Search results

1

ДА ЖАНРАВА-СТЫЛЯВЫХ АСАБЛІВАСЦЕЙ РАМАНА ЯНКІ БРЫЛЯ ПТУШКІ І ГНЁЗДЫ

100%

Alsztyniuk A.

Acta Neophilologica

|

2015

|

vol. XVII/1

87-93

EN

This article is devoted to the analysis of generic and stylistic features in Yanka Bryl’s novel Ptushki i gnyozdi. The discussion is focused on the ways the main hero is presented as well as on the role of lyricism in the novel. The hero is in the center of composition that describes his feeling and expresses his thoughts and attitudes.

2

La Figure de l’enfant viator chez Le Clézio, un nouveau type de pícaro

81%

Presadă D.

Quêtes littéraires

|

2014

|

issue 4

129-137

EN

The first short story in the volume Mondo and Other Stories serves as a model for the other stories in the collection in terms of the themes, the representation of the child’s portrait and the stylistic peculiarities of the text. More exactly, the story describes the world of “children seen as kings” (Brée, 1990: 100) where everything is dominated by goodness, purity, beauty and magic. As the reference to Sinbad the Sailor at the beginning of the book suggests, the story depicts a moving journey in pursuit of a dream. This is the journey of a child who, refusing the adult world from which he feels alienated, is in search of himself and the unknown. As an image of the viator child, can we consider Mondo a new type of vagabond? Why is he emblematic of the author’s fictional universe and of universal literature? By answering these questions, the purpose of the paper is to demonstrate the originality and uniqueness of Le Clézio’s writing.

3

II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – poszukiwanie oryginalnego brzmienia

72%

Nidecka E.

Edukacja Muzyczna

|

2017

|

issue 12

83–100

EN

The piano concertos by the Polish composer Andrzej Nikodemowicz (1925–2017) belong to the late and mature period of his creativity. The Piano Concerto no. 2 discussed in this article was composed in 2002 and is in fact the first autonomous concerto composed for the piano by this artist, as his Piano Concerto no.1 (1994) is a modification of his own Violin Concerto written in 1973. The piece was being conceived with a sense of stability and full creative freedom. Living in Poland, in Lublin since 1980, the composer no longer felt the psychological pressure that he had been experiencing during his stay in Lviv. Due to the regime ruling there, most of the works created in Lviv had no chance of being performed. As far as the structure is considered, in the Piano Concerto No. 2, the composer abandoned the classical three-movement structure and the symmetrical arrangement, which he had favoured in many of his compositions, in favour of the constrasting parts form. The Piano Concerto No. 2 makes apparent the overlapping of two trends connected with the rules of shaping musical material. One of them is a tradition with neo-romantic roots, expressive and lyrical, but undergoing a significant transformation of its own vision, the other uses the energy of the rhythm and the percussive properties of the piano. The composer uses a strongly dissonant 12-tone sound material and complex rhythmic divisions, complementary rhythms, thus creating a dense sound structure. Ultimately, they contain a recognizable stylistic idiom, the essence of which is lyricism and expression. It is the result of a permanent variability and diversity and the application of development at the microform stage. The major aim of the compositional technique is to achieve a sublime sound. The development factor is one of the main features of Andrzej Nikodemowicz’ style.

