Search results

1

OŚWIADCZENIA ‘PRO FUTURO’ ‒ DYLEMATY PRAWNE

100%

Pacian J.

Zeszyty Prawnicze

|

2014

|

vol. 14

|

issue 4

171-181

PL

Advance Directives: Legal Dilemmas Summary The experience of the European countries and the U.S. has shown that, although in practice the use of advance statements is giving rise to problems for healthcare professionals and patients alike, both legal and medical in nature, they are undoubtedly a manifestation of patients’ independence and a sign of respect for their wishes when life or health is at stake. The regulations regarding the introduction of the living will into the Polish legal framework should take into account the patient’s choice only with regard to preferred methods of treatment in the event of his loss of consciousness and inability to inform the physician of his preferences of treatment.

2

Własnoręczny podpis jako element konstytutywny pisemnej formy czynności prawnej

75%

Kuniewicz Z.

Rejent

|

2022

|

issue 10 (378)

46-62

EN

The aim of this paper is to explain doubts that arise in the application of laws that standardize those forms of acts in law which require, as an indispensable element, a handwritten signature of the person who makes a declaration of intent, placed on a document that includes such a declaration. Problematic questions related to signature apply in particular to the following issues: what should such a signature express?; is it enough for it to only include the surname?; should a signature be legible?; what letter shapes are admissible when placing a signature? or where on a document must such a graphical sign be placed? The conclusions that flow from the discussion included in the article boil down to the following findings: (i) a signature must be understood as a graphical sign that includes at least the surname that allows identification of the author of the declaration of intent; (ii) the signature may be illegible, some letters may be omitted; (iii) it is admissible for the signature to be made in capital letters; (iv) the signature should be placed under the text of the declaration of intent; (v) the person who only acquired the skill to write their first and second name may make a declaration of intent in writing.

3

Algorithmic contracts in the light of selected acts of model contract law

75%

Biczysko-Pudełko K.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2023

|

vol. 21

|

issue 2

43-58

PL

Umowy algorytmiczne stanowią kolejną kategorię umów wzbogaconych cyfrowo, które coraz częściej zawierane są w praktyce obrotu. Ich istota sprowadza się do określania przez algorytm treści zobowiązania stron, przy czym algorytm ten działać może jako ,,negocjator”, bądź uzupełniać luki w treści wcześniej ustalonych warunków umownych. Specyfika tych umów ma swoje prawnie doniosłe konsekwencje i rodzi konieczność poszukiwania odpowiedzi na wiele pytań, tj. m.in. czy algorytm może stworzyć treść umowy i czy będzie ona prawnie wiążąca, czy będzie można powołać się na błąd oświadczenia woli, gdy system zawiedzie lub algorytm źle przeanalizuje dane, co w sytuacji, gdy treść oświadczenia ,,złożonego przez algorytm” nie odpowiadała zamiarowi osoby posługującej się algorytmem? Celem artykułu będzie udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania przy uwzględnieniu wybranych aktów prawa modelowego i – niejako pobocznie – ocena znaczenia tychże aktów dla praktyki obrotu i szerzej prawa umów.

EN

Algorithmic contracts are another category of digitally enriched contracts that are increasingly common in commercial practice. Their essence boils down to the determination by an algorithm of the content of the parties’ obligation, whereby the algorithm may act as a ‘negotiator’ or fill in gaps in the content of pre-established contractual terms. The specificity of these contracts has legally significant consequences and raises a number of questions, e.g. whether an algorithm can create the content of a contract and whether it will be legally binding, whether it will be possible to claim a declaration of intent error when the system fails or the algorithm misanalyses data, what if the content of a statement ‘made by an algorithm’ did not match the intention of the person using the algorithm? The purpose of this article will be to answer the above questions by taking into account selected model acts and – as a side note, as it were – to assess the relevance of these acts for the practice of trading and contract law more broadly.

