Search results

1

Chrześcijańska osada Qusur na wyspie Fajlaka (Kuwejt)

100%

Żurek M.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2021

|

vol. 28

|

issue 2

5-17

EN

The Christian settlement of Al-Qusur existed on Failaka in the centre of the island between the 7th and 8th centuries, although it is possible that the first settlers may have arrived earlier. Its abandonment is associated with the establishment of an Islamic village on the coast. Al-Qusur is the largest and best explored Christian settlement in the Gulf region. Approximately 90 houses and a church have been identified in its area, as well as a public building of undetermined purpose. The settlement has a compact development in the centre, concentrated around the church and the aforementioned building, while on the outskirts, the distances between houses increase. Small houses consisting of several rooms, often with plastered walls and limestone floors, were surrounded by large courtyards.

PL

Chrześcijańska osada Qusur na Fajlace istniała w centrum wyspy w VII-VIII w., choć możliwe, że pierwsi osadnicy mogli pojawić się wcześniej. Jej opuszczenie związane jest z powstaniem islamskiej wsi na wybrzeżu. Qusur jest największą i najlepiej rozpoznaną osadą chrześcijańską w rejonie Zatoki Perskiej. Na jej obszarze zidentyfikowano ok. 90 domów i kościół oraz budowlę publiczną o nieustalonym przeznaczeniu. Osada posiada zwartą zabudowę w centrum, skupioną wokół kościoła i wspomnianej budowli, na peryferiach odległości między domami zwiększają się. Małe domy złożone z kilku pomieszczeń, często o tynkowanych ścianach i podłogach z wylewki wapiennej, otoczone były rozległymi dziedzińcami.

2

Chrześcijańsko-muzułmańskie relacje w Azji Centralnej do czasów Timura (XIV wiek)

80%

Kluj W.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2021

|

issue 39

161-183

EN

Sometimes it is said about the fall of the Christian Culture of the West. It is worth taking a look, therefore, at a certain analogy from seven centuries ago. The first thousand years of development of faith in Asia led to many outstanding theological syntheses. There were also many saint martyrs and missionaries. Christianity also had its experience of faith in the Islamic State. Despite the difficulties, the missionary spirit until the fourteenth century has been developing. The breakthrough occurred only during Timur’s times due to Mongolian wars. Why did Timur accept Islam, despite the considerable presence of Christians in his surroundings? There was no lack of outstanding Christian scholars. In addition to possible personal reasons, he probably decided realizing that Sufi Islam is already deeply rooted among the masses of a simple population of Central Asia. An important role in this process played the political current of “Order” Naqshbandiyah.

PL

W czasach, kiedy mówi się o upadku chrześcijańskiej kultury Zachodu, warto przyjrzeć się pewnej analogii sprzed siedmiu wieków. Pierwsze tysiąclecie rozwoju wiary w Azji doprowadziło do powstania wielu wybitnych syntez teologicznych. Wydało też wielu świętych męczenników i misjonarzy. Chrześcijaństwo to miało również swoje doświadczenie takiej relacji z islamem, że pomimo pewnych prześladowań nie traciło ducha misyjnego i do XIII w. stale się rozwijało. Przełom nastąpił dopiero z powodu wojen mongolskich i to dopiero za czasów Timura. Dlaczego Timur przyjął islam, pomimo niemałej obecności chrześcijan w jego otoczeniu? Nie brakowało wtedy ani wybitnych uczonych chrześcijańskich (podobnie jak muzułmańskich). Poza możliwymi powodami osobistymi, prawdopodobnie zadecydowały o tym względy większego zakorzeniania islamu wśród mas prostej ludności Azji Centralnej, w którym ważną rolę odegrał „zakon” Nakszbandijja.

3

La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens

71%

Jurasz I.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 1

260-298

FR

La question d’image reste un sujet sensible dans le dialogue entre les chrétiens et les musulmans. Pour l’aborder, l’article commence par une courte présentation des principales caractéristiques de l’attitude des musulmans à l’égard des images et de l’art en général. Afin de brosser un tableau assez complet des réactions chrétiennes à cette attitude, l’article présente les textes écrits par les auteurs chrétiens qui représentent les trois traditions syriaques: les melkites, les syriaques occidentaux (monophysites) et les orientaux (nestoriens). Les auteurs syriaques ont élaboré des théologies de l’image peu connues, mais particulièrement originales. Leurs réponses reflètent un éventail des conceptions chrétiennes de l’image, héritées du judaïsme, élaborées au long des confrontations avec le polythéisme anthropomorphe des Grecs et à partir du 8e siècle soumises à des vérifications théologiques par la crise de l’iconoclasme byzantin. Cet héritage théologique est déployé en faveur du culte des images, mais de manière la mieux adaptée qui soit à l’interlocuteur musulman et avec toujours une plus grande connaissance de l’islam.

EN

The place of paintings and other works of art in religion have always been a thorny issue in the Christian-Muslim dialogue. The first part of this article presents a general overview of the Muslims' stance on the cult of images. The second part offers a broad array of Christian responses to it, as expressed by the writers of the Christian-Syriac traditions: Melchites, Western Syrians (Monophysites) and Eastern Syrians (Nestorians). Their theology of the image - sadly still little known - solidly based on the core Christian believes, enhanced by certain Judaistic elements, challenged by the anthropomorphic polytheism of the Greeks, and tried in the furnace of the theological discourse during the troubled times of the iconoclastic controversies, is immensely rich and meaningful. They speak in favour of the cult of images, though postulate a measure of caution in their application in the liturgy. Their manner of presenting their arguments betrays a good knowledge of Islam and is geared towards accommodating the potential apprehensions of their Muslim counterparts.

PL

Postrzeganie obrazu (i dzieł sztuki jako takich) jest trudnym tematem w dialogu chrześcijańsko-muzułmańskim. Podejmując tę kwestię, autorka najpierw ogólnie prezentuje stanowisko muzułmanów wobec kultu obrazów. Następnie ukazuje szerokie spektrum reakcji wybranych teologów chrześcijańskich na taką percepcję kultu wizerunków. Wybór autorów chrześcijańskich ogranicza się do trzech tradycji syryjskich: melchickiej, syryjskiej zachodniej (monofizyci) oraz syryjskiej wschodniej (nestorianie). Autorzy ci reprezentują bogatą i zróżnicowaną chrześcijańską koncepcję obrazu, która ciągle pozostaje mało znana. Ich teologiczna koncepcja obrazu - od początku naznaczona elementami zaczerpniętymi z judaizmu - wypracowana została w konfrontacji z antropomorficznym politeizmem Greków, a następnie poddana teologicznej krytyce w epoce ikonoklazmu bizantyjskiego. Wspomniana teologia, wykazująca znajomość islamu oraz zdolność pozyskania sobie muzułmańskiego interlokutora, pozostaje przychylna kultowi obrazów, mimo pewnych zastrzeżeń natury teologicznej oraz specyficznej koncepcji roli obrazów w liturgii.

Refine search results

1 Nurt SVD

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

1 Jurasz I.

1 Kluj W.

1 Żurek M.

2 2021

1 2016

Chrześcijańska osada Qusur na wyspie Fajlaka (Kuwejt)

Chrześcijańsko-muzułmańskie relacje w Azji Centralnej do czasów Timura (XIV wiek)

La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens