Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: nadanie tytułu

Sort By:

Limit search:

Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza

100%

Wnuk R.

Kościół i Prawo

2016

issue 5 (18) nr 1

95-117

Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza jest aktem prawnym. W KPK/83 zawarto dwie jej formy: niezależną oraz zależną. Ta druga dotyczy przede wszystkim kleryckich instytutów życia konsekrowanego oraz kleryckich stowarzyszeń życia apostolskiego (kan. 523; 682 § 1). Ustawodawca kodeksowy postawił prowizji kanonicznej konkretne wymogi. Kompetentnym podmiotem do jej dokonania z zasady jest biskup diecezjalny (kan. 523; 525). Kandydat na urząd musi trwać we wspólnocie z Kościołem (kan. 149 § 1), posiadać święcenia prezbiteratu oraz inne przymioty, o których w kan. 521. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu (kan. 153). Prowizja obejmuje trzy akty: wyznaczenie osoby, nadanie tytułu i objęcie urzędu. Wyznaczenie osoby dokonuje się w sposób nieskrępowany (przy prowizji niezależnej) albo poprzez prezentację lub wybór (przy prowizji zależnej). Nadanie tytułu może być swobodne lub konieczne, w zależności od rodzaju prowizji. Rzeczywiste nabycie kompetencji właściwych proboszczowi następuje wraz z objęciem urzędu. Powierzenia urzędu duszpasterskiego nie należy odkładać bez ważnej przyczyny (kan. 151). Ponadto, powierzenie powinno być dokonane na piśmie w celach dowodowych (kan. 156).

The canonical provision of the office of the pastor is a juridical act. There are two forms of it in the Code of Canon Law: autonomous and subsidiary. The second is concerned with clerical institutes of consecrated life and societies of apostolic life (can. 523; 682 § 1). The legislator has set particular requirements for canonical provision. In principle, the diocesan bishop is competent to do it (can. 523; 525). A candidate to the office must be in the communion of the Church (can. 149 § 1), have the sacred order of the presbyterate and must be endowed with the qualities mentioned in can. 521. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant (can. 153). The provision is composed of three acts: the designation of the person, conferral, and installation. The designation of the person is made: free (autonomous provision), or through presentation or election (subsidiary provision). Depending on the kind of provision, conferral can be free or necessary. Real acquisition of pastor’s competency proceeds after installation. The provision of an office which entails the care of souls is not to be deferred without grave cause (can. 151). Moreover, the provision is to be put in writing for evidence (can. 156).

Etapy prowizji kanonicznej na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym

100%

Wnuk R.

Roczniki Nauk Prawnych

2018

vol. 28

issue 1

133-149

W polskim ustawodawstwie synodalnym, podobnie jak w prawie kodeksowym, prowizja na urząd proboszcza składa się z trzech etapów: 1) wyznaczenie osoby, 2) nadanie tytułu i 3) objęcie urzędu w posiadanie. Zgodnie z prawem powszechnym i partykularnym, prowizja może być swobodna lub zależna. Przy swobodnej biskup diecezjalny powierza urząd w sposób nieskrępowany (kan. 523-525). Natomiast przy zależnej inna kompetentna władza kościelna wyznacza kandydata, a biskup diecezjalny jedynie nadaje tytuł do urzędu (kan. 525; 682 § 1). Według ustawodawców partykularnych, nadanie tytułu prawnego do urzędu powinno nastąpić za pośrednictwem dekretu nominacyjnego. Zredagowany dekret powinien spełniać wymogi konkretnego aktu administracyjnego (kan. 48-57). Wprowadzenie w posiadanie parafii przez ordynariusza miejsca lub jego delegata i objęcie urzędu przez proboszcza jest ostatnim etapem prowizji. W prawie partykularnym wyodrębniono dwa aspekty tego aktu: prawny (sporządzenie i podpisanie – przez proboszcza i inne kompetentne podmioty – protokołu zdawczo-odbiorczego) i liturgiczny (uroczysty ingres nowego proboszcza do świątyni parafialnej według obrzędu obowiązującego w poszczególnym Kościele partykularnym). Ustawodawcy partykularni obligują ponadto promowanego na urząd proboszcza, aby przy jego podejmowaniu złożył wyznanie wiary (kan. 833, 6°) i przysięgę wierności, według formuł zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską.

The provision of the office of the pastor in law of Polish synods, like in the Code of Canon Law, has three stages: 1) the designation of the person, 2) the conferral of the post and 3) the possession of the office. According to the universal and particular law, it can be autonomous or subsidiary. In the autonomous provision diocesan bishop makes freely appointment (can. 523-535). In contrast, in the subsidiary provision some competent authority appoints the candidate and diocesan bishop only confers the post (can. 525; 682 § 1). According to particular legislators, the conferral of the post should be made with a decree of appointment. A written decree must be a singular administrative act (can. 48-57). Introduction to the possession of the parish by the local ordinary or his delegate and this possession by the pastor is the last stage of the provision. It has two strands in particular law: juridical (the composing and the signing the protocol by the pastor and other competent people acting) and liturgical (solemn enthronement of the new pastor to parochial church according to particular rite in operation). Moreover, particular legislators obligate the one promoted, during the possession of the office, to make the profession of faith (can. 833, 6°) and take the oath of fidelity according to the formula approved by the Apostolic See.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Roczniki Nauk Prawnych

2 Wnuk R.

1 2018

1 2016

Search results

Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza

Etapy prowizji kanonicznej na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym