Search results

1

Piętno a (de)materializacja kultury niereligijnej

100%

Tyrała R.

Studia Humanistyczne AGH

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2

EN

W niniejszym artykule zajmuję się kwestią związku między statusem mniejszościowym zbiorowości niewierzącycha stopniem materializacji kultury tej grupy. Stawiam tezę, że wynikające z takiego statusu procesydyskryminacji i stygmatyzacji dotyczące przedstawicieli mniejszości powodują brak manifestowania kulturymniejszościowej za pomocą materialnych nośników znaczeń. Pokazuję, jak proces ten zachodził w odniesieniudo kultur niereligijnych, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu polskiego. Pokazuję też zmiany,które dokonują się w tym zakresie w XXI wieku. Od kilku lat w świecie Zachodu, w tym również w Polsce,zauważyć można bowiem silnie postępujący proces materializacji kultury niereligijnej. Szczegółowo analizujęprzyczyny i przejawy tego procesu.

2

Niewierzący a praktykujący. Materiały do refleksji nad pozorną aktywnością religijną

75%

Potocki A.

Przegląd Socjologiczny

|

2009

|

vol. 58

|

issue 1

91-106

PL

W artykule stawiam pytanie, czy deklarowanie braku wiary w Boga, przy jednoczesnym uczestnictwie w praktykach religijnych, nosi znamiona pozorności. Zagadnienie to analizuję wykorzystując koncepcję działań pozornych zaproponowaną przez Profesora Jana Lutyńskiego. Podaję przykłady rozmaitych motywów, jakimi kierują się ludzie decydując się na uczestnictwo w wydarzeniach religijnych (np. tych charakterystycznych dla okresu komunizmu w Polsce, czy wśród emigracji). Pozareligijne motywy zdają się być właściwe dla ludzi, których wiara jest słaba. Przykłady te pokazują, że przyczyny aktywności ludzi w praktykach religijnych powinny być rozpatrywane w kontekście nie tylko religijnym. Jaka jest skala tego zjawiska? W artykule prezentuję wyniki rozmaitych badań, które pokazują, że „niewierzący praktykujący” w Polsce to około 1/3 wszystkich tych, którzy określają siebie jako „niewierzących”. Niewierzący praktykujący przestrzegają zasad religijnych głównie w czasie świąt. Motywy ich postępowania są w większości przypadków świeckie. Czy można takie działania nazwać pozornymi? Jest wiele właściwości tych zjawisk, które wpisują się w koncepcję działań pozornych przedstawioną przez Lutyńskiego.

EN

The article addresses the question of whether it is possible not to believe in God but still participate in religious rituals, or in other words, is such an action an ‘apparent’ one? This question is considered within the framework of ‘apparent actions’ proposed by Professor Jan Lutyński. Examples are provided of very different motives belonging to a range of people, such as emigrants or those living during the Communist times in Poland, when they decide to participate in certain Catholic ceremonies. Such non-religious motives might be characteristic for people whose faith is weaker. These examples show that the role of participation in so-called ‘cult’ (religious ceremony and ritual) is much wider than just the religious aspect. The article presents results of different studies which show that the number of ‘participating non-believers’ represents about 1/3 of all people in Poland who declare themselves to be ‘non-believers’. ‘Non-believers’ obey religious rituals most often during Christmas time and Easter when their motives are in most cases secular. There are many characteristics of such action that apply to the concept of apparent actions presented by Lutyński.

3

Zmienianie nastawienia studentów wierzących i niewierzących wobec homoseksualności: wykład środkiem oddziaływania

75%

Pearlman-Avnion S., Eshed-Lavi N.

Szkoła Specjalna

|

2018

|

vol. LXXIX(1)

57-62

EN

W prezentowanym badaniu porównano dwie metody oddziaływania zastosowane na uczelni w północnym Izraelu, mające na celu zaszczepienie studentom pozytywnego stosunku do osób LGBT: (1) wykład, na którym homoseksualna kobieta opisuje swoją własną historię oraz (2) wykład akademicki o charakterze neutralnym dotyczący homoseksualności, prowadzony przez wykładowcę uczelni. Różnica między postawami przed interwencją i po interwencji była istotnie większa w grupie eksperymentalnej, która wysłuchała osobistej historii, niż w grupie kontrolnej, która wysłuchała wykładu. Stosunek do osób LGBT był istotnie bardziej negatywny przed i po interwencji u studentów wierzących. Sprzecznie z postawioną hipotezą interwencja eksperymentalna nie miała większego wpływu na postawę studentów wierzących niż studentów niewierzących.

4

Przepowiadanie do niewierzących a dialog z niewierzącymi

51%

Draguła A.

Teologia Praktyczna

|

2018

|

issue 19

7-24

EN

Dialogue and evangelization are two strategies of the Church towards non-believers. The relationship between the two strategies can be seen either as an exclusive or a complementary one. The paper’s objective is to present the diff erence between the two, starting with St. Paul’s speech at the Areopagus in Athens, where he was named ‘spermologos’ – which means someone who “harvests words”. Dialogue might be called “harvesting words”, while – by analogy – evangelization may be called “planting words”. Each of the processes has a diff erent goal and they should be used adequately to the situation as well as competences of the person who is reaching out to non-believers. However, in both cases, the faith of the believer encountered by the non-believer is an essential element. The faith constitutes the identity of the one who starts a dialogue and of the one who evangelizes.

