Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  namaszczenie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nauczanie św. Jakuba Apostoła o sakramencie namaszczenia chorych w perspektywie biblijnej

100%
Wittbrodt B.
Studia Gdańskie
|
2015
|
issue 36
55-67
PL
Choroba i związane z nią cierpienie należą w sposób naturalny do życia ludzkiego. Jednakże dla osób wierzących choroba przybiera wymiar religijny. Człowiek podeszły w latach, lub dotknięty niemocą na ciele, może swoje cierpienia łączyć z cierpieniami Chrystusa i ofiarować je jako wynagrodzenie za grzechy swoje, rodziny, lub oddać je Bogu w konkretnej intencji. Aby tak się stało, musi mieć świadomość, że Kościół ogarnia troską wszystkich - chorych i starszych, i przychodzi z pomocą poprzez sakrament chorych, który ma swoje podstawy w Biblii, jak zresztą i pozostałe sakramenty. Stary i Nowy Testament ukazuje troskę o tych, którzy dotknięci cierpieniem nie są pozostawieni sami sobie. Szczególnie św. Jakub w swoim Liście pisze: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,13-15). Zgodnie z tymi słowami Kościół ma szczególną misję niesienia Dobrej Nowiny i pociechy chorym i cierpiącym na wzór samego Chrystusa, który „przyszedł do tych, którzy się źle mają”.
EN
Illness and pain are in a natural way connected with human life. However, for those who believe in God, illness takes on a religious dimension. The older man affected by a physical disorder may associate his sufferings with those of Christ and offer them as penance for his sins and those of his family, or give them to God in a particular intention. For this to happen, the sick person must be aware of the Church’s concern for all the sick and elderly and its help which comes through the Sacrament of the Sick. This sacrament has its foundation in the Bible just as the other sacraments have. Both the Old and the New Testament urge us to care for those who suffer and not to leave them alone. St. James in particular writes in his letter: “Is anyone among you sick? Let him call for the priests of the Church to pray over him, anointing him in the name of the Lord. And the prayer full of faith will save the sick, and the Lord will raise him up, and if he has committed sins, he will be forgiven” (James 5: 13-15). According to these words the Church has a special mission to proclaim the Good News and to comfort the sick and suffering on the model of Christ himself, who “came to those who are sick”.
2
Publication available in full text mode
Content available

Namaszczenie Jezusa Duchem Świętym i mocą (Dz 10, 38)

100%
Cyran W.
The Biblical Annals
|
1995
|
vol. 42
|
issue 1
95-101
PL
In Apg 10, 38 lesen wir, daß Gott Jesus mit dem Heiligen Geist und mit Kraft gesalbt hat. Den Kontext berücksichtigend, wird es im Artikel gezeigt, daß die Taufe Jesu in Jordan – nach Lukas − eine Offenbarung seiner messianischen Mission war. Jesus war Messias, aber als Knecht Gottes und als Prophet. Während der Taufe in Jordan bekam Er die Salbung mit dem Heiligen Geist und mit Kraft, um machtvolle Taten, Wunder und Zeichen zu tun, durch die Gott Jesus beglaubigt hat. Am Ende wird die Beziehung zwischen dem Heiligen Geist und der Kraft analysiert und auch die Bedeutung dieser Gaben für die Mission von Jesu besprochen.
3
Publication available in full text mode
Content available

Obrzęd bierzmowania w nauczaniu św. Augustyna

100%
Żurek A.
Vox Patrum
|
2018
|
vol. 69
771-782
EN
St. Augustine did not write any text dedicated to the ceremony of confirma­tion. Nevertheless, in the Bishop of Hippo’s texts, it is possible to find some loose statements or allusions to that ceremony. There appeared mainly the terminology which was used to present the activities related to that sacrament dispensing. This article attempts to collect these statements, and basing on that, to recon­struct the ceremony itself and also its interpretation made by St. Augustine. The collected materials allow to make cautious conclusions. There is no doubt that confirmation was applied in the Hippo Church. However, it appears that St. Augustine’s cautiousness in confirmation-related statements was result of the disciplina arcani practice. Referring to that sacrament, he emphasised the presen­tation of the theological contents instead of the ceremony itself.
4
Publication available in full text mode
Content available

Sprawowanie sakramentu namaszczenia chorych na przestrzeni dziejów do Vaticanum Secundum

