Search results

1

Tworzenie męskich i żeńskich organizacji społecznych w Beludżystanie (Pakistan)

100%

Iqbar N.

Pieniądze i Więź

|

2016

|

vol. 19

|

issue 1(70)

146-150

PL

Organizacją społeczną nazywa się grupę przedstawicieli społeczności (mężczyzn i kobiet), którzy potrafią kierować grupą członków społeczności, rozpoznawać jej problemy oraz starać się znajdować rozwiązania tychże problemów. Organizacja społeczna zapewnia uznaną instytucję i platformę, w której działania dotyczące społeczności oraz poprawa umiejętności społeczności docelowych wiążą się ze wzmocnieniem zdolności negocjacyjnych dla poprawy marketingowej produktów rolniczych. Niniejszy tekst jest analizą przypadku działania organizacji społecznych mężczyzn i kobiet w Pakistanie. Autor ukazuje tendencje rozwoju od wspierania działań produkcyjnych i marketingowych do samodzielnej działalności rolniczych spółek prywatnych.

EN

The community organization stand for a group of community representatives (men and women) who can lead the group community members, identify the communal issues, and try their best to find the solutions of the identified problems. Community organization provide a recognized institution and platform where the community related interventions and the skills’ enhancement of the target communities strengthen their bargaining skills for the better marketing of their agro products. This article is case study of men’s and women’s social organizations in Pakistan. The author shows the trends in development from supporting of production operations and marketing, to independent agricultural private companies.

2

Social Mobilizations, Revolutions and Counter-revolutions in the Web 3.0 Environment

84%

Filipek K.

Konteksty Społeczne

|

2013

|

vol. 1

|

issue 1

EN

Technological innovations in the field of social communications shape contemporary processes in politics, economy, culture, warfare etc. Fate of many individuals, groups and even whole societies depends on pace, level, frequency and the ability to adopt the variable information and communication technology. ICT development became an important factor contributing to modern social mobilizations, rebellions, revolutions, domestic or external conflicts. The aim of the article is to analyze a complex relation between ICT evolution and social (both individual and group) rank-and-file ability to mobilize and organize. In other words, it is necessary to identify the socio-technological processes shaping Internet 3.0 (Web 3.0), then to link up those processes with the contemporary virtual and real revolutions and counterrevolutions.

PL

Innowacje technologiczne w obszarze społecznej komunikacji określają kształt wielu procesów politycznych, gospodarczych, kulturowych, militarnych itd. Losy wielu jednostek, grup, a nawet całych społeczeństw zależą od tempa, poziomu, częstotliwości oraz umiejętności adaptacji ciągle zmieniających się technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT). Postęp w obszarze ICT stał się ważnym impulsem współczesnych mobilizacji społecznych, rewolt, rewolucji oraz konfliktów domowych i międzynarodowych. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie złożonych zależności występujących między ewolucją technologiczną w obszarze ICT, a gotowością jednostek i zbiorowości społecznych do oddolnego mobilizowania się i organizowania. Chodzi o identyfikację procesów społeczno-technologicznych określających kształt Internetu 3.0 (Web 3.0), a następnie powiązanie tych procesów ze współczesnymi rewolucjami i kontrrewolucjami zachodzącymi w przestrzeni wirtualnej oraz rzeczywistej.

3

Endo- i egzogeniczne czynniki rozwoju gospodarczego gmin i regionów

84%

Hryniewicz J.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2000

|

issue 2(2)

53-77

PL

Najważniejszymi czynnikami sprawczymi rozwoju gospodarczego są: mobilizacja społeczna, wykształcenie oraz import kulturowy. Poziom rozwoju gospodarczego gmin wykazuje wyraźne zróżnicowanie w przekroju regionalnym i znacznie silniejsze w przekroju miasto-wieś. Obserwacja procesów długiego trwania dowodzi, że w Polsce zawsze lepiej rozwinięte były terytoria zachodnie, współcześnie biegun rozwoju gospodarczego przesuwa się z Wielkopolski w kierunku granicy zachodniej. Do najważniejszych czynników sprawczych regresu gospodarczego wsi należą: relatywnie niższy poziom mobilizacji społecznej i mniej innowacyjny sposób zarządzania. W gminach relatywnie słabiej rozwiniętych gospodarczo głosuje się na partie lewicowe, a w bardziej rozwiniętych – na centroprawicowe. Wyraźną barierą rozwojową wydaje się niski poziom przystosowania do instytucji demokratycznych i umiejętności współdziałania zbiorowego kadr kierowniczych.

4

The Impact of Morally Injurious Events on the Dynamics of Mobilization for Women’s Rights in Poland

84%

Rak J.

