Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nieważność postępowania
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
In the 1920s, intensive works were conducted on subsequent draft codes unifying the court law in Poland. Professor Maurycy Allerhand played a particularly significant role in the work on the draft code of civil procedure. The reprinted article – originally published in ‘The Voice of Law’ from 1927 – is an example of reflections about significant problems of civil procedure that were confronted in the work of the Codification Commission of the Republic of Poland. The issue of resumption of proceedings is still an important issue in legal sciences. The study also proves an outstanding codification and legislative imagination of Maurycy Allerhand. Only a minimal interference with the spelling was made.
PL
W latach dwudziestych XX w. trwały intensywne prace nad kolejnymi projektami kodeksów ujednolicających prawo sądowe w Polsce. Profesor Maurycy Allerhand szczególnie istotny udział miał w pracach nad projektem kodeksu postępowania cywilnego. Przedrukowany poniżej artykuł – zamieszczony pierwotnie w „Głosie Prawa” z 1927 r. – jest przykładem rozważań o istotnych problemach postępowania cywilnego, z jakimi mierzono się w pracach Komisji Kodyfikacyjnej RP. Zagadnienie wznowienia postępowania do dzisiaj stanowi istotny przedmiot rozważań w nauce prawa. Opracowanie dowodzi także, jak wybitnym zmysłem kodyfikacyjnym i legislacyjnym cechował się Maurycy Allerhand. Dokonano jedynie minimalnej ingerencji w ortografię.
EN
The text presents the issue of the possibility of a party confirming actions in proceedings carried out by a person acting as a party's representative, who, however, is not eligible to be a representative. According to the Code of Civil Procedure, parties and their organs or statutory representatives may personally act before a court, or through proxies. The catalog of those who may be proxies has been strictly defined in the procedural act and is exhaustive. In the context of this regulation, the judicature presents different views on what are the results of actions undertaken by a person from outside of this catalogue, who is yet acting as a proxy and the possibilities of validating the action undertaken by such a person. According to one view, in case of validation of the actions undertaken by such person, it is impossible to consider the entire proceeding as invalid according to article 379 point 2 of the Code of Civil Procedure. According to a different approach, such a situation always leads to invalidation of the proceeding due to the proxy’s lack of empowerment. The article presents a broad perspective of the views expressed in the literature, especially prominent specialists dealing with the issues of civil proceedings, as well as a wide range of resolutions and rulings of the Supreme Court. The author conducts an in-depth interpretative analysis of the provisions enabling parties to be replaced by proxies, describing completely divergent views leading to the final conclusions closest to the author. The study presents a prevailing line in doctrine and case law, also supported by the author of the study, indicating the stabilization of legal thought in relation to the mandatory rules of Polish civil procedure. It a significant point that actions are recognized as unconditionally invalid when carried out by persons who are not eligible to be a representative at all.
PL
W artykule przedstawiono kwestię możliwości potwierdzenia przez stronę czynności dokonanych przez osobę działającą jako pełnomocnik strony, która jednak nie może być pełnomocnikiem w postępowaniu cywilnym. Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Katalog osób mogących być pełnomocnikami został ściśle określony w ustawie procesowej i ma charakter zamknięty. Na tle tej regulacji w orzecznictwie sądów dostrzegana jest rozbieżność poglądów w odniesieniu do skutków występowania w charakterze pełnomocnika procesowego osoby nieuprawnionej oraz możliwości ewentualnego zatwierdzenia czynności dokonanych przez taką osobę. Z jednej strony wskazuje się, że w razie potwierdzenia czynności wyłączona jest możliwość uznania postępowania za nieważne na podstawie art. 379 pkt 2 k.p.c. Z drugiej strony podkreśla się, iż sytuacja taka zawsze prowadzi do nieważności postępowania wobec braku należytego umocowania pełnomocnika. Artykuł przedstawia poglądy prezentowane w doktrynie i judykaturze. Autor przeprowadził analizę interpretacyjną przepisów umożliwiających zastępowanie stron postępowania przez pełnomocników, opisując rozbieżne poglądy, prowadząc do końcowych konkluzji, wskazujących na bezwzględną nieważność czynności dokonanych przez osoby, które w ogóle pełnomocnikiem być nie mogły.
PL
Mimo przykładowego wskazania przesłanek odroczenia, istnieje tu duża uznaniowość sądu, jednak nie powinno to być działanie pochopne. Jest to wyjątek od zasady, zgodnie z którą sąd powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie nastąpiło na pierwszym posiedzeniu. Wskazanie w sposób otwarty przyczyn nieobecności strony wywołanych nadzwyczajnym wydarzeniem, czy inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć, nadal powoduje trudności w interpretacji i szerokie wykorzystywanie przez strony swoich uprawnień. Prowadzenie rozprawy pod nieobecność strony nie będzie prowadzić do naruszenia jej prawa do obrony, o ile wcześniej sąd pouczy stronę, w świetle art. 212 § 2 k.p.c. o możliwości, czy wręcz potrzebie ustanowienia pełnomocnika w sprawie. W sytuacji, gdy żądanie odroczenia rozprawy przez stronę powołującą się na okoliczności usprawiedliwiające jej niestawiennictwo, uznać można, że jest to wyrazem nadużycia jej uprawnień procesowych i może uzasadniać odmowę ochrony w procesie praw tej strony. Zatem długotrwała choroba strony uniemożliwiająca osobisty udział w rozprawie po zwróceniu jej uwagi przez przewodniczącego na celowość ustanowienia pełnomocnika (art. 212 § 2 k.p.c.) nie uzasadnia odroczenia rozprawy w świetle art. 214 § 1 k.p.c. i może być traktowana jako nadużycie prawa procesowego.