80%
Błaszczyk SDB R.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2016
|
vol. 22
|
issue 48
337-345
EN
As an introduction, the elaboration shows the biblical roots of the sacrament of the anointing of the sick. Further, it presents a short history of its practice from apostolic times during Carolingian Renaissance until the Second Vatican Council. The author of this paper reveals the source of the crisis of understanding of the sacrament. In the final part of the study it presents the interpretation of the Council of Florence and the Council of Trent regarding the sacrament of anointing of the sick and describes the practice after the Council of Trent until the Second Vatican Council.
PL
Jako wprowadzenie w artykule ukazano biblijne źródła sakramentu chorych. Następnie krótko zaprezentowano historię praktyki tegoż sakramentu od czasów apostolskich, poprzez okres renesansu aż do Soboru Watykańskiego II. Autor ukazuje źródła kryzysu rozumienia sakramentu. W końcowej części opracowania zaprezentowano interpretację sakramentu chorych według Soborów Florenckiego i Trydenckiego oraz opisano jego praktykę po Trydencie, aż do Vaticanum II.
5
Publication available in full text mode
Content available

Mary in the Annunciation as a Type of Baptism

80%
Żelazny J. W.
Vox Patrum
|
2021
|
vol. 80
211-220
PL
W tradycji orientalnej pomiędzy sceną zwiastowania opisaną przez Łukasza a liturgią chrztu istnieje pełna symetria. Wynika to z jednej strony z odmiennych konotacji filologicznych w kręgu języka aramejskiego, z drugiej z innego teologicznego podejścia do samego chrztu. Temat narzucił strukturę artykułu. Wychodząc od analizy pojęcia ruḥā i ḥailā w ich filologicznym syryjskim znaczeniu, omówiono działania Ducha Świętego i Słowa w zwiastowaniu i chrzcie świętym. To pozwoliło na ukazanie koncepcji oczyszczenia i włączenia do ludu Bożego nowoochrzczonych, ukazując inny wymiar namaszczenia w czasie liturgii, jednocześnie wskazując na dalsze paralele. Ukazana została jedność dzieła odkupienia, w którym wszystkie elementy są ze sobą powiązane, a mariologia jest nierozerwanie związana ze zbawczym dziełem Chrystusa. Opierając się na dostępnych tłumaczeniach tekstów Ojców Syryjskich i współczesnych opracowań chrztu w liturgii orientalnej, artykuł ukazuje nieznany wymiar egzegezy sceny zwiastowania, jak i mariologii syryjskiej.
EN
The study shows that there is a full parallel between Mary in the Annunciation and the baptism of believers. In the Oriental interpretation, the two-stage approach observed in the Annunciation scene: the Holy Spirit who cleanses and the Son who incarnates have their counterpart in the birth of a new man – a Christian who receives the Holy Spirit through the anointing with oil, and becomes a member of Christ in the waters of baptism. So we have a Mariology which is soteriologically oriented and inseparably connected with the person of Christ. This approach, biblical and in line with tradition, seems to be particularly interesting because it allows us to see the not always empha sized dimension of our Marian devotion.
6
Publication available in full text mode
Content available