PL

Koncerty fortepianowe polskiego kompozytora Andrzeja Nikodemowicza (1925–2017) należą do późnego, dojrzałego okresu jego twórczości. Omówiony w niniejszym artykule II Koncert fortepianowy powstał w roku 2002 i jest de facto pierwszym autonomicznym koncertem skomponowanym na fortepian przez tego twórcę, ponieważ jego I Koncert fortepianowy (1994) jest przeróbką własnego Koncertu skrzypcowego z roku 1973. Utwór rodził się w poczuciu stabilizacji i pełnej wolności twórczej. Kompo- zytor, mieszkając od 1980 roku w Polsce, w Lublinie, nie odczuwał już presji psychicznej, która towa- rzyszyła mu wcześniej, kiedy przebywał we Lwowie. Ze względu na panujący tam system polityczny większość dzieł, jakie powstały we Lwowie, nie miała żadnych szans na wykonanie. W zakresie formalnym w II Koncercie fortepianowym kompozytor zrezygnował z klasycznej formy trzyczęściowej i preferowanego w wielu swoich kompozycjach układu symetrycznego na rzecz formy szeregowej. II Koncert fortepianowy uwidacznia nakładanie się dwóch tendencji związanych z zasadą kształtowania materiału muzycznego. Jedną z nich jest tradycja o korzeniach neoromantycznych, ekspresywno-liryczna, ale poddana znacznej transformacji własnej wizji, druga wykorzystuje energetykę rytmu i perkusyjne walory fortepianu. Kompozytor operuje silnie dysonującym 12-tonowym materiałem dźwiękowym oraz skomplikowanymi podziałami rytmicznymi, rytmami uzupełniającymi, tworzącymi gęstą strukturę dźwiękową. Ostatecznie zawierają one rozpoznawalny idiom stylistyczny, którego istotą jest liryzm i ekspresja. Jest on wynikiem permanentnej zmienności i różnorodności oraz zastosowania rozwoju na etapie mikroformy. Celem nadrzędnym techniki kompozytorskiej jest uzyskanie wysublimowanego brzmienia. Czynnik rozwojowy jest jedną z głównych cech stylu Andrzeja Nikodemowicza.

4

Jeux et enjeux dans Le Cocu magnifique de Crommelynck

58%

Bombard F.

Quêtes littéraires

|

2023

|

issue 13

107-119

EN

Without any reason or clue, the main character, Bruno, is convinced that he is cuckolded to the point where he actually wants it to be true, to remove any doubts. This delusion results in words and deeds which come to involve his reason and his relationship to others. But in Le Cocu magnifique, the status of the game is multivocal. It is present in diegesis, but it also related to dramaturgy. We will see how Crommelynck plays with mimesis, with regard to the very notion of the character, through games of masks and double-dealing. Moreover, at the aesthetic level, language games meet with the research into modern poetry. Intertextual games with poetic and theatrical references subvert them through pastiche, and the playwright, playing with registers, upsets aesthetic categories.

FR

Le personnage principal, Bruno, sans raison ni indice, se pense cocu au point de vouloir l’être vraiment pour échapper au doute. Son égarement produit des paroles et des actes qui mettent en jeu sa raison et sa relation aux autres. Mais dans Le Cocu magnifique, le statut du jeu est plurivoque. S’il est attesté dans la diégèse, il a aussi partie liée avec la dramaturgie. Nous verrons comment Crommelynck se joue de la mimèsis, en ce qui concerne la notion même de personnage, par les jeux de doubles et de masques. Par ailleurs, sur le plan esthétique, les jeux sur le langage rencontrent les recherches de la poésie moderne ; les jeux intertextuels avec les références poétiques et théâtrales les subvertissent par le pastiche et le dramaturge, jouant des registres, bouscule les catégories esthétiques.

5

Most nad světem“ Lyrismus jako způsob transkulturace u J. M. Arguedase

58%

Kalkusová T.

Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)

|

2018

|

vol. 57

147-154

EN

The paper aims to draw attention to the way of achieving transculturation in the novel Deep Rivers (Los ríos profundos) by the Peruvian author J. M. Arguedas. Apart from the linguistic and cultural layer of the novel, the article also brings light to the less studied layer of genre: lyricization, intrinsic to both the indigenous and the Spanish tradition, becomes a point of contact between the two cultures. The combination of oralization and lyricization of the text, together with the tendency to picture the mythical view of the universe gives the novel Deep Rivers many features of a lyricized prose.

6

Fenomen romantycznego cyklu lirycznego. O wyznacznikach cykliczności na przykładzie Sonetów krymskich, Vade-mecum i Kwiatów zła

58%

Igliński G.

