Search results

1

Druhý Čep

100%

Kubíček T.

Česká literatura (Czech Literature)

|

2014

|

vol. 62

|

issue 1

35-45

EN

This study deals with the characteristic features of Čep’s style and their functions at the moment the author retreats into the anonymity of writing and distorts their primary form. The study is based on the detective story, one part of which Jan Čep writes at the behest of the publisher Bedřich Fučík as part of his promotional activities. An analysis of the author’s narrative techniques shows how Čep simultaneously abandons and confirms the formal and idea-based element of his writing, as anonymity enables him to confrontationally hone several of his views regarding the criticism of pragmatism and liberalism at that time. At the same time ongoing analysis of his positions and motives indicates that the apparent playfulness of the text conceals within itself a different form of irreconcilable position and a confirmation of Čep’s conception of the aesthetic purpose of a literary text, a conception which determines Čep’s position among the authors of modern literature.

CS

Studie se zabývá charakteristickými rysy Čepova stylu a jejich funkcí v okamžiku, kdy autor ustoupí do anonymity psaní a deformuje jejich primární podobu. Východiskem studie je detektivní příběh, jehož jednu část Jan Čep píše na objednávku nakladatele Bedřicha Fučíka v rámci jeho propagačních aktivit. Rozborem narativních technik autor studie ukazuje, jak Čep opouští i potvrzuje současně formální a myšlenkovou podobu svého psaní, jak mu anonymita umožňuje konfliktně vyhrotit některé z jeho postojů, které souvisejí s dobovou kritikou pragmatismu a liberalismu. Postupnou analýzou postupů a motivů se zároveň ukazuje, že zdánlivá hravost textu v sobě ukrývá jinou podobu nesmiřitelného postoje a stvrzení Čepova pojetí estetické určení literárního textu, pojetí, které určuje Čepovu pozici mezi autory moderní literatury.

2

Репрезентация страха смерти в произведениях современной русской литературы о войне

84%

Polekhina M.

Slavica Wratislaviensia

|

2018

|

vol. 166

481-493

EN

Representation of the fear of deathin modern Russian war literature This article is focusing on one of the relevant problems of modern war prose, “people in the face of death” through the lens of anthropology and culture history. The concept of war itself is accompanied with a discussion of a number of existential issues, the fear of death in war is reviewed as the state in which a human recognizes the real possibility of his non-existence, something that absorbs and disintegrates the human. The fear of non-existence in this case is not a result of thoughts of natural life cycle, but of the recognition of inevitability of one’s demise as living through one’s own finality, eschatology. The constant presence of the Reaper in war changes the protagonists worldview, shows the fragility of human life, makes them live every moment differently and at the same time devalues life in and of itself. This is what makes the issue of human behaviour at Death’s door relevant. Each and every instance of encountering death creates different reactions, however, the fear of non-existence, its measurement or lack thereof is an indicative of individuality, readiness in the wake of eternity. The opposition of existence and non-existence is expanded through defining a specific and described category of non-existence, which is presented as a special kind of Death’s cultural ontology, the roots of which go into Russian modernism, albeit without characteristic romanticizing of it. Dominant in such mortality are the fear of “the void”, “finality of all being”, bearing in the context of modern prose a diverse spectrum of axiological connotations. The fear of non-existence is also viewed from the point of being afraid of being God-forsaken in case of a global historic disaster, which can only be combatted with recognition of infinite universe and infinity of one’s inner universe, of eternal life and of endless mercy of God.

UK

Репрезентацiя страху смертіутворах сучасної російської літератури про війну У статті розглядається одна з актуальних проблем сучасної прози про війну: особистість перед обличчям смерті в культурно-історичному та антропологічному контексті. Концепт „війна”, повязаний з осмисленням цілого ряду екзистенціальних проблем, страх смерті на війні досліджується як стан, в якому людина усвідомлює можливість свого не-буття, як дещо поглинаюче і розвтiлюче в людині людину. Страх не-буття породжується не думкою людини про те, що все має тимчасовий характер, а його усвідомленням неминучості власної загибелі, це пережита людиною власна кінцівка, есхатологія. Відчуття постійної присутності смерті на війні змінює уявлення героїв про світ, показує крихкість людського життя, змушує по-особливому відчувати кожну його мить і одночасно знецінює життя як акт існування. Тому так гостро постає питання про поведінку людини перед обличчям смерті. Кожен факт зіткнення індивідуума зі смертю породжує різні реакції, але страх не-буття, його міра або його відсутність уявляє собою маркер індивідуальності, її готовності зустрічі з вічністю. Характер опозиції буття — не-буття поширюється за рахунок введеної і маркованої графічно категорії не-буття, що постає особливим типом культурної онтології смерті, витоки якого криються в російському модернізмi, однак без характерної для нього романтизації. Домінантами такого типу мортальності є страх порожнечі, кінцівки всього сущого, що володіють в контексті сучасної прози різноманітним спектром аксиологiчних конотацій. Страх не-буття розглядається як страх богооставленостi людини в ситуації глобальної історичної катастрофи, протистояння з яким можливо через усвідомлення нескінченності світу і людини, через віру у вічне життя, в безмежну милість Бога.