Rezurekcyjna teologia oleju katechumenów

80%
Łukaszewski J.
Studia Elbląskie
|
2017
|
vol. 18
395-413
EN
The oil of catechumens (oleum catechumenorum) is used in the mysteries of the preparation of catechumens for the reception of baptism. The result of study of the time-honored liturgical books (Sacramentarium gelasianum, Pontificale Romano-germanicum) and the writings of Christian writers is resurrectional theology of oil of catechumens (Cyril of Jerusalem, John Chrysostom). As a consequence of contact with the oil of the catechumens, thesoul of the catechumen is subjected not only to the resuscitation itself. Here is the prospect of a new life: a life free from trouble and sin, a life full of faith and power of God, a life in oneness (παρρησία) with Christ and His sheepfold, a life free from fear of death, a life with hope for the resurrection (cf. card. J. Ratzinger). In catechesis of the Church Fathers the anointing with oil of the catechumens is the forecast of the Passover, forecast of the healthy and free from evil (oil of exorcism, oil of salvation). This anointing gives back a gladness and firms for soul’s faith. It is a symbol of belong to Christ, affiliation and duty for Him (sphragis).
PL
Olej katechumenów (oleum cathechumenorum) stosuje się w misteriach przygotowujących katechumenów do przyjęcia chrztu. Przedłożona w artykule analiza rubryk dawnych ksiąg liturgicznych (Sacramentarium gelasianum, Pontificale Romano-germanicum) oraz pism pisarzy kościelnych pozwala mówić o rezurekcyjnej teologii oleju katechumenów (Cyryl Jerozolimski, Jan Chryzostom). Dusza kandydata do chrztu na skutek zetknięcia się z olejem katechumenów poddawana jest bowiem nie tylko samej reanimacji, ale otwiera się przed nią perspektywa zupełnie nowego życia: życia wolnego od choroby i grzechu, życia przepełnionego wiarą i pełnego mocy Bożej, życia w jedności (παρρησία) z Chrystusem i Jego owczarnią, życia wolnego od lęku przed śmiercią, a także perspektywa życia z nadzieją na zmartwychwstanie (por. kard. J. Ratzinger). W pismach Ojców Kościoła namaszczenie olejem katechumenów jest zapowiedzią paschy, uzdrowienia i uwolnienia, przywraca radość, jest umocnieniem w walce duchowej (olej egzorcyzmu, olej zbawienia), a także symbolem przynależności do Chrystusa, oznaką wybrania i służby dla Niego (sphragis).
7
Publication available in full text mode
Content available

Tragizm żywota króla Saula. Wybór, namaszczenie, odrzucenie, opętanie

80%
Pieprzyca B.
Scriptura Sacra
|
2013
|
issue 17
97-106
EN
The tragic life of King Saul begins with the emphasis of the people, by the last judge of Israel, Samuel to set up the king-man. Although plans for salvation of Yahweh were from the beginning directed at the monarchy, but the moment and time is dependent on the Lord of Hosts, not from the people. Saul, however, is subjected to the anointing of Samuel and later also to the people, when the fate is established by the ruler of the chosen people. Saul’s history from the beginning of his kingship appears to the reader as a winning streak of Israel on the trail of battle, and there was no indication to the fact that subsequent events and deeds of Saul change the course of his life and will lead to rejection by Yahweh. Rejection of the rulers is associated with withdrawal from Saul spirit of Yahweh, and appears in the evil spirit that tormented him. Pericope 1 Sam 16,14-23 presents also the appearance of David at the royal court, whose playing was to calm the ruler and help in removing the evil spirit tormenting. An important issue in 1 Sam 16,14-23 is the fact that the ruler was supposed to be possessed by an evil spirit, which sent Yahweh, however, would He allow this? The answer appears in ancient beliefs about the concept of good and evil and their relationship with the deity or God. So considering the issue of possession of the knowledge of ancient times, people’s views should be stated that the possession of King Saul was a mental disorder, which then read as a manifestation of the evil spirit in man.
8
Publication available in full text mode
Content available

Obrzędy dedykacji kościoła i życie sakramentalne. Sakramentalia w kontekście liturgii Kościoła

80%
Sielepin A. B.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2021
|
vol. 57
|
issue 1
33-55
EN
The article displays a relationship between the sacramentals and liturgy by the example of the rite of dedication of the church and altar. Theology of these rites celebrated during the process of erecting a particular church conveys rich spiritual impact upon the community life, their spiritual growth and integration. Starting from the blessing of the area for the future building, along the installment of the cornerstone and finaly dedication of the church and altar, the rites evince deep analogy to the process of Christian initiation. Theology of this sacramental is useful and adequate particularly on commemorating the consecration of the church or of the church's saint patron. It seems to be valuable in times of weakening faith and relativism when the Christian human dignity and the meaning of the sacred should be rediscovered and appreciated anew.
PL
Artykuł dotyczy związku sakramentaliów z liturgią na przykładzie obrzędów dedykacji kościoła i ołtarza. Teologia odnowionych obrzędów, sprawowanych w trakcie procesu powstawania danego kościoła, wnosi bogaty wkład w życie wspólnoty, jej wzrost i integrację. Począwszy od poświęcenia placu budowy pod przyszły budynek, poprzez instalację kamienia węgielnego aż do poświęcenia kościoła i ołtarza, ujawniają one głębokie znaczenie i analogię do procesu chrześcijańskiego wtajemniczenia. Teologia omawianego sakramentalium jest zarówno przydatna, jak i adekwatna na okoliczność wspomnienia rocznicy konsekracji kościoła lub świętego patrona, ze względu na sam kościół, ale nie mniej i każdego człowieka. Ma to szczególne znaczenie w czasach słabnącej wiary i relatywizmu, kiedy to chrześcijańska godność człowieka, jak też wrażliwość na sacrum winny być na nowo odkrywane i doceniane.    
9
Publication available in full text mode
Content available

