Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  majątek osobisty
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Zwrot nakładów z majątku wspólnego małżonków na nieruchomość stanowiącą majątek osobisty drugiego małżonka a ius retentionis – pytanie o celowość poszerzania katalogu wyjątków wymienionych w art. 461 § 2 k.c.

100%
Mróz-Krysta D.
Acta Iuris Stetinensis
|
2019
|
issue 27
137-153
PL
Zgodnie z art. 461 § 1 k.c. w zw. z art. 461 § 2 k.c. zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania). Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy obowiązek wydania rzeczy wynika z czynu niedozwolonego albo gdy chodzi o zwrot rzeczy wynajętych, wydzierżawionych lub użyczonych. Nasuwa się pytanie o możliwość stosowania analogii do wyjątków od prawa zatrzymania wymienionych w art. 461 § 2 k.c. w sytuacji, w której po ustaniu małżeństwa (przykładowo: po rozwodzie) były małżonek zamieszkuje nieruchomość stanowiącą majątek osobisty drugiego małżonka, wbrew jego woli, powołując się na obowiązek rozliczenia nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty byłego małżonka. Do opracowania przedstawionego wyżej zagadnienia zastosowałam metodę dogmatyczną, analizując aktualnie obowiązujący stan prawny, wyprowadzając wniosek o dopuszczalności poszerzenia wyjątków od prawa zatrzymania. Przesłankami do zastosowania analogii w prawie cywilnym są podobieństwo ze względu na istotne cechy oraz luka w prawie. W wypadku zamieszkiwania z rozwiedzionym małżonkiem jego nieruchomości wbrew jego woli spełnione zostały one wszystkie. Zamieszkiwanie byłego małżonka nieruchomości drugiego wbrew jego woli jest na tyle naganne, że wykazuje podobieństwo z czynem niedozwolonym, a ustanie prawnorodzinnego tytułu do mieszkania, o którym mowa w art. 281 k.r.o. – podobieństwo do ustania stosunków prawnych o charakterze ciągłym, takich jak użyczenie. Jak wykazano, de lege lata dopuszczalne jest stosowanie analogii z art. 461 § 2 k.c. tak, by były małżonek zamieszkujący nieruchomość drugiego małżonka po ustaniu małżeństwa nie mógł powołać się na prawo zatrzymania. De lege ferenda należałoby postulować ustawowe poszerzenie katalogu wyjątków od prawa zatrzymania.
EN
Pursuant to the article 461 § 1 of Polish Civil Code (hereinafter referred to as: “CC”) related to the art. 461 § 2 CC, a person obliged to release somebody else’s thing may retain it until his claims for the reimbursement of expenditures on the thing of claims for the redress of the damage inflicted by the thing are satisfied or secured (right of retention). The aforementioned provision shall not apply when the duty to release the thing results from a tort or where it concerns the return of things which have been leased, rented or loaned for use. There was a question to put, whether it is admissible to extend the scope of the exceptions to the right of retention, regulated in the art. 461 § 2 CC, by the situation of ex-spouse who uses the real estate of another after the termination of marriage and contrary to his will. To elaborate this question, the dogmatic method of analysis has been used which is focused on the applicable law and has led to the conclusion that the extension of the exceptions to the right of retention is possible by the way of analogy. The reason by analogy in civil law needs the similarities and the loophole in law. In the case of use the real estate of the ex-spouse after the divorce fulfills all the aforementioned premises. The use of the real estate property of the ex-spouse, contrary to the will of the first of them, is so reprehensible that is similar to the tort. Moreover, the termination of the family legal tittle to real estate property of another spouse (which terminates simultaneously with the divorce and is regulated id the art. 281 of Polish Family and Guardianship Code) is similar to the termination of the continuous obligations, as for example the loan for use. As proved, it is admissible to create the analogy to the article 461 § 2 CC as the ex-spouse using the real property of another one, could not profit the right of retention.
2

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2018 roku, sygn. III CZP 45/18

