Search results

1

Kolor w weneckim rzemiośle artystycznym XVI wieku

100%

Białonowska M.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2021

|

vol. Wydanie specjalne

|

issue 28

18-31

EN

16th-century Venetian decorative arts from, due to their precious materials, technological craftsmanship, and high artistic level, were an export commodity all over Europe. With regard to several groups of Venetian artistic craftsmanship (glass, majolica, enameled copper or silk fabrics), we can consider the issue of color values that influenced the perception of these luxurious goods. Venetian dye sellers-vendicolori-had ingredients in their stores that were used by craftsmen such as ceramic painters, glass painters and fabric dyers. Red and its various shades, cobalt, and yellow were the colors that dominated the products of Venetian artistic craftsmanship of that period.

PL

Weneckie wyroby rzemiosła artystycznego z XVI wieku ze względu na drogocenne materiały, kunszt technologiczny, a także wysoki poziom artystyczny były towarem eksportowym na całą Europę. Odnoście do kilku grup weneckiego rzemiosła artystycznego (szkła, majoliki, miedzianych wyrobów zdobionych emalią czy tkanin jedwabnych) można rozpatrywać zagadnienie walorów kolorystycznych, które wpływały na odbiór tych luksusowych dóbr. Weneccy sprzedawcy barwników – vendicolori – posiadali w swoich sklepach składniki, których używali rzemieślnicy tacy jak: malarze ceramicy, malarze na szkle oraz farbiarze tkanin. W wyrobach weneckiego rzemiosła artystycznego tego okresu dominowały takie barwy jak: czerwień i jej różne odcienie, kobalt oraz żółć.

2

LEOPOLD BINENTAL I LOSY JEGO KOLEKCJI

100%

Dubiński K., Świetlicka E. K.

Muzealnictwo

|

2017

|

vol. 58

109-122

EN

Leopold Jan Binental (1886–1944) was a musicologist and journalist, and an indefatigable promoter of Frederic Chopin’s compositions and researcher into his life story in the inter-war period. He wrote and published a great deal in professional periodicals as well as in the national and foreign popular press, mainly in France and Germany. Until 1939, he was a regular music critic for "Kurier Warszawski". He was thought to be a competent and respected Chopinologist, and his reputation in Europe was confirmed by the monograph Chopin published in Warsaw (1930 and 1937) and in Paris (1934) and the album Chopin. On the 120th anniversary of his birth. Documents and mementoes (Warsaw 1930 and Leipzig 1932) presenting Chopin’s mementoes, prints, drawings, handwritten musical notes and letters. He initiated and co-organised famous exhibitions about Chopin in the National Museum in Warsaw (1932) and the Polish Library in Paris (1932 and 1937). He was Executive Secretary on the Management Board of the Fryderyk Chopin National Institute created in 1934. Binental amassed a private collection of Chopin’s manuscripts and mementoes which is highly regarded in musicological circles. He also collected works of art; his collection comprised ancient, Middle Eastern and modern European ceramics, medieval sculpture and tapestries, goldsmithery and Judaica. After the outbreak of war in autumn 1939, Binental took certain steps to secure his collections. Three chests with ceramics and works of art were deposited in the National Museum in Warsaw. However, it is not known what happened to the collection of Chopin’s objects. At the beginning of 1940, Binental and his wife managed to leave Poland and reach France, where his daughter lived. In 1944 he was arrested by Gestapo and sent to Auschwitz from which he did not return. After the war, at the request of his daughter Krystyna, some of the works of art deposited in the collections of the National Museum were found. With her approval, they are currently to be found in public collections in Poland, although the fate of his Chopin collection remains unknown. Every now and then, some proof appears on the world antiquarian market that the collection has not been damaged, despite remaining missing.

PL

Leopold Jan Binental (1886–1944), muzykolog i publicysta, był w okresie międzywojennym niestrudzonym propagatorem twórczości Fryderyka Chopina i badaczem jego biografii. Wiele pisał i publikował w periodykach fachowych oraz w prasie popularnej krajowej i zagranicznej, głównie francuskiej i niemieckiej. Nieprzerwanie do 1939 r. był krytykiem muzycznym „Kuriera Warszawskiego”. Zyskał opinię kompetentnego i cenionego chopinologa, a jego europejską pozycję ugruntowała monografia Chopin wydana w Warszawie (1930 i 1937) i w Paryżu (1934) oraz album Chopin. W 120-tą rocznicę urodzin. Dokumenty i Pamiątki (Warszawa 1930 i Lipsk 1932) prezentujący chopinowskie pamiątki, druki, rysunki, rękopisy nutowe i listy. Był inicjatorem oraz współorganizatorem głośnych wystaw chopinowskich w Muzeum Narodowym w Warszawie (1932) i Bibliotece Polskiej w Paryżu (1932 i 1937). W zarządzie utworzonego w 1934 r. Instytutu Fryderyka Chopina piastował stanowisko sekretarza wykonawczego. L. Binental zgromadził prywatną kolekcję autografów i pamiątek po Chopinie, którą w środowisku muzykologów uznaje się za niezwykle cenną. Był również kolekcjonerem dzieł sztuki. Jego zbiór obejmował ceramikę starożytną, bliskowschodnią i nowożytną europejską, rzeźbę średniowieczną oraz tkaniny, złotnictwo i judaica. Po wybuchu wojny, jesienią 1939 r. Binental podjął kroki w celu zabezpieczenia swoich zbiorów. Trzy skrzynie z ceramiką i dziełami sztuki zdeponował w Muzeum Narodowym w Warszawie. Nie wiadomo natomiast jak postąpił z kolekcją chopinianów. Na początku 1940 r. Binentalowi wraz żoną udało się opuścić Polskę i przedostać do Francji, gdzie mieszkała jego córka. W 1944 r. aresztowany przez gestapo i wysłany do Auschwitz już stamtąd nie wrócił. Po wojnie, na prośbę jego córki Krystyny, w zbiorach Muzeum Narodowego odnaleziono część zdeponowanych dzieł sztuki. Za jej aprobatą znajdują się one obecnie w polskich zbiorach publicznych. Natomiast losy kolekcji chopinowskiej pozostają nieznane. Co pewien czas na światowym rynku antykwarskim pojawiają się jednak sygnały świadczące, że kolekcja nie uległa zniszczeniu choć pozostaje zaginiona.

3

Medicines from the first pharmacopoeia listed on the apothecary majolica vessels from the Mateusz B. Grabowski collection at the Museum of Pharmacy in Kraków

100%

Dymarczyk I.

Opuscula Musealia

|

2020

|

vol. 27

169-183

EN

This article concerns medicinal preparations from the first European pharmacopoeia listed on the cartouches of apothecary majolica vessels (16 th‒18th century) from the Grabowski collection at the Museum of Pharmacy in Kraków. The materials for comparison are three 16th-century works: Ricettario Fiorentino (1550), Pharmacopoea by J. Placotomus (1560) and Dispensatorium by V. Cordus (1563). The inscriptions on the apothecary jars for which they were meant comprise greatly important information carriers about medicine in the old days. Their deciphering can also be helpful when dating these objects.

Refine search results

1 Muzealnictwo

1 Opuscula Musealia

1 Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

1 Białonowska M.

1 Dubiński K.

1 Dymarczyk I.

1 Świetlicka E. K.

1 2021

1 2020

1 2017

Kolor w weneckim rzemiośle artystycznym XVI wieku

LEOPOLD BINENTAL I LOSY JEGO KOLEKCJI

Medicines from the first pharmacopoeia listed on the apothecary majolica vessels from the Mateusz B. Grabowski collection at the Museum of Pharmacy in Kraków