Search results

1

Luźne refleksje o historii sztuki na obszarze muzealnictwa

100%

de Rosset T. F.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2018

|

issue 2

27-36

EN

The history of arts in a museum does not create a theory, but responds to detailed questions. In that way it always remains in direct relations with the core of the structure of the ‘museological sense’. First of all, it accompanies all the stages of creating collections, which include a preliminary analysis to assess acquisitions and a later evaluation of those acquisitions to catalogue them. The questions evident for a museologist are the ones concerning attribution, dating, iconography, technique and technology, stylistic features. The conclusions resulting from such examinations are the basis for the museum expositions. It is the essential aspect of the history of arts in museums. The aims of education in the sphere of the history of arts for the needs of museology might be presented in a similar way. This discipline marks the intellectual, cultural and artistic framework for museums, but it has to be transformed into what is called expertness. Education in museology is twofold, as it is not only the formation of workers (shaping and enriching them), but also the educational activity of the museum directed outwards, towards the audience. The history of arts offers an operational model – first of all – of its own classification according to the chronological and stylistic rules together with a specific universalism, aspiration for a holistic approach. The museum is a place of arts, but from a historical point of view it is one of many places of arts, because throughout the history places of arts were caves, ancient temples, Christian churches, feudal castles, aristocratic palaces, urban tenement houses of the bourgeoisie, auction houses, stores, galleries, artists’ ateliers; and now – just museums, but also universities, whole towns as urbanistic layouts, factories, even individual buildings, conservation workshops, and last but not least the places where the contemporary creator works (a traditional atelier, an office, a computer room, a squat, or whatever else). Each one of them creates a separate – although entwined with others – area, which has its own history of arts and in a way is different from all the others.

PL

Historia sztuki w muzeum nie tworzy teorii, ale odpowiada na szczegółowe kwestie. W ten sposób w każdej sytuacji pozostaje w bezpośrednich relacjach z samym rdzeniem struktury „sensu muzealniczego”. Po pierwsze towarzyszy wszystkim etapom gromadzenia zbiorów, bo wiąże się z tym już wstępna analiza i ekspertyza dla dokonania nabytku oraz późniejsze jego opracowanie (inwentaryzacja i katalogowanie). Są to oczywiste dla muzealnika pytania o atrybucję, datowanie, ikonografię, technikę i technologię wykonania, cechy stylowe. Wnioski z tych badań stanowią następnie podstawę muzealnych ekspozycji. To najistotniejszy aspekt działania historii sztuki w muzealnictwie. Podobnie można też przedstawić cele edukacji w zakresie historii sztuki dla potrzeb muzealnictwa. Dyscyplina ta wytycza ramy intelektualne, kulturalne, artystyczne działalności muzealnej, ale potem musi przekształcić się w to coś, co nazwiemy znawstwem. Edukacja w muzealnictwie ma wszak dwa oblicza, bo to nie tylko formacja pracowników (jej kształtowanie i wzbogacanie), ale także działalność edukacyjna muzeum kierowana na zewnątrz – ku odbiorcy. Historia sztuki dostarcza modelu operacyjnego, przede wszystkim swojej własnej klasyfikacji wedle reguł chronologiczno-stylowych wraz ze swoistym uniwersalizmem, dążeniem do ujęcia całości. Muzeum jest miejscem sztuki, ale rzecz biorąc historycznie jest ono jednym z wielu miejsc sztuki, bo jest nim tak jak w różnych momentach dziejów były prehistoryczne groty, antyczne świątynie, chrześcijańskie kościoły, feudalne zamki, arystokratyczne pałace, mieszczańskie kamienice, domy aukcyjne, magazyny, galerie, atelier artystów; obecnie zaś – właśnie muzea, ale też uniwersytety, miasta w ogóle jako układy urbanistyczno-architektoniczne, fabryki, a nawet pojedyncze budynki, pracownie konserwatorskie i laboratoria je wspierające, no i wreszcie last but not least miejsce, gdzie pracuje współczesny twórca (tradycyjne atelier, biuro, sala informatyczna, squat, czy cokolwiek innego). Każde z nich tworzy osobny – chociaż przeplatający się z innymi – obszar, który ma własną historię sztuki i na swój sposób jest ona różna od innych.

2

Some Hellenistic and late Roman terracotta lamps in the Sinop Archaeological Museum in northern Turkey

88%

Kan Şahín G., Aksoy E.

Polish Archaeology in the Mediterranean

|

2019

|

vol. 28(1)

349-361

EN

The paper considers some terracotta lamps from recent rescue excavations by the Sinop Archaeological Museum in ancient Sinope, classifying them by types and chronological groups, from the 2nd century BC to the 7th century AD. The lamps represent part of the local lamp-making tradition, which is underinvestigated although equally important as the amphora production industry in this eastern Paphlagonian city.