80%
Dobosz D.
Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne
|
2019
|
vol. 28
197-206
PL
Glosowana uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2018 r. sygn. III CZP 45/18 rozstrzyga zagadnienie prawne przedstawione przez sąd okręgowy, które brzmiało następująco: Czy rzecz nabyta w trakcie trwania małżeństwa, w którym obowiązuje reżim ustawowej wspólności majątkowej, w części ze środków pochodzących z majątku odrębnego jednego z małżonków, a w części z ich majątku wspólnego wchodzi w całości do majątku wspólnego, czy też wchodzi do tego z majątków, z którego pochodzi większa część środków na nabycie rzeczy, czy też wchodzi do majątku odrębnego jednego z małżonków i jednocześnie do ich majątku wspólnego w udziałach odpowiadających stosunkowi środków przeznaczonych z tych majątków na nabycie rzeczy? W glosie przedstawiony został stan faktyczny ustalony przez sąd okręgowy i przedstawione doktrynalne ujęcia majątku osobiste i wspólnego małżonków. Następnie zaprezentowano najważniejsze tezy z uchwały Sądu Najwyższego oraz konsekwencje prawne rozstrzygnięcia.
EN
The glossed resolution of the Supreme Court from 19 October 2018, signature III CZP 45/18 settles the issue presented by the District Court which referred to the problem of whether an item acquired during a joint property marriage partly from funds from the separate property of one of the spouses and partly from the joint property is wholly included in joint property, or is included in the property which includes more funds for gaining the item, or is included in separate property of one of the spouses and at the same time in joint marital property in shares equivalent to the proportion of funds allocated from these properties for acquiring the item? The gloss presents the factual situation stated by the District Court and the outlooks presented by the doctrine referring to the perception of separate and joint marital property. Then, the most vital issues from the Supreme Court resolution and the consequences of this resolution are presented.
3
Publication available in full text mode
Content available

DOCHODZENIE ROSZCZEŃ KARNOPRAWNYCH NA RZECZ SKARBU PAŃSTWA OD SKAZANEGO POZOSTAJĄCEGO W USTROJU WSPÓLNOŚCI MAJĄTKOWEJ MAŁŻEŃSKIEJ

80%
Pokora A.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2018
|
vol. 2
|
issue XVIII
245-258
PL
Opracowanie dotyczy zasad i zakresu odpowiedzialności skazanego majątkiem osobistym oraz majątkiem wspólnym, wtedy gdy pozostaje on w ustroju wspólnoty majątkowej małżeńskiej. W pierwszej kolejności omówiono problematykę jego odpowiedzialności majątkiem osobistym. Następnie przedstawiono możliwość odpowiedzialności skazanego składnikami majątku wspólnego. Na koniec podjęto rozważania dotyczące ograniczenia lub wyłączenia odpowiedzialności w świetle art. 28 k.k.w., a także wpływu zmiany stosunków majątkowych między małżonkami na prowadzenie egzekucji należności karnoprawnych.
EN
The article covers the terms and scope of liability of convicts from their personal property and from the joint property when they are bound by the joint marital property regime. In the first place, problems of a convict’s liability from the personal property is discussed. Then, the possibility of the convict’s liability from the joint property is presented. Finally, the article discusses problems of limiting or excluding the liability under art. 28 of the Executive Penal Code and the impact of a change in property relations between spouses on the conduct of execution of criminal law liabilities.
4

Zbycie prawa własności mieszkania rodzinnego, będącego składnikiem majątku osobistego jednego z małżonków

