Search results

1

Czy solidarność żywych i martwych jest możliwa?

100%

Jankowska A.

Rocznik Antropologii Historii

|

2018

|

issue 11, Kulturowa historia wiedzy

407–415

XX

The article discusses the work of Ewa Domańska: Nekros. Introduction to the ontology of dead body. I analyse the basic thesis and research problems concentrated on dead body studies and corpses after the decay. Besides the discussion on the structure of the publication and its two basic parts (Necropolitics, Eco-necro), I focus on the theoretical and “ideological” presuppositions and its connection with so-called “new humanities” turn. Nekros is interdisciplinary work, different than academic historiography, where the humanistic approach tangles with the science and natural sciences. The author is interested in historical politics (necropolitics), the ways of exploitation of corpses for political purposes, connections between history and forensic turn, and also – in the second part of the book - in the ecology and forensics as a research propositions for dead body studies (for the research in the post-holocaust/genocide areas). Nekros project is more than the anthropology of death and thanatology, mostly focused on the dead and non-human actors, the bonds between culture and nature, and – last but not least – on the agency potentialities of natural environment.

2

Podążaj za szczurem. Od nekropolityki do teorii międzygatunkowej kohabitacji

94%

Jarzębowska G.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 23

|

issue 1

305-323

EN

This paper develops the concept of a posthumanist, more-than-human collective by focusing on conflictual relationships between humans and sewer rats. I propose to look at the absence of empathy in urban rat control programs through the framework of a necropolitics of war and colonization. I seek to examine how an interspecies community may be organized to simultaneously protect human interests and meet the requirements of animals' well-being. I analyze the reasons why the idea of a reduction in animals' suffering does not exist in public discourses on rat eradication. I claim that to create an interspecies collective composed of populations in conflict it is necessary to consider ideas of animal liberation and reconstruct cultural codes concerning rats.

PL

Artykuł jest rozwinięciem koncepcji posthumanistycznego, ludzko-nie-ludzkiego kolektywu, skoncentrowanym na konfliktowej relacji między ludźmi a szczurami kanałowymi. Przyglądam się brakowi empatii w programach eksterminacji tych zwierząt, zwracając uwagę na nekropolityczną narrację wojny i kolonizacji dominującą w dyskursie okołoderatyzacyjnym. Próbuję odpowiedzieć na pytanie, jak powinna być zorganizowana międzygatunkowa wspólnota, żeby chroniąc interesy ludzi, spełniała zarazem podstawowe wymogi dobrostanu zwierząt. Analizuję główne przyczyny, dla których pomysły ograniczenia cierpienia zwierząt w programach deratyzacyjnych nie funkcjonują w debacie publicznej. Stawiam tezę, że dla stworzenia międzygatunkowego kolektywu złożonego z populacji pozostających w konflikcie, konieczne jest zaangażowanie aktywistów prozwierzęcych, transparentność praktyk oraz upowszechnienie alternatywnych kodów kulturowych określających wizerunek szczura.

3

Konflikt izraelsko-palestyński. Analiza nekropolityczna

84%

Czapnik S.

Wrocławskie Studia Politologiczne

|

2017

|

vol. 22

188-200

EN

The aim of this paper is to analyze Israeli-Palestinian conflict from the perspective of the ‘necropolitics’ category (term coined by Achille Mbembe). Firstly, author describes mass media coverage of the conflict, especially pro-Israeli bias in the American and British media. Nevertheless, some media representations in the mostly Muslin countries (ieTurkey) are anti-Semitic. Second part is devoted to the realities on the ground in occupied Palestinian territories and the discoursive practices of perceiving violence of both sides: ‘civilized’ Israeli and ‘uncivilised’ Palestinian. In conclusion, there are some considerations about future developments in the conflict.

4

Recenzja: Achille Mbembe, Polityka wrogości. Nekropolityka, przeł. U. Kropiwiec, K. Bojarska, Wydawnictwo Karakter, Kraków 2018, ss. 256

84%

Goral A.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2021

|

vol. 28

|

issue 1

194-201

5

The Dead Female Body and Necropolitics. The Topos of a Walled-up Woman in Bulgarian Modernist Plays

84%

Szwat-Gyłybowa G.

Slavia Meridionalis

|

2022

|

vol. 22

PL

W bułgarskiej tradycji ludowej topos wmurowanej kobiety jest pozostałością martwego mitu, który nadal jest upamiętniany w kanonie tej kultury. W XIX i XX wieku stał się on przedmiotem twórczego recyklingu w literaturze i sztukach wizualnych. Artykuł prezentuje wyniki moich badań nad toposem wmurowanej kobiety w czterech sztukach napisanych w pierwszych czterech dekadach XX wieku przez Petko Todorova (Зидари), Antona Strashimirowa (На безкръстните гробове), Any Karimy (Яниният извор) oraz Stilyana Chilingirova (Мост на река Струма). W centrum uwagi stawiam kwestię zdeterminowanego przez płeć kulturową znaczenia, jakie bohaterowie nadają szczątkom kobiecym pozyskanym w wyniku rytuału wmurowania. Omawiam także sposoby, jakimi autorzy wykorzystali tę „pozostałość” narodowej/ludowej archaiczności, która przez cały XX wiek budziła moralny niepokój, a w XXI wieku może okazać się ważnym tematem refleksji post-humanistycznej.