4

Elektroniczne oświadczenie woli w świetle projektowanych zmian kodeksu cywilnego

63%

Porwisz A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2014

|

vol. 14/2

281-297

PL

Potrzebę omówienia statusu cywilnoprawnego elektronicznych oświadczeń woli aktualizuje procedowana nowelizacja kodeksu cywilnego, która jest konsekwencją wpływu, jaki wywarł rozwój nowoczesnych technologii porozumiewania się na sposób komunikowania woli przez podmioty dokonujące czynności prawnych. Celem publikacji jest analiza projektowanych rozwiązań prawnych podjęta przede wszystkim w oparciu o treść nowelizowanych przepisów odnoszących się do nowych form czynności prawnych, które w sposób zasadniczy zmieniają dotychczasowe regulacje. Punktem wyjścia rozważań jest stwierdzenie, iż problematyka elektronicznych oświadczeń woli pozostaje w nierozerwalnym związku z tradycyjnie ujmowanym oświadczeniem woli. Na tle tak zarysowanej tezy zaprezentowano zagadnienia problemowe występujące na gruncie obecnych przepisów, a następnie poczynione ustalenia odniesiono do wyodrębnionych expressis verbis formy elektronicznej oraz dokumentowej oświadczenia woli. Zaznaczono przy tym konsekwencje procesowe nowych uregulowań.

EN

The need to discuss the civil-law status of electronic declarations of intent is brought up-to-date by the amendment to the civil code, which is currently drawn up. The amendment is, in turn, the result of the influence that has been exerted by the development of new technologies on the way subjects communicate their intent when they perform legal acts. The aim of the publication is to analyze projected legal solutions undertaken, first of all, based on the content of amended regulations pertaining to new forms of legal acts, which change the former regulations in

5

„Milczące” oświadczenia woli – rozważania na tle normatywnej koncepcji zaniechania

63%

Gmerek K.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2023

|

vol. 34

|

issue 1

32-45

EN

From the point of view of the problems of dogmatics of civil law, this article aims to present a certain philosophical concept of omission and apply it to the development of the basic aspects of making declarations of will by omission. From the perspective of the general theory of law, this article is a part of a broader project aiming at theoretical elaboration of the problem of making conventional acts by omission using the achievements of the philosophy of action. This article proposes a way to conceptualize the declarations of will made by omission. The normative conception of omissions in the version proposed by Katarzyna Paprzycka-Hausman within the philosophy of action has been chosen for this task. Using the above conception allows putting in order, to some extent, the problem of making declarations of will by omission. It should be noted that some elements included in the normative concept of omission have been present in reflections on declarations of will made by omission for a long time. It is primarily about the role of the context of omission and the “should and could have spoken” argument used in the doctrine and the case law in the context of identifying declarations of will made by way of omission.

PL

Z punktu widzenia problemów cywilistyki niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie określonej filozoficznej koncepcji zaniechania oraz próby jej zastosowania dla opracowania podstawowych aspektów problematyki składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Z perspektywy ogólnej teorii prawa niniejsza praca jest częścią szerszego projektu mającego na celu teoretyczne opracowanie problematyki dokonywania czynności konwencjonalnych przez zaniechanie z wykorzystaniem dorobku filozofii działania. W niniejszym artykule proponuje się sposób konceptualizacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Dla realizacji tego zadania wybrano normatywną koncepcję zaniechań w wersji opracowanej przez Katarzynę Paprzycką-Hausman w ramach filozofii działania. Wykorzystanie powyższej koncepcji pozwala nieco uporządkować problematykę składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Należy bowiem zauważyć, że pewne elementy uwzględnione w normatywnej koncepcji zaniechań są od dawna obecne w prawniczych rozważaniach na temat oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Chodzi tu przede wszystkim o rolę kontekstu zaniechania oraz o argument „powinien i mógł mówić” wykorzystywany w doktrynie i w orzecznictwie w kontekście identyfikacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie.

6

Charakter prawny opłaty dodatkowej za brak odpowiedniego dokumentu przewozu

63%

Moska M., Przybył M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2021

|

vol. 83

|

issue 3

123-137

EN

The article constitutes an attempt to explain the legal nature of the additional fee for the lack of an appropriate transport document. In the first part of the article, the authors consider what legal relationship, if any, connects the carrier with the person who in fact took a place in the means of transport, but did not intend to pay the transport charges. This is the basis for considering more general issues, such as the definition of a declaration of intent. In this context, the authors criticize the latest rulings by the Court of Justice of the European Union regarding the legal situation of a person travelling without a ticket. Then the authors tackle the issue signalled in the title – they attempt to determine the legal nature of the additional fee. To this end, they first review the positions presented in the doctrine to then formulate their own conclusions. First of all, the issue in question requires the boundaries between civil and administrative law to be clarified, and also for some deliberation to be devoted to the purpose of the title fee.