80%
Szczekała A.
Rejent
|
2023
|
issue 12 (392)
36-61
EN
The study deals with the aspect of the so-called family-fortune dwelling (mieszkanie rodzinne), which is the object of a right vested exclusively in one spouse, extremely important in the light of the protection of interests of the spouse and the family. The legislature, in Article 281 of the Family and Guardianship Code (FGC), has explicitly granted a spouse the right to use the dwelling and household equipment which are the subject of a right vested exclusively in the other spouse, in order to meet the needs of the family. The spouse to whom the right of ownership of the family-fortune dwelling is vested may freely dispose of it, and the validity of the legal transaction made does not depend on the consent of the spouse who only has the right under Article 281 FGC. This raises the problem of effective protection of the interest of a spouse and family members against a disadvantageous disposal of the right to the family-fortune dwelling and, in particular, of the right of ownership vested in the other spouse. When looking for legal means of protecting the spouse, some scholars in the field allow for the possibility of assessing such a disposal through the prism of the clause of principles of social coexistence. However, neither the literature nor the judicature has considered the assessment of the disposal of the right to real property forming part of the personal property of one of the spouses in terms of its compliance with the social and economic purpose of this right. It should be noted that upon getting married, the socio-economic purpose of some of the spouses' personal assets, such as immovable property, may change if it is a family-fortune dwelling. The socio-economic purpose of such a property is to meet the housing needs not only of the spouse who is the exclusive owner of the dwelling, but also of the other spouse and other members of the so-called nuclear family. It seems therefore possible, in particularly justified cases, to assess the disposal by the spouse of an immovable asset forming part of his/her personal property, the so-called family-fortune dwelling, not only in the light of the principles of social coexistence, but also of the socio-economic purpose of that right.
5
Publication available in full text mode
Content available

Gloss to the Resolution of the Supreme Court of 19 October 2018 (III CZP 45/18). Substitution of Assets in Personal (Separate) Properties of Spouses under the Joint Marital Property

80%
Nazar M.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2020
|
vol. 29
|
issue 3
EN
The gloss contains remarks on the resolution of the Supreme Court of 19 October 2018 (III CZP 45/18), according to which an item acquired under the joint marital property regime and financed partly from the funds derived from the personal property of one of the spouses and from their joint property becomes the personal property of the spouse concerned and the joint property of the spouses in the proportion corresponding to the proportion of the funds allocated from those assets for its acquisition, unless the funds from the personal property or the joint property transferred for the acquisition of the property was an expense towards the joint or personal property, respectively. The gloss states that the rules of civil law concerning the formation of fractional joint ownership and the regulation of the joint marital property do not justify the thesis supported in the commented resolution. The conclusion of the gloss contains a proposal for interpretation that is different from that put forward in the resolution of the Supreme Court. It must be assumed that an asset acquired by both spouses or by one of them during the period of their joint marital property in exchange for funds derived from the joint property and personal property of one of the spouses becomes ex lege a component of the joint property of the spouses, unless, under the agreement of the spouses, it is acquired as a fractional joint property, one share of which goes to the joint property and the other to the personal property.
PL
Glosa zawiera uwagi do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2018 r. (III CZP 45/18), według której rzecz nabyta w ustroju wspólności ustawowej częściowo ze środków pochodzących z majątku osobistego jednego z małżonków i z ich majątku wspólnego wchodzi do majątku osobistego małżonka i do majątku wspólnego małżonków w udziałach odpowiadających stosunkowi środków przeznaczonych z tych majątków na jej nabycie, chyba że świadczenie z majątku osobistego lub majątku wspólnego przekazane na nabycie rzeczy miało charakter nakładu odpowiednio na majątek wspólny lub osobisty. W glosie wskazano, iż unormowania prawa cywilnego dotyczące powstawania współwłasności (wspólności) ułamkowej i unormowania małżeńskiej wspólności ustawowej nie uzasadniają tezy komentowanej uchwały. W konkluzji glosy został sformułowany wniosek interpretacyjny odmienny od proponowanego w tezie uchwały Sądu Najwyższego. Należy mianowicie przyjąć, że przedmiot majątkowy nabyty przez oboje małżonków lub przez jednego z nich w czasie trwania wspólności ustawowej w zamian za środki pochodzące z majątku wspólnego i z majątku osobistego jednego z małżonków staje się ex lege składnikiem majątku wspólnego małżonków, chyba że na podstawie porozumienia małżonków zostaje nabyty na wspólność ułamkową, z której jeden udział wchodzi do majątku wspólnego, a drugi – do majątku osobistego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.