Przegląd Politologiczny

|

2022

|

issue 3

35-45

PL

Dlaczego rejestracja nazwy Dziewuchy Dziewuchom jako znaku towarowego i publikacja orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego spowodowały zakończenie aktywności przez największe ruchy protestu na rzecz praw kobiet w demokratycznej Polsce i to pomimo nieosiągnięcia celów? Jakie były źródła demobilizacji z 2018 r. i 2021 r. i kolejnych fal braku mobilizacji? Opierając się na teorii krzywdy moralnej i metodologii badań narracyjnych, artykuł ten ma na celu wyjaśnienie determinant demobilizacji i braku mobilizacji Dziewuch i Ogólnopolskiego Strajku Kobiet. Głównym argumentem jest to, że podczas walki o prawa kobiet część polskiego społeczeństwa zaangażowana w działalność obywatelską doznała dwóch poważnych traum. Każda z dwóch fal mobilizacji zakończyła się masowym poczuciem krzywdy moralnej. W obu przypadkach pojawienie się krzywdy moralnej wiązało się z utratą wiary w siebie i innych. Co więcej, w obu przypadkach była ona tak poważna, że okazała się długotrwała. Na etapie pojawienia się dysonansu poznawczego nie podejmowano prób jego rozwiązania. Innymi słowy, aktywiści nie zrobili nic, aby zapobiec przekształceniu dysonansu poznawczego w trwałe poczucie moralnej krzywdy. W pierwszym przypadku może to wskazywać na niedojrzałość organizacyjną i emocjonalną działaczy. Z kolei drugi przypadek może być oznaką słabnięcia społeczeństwa obywatelskiego, tworzenia się coraz większego obszaru kultury politycznej wycofania i uległości w Polsce.

EN

Why did the registration of the Gals for Gals name as a trademark and the publication of the Constitutional Tribunal’s ruling stop the largest protest movements for women’s rights in democratic Poland despite unaccomplished goals? What was the source of the 2018 and 2021 demobilization acts and subsequent waves of non-mobilization? Drawing on the theory of moral injury and narrative research methodology, this article aims to account for the determinants of the Gals for Gals’ and the All-Poland Women’s Strike’s demobilization and the lack of mobilization. The main argument is that during the fight for women’s rights, a part of Polish society involved in civic activity experienced two severe traumas. Each of the two waves of mobilization ended in a moral injury development. In both cases, a moral injury involved the loss of trust in self and others. Moreover, in both cases, the moral injuries were so severe that they turned out long-lasting. At the stage of the cognitive dissonance, there were no attempts to resolve it. In other words, activists did nothing to prevent cognitive dissonance from turning into a moral injury. In the first case, it may indicate the organizational and emotional immaturity of activists. In turn, the second case may indicate the weakening of civil society, building Poland’s political culture of withdrawal and submission.

5

Mobilizacja społeczna w sytuacji powodzi w Polsce i pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy. Studium porównawcze

67%

Wilk S.

Praca Socjalna

|

2023

|

vol. 38(1)

59-83

EN

For a community dangers caused by natural disasters (floods, whirlwinds, gales) or resulting from human’s activities (gas output, war) mean the time of social mobilization related to protection of both social and institutional resources. This is a situation when in local communities forces present in informal relations (volunteers, self-helpgroup) as well as institutionalized structures (non-governmental organisations, social welfare centre) are mobilised. In this article, actions carried in case of a flood in Poland and the help provided for Ukraininan refugees are compared. Empirical data from three studies has been used – two with flood victims and the social workers and one with social workers and volunteers helping the refugees from Ukraine. Some aspects related to giving support for victims of a crisis situation should be indicated. Firstly, both flood victims and refugees are not unitary collectivities and differ in terms of future plans, social and financial capital, situation in the household or trust given to helping institutions. Secondly, social mobilization is carried out by both state institutions (e.g. social welfare centre) as well as non-governmental sector and volunteers. Thirdly, the suport is provided in three speheres: informative connected with how to conduct some tasks or how to exist after a flood or leaving Ukraine, material (financial) and emotional. Fourthly, well-prepared and competent representatives of governmental and non-governmental sector are important and a clear division of tasks between particular people or entities giving suport for those in need – coordination of activities. In case of Ukrainian refugees in walfare social centres complex social work should be implemented – from welcoming to becoming independent. Social work should be focused on familarizing with an offer of public and non-governmental institutions supporting refugees in the proces of integration but also on enhancing successful communication and orientation in the place of living.