Tożsamość prezbitera w świetle wybranych homilii Benedykta XVI (2005-2011)

80%
Nocko P.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
|
2013
|
vol. 4
139-149
EN
The teaching of Benedict XVI during the celebration of Holy Orders or during other celebrations confirms the theological truth about the central role of laying hands and prayer in the rites of Holy Orders. The pope puts emphasis on the complete submersion of the presbyter into Christ and His life. This entails participating in the mission that Christ assigned to his disciples. Through the Sacrament of Holy Orders, the presbyter is anointed and consecrated, that is sacrificed to God. This translates onto his being at full disposal to God and the Church. The presbyter should confirm this disposal each day of his service. In his reflection on the meaning of the rites of Holy Orders (vesting and anointing of hands), the pope points out an analogy between the Sacrament of Baptism and of Holy Orders. Vesting of the new clothes is vesting of Christ. These new garments also confirm the ordinand’s saying “yes” to the Saviour through his participation in the Sacrament. The analysis of prayers that formerly accompanied the rite of vesting helps assess the spiritual discipline of the presbyter, which is needed if he is to remain an authentic witness and servant of Christ. The presbyter’s instruments of service are his hands, anointed with the oil of holy chrism. These hands are responsible for passing the Divine touch to the world. The rite of anointing makes the presbyter participate in the act of anointing of Christ.
PL
Nauczanie Benedykta XVI podczas udzielania święceń prezbiteratu czy innych okazji potwierdza teologiczną prawdę o centralnym miejscu gestu nałożenia rąk i modlitwy w obrzędach święceń. Papież akcentuje fakt całkowitego włączenia prezbitera w Chrystusa i Jego życie. Niesie to za sobą udział w misji, jaką Jezus powierzył apostołom. Przez sakrament święceń prezbiter zostaje namaszczony, konsekrowany, czyli ofiarowany Bogu. Wyraża się to w byciu dyspozycyjnym Bogu i Kościołowi. Prezbiter powinien aktualizować tę dyspozycyjność każdego dnia swojej posługi. W refleksji nad znaczeniem obrzędów wyjaśniających święcenia (włożenie szat kapłańskich i namaszczenie dłoni), Papież wskazuje na analogię pomiędzy sakramentem chrztu i święceń. Wyraża się to w odzianiu w szaty liturgiczne, które oznacza przyobleczenie się w Chrystusa. Jest ono także aktualizacją „tak” wypowiedzianego Zbawicielowi przez święcenia. Analiza modlitw towarzyszących niegdyś przy ubieraniu szat liturgicznych pozwala określić duchową dyscyplinę prezbitera, której zachowywanie pozwoli być autentycznym świadkiem i sługą Chrystusa. Narzędziami służby prezbitera są jego dłonie, namaszczone olejem świętego krzyżma. Ich zadaniem jest przekazywanie Boskiego dotyku. Namaszczenie sprawia, że prezbiter ma udział w namaszczeniu Chrystusa.
10
Publication available in full text mode
Content available

O bierzmowaniu z inspiracji Programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na rok 2017/2018

