Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  mobilność kulturowa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Niniejszy artykuł poświęcony jest międzynarodowym kontaktom istniejącym pomiędzy wybranymi przedstawicielami polskiej i zachodniej międzywojennej awangardy artystyczno-literackiej. Charakter i skala tych relacji zostały przedstawione na przykładzie artystów grupy „a.r.” – Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Henryka Stażewskiego oraz Jana Brzękowskiego i ich kontaktów z przedstawicielami holenderskich i belgijskich formacji, m.in. grupy „De Stijl”. Pokrótce omówiono genezę tych relacji, ich naturę i przebieg oraz wpływ jaki wywarły na twórczość i teorie wybranych artystów. Opis owych zależności oparty został na archiwalnych dokumentach i publikacjach, z których wyłania się obraz bezpośrednich kontaktów – osobistych bądź korespondencyjnych – pomiędzy czołowymi artystami europejskiej awangardy, które przedstawiono także w formie diagramu ilustrującego niniejszy tekst.
PL
Artykuł analizuje obecność polskiego teatru na ukraińskiej mapie festiwalowej. Obejmuje kluczowe etapy, wydarzenia i trendy, a jego celem jest odsłonięcie zarówno pozytywnych zmian, jak i podstawowych problemów. Tekst opiera się na opublikowanych materiałach, informacjach festiwalowych i doświadczeniach autorki jako krytyczki. Wyróżniono i krótko scharakteryzowano trzy okresy indywidualnych „sukcesów” (1992–2000), „spotkań lokalnych” (2001–2011) oraz „dramaturgicznych i performatywnych desantów” (od 2011 roku). Artykuł daje obraz lokalnej i gatunkowej różnorodności festiwali, w których uczestniczą polskie teatry, i podkreśla, jak wiele wnoszą w ich programy. Omawia również recepcję poszczególnych spektakli polskich teatrów w ukraińskiej krytyce. Autorka zwraca uwagę na nieobecność ikonicznych spektakli polskiego teatru na afiszach ukraińskich festiwali (wyjątkiem jest Bzik tropikalny Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny, 1998). To sprawiło, że ukraińska publiczność nie poznała najważniejszych osiągnięć polskiego teatru, a środowisko teatralne ciążyło bardziej ku Rosji niż ku Zachodowi. Biorąc pod uwagę ponad czterystuletnią historię stosunków polsko-ukraińskich, konieczne jest podjęcie kroków w celu przywrócenia polsko-ukraińskiej komunikacji teatralnej, aby zapewnić ukraińskiemu teatrowi połączenie z europejską przestrzenią kulturową.
EN
This article examines the representation of Polish theatre on the Ukrainian festival map. This study includes key stages, events, and trends, and aims to uncover both positive developments and underlying problems. The research is based on sources such as published material, information resources, and my experience as a theatre critic. The periods of individual “breakthroughs” (1992–2000), “local encounters” (2001–2011), and “dramaturgical and performative landing forces” (from 2011) are identified and briefly characterized. The article outlines a broad geographical and genre-specific range of festivals in which Polish theatres participate and highlights their contribution. It also discusses the reception of individual performances by Polish theatres in Ukrainian criticism. The author focuses on the absence of iconic plays of Polish theatre on the posters of Ukrainian festivals (the exception is Bzik tropikalny (The Tropical Craze) by Witkacy, directed by Grzegorz Jarzyna, 1998). This resulted in the fact that the most important achievements of Polish theatre remained unknown to the Ukrainian audiences, and the professional community gravitated more towards Russia than towards the West. Given the more than four-hundred-year history of Polish–Ukrainian relations, it is essential that steps be taken to restore Polish–Ukrainian theatrical communication in order to ensure that Ukrainian theatre is connected to the European cultural space.
PL
Punktem wyjścia eseju są osobiste wspomnienia włoskiego reżysera Gioacchino Palumbo, w tym doświadczenia związane z oglądaniem Apocalypsis cum figuris i osobistymi spotkaniami z Jerzym Grotowskim, a celem – subiektywna prezentacja wybranych aspektów teatralnych i pozateatralnych praktyk Grotowskiego, z naciskiem na rozumienie teatru jako trwającej całe życie pracy nad sobą. Palumbo podkreśla te aspekty twórczości Grotowskiego i cytaty z jego wypowiedzi i pism, które przyczyniły się do jego własnego rozwoju jako artysty teatralnego. Szczególnie interesuje go stosunek Grotowskiego do różnorodnych źródeł inspiracji, dlatego obszernie omawia wywiad Grotowskiego na temat Gurdżijewa, uznając go za reprezentatywny przykład podejścia artysty do zjawisk kulturowych, które na niego wpływały. Esej został poprzedzony wstępem, w którym Giuseppe G. Condorelli przedstawia Palumbo jako oryginalnego artystę teatralnego, prowadzącego od 1981 roku własne laboratorium teatralne w Katanii.
