Search results

1

Kilka uwag w sprawie dekonstytucjonalizacji prokuratury

100%

Witkowski P.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2010

|

issue 1 (1)

203-220

PL

Artykuł jest próbą ukazania dezaktualizacji przyczyn nieumieszczenia w Konstytucji RP przepisów o prokuraturze. Autor stawia tezę, że główny powód dekonstytucjonalizacji prokuratury stanowiło przyjęcie koncepcji osobowego zespolenia Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości, której nie dało się pogodzić z postulatem niezależności prokuratorskiej. Artykuł ukazuje wpływ przyjęcia koncepcji unii personalnej Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości na przebieg prac parlamentarnych nad uchwaleniem Konstytucji RP, w zakresie dotyczącym prokuratury. Autor dochodzi do wniosku, że obecny model funkcjonowania prokuratury – statuujący rozdział funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra Sprawiedliwości - nie uzasadnia dalszego trwania stanu dekonstytucjonalizacji tej instytucji. Brak odpowiedzialności konstytucyjnej za działania Prokuratora Generalnego oraz fragmentaryczność i niepełność modelu prokuratury jako organu ochrony prawnej sprawiają, iż postulat konstytucjonalizacji prokuratury zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek w obecnej sytuacji politycznej jest trudny do zrealizowania.

EN

The article is an attempt to show that reasons of deconstitutionalisation of public prosecutor’s office are not obsolete. The author argues, that the omission regulations of public prosecution’s office in the Constitution of the Poland Republic was caused by the adoption of the concept of personal junction Attorney General and Minister of Justice, which could not be reconciled with the postulate of the independence of the prosecutors. The article presents the impact of the adoption of the concept of personal union of Attorney General and Minister of Justice on the course of parliamentary work on the assumption of the Constitution, in relation to the prosecutor’s office. The author concludes that the current model of the prosecutor’s office – establishing the separation of function Attorney General from posi- tion of Minister of Justice – does not justify the continuation of the state deconstitutionalisation of this institution. The lack of constitutional responsibility for the actions of the Attorney General and the incompleteness of the model prosecutor’s office as an agency of legal protection make, that the stipulation of constitutionali- sation of public prosecutor’s office seems to be indispensable, although with regard for the current political situation, it is difficult to implement.

2

Opinia prawna dotycząca udzielania przez Prokuratora Krajowego (pierwszego zastępcę Prokuratora Generalnego) odpowiedzi na interpelacje i zapytania poselskie

63%

Czarny P.

Zeszyty Prawnicze BAS

|

2017

|

issue 1(53)

175-183

EN

The considerations concern the issue of legality of replies of National Prosecutor to interpellations and Deputies questions on matters related to activities of the prosecution. A reply made by the National Prosecutor is possible in case when he was equipped with a special authorization of the Minister of Justice. It does satisfy the constitutional requirement for submitting these replies by members of the government. Replies provided by the National Prosecutor do not detract from the dignity of parliamentary institutions. The author shows that such replies are in full compliance with the Constitution.

3

The Role of the Minister of Justice in the Proceedings Before the Governing Senate of the Russian Empire in Administrative Matters

63%

Smyk G.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 3

EN

The dominant role of the minister of justice in the proceedings before the Governing Senate in administrative disputes, was one of the characteristics of the Russian monarchy. Control and supervision of public administration, including the settlement of administrative disputes, remained the fields implemented in the procedure within the administration itself. No strict distinction between the control and supervisory functions of the appropriate bodies, in particular the Governing Senate, meant that the dominant role in the proceedings in administrative matters held the central government authority – the minister of justice. The conduct of the procedure as well as the contents of provided judgments were determined by the decision of the minister of justice. Entrusting the supervision of the administrative departments of the Governing Senate to the minister of justice, and enabling him to intervene in every stage of the proceedings in administrative disputes, provided the Russian bureaucracy with effective protection against unfavorable decisions. Consequently, the Governing Senate could not fulfill the role of an independent judicial authority whose task was to control – independently and impartially – the legalism of administrative operation of the authorities of the Russian State.

PL

Dominująca rola ministra sprawiedliwości w postępowaniu przed Senatem Rządzącym w sporach administracyjnych stanowiła jedną z charakterystycznych cech monarchii rosyjskiej. Kontrola i nadzór nad administracją publiczną, w tym także rozstrzyganie sporów administracyjnych, pozostały sferami realizowanymi w ramach postępowania wewnątrz samej administracji. Brak ścisłego rozróżnienia funkcji kontrolnych i nadzorczych powołanych do tego organów, a w szczególności Senatu Rządzącego, spowodował, że dominującą rolę w postępowaniu w sprawach administracyjnych sprawował centralny organ administracji rządowej – minister sprawiedliwości. Od jego decyzji zależał nie tylko przebieg postępowania w takich sprawach, ale także treść zapadających orzeczeń. Powierzenie nadzoru nad działalnością Departamentów Administracyjnych Senatu Rządzącego ministrowi sprawiedliwości oraz umożliwienie mu ingerencji w każde stadium postępowania w sporach administracyjnych zapewniało biurokracji rosyjskiej skuteczną ochronę przed niekorzystnymi dla niej rozstrzygnięciami. W konsekwencji Senat Rządzący nie mógł spełniać roli niezależnego od administracji organu sądowego, kontrolującego w sposób niezawisły i bezstronny legalizm działalności administracyjnej organów państwa rosyjskiego.