Prace Językoznawcze

|

2021

|

vol. XXIII/2

331–344

PL

Przedmiotem niniejszej wypowiedzi są wyznaczniki cykliczności, które znamionują cykl liryczny w ogóle i zarazem charakteryzują cykle romantyczne, które poza stygmatem drogi łączy także „sugestia autobiografizmu”. Za przykład posłużyły dzieła Adama Mickiewicza (Sonety krymskie), Cypriana Norwida (Vade-mecum) i Charles’a Baudelaire’a (Les Fleurs du mal, pol. Kwiaty zła). Wszystkie je, tak różne w sferze myślowej i obrazowej, wiąże topos wędrówki zawierający interpretację losu ludzkiego. Zwrócono uwagę na następujące elementy mogące sygnalizować cykliczność i mieć wpływ na spójność całości cyklu: dedykacja, motto, numeracja wierszy (czasem pomijająca pierwszy utwór, traktowany jako prolog), tytuł dzieła oraz tytuł jakiejś serii tekstów w tym dziele (mających lub niemających własnych osobnych tytułów), gatunek (np. sonet), rama kompozycyjna, minicykle (podcykle), „wiązki cykliczne” (np. wiersze-filary rozdzielające minicykle), grupa centralna, nadrzędny podmiot i nadrzędny odbiorca cyklu (nierównoznaczni z podmiotem i odbiorcą właściwym dla pojedynczego wiersza). Podjęto ponadto próbę określenia rodzaju układu cyklicznego, jaki dzieła Mickiewicza, Norwida i Baudelaire’a prezentują – w zależności od stopnia zamknięcia (spójności) struktury cyklu i autonomiczności ogniw go tworzących.

EN

This article focuses on the determinants of cyclicality characterising the lyrical cycle in general and, in particular, romantic cycles, which are all marked by the motif of the road but also by the “suggestion of autobiographic nature”. Examples used to illustrate the analysis comprise works by Adam Mickiewicz (The Crimean Sonnets), Cyprian Norwid (Vade-mecum) and Charles Baudelaire (Les Fleurs du mal). Although so different in their thought and imagery layers, they are linked by the topos of wandering, which represents an interpretation of human condition. The analysis places emphasis on such elements that could indicate cyclicality and influence cohesion of the entire cycle as: dedication, motto, numbering of the poems (sometimes disregarding the first poem treated as the prologue), the work’s title and the title of a series of texts in that work (which may or may not have their own, separate titles), genre (e.g. sonnet), composition framework, mini-cycles (sub-cycles), “cyclic bundles” (e.g. pillar-poems separating mini-cycles), central group, supreme subject and supreme recipient of the cycle (which are not equivalent to the specific subject and recipient of an individual poem). Moreover, the presentation attempts to define the type of cyclic setup presented by the selected works of Mickiewicz, Norwid and Baudelaire depending on the level of cohesion of the cycle structure and autonomous nature of the links that form it.

7

Miłosz w sporze z formą poetycką

50%

Kluba A.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2012

|

issue 20

53-70

EN

Czesław Miłosz accompanied his poetry with an extensive body of self-reflective writings, developed over many years. It is characterised by, on the one hand, a relative constancy of recurring motifs, and on the other, an equally constant tendency to juxtapose the motifs in variously defined binary systems. The analysis of connections that occur not so much between the elements of specific antinomies, but, on a higher level, between separate antinomies (especially between values ascribed to poles of the oppositions), makes it possible to notice that many of the antinomies cannot be subjected to easy reconciliations, but rather exclude each other. This makes it possible to understand why Miłosz’s thought seems to be systematic. Above all, however, it allows us to look, in a new way, at the feats of Miłosz’s constant struggle against poetic form – immanent contradictions and inconsistencies of Miłosz’s reflection become interesting only when they are referred to the order of creation and its disturbing metamorphoses.

Refine search results

2 Quêtes littéraires

1 Acta Neophilologica

1 Edukacja Muzyczna

1 Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

1 Prace Językoznawcze

1 Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)

1 Alsztyniuk A.

1 Bombard F.

1 Igliński G.

1 Kalkusová T.

1 Kluba A.

1 Nidecka E.

1 Presadă D.

1 2023

1 2021

1 2018

1 2017

1 2015

1 2014