PL

Artykuł stanowi próbę wyjaśnienia charakteru prawnego opłaty dodatkowej za brak odpowiedniego dokumentu przewozu. W pierwszej części artykułu autorzy zastanawiają się nad tym, jaki ewentualnie stosunek prawny łączy przewoźnika z osobą, która wprawdzie zajęła miejsce w środku transportowym, lecz nie miała zamiaru uiszczenia należności przewozowych. Stanowi to punkt wyjścia rozważań nad bardziej ogólnymi kwestiami, takimi jak definicja oświadczenia woli. W tym kontekście autorzy krytycznie odnoszą się do najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego sytuacji prawnej osoby podróżującej „na gapę”. Następnie autorzy przechodzą do tytułowej kwestii, czyli próby odpowiedzi na pytanie o charakter prawny opłaty dodatkowej. W tym celu najpierw dokonują przeglądu stanowisk prezentowanych w doktrynie, by w dalszej kolejności sformułować własne wnioski. Wskazane zagadnienie wymaga przede wszystkim doprecyzowania granic między prawem cywilnym a administracyjnym oraz zastanowienia się nad funkcją tytułowej opłaty.

7

Mobilny komunikator internetowy jako dokument

63%

Karkut D.

Rejent

|

2020

|

issue 7 (351)

60-88

EN

The paper aims to solve the following issue: can mobile internet communicator be qualified as the document according to the Article 773 of the Polish Civil Code? First of all, the author explains the specificity of mobile internet communicators in comparison with other means of electronic communication. In the further part, the author presents the most significant problems regarding the interpretation of the term .document. in the Polish legal doctrine. This part of the paper shows that it is unclear, whether information carrier should be persistent in order to function as the document according to the Polish Civil Code. The majority of Polish legal scholars adopts the position that persistence constitutes the nature of the document. The essence of the paper are considerations concerning the main issue of the article, which lead to the conclusion that mobile internet communicator is capable of playing the role of the document. Following statement can be justified by the fact that users of such communicators usually use them to make declarations of will in the meaning of the Polish civil law.

8

Charakter prawny uznania niewłaściwego przerywającego bieg terminu przedawnienia roszczenia

63%

Szejna S.

Rejent

|

2021

|

issue 6 (362)

24-43

EN

The subject of this publication is to determine the legal nature of the recognition of an incorrect claim resulting in legal effects in the form of interruption of the limitation period. The contentious issue in doctrine and case-law is whether improper recognition leading to the interruption of the limitation period is a declaration of will or knowledge? The analyzed issues are not only theoretical, but above all practical. Namely, adopting the view that improper recognition is a declaration of will, for the effectiveness of a declaration of will in the form of improper recognition interrupting the limitation period it would be necessary for it to meet the conditions for declarations of will (i.e. provisions regarding ability legal transactions; representation of natural and legal persons; forms of legal transactions; defects of declarations of intent). Thus, the provisions on declarations of intent should be applied to such declarations directly. On the other hand, adopting a different position would lead to the application of the incorrect provisions of declarations of intent to this recognition only accordingly (arg. From Article 651 of the Act of 23.04.1964 - Civil Code).

9

Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce

63%

Michalska W., Jandy W., Sadaj-Owczarek K.

Zeszyty Naukowe Collegium Witelona

|

2023

|

vol. 1

|

issue 46

11-25

EN

Organ transplantation is the only recognized treatment for end-stage organ failure. According to Poltransplant's data, an average of 15 patients die every day, waiting for a transplant. The concept of transplantation (from Latin transplantare – which means “to vaccinate”, “to transplant”) is understood as the procedure of transferring tissue cells or organs within one organism or between several living organisms. An organ donor can be a living person, then it is called ex vivo, or a deceased person, then it is called ex mortuo. Depending on the type of organ donor, the following types of transplants can be distinguished: transplant from a deceased donor and transplantation of the so-called family, i.e. from a living donor. In the case of a living donor, only one kidney or a fragment of the liver can be transplanted exclusively to a paediatric recipient. Pursuant to the Act of 1 July 2005 on the collection, storage and transplantation of cells, tissues and organs (chapter 3 entitled “Collecting cells, tissues or organs from living donors”), the collection of an organ from a living donor must be preceded by the necessary medical examinations to establish, whether the risk of the procedure does not exceed the expected limits acceptable for this type of procedure and will not significantly affect the health of the donor. In the case of retrieving organs from a deceased donor – upon the recognition of the patient as dead and upon the commission's confirmation of brain death – the main purpose of further care for the potential donor of organs is to ensure the proper functioning of the organs that may be the subject of transplantation, provided that the organs have been verified (authorized), that is, the deceased did not object to organ donation while alive. It is worth emphasizing that the process of adjudicating brain death is carried out in accordance with clear and transparent legal provisions, and the deceased person can be considered as a potential organ donor only after their death. Therefore, the procedure of ascertaining brain death cannot be associated with the removal of organs. Whether or not organs will be harvested after death depends on many factors, the first being the so-called authorization of the removal of organs, i.e. determining whether the deceased did not object to the removal of organs during their lifetime. Another factor that makes it impossible to harvest organs from the deceased are medical factors. Two kidneys, a heart, a pancreas, a liver, two lungs, an intestine, face and neck organs, tissues: corneas, fascia, valves, bones and vessels can be taken from one deceased organ donor.