3

Kobiety, koty, księżyc. O prozie Leo Lipskiego

84%

Szester A.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2020

|

vol. 38

|

issue 2

EN

The aim of the article is to present images of women in Leo Lipski’s modern emigration prose (in the works Niespokojni [Anxious] and Piotruś [Peter]). These representations are analysed in the context of patterns distributed by patriarchal culture (femmes fatales), with particular emphasis on aesthetic conventions produced in early modernity. Lipski references conventional imagery of the misogynised male-centric discourse, encoding gender differences using stereotypical attributes and associations such as lunar and animalistic topics. On the other hand, however, in these novels there is a clear erosion of schematic imagery, created on the basis of misogynist discourse, the writer intercepts and inverts modernist clichés, creating from them a complex symbolic structure, the specificity of which in many respects differs from that of early modernist literature. The analysis leads to the conclusion that Lipski is not so much trying to restore the planes of the male-female understanding in his prose as he is questioning them, and instead proposes, as a (self)therapeutic form, the possibility of paradoxical fulfilment of love through the story, which problematises and reveals the reasons for the fiasco of feelings, as well as points to the crevices of authenticity opening up in the reality of the literary game, where the world of eroticism is an important element.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie wizerunków kobiet w nowoczesnej prozie emigracyjnej Leo Lipskiego (w utworach Niespokojni, Piotruś). Reprezentacje te analizowane są w kontekście wzorców dystrybuowanych przez kulturę patriarchalną (femmes fatales), ze szczególnym uwzględnieniem konwencji estetycznych wytworzonych we wczesnej nowoczesności. Lipski odwołuje się do konwencjonalnych wyobrażeń, jakie przyświecały zabarwionemu mizoginią dyskursowi męskocentrycznemu, koduje różnice płciowe przy użyciu stereotypowych atrybutów i skojarzeń, takich jak topika lunarna i animalistyczna. Z drugiej jednak strony w powieściach tych dochodzi do wyraźnej erozji schematycznych wyobrażeń, wytworzonych na gruncie dyskursu mizoginistycznego; pisarz przechwytuje i przenicowuje modernistyczne klisze, tworząc z nich skomplikowaną strukturę symboliczną, której specyfika pod wieloma względami odbiega od tej, jaka dominowała w literaturze wczesnego modernizmu. Analizy zmierzają do wniosku, że Lipski nie tyle próbuje w swojej prozie restytuować płaszczyzny porozumienia męsko-kobiecego, ile stawia je pod znakiem zapytania, a zamiast nich proponuje jako formę (auto)terapeutyczną możliwość paradoksalnego spełnienia miłosnego przez problematyzujące i odsłaniające przyczyny fiaska uczuć opowiadanie, które wskazuje także na szczeliny autentyzmu otwierające się w rzeczywistości literackiej gry, gdzie istotnym elementem jest świat erotyki.

4

Jak badać milczenie w prozie współczesnej

51%

Łebkowska A.

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2016

|

issue 5

311-315

EN

The review of the book by Dorota Korwin-Piotrowska gives praise to the hitherto presented concept of scrutinising various types of silence in the context of poetics, rhetoric and cognitive science. Attention is also paid to the fact that, so far, research on modern prose has lacked any studies in that matter. In the first chapters, the reader is offered an opportunity to learn more about contemporary theories, which – for Korwin-Piotrowska – constitute a source of inspiration and undergo a creative transformation. The next chapters, on the other hand, contain research instruments, which are followed by various interpretations of the literary output of such authors as Miron Białoszewski, Hanna Krall, Zbigniew Kruszyński, Marek Kędzierski and Jacek Dukaj. Not only are these analyses evidence of Korwin-Piotrowska’s excellent skills in terms of literary science, but also they prove her exceptional analytical sensitivity.

PL

W recenzji książki Doroty Korwin-Piotrowskiej doceniono zaprezentowaną tu koncepcję badań kategorii milczenia w perspektywie poetyki, retoryki i kognitywistyki. Zwrócono też uwagę, że dotychczas brakowało badań nad tą kategorią w odniesieniu do prozy współczesnej. Dzięki pierwszym rozdziałom czytelnik może zapoznać się z przeglądem aktualnych teorii, które dla autorki stanowią źródło inspiracji i ulegają twórczemu przekształceniu, w kolejnych – znajdzie instrumentarium badawcze. Przedstawione w dalszych częściach interpretacje twórczości m.in. Mirona Białoszewskiego, Hanny Krall, Zbigniewa Kruszyńskiego, Marka Kędzierskiego czy Jacka Dukaja dowodzą nie tylko świetnego władania warsztatem literaturoznawczym, ale i wyjątkowej wrażliwości analitycznej autorki.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

1 Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

1 Slavica Wratislaviensia

1 Česká literatura (Czech Literature)

1 Kubíček T.

1 Polekhina M.

1 Szester A.

1 Łebkowska A.

1 2020

1 2018

1 2016

1 2014

Druhý Čep

Репрезентация страха смерти в произведениях современной русской литературы о войне

Kobiety, koty, księżyc. O prozie Leo Lipskiego

Jak badać milczenie w prozie współczesnej