Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nowa muzeologia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Autor – przywołując argumenty z teorii interpretacji tekstów kultury, zwłaszcza koncepcję misreading Harolda Blooma – zrównuje moc interpretacyjnych ustaleń dokonywanych przez publiczność muzealną i instytucję muzeum. Odnosząc ustalenia literaturoznawcze do świata muzealnego, odsłania przygodność (czyli uwarunkowanie zawsze zmiennym kontekstem) czynności interpretacyjnych w instytucji muzealnej. W serii czterech eksperymentów intelektualnych przybliża niestabilność interpretacyjną obiektu muzealnego i wskazuje możliwe tego konsekwencje dla instytucji muzeum.
PL
Artykuł jest fragmentem pracy Sklep muzealny. Rola i znaczenie we współczesnym muzeum, napisanej w ramach Podyplomowych Studiów Muzealniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Na podstawie wywiadów oraz badań ankietowych i wizualnych opisane zostały problemy związane z usytuowaniem muzealnych sklepów w przestrzeni instytucji, korelacją pomiędzy ofertą sklepu a programem muzeum, a także świadomością kadry zarządzającej muzeami dotyczącą wielofunkcyjności takiego sklepu. W wielu przypadkach mamy do czynienia z lekceważeniem sklepu muzealnego objawiającym się niedoinwestowaniem, zaniedbaniami, nieatrakcyjną ofertą i nieprzyjazną przestrzenią. Jest to praktyka niezrozumiała ze względu na fakt, że sklep w większości przypadków jest ostatnim akcentem wizyty w muzeum. Autorka podkreśliła znaczenie projektów zmierzających do modernizacji przestrzeni sklepów muzealnych. Zakładają one przekształcenie sklepu w miejsce miłego spędzenia czasu, odpoczynku po trudach zwiedzania, z możliwością zapoznania się i nabycia publikacji pogłębiających wiedzę na temat obejrzanych ekspozycji. W konkluzji wskazano na bogaty obszar interdyscyplinarnych badań, którymi sklep muzealny może i powinien być objęty. Zwrócono uwagę na kwestie związane m.in. z: doborem i kompetencjami kadry, sposobami umiejscowienia w strukturze organizacyjnej, współpracą z ajentami, zatowarowaniem i budżetowaniem sklepu. Ponadto badania dotyczyły sposobów adaptacji przestrzeni zabytkowych i współczesnych na cele sklepu muzealnego, wyposażenia (architektura wnętrz, meble, oświetlenie), obecności przedmiotów ekskluzywnych i kolekcjonerskich, marketingu, promocji oraz stosowania nowych mediów w budowaniu wizerunku sklepu. Bohater tego tekstu – sklep muzealny – nie jest narzucającym się podmiotem we współczesnej refleksji muzeologicznej. Ograniczając się do kręgu polskiego piśmiennictwa można pozwolić sobie nawet na stwierdzenie idące dalej. W krajowych badaniach nad muzeami jest on elementem wyraźnie ignorowanym, a przynajmniej, jak się zdaje, niedostrzeganym. „Przezroczystość” sklepu wynikać może z przekonania o jego podrzędnej funkcji, pozostającej „na usługach” programu ekspozycyjnego muzeum oraz prozaicznej roli. Z taką głównie opinią spotykałam się w środowisku polskich muzealników. Można ją nawet potraktować jako stereotypową. Jak każdy stereotyp, ten także bazuje z jednej strony na powtarzalnym doświadczeniu, z drugiej – na niesprawiedliwej i krzywdzącej generalizacji. A przecież skonwencjonalizowane i zawężone do frazesu przekonania zamykają nas na dynamikę zmian we współczesnym świecie, w tym również – w sferze kultury. null
PL
Pole nauki i pole sztuki – te same przedmioty umieszczone w każdym z nich będą się zachowywać zupełnie inaczej, tak jakby obowiązywały je zupełnie odmienne prawa fizyki. Czy naukę i sztukę, ujmowane niejednokrotnie jako opozycje, można połączyć, skręcić łączącą je linię w zapętloną wstęgę Möbiusa? Co się stanie wówczas z przedmiotami, które znajdowały się w polu nauki? Czy w obliczu kryzysu muzeów sięganie po narzędzia i metody sztuki może przynieść rozwiązanie choćby niektórych problemów? Autorka stara się odpowiedzieć na te pytania. Zaczyna od zarysowania specyfiki kryzysu muzealnictwa i spojrzenia na instytucję muzeum ze współczesnej perspektywy krytycznej. Opisuje wypracowane w muzeach etnograficznych tryby legitymizacji uruchamiane w procesie kulturowego wytwarzania obiektów. Wyjaśnia, w jaki sposób muzealnictwo etnograficzne czerpało i czerpie z inspiracji, które znajduje w polu sztuki, by w końcu zmierzyć się z pytaniem o to, na ile inspiracje te mogą być pomocne w praktyce etnograficznej zmagającej się z kryzysem.