PL

Transplantacja narządów jest jedyną uznaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności narządów. Z danych Poltransplantu wynika, że codziennie średnio 15 chorych umiera, nie doczekawszy przeszczepu. Przez pojęcia transplantacja (od łac. transplantare – co oznacza „szczepić”, „przesadzać”) rozumie się zabieg przeniesienia komórek tkanek lub narządów w obrębie jednego organizmu lub między kilkoma organizmami żywymi. Dawcą narządu może zostać żywy człowiek, wówczas pobranie takie nazywamy – ex vivo, bądź osoba zmarła, wtedy nazywane jest pobraniem – ex mortuo. Ze względu na typ dawcy narządów wyróżnia się następujące rodzaje przeszczepów: przeszczep od dawcy zmarłego oraz przeszczep tzw. rodzinny, czyli od dawcy żywego. W przypadku dawcy żywego przeszczepić można wyłącznie jedną nerkę lub fragment wątroby, wtedy biorcą może być wyłącznie biorca pediatryczny. Zgodnie z Ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (rozdział 3 zatytułowany „Pobieranie komórek, tkanek lub narządów od żywych dawców”) pobranie narządu od żywego dawcy musi zostać poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi, czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego rodzaju zabiegów i nie wpłynie w istotny sposób stanu zdrowia dawcy. W przypadku pobrania narządów od dawcy zmarłego – z chwilą uznania chorego za zmarłego i z chwilą komisyjnego stwierdzenia śmierci mózgu – zasadniczym celem dalszej opieki nad potencjalnym dawcą narządów jest zapewnienie właściwej funkcji narządów mogących być przedmiotem transplantacji, pod warunkiem że zweryfikowano (dokonano autoryzacji pobrania narządów), czyli zmarły nie zgłosił sprzeciwu na pobranie narządów za życia. Warto podkreślić, że proces orzekania śmierci mózgu następuje wedle jasnych i transparentnych przepisów prawa, zaś zmarłego – jako potencjalnego dawcę narządów można rozpatrywać wyłącznie po jego śmierci. Procedura stwierdzenia śmierci mózgu nie może być kojarzona zatem z pobraniem narządów. To, czy do pobrania narządów dojdzie po śmierci, decyduje wiele czynników, a pierwszym jest doprowadzenie do tzw. autoryzacji pobrania narządów, czyli określenia, czy zmarły nie zastrzegł sobie za życia sprzeciwu na pobranie narządów. Kolejnym czynnikiem, który uniemożliwia pobranie narządów od zmarłego, są czynniki medyczne. Od jednego zmarłego dawcy narządów pobrać można dwie nerki, serce, trzustkę, wątrobę, dwa płuca, jelito, narządy twarzy i szyi, tkanki: rogówki, powięzie, zastawki, kości oraz naczynia.

10

Zakres kognicji sądu rejestrowego w odniesieniu do oświadczeń woli złożonych pod wpływem błędu lub groźby

63%

Daszczuk P.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2020

|

issue 3

28-33

EN

The article is focused on the cognition of the registry court in cases in which one of the participants has made a declaration of evasion of the legal effects of a declaration of his intent, due to the fact that it was made under the influence of an error or threat. In this context, it is important whether the court is entitled to examine the effectiveness of such a statement, to what extent it can conduct evidentiary proceedings, who is burdened with demonstrating its effectiveness. It is also important how the court verifies the truthfulness of the documents submitted in register proceedings.

PL

Artykuł dotyczy kognicji sądu rejestrowego w sprawach, w których uczestnik postępowania złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z uwagi na to, że zostało ono złożone pod wpływem błędu lub groźby. W tym kontekście istotne jest, czy sąd jest uprawniony do badania skuteczności takiego oświadczenia, w jakim zakresie może prowadzić postępowanie dowodowe, na kim ciąży ciężar wykazania jego skuteczności oraz czy sąd rejestrowy może uzależniać wpis od rozstrzygnięcia sprawy o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.