PL

Dialog i ewangelizacja to dwie strategie Kościoła w odniesieniu do niewierzących. Wzajemną relację obu strategii można ujmować wykluczająco bądź komplementarnie. Celem artykułu jest wykazanie różnicy pomiędzy obiema strategiami. Punktem wyjścia jest wydarzenie przemówienia św. Pawła na ateńskim areopagu, gdzie został nazwany „spermologos”. Termin ten oznacza kogoś, kto „zbiera słowa”. Dialog można nazwać „zbieraniem słów”, ewangelizację – analogicznie –„zasiewem słów”. Oba te procesy mają inny cel i powinny być stosowane adekwatnie do sytuacji i kompetencji tego, kto podejmuje kontakt z niewierzącymi. W obu jednak przypadkach istotnym elementem jest wiara człowieka Kościoła, którego ten niewierzący spotyka. Ona bowiem stanowi o tożsamości zarówno tego, kto podejmuje dialog, jak i tego, kto ewangelizuje.

5

Zmiana przepisów wyznaniowych Konstytucji RP z 1997 r.

51%

Borecki P.

Studia Iuridica

|

2017

|

vol. 72

71-86

PL

Possible change of religious regulations of the Constitution should take place in cooperation with churches and world-wide organizations. The legislator limits Poland’s international obligations to protect freedom and human rights in religious matters. The Concordat of 1997 is also a limitation. At present there is an unfavorable political situation for liberal changes. The most important changes should be to increase the protection of non-believers and philosophical organizations. The neutrality of public authorities in religious matters must also be better guaranteed. The beginning of the constitutional debate on religious issues, however, risks the change for the worse. This debate does not start.

6

Nowa ewangelizacja - w poszukiwaniu nowych form i metod głoszenia Dobrej Nowiny. Na marginesie dokumentu pt. Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej. Lineamenta

51%

Fiałkowski M.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

|

2013

|

vol. 5

65-79

EN

Benedict XVI's launching of the Pontifical Council for Promoting the New Evangelization, of the XIII Ordinary General Assembly of the Bishops, devoted to the new evangelization, and finally the Lineamenta published in 2011 make a good starting point for the Church's rethinking of its identity and mission. This paper touches upon the issue of the new evangelization, starting from defining its essence, and then it comes to present – drawing upon the Lineamenta – the major forms and methods of transmitting the Gospel that seems to be the most effective in contemporary world. Of utmost importance is the Church's loyalty to the mission bestowed on her by Christ. Also important is that the Church understands the processes that take place in the world to which Christ sends His disciples, as teachers and witnesses of the Good News. Noteworthy is the initiative called „Courtyard of the Gentiles”, which is an interesting proposal of a dialogue with people seeking God.

7

Dialog ad intra i ad extra Kościoła w Polsce

45%

Wielebski T.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 6: Teologia pastoralna

51-74

EN

The Pastoral Constitution on the Church in the Modern World resulting from the Second Vatican Councilappeals to all people for developing the dialog in accordance with the following rule: Hence, let there be unity in what is necessary; freedom in what is unsettled, and charity in any case (GS 92). The 50th anniversary of issuing this document is a great opportunity to take a good look at the Church in Poland in the context of performing the dialog both ad intra and ad extra. The author is seeking an answer to the question to what extent the directions of the Magisterium of the Catholic Church included in the teaching of the Second Vatican Council and the Encyclical Ecclesiam suam of Paul VI concerning the essence and rules of carrying on the dialog are reflected in the Polish reality, both within the Magisterium and the everyday practice. First, he introduces the general character and types of the dialog, and, next, he presents how the dialog should be carried on, basing on the chosen texts of the Magisterium of the Catholic Church. Then, he presents, how the teaching about the dialogue is done by the Church in Poland, both in the ad intra (diocesan and parish pastoral councils) and ad extra context (ecumenism, Islam, Judaism). Finally, the author discusses his conclusions and pastoral postulates.

PL

Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym II Soboru Watykańskiego wzywa wszystkich ludzi do rozwijania dialogu w myśl zasady: „niechaj w sprawach koniecznych panuje jedność, w wątpliwych wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Pięćdziesiąta rocznica opublikowania tego dokumentu jest dobrą okazją do przyjrzenia się Kościołowi w Polsce pod kątem realizacji wezwania do dialogu w aspekcie ad intra i ad extra. Autor szuka odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu wskazania Magisterium Kościoła powszechnego zawarte w nauczaniu II Soboru Watykańskiego i encyklice Ecclesiam suam Pawła VI, dotyczące istoty i zasad prowadzenia dialogu, znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości, zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w codziennej praktyce. Najpierw przedstawia on istotę i rodzaje dialogu, następnie ukazuje, jak powinien wyglądać dialog w świetle wybranych tekstów Magisterium Kościoła powszechnego. Następnie ukazuje, jak nauczanie dotyczące dialogu jest realizowane przez Kościół w Polsce w wymiarze dialogu ad intra (diecezjalne i parafialne rady duszpasterskie) i dialogu ad extra (ekumenizm, islam, judaizm, niewierzący), aby w końcu przejść do wniosków i postulatów pastoralnych.

Refine search results

1 Przegląd Socjologiczny

1 Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Humanistyczne AGH

1 Studia Iuridica

1 Szkoła Specjalna

1 Teologia Praktyczna

1 Borecki P.

1 Draguła A.

1 Eshed-Lavi N.

1 Fiałkowski M.

1 Pearlman-Avnion S.

1 Potocki A.

1 Tyrała R.

1 Wielebski T.

3 2018

1 2016

1 2014

1 2013