EN
Realm of science and realm of art – within each of those fields the state of things is different as if they were subject to different laws of physics. Could this pair, often presented as a dichotomy, be joined together to form a loop such as a Möbius strip? What would happen with the objects in the realm of science? Can artistic tools be somewhat helpful in the face of museum crisis? The Author tries to address these issues. She begins with a brief outline of the specific of the museum crisis and describes the museum in terms of modern critical theories. She analyses modes of ethnographic legitimation introduced in the process of cultural assembling of objects. She then focuses on ways in which ethnographic museums have drawn inspiration for their activities from the field of art. Finally, she tackles the question of how these artistic inspirations could be useful on the threshold of crisis.
PL
Dyskusja nad definicją muzeum podjęta w 2019 r. w czasie Konferencji Generalnej ICOM w Kioto wskazuje na rolę, jaką pełni współcześnie muzeum oraz na oczekiwania, jakie przed nim stoją. Jest ona również konsekwencją zmian dokonujących się w muzeum począwszy od XIX w., aż do dnia dzisiejszego. Szczególnie ważne procesy miały miejsce w minionym stuleciu. Początkowo zmiany obejmowały metody działania muzeum, głównie na polu edukacji muzealnej i wystawiennictwa, ale także statusu obiektów w kolekcji muzealnej w kontekście zbiorów artystycznych i etnograficznych. Jednym z najciekawszych pomysłów redefinicji muzeum była zaproponowana w 1. poł. XX w. formuła Muzeów Kultury Artystycznej. Proponowane przez rosyjską awangardę odejście od tradycyjnie rozumianego muzeum ku „laboratorium współczesności” miało jeszcze wówczas zbyt rewolucyjny charakter. Od lat 60. XX w., obok refleksji nad sposobem działania muzeum, coraz wyraźniejsze były pytania o to, jaką rolę ono pełni i jaką powinno pełnić w nowoczesnym społeczeństwie. Bezpośredni wpływ na zmieniający się kształt muzeum miały procesy natury politycznej, społecznej czy ekonomicznej, które kryją się m.in. pod hasłami globalizacji, liberalizacji, demokratyzacji, glokalizacji. Krytyka muzeum i jego dotychczasowych praktyk zwróciła uwagę na istotowy charakter relacji między instytucją a jej odbiorcą. Zwrot ku społeczeństwu pozwolił na pojawienie się takich rozwiązań, jak „ecomuseum”, muzeum partycypacyjne, muzeum otwarte. Rozwiązania czerpiące z nowej muzeologii wskazują nie tylko na konieczność przesunięcia poziomu relacji między muzeum a społeczeństwem, ale przede wszystkim refleksji nad jego działalnością, która w założeniu prowadzić ma do stworzenia instytucji możliwie transparentnej i etycznej. W praktyce, z różnych względów, nie wszystkie rozwiązania proponowane przez muzea spełniają te kryteria. Muzeum w dalszym ciągu stoi przed wieloma wyzwaniami, jednak posiada potencjał, aby się z nimi mierzyć.
PL
Autor analizuje logikę kierującą w historii Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) procesem formułowania definicji muzeum. Poprzez porównywanie kolejnych sformułowań udowadnia ciągłość między różnymi definicjami tego pojęcia powstałymi od 1946 r., czyli od utworzenia ICOM. Nowa definicja zaproponowana podczas Konferencji Generalnej ICOM w Kioto w dniach 1–7 września 2019 r. grozi zerwaniem tej ciągłości oraz rozbiciem społeczności związanej z muzealnictwem. Dyskutowana w Kioto definicja zestawiona jest w artykule z pojęciem misji, kojarzonej i łączonej z zarządzaniem strategicznym oraz z systemem wartości wyrastających z wizji muzeum jako instytucji zdecydowanie bardziej aktywnej społecznie, skupiającej tematy takie jak gender, postkolonializm, zrównoważony rozwój czy prawa człowieka.
EN
Linguistic theory which Mieke Bal presented in her text The Talking Museum, reproduced in the book Double Exposures: The Subject of Cultural Analysis, is one of the clearest signs of the New Museology. This self- critical field indicates changes in museum studies at the end of the twentieth century.
PL
Artykuł stanowi refleksję na temat współczesnego muzeum. Ukazuje przestrzeń wystawienniczą, z jednej strony jako przestrzeń narracji – miejsce dialogu obiektów, kuratorów i widzów, z drugiej jako narrację przestrzeni – legitymizującą dzieła i formującą ich przekaz. Najistotniejszy kontekst stanowią badania sytuujące się w obszarze nowej muzeologii, wskazujące na możliwość wprowadzenia do języka muzeum elementów interdyscyplinarnych, również z zakresu literaturoznawstwa.
7
72%
EN
The article is dedicated to the issue of cultural memory in Polish studies. It is discussed in the context of the so-called memory turn, and the transformations occurring in the museum science under the influence of the “new museology”. The text consists of three parts. The first one concerns the changes and shifts in the discourse of cultural and social memory in the days of the increasing musealization process. The second one indicates new educational strategies in narrative, critical, and especially in participatory museums, which contributes to the formation of new models of participation in culture and of receptive habits. The third part, on the other hand, provides diagnoses concerning challenges, as well as the hints which the transformations of the museum activities in the field of education offer to Polish studies.