EN
This essay uses the personal recollections of Italian director Gioacchino Palumbo, including the experience of viewing of Apocalypsis cum figuris as well as some personal encounters with Jerzy Grotowski, to present a subjective account of selected aspects of Grotowski’s theatrical and non-theatrical practices, with an emphasis on understanding theatre as a lifelong work on oneself. Palumbo highlights those aspects of Grotowski’s work and quotations from his statements and writings that have contributed to his own development as a theatre artist. Particularly interested in Grotowski’s attitude to diverse sources of inspiration, Palumbo extensively discusses Grotowski’s interview on Gurdjieff, considering it as a representative example of artist’s approach to cultural phenomena that influenced him. The essay is preceded by an introduction in which Giuseppe G. Condorelli presents the original theatrical work of Palumbo, who has been running his own theatre laboratory in Catania since 1981.
EN
In the Polish dramatic works of the 21st century, a group of texts dedicated to the phenomenon of cultural mobility can be distinguished. They become a literary proof of the existence of dynamic “contact zones” between the local and global, domestic and worldwide, or familiar and foreign. This article aims to discuss selected dramatic works in reference to the concept of cultural transfer. Three texts written for the theatre (The Sexual Life of Savages by Marcin Cecko, Caliban’s Death by Magda Fertacz, and Sorrows of the Tropics by Mateusz Pakuła) are subject to analysis. The issue of confrontation between a European and representatives of other cultures addressed in these works in a variety of ways testifies to their authors’ interest in the assumptions of post-colonialism and posthumanities. The works under investigation are highly dependent on the social and civilizational context, constituting an artistic form of reaction to the profound migration changes under way on the European continent. The authors use various symbolic codes and strategies for representing the world not with the aim of comparing different cultures, but as a starting point for reflection on the dynamics of the process of cultural interaction. Moreover, one of the central issues taken into consideration is the question of identity of particular individuals portrayed as they come into contact with the Other. Apart from the concept of cultural transfer, the examination of the aforementioned dramatic works involves Wolfgang Welsch’s idea of transculturalism, Stephen Greenblatt’s concept of cultural poetics, and the findings of ethnopoetics.  
PL
W polskiej twórczości dramatycznej XXI wieku wyróżnić można grupę tekstów poświęconych zjawisku mobilności kulturowej. Stanowią one literackie świadectwo istnienia dynamicznych „stref kontaktu” między tym, co lokalne i globalne, narodowe i światowe, swojskie i obce. Niniejszy artykuł jest próbą omówienia wybranych utworów dramatycznych w nawiązaniu do koncepcji transferu kulturowego. Przedmiotem analizy są trzy teksty napisane dla teatru (Życie seksualne dzikich Marcina Cecko, Śmierć Kalibana Magdy Fertacz oraz Smutki tropików Mateusza Pakuły).  Podjęty w nich na różne sposoby temat konfrontacji Europejczyka z przedstawicielami innych kultur świadczy o zainteresowaniach autorów założeniami postkolonializmu i posthumanistyki. Jest to twórczość silnie uwarunkowana kontekstem społeczno-cywilizacyjnym; stanowi artystyczną formę reakcji na głębokie przemiany migracyjne w obszarze kontynentu europejskiego. Autorzy wykorzystali w swych utworach różne kody symboliczne i strategie reprezentacji świata nie w celu porównania odmiennych kultur, ale jako punkt wyjścia refleksji o dynamice procesu przenikania się kultur. Jednym z nadrzędnych problemów jest również kwestia tożsamości poszczególnych jednostek ukazanych w sytuacji kontaktu z Innym. W rozważaniach na temat wspomnianych sztuk dramatycznych, oprócz kategorii transferu kulturowego, wykorzystane zostały: idea transkulturowości Wolfganga Welscha, koncepcja poetyki kulturowej Stephena Greenblatta oraz ustalenia etnopoetyki.
PL
Commedia dell’arte: between localism and globalism Abstract Subject to the present review is Lokalność i mobilność kulturowa teatru. Śladami Arlekinai Pulcinelli of Ewa Bal. The author analyzes Italian dialectical theatre from a doubleperspective: local and global mobility of culture. She observes how two principal masks ofcommedia dell’arte – Harlequin and Pulcinella – evolved over the years, by investigating theirrelation to political context that may result in domestication or foreignization. Keywords: Ewa Bal, commedia dell’arte, intercultural transfer, cultural mobility, localism andglobalism of the theatre, Harlequin, evolution of masks, dialectical theatre, drama in politicalcontext
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.