Search results

1

KIERUNKI PRZEMIAN DEMOGRAFICZNYCH MUZUŁMAŃSKIEJ IMIGRACJI WE FRANCJI ORAZ W WYBRANYCH PAŃSTWACH MUZUŁMAŃSKICH

100%

Musiał S.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2016

|

issue 2

91-104

EN

This article muslim has been made an attempt to political science analysis of demographic aspect of the presence of muslims in France, and also tried to make a correlation analysis of demographic change of this community with respect to demographic trends in selected muslim countries. For the implementation of these objectives, the research, the author takes the difficult subject of determination of the number of muslims in France, the demographic structure of this community, a fertility rate of muslim women in this country, as well as the fertility rate of women in certain muslim countries. At the end the author indicates the cause of the decline in the fertility of muslim women in France and in some muslim countries.

2

GROWTH OF MUSLIM MIGRATION AND IMPACT ON GERMANY WITH EMPLOYMENT DEMAND

86%

MIHULKOVÁ T., MOCEK O.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2017

|

vol. 28(28)

175-199

EN

The subject of the artickle is to discuss issues about migration in the Federal Republic of Germany. I focus on migration flows, impacts of the European union policy, and consequent impacts on the german economy. The last part of thesis includes my own calculation of the expected future development of migration flows until the year 2020. Analysis of migration flows is based on data about immigration, emigration, and forecast future development which is calculated by trendy function.

3

Polemika muzułmańsko-chrześcijańska na podstawie korespondencji przypisywanej kalifowi Umajjadzkiemu ‘Umarowi II (zm. 720) i cesarzowi bizantyjskiemu Leonowi III (zm. 741)

72%

Kościelniak K.

Folia Historica Cracoviensia

|

2002

|

vol. 8

EN

The article discusses the polemical correspondence between Umar II and Leon III, which is of great interest and worthy of a more detailed study, as it concerns most theological aspects of Islam and Christianity. Under royal names, the theologians raise mutual accusations, revealing prejudices and stereotypes on both sides. On the basis of those documents, a contemporary historian may, to some extent, reconstruct the Muslim perception of Christians as well as the Christian judgements of Islam in the period from the 8th to 10th century.

PL

Artykuł omawia polemiczne listy Umara II i Leona III, które dotykają większości aspektów teologicznych islamu i chrześcijaństwa. Ukrywający się pod imionami władców teologowie podnoszą nawzajem liczne zarzuty, ukazują wzajemne uprzedzenia i stereotypy. Na podstawie powyższych listów współczesny historyk może w pewnej mierze odtworzyć obraz chrześcijan w oczach muzułmanów i opinie wyznawców Chrystusa o islamie, które funkcjonowały w okresie od VIII do X wieku.

4

Wpływ instytucji kulturalnych na społeczność muzułmańską i hiszpańską

72%

Salamon J.

Acta Politica Polonica

|

2020

|

vol. 50

|

issue 2

21-32

EN

The subject of the article below is an analysis of cultural institutions operating in the territory of the Kingdom of Spain, with particular emphasis on those entities whose activities are dedicated to topics related to Islam and the Muslim world. These include: Casa Árabe, Fundación de Tres Culturas (The Three Cultures Foundation), Al Fanar Foundation, Centro de Cultura Islamica (Islamic Cultural Center), Casa Mediterráneo. In the course of the research, the profiles and main areas of activity of selected institutions were analyzed in order to demonstrate the differences between them. Attention was also paid to the issues of definition and the place of cultural policy issues, both in Spain and on the international arena. The development of cultural policy in Spain is presented in chronological order. It was indicated that the institutions in question had an impact on the Spanish community in order to spread knowledge about Islam and promote Arab creativity. Their function is the influence on Spanish citizens, not to create the religious identity of Muslims.

PL

Przedmiotem poniższego artykułu jest analiza instytucji kulturalnych, funkcjonujących na terytorium Królestwa Hiszpanii, ze szczególnym uwzględnieniem tych podmiotów, których działalność związana jest z promowaniem dialogu, pokojowej koegzystencji ludzi różnych wyznań i kultur. Są to m.in.: Casa Árabe (Dom Arabski), Fundación de Tres Culturas (Fundacja Trzech Kultur), Fundación Al Fanar (Fundacja Al Fanar), Centro de Cultura Islamica (Islamskie Cen- trum Kultury), Casa Mediterráneo (Dom Śródziemnomorski). W trakcie badań przeanalizowano profile i główne obszary aktywności wybranych instytucji, aby wykazać różnice w obszarach działalności. Zwrócono również uwagę na definicje związane z problematyką oraz miejsce polityki kulturalnej w Hiszpanii i na świecie. W porządku chronologicznym przedstawiono kształtowanie się i rozwój polityki kulturalnej. Wskazano, że wymienione instytucje zajmują się przede wszystkim szerzeniem wiedzy na temat islamu oraz promowaniem twórczości przedstawicieli sztuki muzułmańskiej. Ich funkcją jest kształtowanie określonych postaw Hiszpanów, tolerancji, altruizmu – nie wpływają jednak na tożsamość religijną muzułmanów.

5

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

30%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

vol. 9

|

issue 17

342-369

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

6

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.

30%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

vol. 9

|

issue 17

104-137

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

Refine search results

2 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Acta Politica Polonica

1 Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

2 Izak K.

1 Kościelniak K.

1 MIHULKOVÁ T.

1 MOCEK O.

1 Musiał S.

1 Salamon J.

1 2020

1 2018

2 2017

1 2016

1 2002

KIERUNKI PRZEMIAN DEMOGRAFICZNYCH MUZUŁMAŃSKIEJ IMIGRACJI WE FRANCJI ORAZ W WYBRANYCH PAŃSTWACH MUZUŁMAŃSKICH

GROWTH OF MUSLIM MIGRATION AND IMPACT ON GERMANY WITH EMPLOYMENT DEMAND

Polemika muzułmańsko-chrześcijańska na podstawie korespondencji przypisywanej kalifowi Umajjadzkiemu ‘Umarowi II (zm. 720) i cesarzowi bizantyjskiemu Leonowi III (zm. 741)

Wpływ instytucji kulturalnych na społeczność muzułmańską i hiszpańską

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.