PL

W sytuacji zagrożeń spowodowanych klęskami żywiołowymi (powodziami, trąbami powietrznymi, gradobiciem) czy też tymi wynikającymi z działań człowieka (wybuch gazu, wojna) dla społeczności lokalnej następuje czas mobilizacji społecznej związanej z ochroną zasobów zarówno ludzkich, jak i instytucjonalnych. Jest to sytuacja, w której w społecznościach lokalnych uruchamiane są pokłady sił tkwiące nie tylko w relacjach nieformalnych (np. wolontariusze, grupy samopomocowe), lecz także w strukturach zinstytucjonalizowanych (np. organizacjach pozarządowych, ośrodkach pomocy społecznej). W artykule porównano działania prowadzone w sytuacji powodzi występujących w Polsce oraz pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy. Wykorzystane zostały dane empiryczne z trzech badań: dwóch z powodzianami i pracownikami ośrodków pomocy społecznej oraz jedno z pracownikami socjalnymi i wolontariuszami pomagającymi uchodźcom wojennym z Ukrainy. Należy wskazać na kilka aspektów związanych z udzielaniem wsparcia osobom w sytuacji kryzysowej. Po pierwsze zarówno powodzianie, jak i uchodźcy nie są zbiorowościami jednorodnymi i różnią się pod względem planów na przyszłość, kapitału społecznego i finansowego, sytuacji gospodarstwa domowego czy zaufania do instytucji udzielających pomocy. Po drugie następująca mobilizacja społeczna prowadzona jest zarówno przez instytucje państwowe/samorządowe (m.in. ośrodki pomocy społecznej), jak i sektor pozarządowy oraz spontanicznych wolontariuszy. Po trzecie wsparcie udzielane jest w trzech obszarach: informacyjnym, dotyczącym tego, jak wykonywać pewne zadania lub jak realizować sprawy związane z radzeniem sobie po powodzi/opuszczeniu Ukrainy, materialnym (finansowym i rzeczowym) oraz emocjonalnym. Po czwarte ważni są odpowiednio przygotowani i kompetentni przedstawiciele instytucji sektora rządowego i pozarządowego, a także czytelny podział zadań pomiędzy poszczególnymi osobami czy też podmiotami udzielającymi wsparcia osobom potrzebującym – koordynacja działań. W sytuacji uchodźców wojennych z Ukrainy w ośrodkach pomocy społecznej powinna być realizowana kompleksowa praca socjalna – od przyjęcia do usamodzielnienia. Praca socjalna z uchodźcami powinna koncentrować się na zapoznawaniu z ofertą instytucji publicznych i pozarządowych wspierających uchodźców w procesie integracji, ale także na pomocy w sprawnym komunikowaniu się i orientacji w środowisku zamieszkania.

6

Wstęp. Fotografia w służbie wspólnoty

67%

Ferenc T., Olechnicki K.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2022

|

vol. 118

|

issue 2

10-15

EN

Photography as a socio-cultural practice has long been the subject of analyses and studies conducted from many research perspectives. One of the frequently discussed aspects is its sociopetal – taking responsibility for the construction, reconstruction and defence of a group or community identity. In principle, any type of photography can carry this value. To use Bruno Latour’s term, photography is an actant acting on other actors in the multi-layer network of what constitutes reality. Connecting not only photographers, it inspires the formation of communities of photography enthusiasts, organisers of photo festivals, reviews, conferences, as well as editorial teams and research groups dedicated specifically to this medium. Contemporary photography lovers are pursuing their passions online, organising virtual exhibitions, commenting, and evaluating their works. Professional photographers are establishing popular collectives that give rise to various communities. How are the social mechanisms of associating through the medium of photography changing? What purposes do they serve, and what are their results? How important is photography and what is its role as a tool of social mobilisation and creator of knowledge communities? Let us take a closer look at photographs and their authors, both through the prism of the past and the most recent experiences related, for example, to the COVID-19 pandemic.

PL

Fotografia rozumiana jako praktyka społeczno-kulturowa od dawna stanowi przedmiot analiz i studiów prowadzonych z wielu perspektyw badawczych. Często podnoszonym w refleksji nad fotografią wątkiem jest jej walor dospołeczny, związany z odpowiedzialnością za budowę/odbudowę/obronę tożsamości wspólnoty czy grupy. Zasadniczo każdy rodzaj fotografii może przejawiać tę własność. Fotografia, używając terminu Brunona Latoura, jest aktantem działającym na innych aktorów tej wielowarstwowej sieci, jaka jest rzeczywistość. Fotografia łączy nie tylko fotografów. Powstają przecież wspólnoty pasjonatów fotografii, organizatorów festiwali fotograficznych, przeglądów, konferencji, a nawet zespoły redakcyjne i grupy badawcze skupione wyłącznie na fenomenie tego medium. Współcześnie miłośnicy fotografii realizują swoją pasję w przestrzeni Internetu. W Sieci organizują wirtualne wystawy swoich prac, komentują je i oceniają. Zawodowi fotograficy powołują popularne kolektywy, tworzące wspólnoty podejmujące najrozmaitsze tematy. Interesuje nas, w jaki sposób zmieniają się społeczne mechanizmy grupowania się wokół fotografii, jakim celom służą i jakie przynoszą rezultaty. Chcielibyśmy zwrócić uwagę na znaczenie i rolę fotografii jako narzędzia mobilizacji społecznej i kreatora wspólnot wiedzy. Pragnęlibyśmy przyjrzeć się fenomenowi obrazu fotograficznego i jego twórcom zarówno przez pryzmat przeszłości, jak i najnowszych doświadczeń, związanych na przykład z epidemią COVID-19.