71%
Żądło A.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2018
|
vol. 51
|
issue 1
145-172
EN
The inspiration to write an article on the above topic was the publication by the Pastoral Commission Conference of the Polish Episcopate of the first part of a two-year pastoral program of the Church in Poland for the years 2017–2019. This two-year program is called „The Spirit Who Strengthens Love”, while the first part which inspired us is entitled „We are filled with the Holy Spirit”. The content of the article consists of seven points. The first is devoted to the essence of Confirmation, the way it is administered in the oldest tradition of the Church and the evolutionary changes introduced to it. The second one touches upon the question of the minister of Confirmation, which in the Western Church (as opposed to the Eastern) has always been the Bishop. The third point deals with new elements introduced successively to the ordinances of confirmation – especially concerning the act of anointing with chrism, introduced to the rite under the influence of the eastern chrismatio, and also assigning to the sacrament the name confirmatio. The fourth point acquaints us with the practice of administering the sacrament of confirmation – from administering it during one, indivisible rite of Christian initiation (immediately after baptism and before the Eucharist), to today’s conditions in which the young person to be Confirmed was previously baptized in childhood. The fifth point asks and tries to answer the question as to whether there is a so-called sacrament of Christian maturity, which is what Confirmation is considered today and how it is taught. The sixth point acquaints us with the effects and tasks that flow from the fact of administering/receiving confirmation. Whereas the seventh formulates some remarks and pastoral requirements.
PL
Inspiracją do napisania artykułu na powyższy temat stało się opublikowanie przez Komisję Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski pierwszej części z dwuletniego Programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na lata 2017–2019. Ów dwuletni program nosi tytuł: „Duch, który umacnia miłość”, natomiast inspirującą nas jego część pierwszą opatrzono tytułem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym”. Na treść artykułu składa się siedem punktów. Pierwszy poświęcony jest istocie sakramentu bierzmowania, sposobowi udzielania go w najstarszej tradycji Kościoła oraz ewolucyjnym zmianom, jakie do niego wprowadzano. Drugi porusza kwestię szafarza bierzmowania, którym w Kościele zachodnim (w przeciwieństwie do Kościołów wschodnich) jest od zawsze biskup. Trzeci punkt traktuje o nowych elementach wprowadzanych sukcesywnie do obrzędów bierzmowania – chodzi szczególnie o czynność namaszczenia krzyżmem, wprowadzoną do obrzędu pod wpływem wschodniego chrismatio, a także o przypisanie bierzmowaniu nazwy confirmatio. Czwarty punkt zaznajamia nas z praktyką szafowania bierzmowania – od udzielania go w ciągu jednego, niepodzielnego obrzędu wtajemniczenia chrześcijańskiego (zaraz po chrzcie, a przed Eucharystią), do dzisiejszych uwarunkowań, w których do bierzmowania przystępuje młodzież ochrzczona w dzieciństwie. Piąty punkt stawia pytanie, czy istnieje tzw. sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, za jaki uważa się dziś bierzmowanie – i tak się o nim uczy, oraz stara się dać na takie pytanie odpowiedź. Szósty punkt zaznajamia nas ze skutkami i zadaniami, jakie płyną z faktu przyjęcia/udzielenia bierzmowania. Siódmy natomiast formułuje pewne uwagi i duszpasterskie postulaty.
11
Publication available in full text mode
Content available

A Political Upheaval as a Form of Succession of the Royal Power in the United Monarchy of Israel. From Saul to Solomon

61%
Konarski M.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2018
|
vol. 27
|
issue 4
EN
The aim of this article is to analyse the issues related to a political upheaval as a form of the succession of royal power in the monarchy of united Israel in the period that started during the reign of the first king of the Hebrews – Saul – till the last years David spent on the throne. During the period analysed in this article, there were several unsuccessful attempts to seize power through a political coup. Due to the fact that the inheritance based on the principle of primogeniture was never unambiguously introduced in the Kingdom of Israel, the most serious upheaval, described as a palace revolution, took place at the end of King David’s life. As a result, the younger son of David – Solomon – ascended to Israel’s throne, despite the fact that there were no legitimate grounds for him to take power.
PL
Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z przewrotem politycznym jako formą sukcesji władzy królewskiej w monarchii zjednoczonej Izraela w okresie panowania pierwszego króla Hebrajczyków – Saula, po czasy ostatnich lat pobytu na tronie Dawida. W okresie, który został poddany analizie, miało miejsce kilka nieudanych prób przejęcia władzy królewskiej w drodze przewrotu politycznego. W związku z faktem, iż w królestwie izraelskim nie wprowadzono w sposób jednoznaczny dziedziczenia tronu na zasadzie primogenitury, doszło pod koniec życia króla Dawida do najpoważniejszego przewrotu, określanego jako przewrót pałacowy. W następstwie tego wydarzenia na tron Izraela wstąpił młodszy syn Dawida – Salomon, mimo że nie było uzasadnionych podstaw do przejęcia przez niego władzy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.