EN
Although only some reasons of postponing the hearing and treat them in a narrow way, there is a big discretion of the court. The legislature, allowing the option of postponement of the hearing, he decided, however, that this is an exception to the rule, according to which the court should adjudicate at the first hearing. There are different reasons of an absence caused by an extraordinary event page, or other known by court obstacles that can not be overcome, but it causes an extensive interpretation of such reasons by the parties. Conducting the trial in the absence of party will not lead to a breach of its rights of defense, unless the court shall instruct the party earlier, in the light of Art. 212 § 2 k.p.c. about the possibility, or even the need to appoint an attorney in the case, with the simultaneous information about the possibility of conducting the proceedings in his absence. It can be also an expression of party’s procedural rights abuse and may justify a refusal of protection of the rights of this party. Thus, long-term illness that prevented page personal participation in the trial after its attention by the President of the advisability of appointing a representative (Art. 212 § 2 of the CCP) does not justify the postponement of the trial in light of Art. 214 § 1 k.p.c. and it can be regarded as an abuse of procedural law.
RU
Несмотря на примерное указание условий для отложения слушания, существует большая свобода действий суда, но не должно это быть поспешным действием. Это является исключением из правила, согласно которому суд должен стремиться к тому, чтобы принять решение на первом заседании. Прямое указание причин отсутствия стороны из-за чрезвычайных событий, или другого известного суду препятствия, по-прежнему вызывает трудности в интерпретации и широкое использование сторонами своих прав. Проведение судебного слушания в отсутствии стороны, не приведет к нарушению его права на защиту, если суд до того проинструктировал сторону, в соответствии с ст. 212 § 2 г.п.к. о возможности или даже необходимости назначить адвоката по делу. В ситуации, когда требование отсрочки слушания подает сторона дела, которая ссылается на обстоятельства, оправдывающие ее отсутствие, можем предположить, что это является выражением ее злоупотреблений процессуальными правами и может оправдать отказ от защиты этой сторонe. Таким образом, дольносрочная болезнь, которая помешала сторонe личнo участвовать в судебном процессе, после обращения внимания судьей на установление адвоката, не оправдывает отсрочку судебного слушания согласно ст. 214 § 1 г.п.к. и может быть рассмотрена как злоупотребление процессуальным законом.
Ius Novum
|
2022
|
vol. 16
|
issue 2
130-151
EN
The aim of the article is to discuss the effects of the amendment to Code of Civil Procedure introduced by Act of 28 May 2021 within the scope of a change of a court bench compositionin appeal proceedings. The new solutions are controversial and in some aspects interfere with the principle of judicial independence. By reversing the principle of a collective composition infavour of a one-person composition, there were insufficient guarantees for the continuation ofthe so-called unchanged bench composition for old cases, which may violate the principle of invariability of a bench composition. Secondly, entrusting a decision on a court composition to a court president that is an administrative body did not provide sufficient guarantees forrespect for judicial independence. A court president’s decision on whether it is necessary to designate a bench due to the complexity or precedent-like nature of a case also raises objections. It is not within a court president’s competence to assess a nature of a case on which a judge adjudicates. On the other hand, classified conditions for establishing collective benches cause that the discussed regulation will be very rarely applied.
PL
Celem artykułu jest omówienie skutków nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzonych Ustawą z dnia 28 maja 2021 r. w zakresie zmiany składu sądu w postępowaniu apelacyjnym. Nowe rozwiązania budzą liczne kontrowersje i w wielu aspektach ingerują w niezawisłość sędziowską. Po pierwsze, odwracając zasadę składów kolegialnych na rzecz jednoosobowych, nie zapewniono wystarczających gwarancji kontynuacji tak zwanych starych spraw w niezmienionym składzie, co może naruszać zasadę niezmienności składów. Po drugie, powierzając wyłącznie czynnikowi administracyjnemu prezesowi sądu decydowanie o składzie sądu, nie zapewniono wystarczających gwarancji poszanowania niezawisłości sędziowskiej. Sprzeciw budzi decydowanie przez prezesa sądu o tym, czy zachodzi potrzeba wyznaczenia składu z uwagi na szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy. Nie jest rzeczą prezesa ocenianie charakteru sprawy, którą rozstrzyga sędzia. Kwalifikowane przesłanki zaś do ustanowienia składu kolegialnego sprawią, że przedmiotowa regulacja będzie niezwykle rzadko stosowana.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.