PL
Artykuł poświęcony jest zagadnieniu pamięci kulturowej w edukacji polonistycznej. Kwestia ta została omówiona kontekście tzw. zwrotu pamięciowego oraz przekształceń zachodzących w muzealnictwie pod wpływem „nowej muzeologii”. Tekst składa się z trzech części. Pierwsza z nich dotyczy zmian i przesunięć w dyskursie o pamięci kulturowej i społecznej w czasach narastającego procesu muzealizacji. W drugiej wskazane zostały nowe strategie edukacyjne w muzeach narracyjnych, krytycznych, a zwłaszcza w muzeum partycypacyjnym, co przyczynia się do formowania nowych wzorów uczestnictwa w kulturze i przyzwyczajeń odbiorczych. Z kolei trzecia część przynosi rozpoznania dotyczące wyzwań, ale i podpowiedzi, jakie dla kształcenia polonistycznego płyną z transformacji zachodzących w działalności muzeów na polu edukacyjnym.
EN
The primary aim of this article is to single out and interpret the processes of constructing images of locality in regional museums in the Podkarpackie Province and in the Košice Region, as well as to indicate phenomena which affect these processes. We are interested primarily in discussing individual components of legacy (local, national, material, immaterial, etc.) and using them to build a sense of identity in museum visitors. Relying on the principles of the new museology: “protect –examine –inform”, we focus on the last of these spheres, which refers directly to the practice of creating meanings that engage both museologists and the public. When we single out the field of research, we position the subject of our inquiry in the context of the theory of globalisation, which means that we regard the specified areas as peripheral within semi-peripheral countries. This specification of the field is supposed to help us determine whether local museums in Central Europe still function within the framework of the traditional (modernist) paradigm or whether they have fully or partially implemented the principles of the “new museology”. In the course of the analysis, we show that the process of constructing locality is a matter of control over legacy and its interpretations. However, it is not an action which depends solely on a museologist, who has to deal with time pressure and the availability and completeness of a collection when creating his or her narrative. It means that in reference to educational museum activities, we should rather talk about multiple images of locality, the construction of which is affected by various factors. The material was gathered from in-depth interviews conducted in selected Polish and Slovak museums, thanks to which this article reflects primarily the museologists’perspective on the problems in question.
EN
The article presents theoretical assumptions essential to improve the professional competences of museologists / museum workers, and depicts the thematic blocks of the postgraduate studies run by the Institute of Culture of the Jagiellonian University.
PL
Artykuł poświęcony jest przedstawieniu założeń teoretycznych istotnych dla podnoszenia kompetencji zawodowych muzealników. Omówiono w nim poszczególne bloki tematyczne zajęć proponowanych przez Instytut Kultury UJ w ramach studiów podyplomowych „Zarządzanie muzeum”.
PL
Studium Programowe Muzeum Prądnika z 2021 r. podsumowuje dyskusje o ukazywaniu dziedzictwa północy Krakowa. Uznani na świecie artyści Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, którzy mieszkali i tworzyli w tej części miasta, nie są zaznaczeni w przestrzeni publicznej i zapewne z tego powodu nie zostali wyeksponowani w Studium. Jednocześnie mieszkańcy bez pośrednictwa instytucji podejmują akcje artystyczne bliskie performansom Beresiów. Protest saneczkowy przeprowadzony latem przypomina Aneksję krajobrazu i Transparent Pinińskiej-Bereś, społeczne zakładanie ogrodów – Żywy róż, przenoszenie wód rzeki Prądnik – Modlitwę o deszcz, a sąsiedzkość – Latawiec-List i Listy wysyłane siłami natury. Ze względu na te nieuświadomione podobieństwa twórczość artystki wydaje się warta wzięcia pod uwagę w postulowanym muzeum. W artykule omówiono trzy dodatkowe propozycje Muzeum Prądnika, uwzględniające twórczość Beresiów, społeczno-artystyczną działalność mieszkańców oraz postulaty nowej muzeologii (osadzenie w społeczności lokalnej oraz nastawienie na edukację i partycypację). Muzeum performansu może być odpowiedzią na problem braku kolekcji, pozwala wykorzystać twórczość społeczności i artystów żyjących współcześnie w Krakowie, w tym reenactment Bettiny Bereś. Muzeum biograficzne może służyć do snucia opowieści oraz badania tożsamości i kształtowania więzi. Inspirację może stanowić muzeum Yayoi Kusamy, której dzieło zostało wykorzystane w identyfikacji wizualnej w jej rodzinnym mieście Matsumoto. Ekomuzeum pozwala włączyć zachowaną pracownię Beresiów, rzekę Prądnik oraz dziedzictwo poprzemysłowe. Dodając ten potencjał do wniosków płynących ze Studium, w północnej części Krakowa rzeczywiście można stworzyć nową wizytówkę miasta.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.