7

Solidarity Mobilisation Capital and Its Conversions. From the Solidarity Movement of 1980–1981 to the Movement to Help War Refugees from Ukraine in 2022–2023

67%

Rymsza M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2023

|

vol. 66

|

issue 4

5-30

EN

The initiative to help war refugees from Ukraine undertaken in Poland after the Russian Federation’s attack on Ukraine in February 2022 is explained in the paper a social phenomenon with reference to the author’s concept of solidarity-mobilisation capital. In this respect, at the foundation of the mobilisation competence of Poles lies the experience of social self-organisation related to the activity of the Solidarity movement of 1980–1981. This experience consolidated patterns of social self-organisation understood as the ability to launch mass social actions on an ad hoc basis. The development of the movement was interrupted by its delegitimisation by the imposition of martial law in December 1981. This meant that the mechanisms for converting the capital of extraordinary mobilisation into solidarity capital as a collective disposition for organised action for the common good – as a normalised state of affairs – did not have time to develop. This intense collective experience, however, left a lasting mark as an intergenerationally transformed disposition for extraordinary mobilisation in specific situations requiring society-wide solidarity, recorded in collective memory. Such a situation was created in 2022 in connection with the influx of war refugees from Ukraine into Poland, and the solidarity mobilisation capital activated at that time made it possible to launch a grass-rooted social aid campaign, thanks to which there was no need to set up refugee camps. At the same time, due to the need to continue providing assistance to war refugees in connection with Ukraine’s protracted defence war, the war-refugee aid movement provides an opportunity to convert the activated capital of extraordinary mobilisation into a social, institutional and moral capital of solidarity. If this happens, the refugee-aid movement will be an immensely important general social experience of citizen empowerment.

PL

Akcja pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy prowadzona w Polsce po napaści Federacji Rosyjskiej na Ukrainę w lutym 2022 roku jest przykładem nadzwyczajnej mobilizacji społecznej. Fenomen tej akcji pomocowej jest analizowany w artykule z odwołaniem do autorskiej koncepcji solidarnościowego kapitału mobilizacyjnego. Podstawą kompetencji mobilizacyjnych Polaków są doświadczenia samoorganizacji społecznej związane z działalnością ruchu Solidarności w latach 1980–1981. Doświadczenia te utrwaliły wzory samoorganizacji społecznej w postaci umiejętności uruchamiania ad hoc masowych akcji społecznych. Przerwanie rozwoju ruchu przez jego delegalizację po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. sprawiło, że nie zdążyły się wówczas wytworzyć mechanizmy konwersji kapitału nadzwyczajnej mobilizacji w kapitał solidarności jako zbiorową dyspozycję do zorganizowanego działania na rzecz dobra wspólnego w stanie normalizacji. Niemniej jednak doświadczenie zbiorowego zaangażowania w ruch Solidarności pozostawiło trwały ślad w pamięci zbiorowej w formie przekazywanej międzypokoleniowo dyspozycji do nadzwyczajnej mobilizacji społecznej w sytuacjach szczególnych. Taką sytuację wywołał w 2022 roku kryzys migracyjny związany z napływem uchodźców wojennych z Ukrainy, a aktywowany solidarnościowy kapitał mobilizacyjny pozwolił na społeczną absorpcję uchodźców bez konieczności tworzenia obozów dla uchodźców. Potrzeba udzielania pomocy uchodźcom w dłuższej perspektywie czasowej stwarza okazję do przekształcania aktywowanego kapitału nadzwyczajnej mobilizacji w społeczno-instytucjonalno-moralny kapitał solidarności. Jeśli tak się stanie, ruch pomocy uchodźcom będzie niezwykle ważnym ogólnospołecznym doświadczeniem o charakterze uobywatelniającym.

Refine search results

1 Konteksty Społeczne

1 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 Pieniądze i Więź

1 Praca Socjalna

1 Przegląd Politologiczny

1 Studia Regionalne i Lokalne

1 Zeszyty Naukowe KUL

1 Ferenc T.

1 Filipek K.

1 Hryniewicz J.

1 Iqbar N.

1 Olechnicki K.

1 Rak J.

1 Rymsza M.

1 Wilk S.

2 2023

2 2022

1 2016

1 2013