Początki muzealnictwa historyczno-wojskowego w Poznaniu sięgają połowy XIX w., kiedy to Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk podjęło się ratowania zabytków dziejowych i przystąpiło do tworzenia Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim. Jego zadaniem miało być gromadzenie zbiorów archiwalnych, bibliotecznych i muzealnych, w tym militariów. Rezultatem tych starań było powstanie w 1882 r. Muzeum im. Mielżyńskich, które posiadało znakomitą galerię obrazów, w tym malarstwa historycznego, bogate zbiory archeologiczne, militarne i znaczny zbiór tzw. pamiątek historycznych: broni, orderów, odznaczeń itd. W wyniku Powstania Wielkopolskiego 1918–1919 organizowane w okresie 1916–1918 Muzeum im. Hindenburga przekształcono w Muzeum Wojskowe. Uroczystego otwarcia 27.10.1919 r. dokonał Naczelnik Państwa Józef Piłsudski. Szybko rosnące zbiory przeniesiono z al. Marcinkowskiego do koszar przy ul. Bukowskiej, później do nowej siedziby przy ul. Artyleryjskiej 1 w Poznaniu. Uroczystego otwarcia Wielkopolskiego Muzeum Wojskowego dokonał 22.04.1923 r. dowódca Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu gen. dyw. Kazimierz Raszewski. W 1939 r., wobec zagrożenia wojną, najcenniejsze obiekty ewakuowano na wschód – zostały tam rozgrabione; te, które pozostały, trafiły do muzeów niemieckich. Pamiątki związane z wojskowością polską zostały zniszczone, a muzeum zlikwidowane. Pierwsze próby reaktywacji muzeum po II wojnie światowej zakończyły się niepowodzeniem. Dopiero wydarzenia
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.