Ustawa o pomocy państwa w wychowaniu dzieci wprowadziła do polskiego systemu prawnego świadczenie wychowawcze. Jej celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. Artykuł podejmuje próbę refleksji nad przyjętym rozwiązaniem prawnym mającym przeciwdziałać marnotrawieniu świadczenia wychowawczego. Wskazano na kluczowe wątpliwości praktyczne, do jakich skłania zmiana formy przyznawanego świadczenia na rzeczową i opłacania usług.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.