3

Dydaktyka uniwersytecka w przestrzeni muzeum religijnego. Zajęcia praktyczne Dokumentacja obiektów i Rzemiosło artystyczne dla studentów Muzeologii UKSW w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej

51%

Wiśnicka A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2019

|

vol. 112

439-452

EN

The article presents the Decorative arts and Documentation classes for museology students of the Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw. The main focal point has been the aspects of the course which were taken at the Warsaw Archdiocese Museum. The theoretical background of decorative arts history, combined with the in-depth course on how to prepare proper artefact documentation, is an integral part of BA Museology studies. Due to the lack of a university museum, it was particularly important to provide students with the opportunity to put theory into practice in a real museum, using techniques and artefacts not available at the university. The text analyses particular questions which were beneficial for museum studies adepts as performed in the professional environment.

PL

Niniejszy tekst prezentuje zajęcia praktyczne z przedmiotów Rzemiosło artystyczne oraz Dokumentacja obiektów dla studentów UKSW, które odbywały się w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Wyszczególnione zostały szczególnie aspekty kursu, który odbywał się w muzeum, jako, że treści teoretyczne wykładane były w warunkach akademickich. Niezwykle ważne okazało się skonfrontowanie wiedzy nabytej podczas wykładów i ćwiczeń z praktycznym kursem dokumentacji obiektów, który w założeniu stanowi integralną część studiów licencjackich na kierunku Muzeologia. Z uwagi na brak muzeum uniwersyteckiego, było kwestią kluczową by zapewnić studentom środowisko, w którym wiedza teoretyczna zostałaby skonfrontowana z praktyką muzealniczą. Tekst analizuje najważniejsze aspekty zajęć w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, które pozwoliły studentom na pracę w profesjonalnym środowisku muzealnym.

4

The museal production of Hungary’s inorganic past and Poland’s postponed victory: the case of the House of Terror and the Warsaw Rising Museum

38%

Smith R.

Soudobé dějiny (Contemporary History)

|

2022

|

vol. 29

|

issue 3

825-851

EN

More than thirty years after the fall of communism, both Hungary and Poland are still trying to reinvent their national identity by understanding their pasts. As flagship museums of Viktor Orbán’s Hungary Civic Alliance (Fidesz) in Hungary and Jarosław Kaczyński’s Law and Justice Party (PiS) in Poland, the House of Terror (Terror Háza) in Budapest and the Warsaw Rising Museum (Muzeum Powstania Warszawskiego) have been used as epistemological tools in advancing the governing party’s respective memory politics. Within their portrayal of the nation’s contemporary past, these museums also endorse a particular national identity that serves the political desires of both Fidesz and PiS. This article traces how the museums present and signify the nation and how they articulate the national identity espoused by the museum. The author borrows methodological approaches from museum studies and formulates her own research protocol, which identifies three layers of national identity articulation: the presentation of the nation, the representation of the nation, and the political production of national identity.

CS

Více než třicet let po pádu komunismu se Maďarsko i Polsko snaží skrze minulost znovu a jinak uchopit svou národní identitu. Vládnoucí strany Maďarská občanská unie (Fidesz) v Maďarsku a Právo a spravedlnost (Prawo i Sprawiedliwość – PiS) v Polsku využívají svá „vlajková muzea“ – Dům teroru (Terror Háza) v Budapešti a Muzeum Varšavského povstání (Muzeum Powstania Warszawskiego) – jako epistemologické nástroje k prosazování vlastní politiky paměti. Obě muzea zobrazují soudobé dějiny „svých“ národů a zdůrazňují typ národní identity způsobem, který slouží politickým přáním Fidesz i PiS. Autorka si v článku klade otázku, jak tyto muzejní instituce prezentují a jakým významem naplňují kategorii národa a jak artikulují národní identitu, k níž se hlásí. Využívá přitom metodologických přístupů z oblasti muzejnictví a formuluje vlastní tezi o třech vrstvách artikulace národní identity: prezentace národa, reprezentace národa a politická produkce národní identity.

Refine search results

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Polish Archaeology in the Mediterranean

1 Przegląd Zachodniopomorski

1 Soudobé dějiny (Contemporary History)

1 Aksoy E.

1 Kan Şahín G.

1 Smith R.

1 Wiśnicka A.

1 de Rosset T. F.

1 2022

1 2020

1 2019

1 2018

Luźne refleksje o historii sztuki na obszarze muzealnictwa

Some Hellenistic and late Roman terracotta lamps in the Sinop Archaeological Museum in northern Turkey

Dydaktyka uniwersytecka w przestrzeni muzeum religijnego. Zajęcia praktyczne Dokumentacja obiektów i Rzemiosło artystyczne dla studentów Muzeologii UKSW w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej

The museal production of Hungary’s inorganic past and Poland’s postponed victory: the case of the House of Terror and the Warsaw Rising Museum