EN

In Bulgarian folk tradition, the topos of a woman entombed in a wall is a remnant of a dead myth that is still commemorated in the canon of that culture. In the 19th and 20th centuries, it became the subject of creative recycling in literature and visual arts. The article presents the results of my research on the topos of a walled-up woman in four plays written in the first four decades of the 20th century by Petko Todorov (Зидари), Anton Strashimirov (На безкръстните гробове), Ana Karima (Яниният извор), and Stilyan Chilingirov (Мост на река Струма). The analysis focuses on the issue of the protagonists assigning meaning (determined by cultural gender) to women’s remains “acquired” through the ritual of immurement. It also discusses the ways in which authors employed this “remnant” of national/folk archaic material, which continued to raise moral concern throughout the 20th century and in the 21st century may prove an interesting topic for post-humanist reflection.

6

From Queer Necropolitics to Queer Eschatology: Reza Abdoh’s Unsettling Historiography

67%

Ybarra P.

Pamiętnik Teatralny

|

2021

|

vol. 70

|

issue 4

141-159

PL

Teatralną twórczość Rezy Abdoha chwalono za ożywienie awangardy, formalną i polityczną odwagę oraz celny komentarz na temat brutalności wirusa HIV (Fordyce, Carlson, Mufson, Bell). Ostatnio odczytano ją jako komentarz do neoliberalizmu – po części ze względu na metody upolitycznienia bricolage’u i pastiszu, przypominające radykalne sposoby teoretyzowania takich badaczy, jak Frederic Jameson (Zimmerman). Dostrzeżono także środki, za pomocą których już na początku lat dziewięćdziesiątych Abdoh poszerzył możliwości queerowania. Celem tego artykułu jest analiza sposobu, w jaki Abdoh wykorzystał eschatologię jako rodzaj historiografii. W tym niekomentowanym dotąd kontekście, bez odwołań do ogólnego postmodernistycznego klimatu, autorka interpretuje wielorakie i sprzeczne czasowości w jego spektaklach. Odnosząc teorie nekropolityki (Mbembe) i kapitalizmu gore (Valencia) do koncepcji queerowej eschatologii i kapitalistycznej przemocy, opiera swoje dociekania na analizie strukturalnych i teoretycznych aspektów samych dzieł (“przedmiotu badań”). Zastanawia się, jak Father Was a Peculiar Man (1990), wystawiony w Meatpacking District na Manhattanie, ukazuje historiograficzne możliwości performansu poprzez ucieleśnienie eschatalogicznej wizji świata, w której binarność płci zostaje performatywnie unieważniona.

EN

The theatrical oeuvre of Reza Abdoh has been lauded for its reinvigoration of the avantgarde, its formal and political daring and its astute commentary about the violence of the HIV virus (Fordyce, Carlson, Mufson, Bell). More recently, Abdoh’s work has been taken up as a commentary on neoliberalism-in part because of its politicization of bricolage and pastiche, recalling the more radical possibilities of theorizations of scholars such as Frederic Jameson (Zimmerman). Others have called out the modes by which Abdoh expanded the possibilities of queerness in the early 1990s. Yet no scholar has commented on Abdoh’s engagement of eschatology as a mode of historiography. That is the purpose of this essay. It is under this rubric, rather than an idea of generic postmodern milieu, that I read the multiple and discordant temporalities in Abdoh’s performances. While drawing on theories of the necropolitical (Mbembe) and gore capitalism (Valencia) in relation to conceptions of queer eschatology and capitalist violence, my inquiry emerges from consideration of the structural and theoretical aspects of the art works (“object’s”) themselves. I consider how Father Was a Peculiar Man (1990), performed in the Meatpacking District of Manhattan, exemplifies the historiographical possibilities of performance through its embodiment of an eschatological vision of the world in which the gender binary is performatively undone.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

1 Pamiętnik Teatralny

1 Praktyka Teoretyczna

1 Rocznik Antropologii Historii

1 Slavia Meridionalis

1 Wrocławskie Studia Politologiczne

1 Czapnik S.

1 Goral A.

1 Jankowska A.

1 Jarzębowska G.

1 Szwat-Gyłybowa G.

1 Ybarra P.

1 2022

2 2021