4

Połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego jako zagrożenie dla praworządności

63%

Augustyn P., Bała K.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 2

|

issue XXI

27-36

EN

The subject of the following article is to discuss the issue of merging the office of the Prosecutor General and the Minister of Justice. This was one of the changes in the grounds of the Law on the Public Prosecutor’s Office of 28 January 2016, which were aimed at strengthening the independence of the public prosecutor’s office and adjusting the solutions to the needs of a modern state. These changes actually led to the weakening of the independence of the prosecution service and prosecutors. The purpose of the article is to show the threat to the rule of law posed by combining the functions of Minister of Justice and Prosecutor General. In opinion of the authors presenting the greater part of this article the statutory regulations concerning legal status before and after the adoption of the new Act of 28 January 2016 is necessary, to demonstrate dangerous changes in the functioning of the prosecutor’s office and dependence on the executive authority

PL

Przedmiotem poniższego artykułu jest omówienie problematyki połączenia urzędu Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Była to jedna ze zmian na gruncie ustawy Prawo o prokuraturze z dnia 28 stycznia 2016 r., które miały na celu wzmocnienie niezależności prokuratury oraz dostosowanie rozwiązań do potrzeb nowoczesnego państwa. Zmiany te tak naprawdę doprowadziły do osłabienia niezależności prokuratury i prokuratorów. Celem artykułu jest ukazanie zagrożenia dla praworządności płynącego z połączenia funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego. Poświecenie większej części artykułu regulacjom ustawowym dotyczącym stanu prawnego przed i po uchwaleniu nowej ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze jest konieczne, w ocenie autorek, dla wykazania niebezpiecznych zmian w funkcjonowaniu prokuratury i uzależnienia od władzy wykonawczej.

5

Prokuratura w nowej ustawie z 2016 roku Eksperyment z podległością władzy wykonawczej

63%

Zięba-Załucka H.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2016

|

issue 5 (33)

111-124

PL

Artykuł pokazuje, iż prokuratura jako organ pozakonstytucyjny podlega wpływom politycznym. Autorka prezentuje, jak wygląda podporządkowanie prokuratury w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej. Wskazuje, iż zapoczątkowana w 2010 r. reforma prokuratury i rozłączenie funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, ponieważ reforma Prokuratury nie została zakończona. Również nie wzmocniła pozycji procesowej proukratora generalnego, ale ją osłabiła. Ustawa przyniosła bowiem wiele przepisów, które z jednej strony były przyczynkiem do niezależności prokuratury, a z drugiej strony narzędziem kontroli nad prokuraturą (art. 10e i 10f), czyniąc tę niezależność iluzoryczną. Dlatego zdaniem autorki, należy dać szanse nowej regulacji, mimo zastrzeżeń. Realizacja w praktyce ustawy z 2016 r. ma doprowadzić do odzyskania przez proukratora generalnego silnej pozycji zarówno wobec podległych prokuratorów, jak i organów zewnętrznych.

EN

An experiment with the subjection of the prosecution to the executive. The article proves that the prosecution as an non-constitutional authority is subjected to political influences. The author presents the subordination of the prosecution in Poland and other European Union countries. The author indicates that the 2010 reform of the prosecution as well as the disengagement of the Attorney General and Minister of Justice offices has not produced the expected results, since the reform of the prosecution has not been completed. The reform not only failed to strengthened the position of the Attorney General but it has weakened one’s prerogatives. The aforementioned Act of Parliament brought many of the provisions, which on one hand are a contribution to the independence of the prosecutor’s office, and on the other hand, are a tool of control over the prosecution (article 10e and 10f), making the prosecution’s independence illusory. Therefore, according to the author, the new regulations should be given a chance, despite concerns. The aim of the implementation the 2016 Act of Parliament is to provide recovery of strong position by the Attorney General against both the subordinate prosecutors, as well as external bodies.

Refine search results

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zeszyty Prawnicze BAS

1 Augustyn P.

1 Bała K.

1 Czarny P.

1 Smyk G.

1 Witkowski P.

1 Zięba-Załucka H.

1 2021

1 2017

2 2016

1 2010

Kilka uwag w sprawie dekonstytucjonalizacji prokuratury

Opinia prawna dotycząca udzielania przez Prokuratora Krajowego (pierwszego zastępcę Prokuratora Generalnego) odpowiedzi na interpelacje i zapytania poselskie

The Role of the Minister of Justice in the Proceedings Before the Governing Senate of the Russian Empire in Administrative Matters

Połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego jako zagrożenie dla praworządności

Prokuratura w nowej ustawie z 2016 roku Eksperyment z podległością władzy wykonawczej