentów eseistyki Dawida Szkoły i Przemysława Dakowicza. 
EN
In this essay, I discuss a particular narrative structure manifest in contemporary genocide narratives, a structure based on a distinctive presence of a first-person – usually male – narrator, who describes his experiences and reflections born in the course of his peregrinations to sites of mass extermination. Rooting my research in geocriticism, I explore ties between spaceand memory, which allows me to distinguish several levels of analyzed texts, tending towards metaphysical generalizations of nihilistic or patriotic nature. I apply the said analytical categories to my study of selected passages of Dawid Szkoła’s and Przemysław Dakowicz’s respective essays.
5

Zagłada gatunków według Wiktora Woroszylskiego – czyli (nie) więcej niż egzemplifikacja

80%
Jarzyna A.
Pamiętnik Literacki
|
2022
|
vol. 113
|
issue 4
91-114
PL
Artykuł stanowi wielokontekstową interpretację wiersza Wiktora Woroszylskiego „Zagłada gatunków”, napisanego w 1966 roku, a opublikowanego cztery lata później w tomie pod tym samym tytułem. Autorka odnosi utwór do realiów i warunków, w jakich powstawał (m.in. do nastrojów antysemickich), zestawia go z pozostałymi utworami poety, zwłaszcza z sylwiczną prozą autobiograficzną „Literatura. Powieść” (1977), dalej dowodzi, że wiersz wyprzedza rozpoznania na temat analogii między mechanizmami wykluczania pewnych grup etnicznych, prowadzącymi do ich eksterminacji, a przyzwoleniem na zabijanie zwierząt. Podkreślając wagę nowatorskiej swego czasu, dziś niesłusznie zapominanej książki Antoniny Leńkowej „Oskalpowana Ziemia” (1961), na którą Woroszylski bezpośrednio się powołuje, autorka artykułu wskazuje na aktualność i nośność omawianego utworu dla literaturoznawczej refleksji nad antropocenem (można by się nawet zastanawiać, czy nie jest to pierwszy polski wiersz poświęcony temu zjawisku), ciekawie rezonuje on m.in. z pracami Ewy Bińczyk, Dipesha Chakrabarty’ego i Elizabeth Kolbert, a jednocześnie przechowuje relikty antropocentrycznej optyki, dając wgląd w ograniczenia wyobraźni zbiorowej i indywidualnej. Niemniej w subwersywnej lekturze okazuje się ważkim głosem na rzecz deantropocentryzacji studiów nad genocydami.
EN
The paper is a multicontextual interpretation of Wiktor Woroszylski’s poem “Zagłada gatunków” (“A Holocaust of Genres”), written in 1966 and published four years later in a volume under the same title. The author of the paper relates the piece to the realia and circumstances in which it was composed (including the anti-Semitic ambiance), compares it to Woroszylski’s other pieces, especially to the silva rerum autobiographical prose “Literatura. Powieść” (“Literature. A Novel,” 1977), and moves on to prove that the poem foreruns the consideration about the analogy drawn between the mechanisms of exclusion of some ethnic groups leading to their extermination and permission to kill animals. Stressing the significance of the innovative in its time and now falsely forgotten book by Antonina Leńkowa “Oskalpowana Ziemia” (“Scalped Earth,” 1961) to which Woroszylski directly refers, the author of the paper points at the timelessness and strength of the poem to the literary studies reflection over the Anthropocene (the poem can even be thought of as the first Polish piece to reflect on the issue), it interestingly resonates with the works by, inter alia, Ewa Bińczyk, Dipesh Chakrabarty and Elizabeth Kolbert, and at the same time preserves the relics of anthropocentric optics, giving insight into the limits of collective and individual memory. Nonetheless, in subversive reading it proves to be a powerful voice for deanthropocentrisation of genocide studies.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.