Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: modele market-timing

Sort By:

Limit search:

Obciążenie estymatora współczynnik alfa Jensena a interpretacje parametrów klasycznych modeli market-timing

100%

Olbryś J.

Przegląd Statystyczny

2011

vol. 58

issue 1-2

42-59

Jensen’s alpha coefficient was introduced in 1968 as a measure of the manager’s ability to forecast future security prices (M.C. Jensen, The performance of mutual funds in the period 1945 – 1964, „The Journal of Finance”). The paper concluded that the performance measure ? may be positive for two reasons: 1) extra returns earned on the portfolio due to the manager’s ability and/or 2) a positive â estimator bias. In 1977, D.Grant (Portfolio performance and the „cost” of timing decisions, „The Journal of Finance”) stated that Jensen’s original work contained a mathematical error and a conceptual problem. He propounded a new equation which differed from that of Jensen in both direction and magnitude of the â estimator bias. Grant’s new approach caused serious confusion about the subject as some authors now quote after Jensen and some after Grant. Consequently, the conclusions concerning managed mutual funds’ portfolios performance are often ambiguous. The aim of this paper is to resolve this ambiguity and to determine which alpha coefficient interpretation is correct. The paper contains a proof of Jensen’s equation. We also present the examples of the classical T-M and H-M market-timing models in the case of Polish equity open-end mutual funds and test their stability in the period Jan 2003-Dec 2010.

W 1968 roku ukazał się w „The Journal of Finance” artykuł M.C. Jensena The performance of mutual funds in the period 1945 – 1964, w którym m.in. wprowadzony został współczynnik α, zwany w literaturze przedmiotu alfą Jensena, jako miara umiejętności zarządzającego portfelem inwestycyjnym w zakresie selektywności aktywów. Wnioski Jensena odnośnie interpretacji można podsumować następującym stwierdzeniem: estymator ˆα może być dodatni z dwóch powodów: 1) dodatkowych zysków osiąganych przez menadżera wykorzystującego swoje umiejętności w zakresie doboru aktywów; 2) dodatniego obciążenia estymatora parametru α. W roku 1977, również w „The Journal of Finance, ukazał się z kolei artykuł D. Granta Portfolio performance and the „cost” of timing decisions, w którym Autor podważa prawdziwość wzoru przedstawionego przez Jensena pisząc wprost o błędzie matematycznym w przekształceniach. Prezentuje własne wyprowadzenie wzoru i podaje nową interpretację, według której estymator współczynnika alfa jest obciążony ujemnie. Wprowadza to sporo zamieszania w literaturze przedmiotu, ponieważ część autorów powołuje się w swoich pracach na interpretację Jensena, natomiast część na interpretację Granta. W konsekwencji wnioski dotyczące wyników badań empirycznych na rynkach funduszy inwestycyjnych, w zakresie umiejętności stosowania przez zarządzających funduszami technik market-timing oraz selektywności aktywów, nie są jednoznaczne. Głównym punktem artykułu jest wyprowadzenie spornego wzoru, w celu wyciągnięcia ostatecznych wniosków dotyczących statystycznego oddziaływania obciążenia estymatora współczynnika alfa Jensena na pozostałe parametry modelu regresji. Dodatkowo przedstawione zostaną przykłady klasycznych modeli market-timing polskich funduszy inwestycyjnych akcji, jak również zostanie zbadana stabilność parametrów otrzymanych modeli ekonometrycznych w okresie styczeń 2003 – grudzień 2010.

Refine search results

1 Przegląd Statystyczny

1 Olbryś J.

1 2011

Search results

Obciążenie estymatora współczynnik alfa Jensena a interpretacje parametrów klasycznych modeli market-timing