W obecnej literaturze od dziesięciu lat obserwuje się rosnące znaczenie funkcji otwartych przestrzeni publicznych. Mówi się, że miasta są kształtowane dzięki międzyludzkim spotkaniom, które potrzebują miejsc publicznych, spokojnych i bezpiecznych. Dla życia miejskiego ważne są ulice i rynki w centrum oraz w otaczających dzielnicach. Ludzie spotykają się w tych publicznych i półpublicznych przestrzeniach, gdzie korzystać mogą ze sklepów i restauracji. W rzeczywistości miasta żyją dzięki tym miejscom. W przyszłości te cechy specyficzne dla urbanistyki będą coraz bardziej rozpoznawalne także na terenach wiejskich i podmiejskich, gdzie krajobraz oraz życie społeczne ulega przemianom. Główna literatura przedmiotu w szeroki sposób ukazuje problem przekształcania zdegradowanych terenów miejskich oraz temat przestrzeni publicznych. Zaniedbane tereny o bogatej historii, jak dawne tereny kolejowe, przemysłowe, militarne, portowe, dawne lotniska, czy po prostu obszary zniszczone na skutek działalności człowieka, o specyfice zniszczeń miejskiej i wiejskiej jako nieużytki itd. posiadają duży potencjał przekształceń. Zasadniczym tematem artykułu jest zaprezentowanie stanu wiedzy, składającego się głównie z literatury, na temat procesu tworzenia otwartych przestrzeni publicznych jako metody odnowy urbanistycznej i ruralistycznej. Szeroka analiza, przede wszystkim źródeł zagranicznych, stanowi tło badawcze. Analizy tego tematu mogą być bardzo inspirujące dla przyszłych rozwiązań przestrzennych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.