11

Praktyka eutanazji w belgii jako owoc przemian społeczno-obyczajowych

51%

Derdziuk M.

Teologia i Moralność

|

2017

|

vol. 12

|

issue 2(22)

163-177

EN

The Belgian act legalising euthanasia was passed on 28th May 2002 and was amended on 28th February 2014. The new law has made euthanasia accessible to minors without age restrictions and is an innovation which violates basic Christian values. But openness to the killing of innocent lives might be the beginning of society's self-destruction. It is a dangerous thought that minors, who are limited in their rights because of their immaturity, are allowed to choose destruction of the greatest gift: life itself. This is fruit of social and civil changes and specially consequence of process of secularization. A rapid increase of euthanasia applications of patients with certain conditions and who fear losing consciousness, raises questions about the future and safeguarding. The current situation may actually infuse people with fear and insecurity. There is also a question of trust in doctors, who under Belgian law may bring death in the name of providing healthcare. A doctor may only proceed with the performance of euthanasia in accordance with certain procedures, but many times procedures are violated and lives are endangered.

PL

Artykuł podejmuje analizę etycznych aspektów eutanazji w Belgii. Ustawa z 28 maja 2002 roku dopuszczająca eutanazje w Belgii uległa 28 lutego 2014 nowelizacji, umożliwiając dokonywanie eutanazji na osobach nieletnich bez ograniczeń wiekowych. Otwarcie się na zabijanie niewinnych może stać się początkiem samozagłady społeczeństwa. Bardzo niebezpieczną kwestią jest to, iż osoby nieletnie, które są pozbawione wielu praw z powodu niedojrzałości, mogą decydować o zniszczeniu największego daru, jakim jest życie. Szybko rosnąca ilość składanych wniosków o dokonanie eutanazji w przyszłości, w przypadku utraty świadomości połączonej z określoną kondycją zdrowotną, niesie w sobie pytanie o przyszłość i bezpieczeństwo. Dokonujący eutanazji lekarz jest zobowiązany do przestrzegania procedur, ale często procedury są łamane, a życie człowieka jest zagrożone.

12

Odpowiedzialność cywilnoprawna z tytułu czynności dokonywanych drogą elektroniczną

51%

Bierć A., Zieliński M. Z.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2012

|

vol. 7

|

issue 8

26-51

EN

The author presents the civil liability for the actions via electronic system. The article consists of four parts. In the first part, entitled ‘introduction’, there are main assumptions of this article indicated. The author focuses on the factors affecting the legal situation of those who are interested in electronic legal actions. The main aim of the second part of the article is to characterize the legal actions via electronic system. In general, in electronic legal transactions it is not necessary to make a declaration of intent in a written form required for a transaction to be valid. What is more, lots of legal acts contain a possibility of making an electronic declaration of intent as well as traditional one. The author in the third part presents many systems of law in force. In private law, the process of harmonization of the legal orders is visible more and more. All because of the European Union law. Consequently, there are two legal orders in force: national law (private law) and international law. In creating such a multifaceted legal order, significant are also judicial decisions of the European Court of Human Rights in Strasbourg, the European Court of Justice and the Court of First Instance in Luxembourg. At the end, the author indicates the reasons of the civil liability by referring to the objective phenomena. The author predicts that after the codification of the new civil code, civil liability for the legal actions via electronic system will be more strict.

PL

Autor przedstawia odpowiedzialność cywilną za czynności dokonywane drogą elektroniczną. Artykuł składa się z czterech części. W części pierwszej, zatytułowanej „wstęp”, wskazano główne założenia tego artykułu. Autor koncentruje się na czynnikach wpływających na sytuację prawną osób zainteresowanych elektronicznymi czynnościami prawnymi. Głównym celem drugiej części artykułu jest scharakteryzowanie czynności prawnych za pośrednictwem systemu elektronicznego. Co do zasady, w elektronicznym obrocie prawnym nie jest konieczne składanie oświadczenia woli w formie pisemnej wymaganej dla ważności transakcji. Co więcej, wiele aktów prawnych przewiduje możliwość złożenia oświadczenia woli zarówno w formie elektronicznej, jak i tradycyjnej. Autor w części trzeciej przedstawia wiele obowiązujących systemów prawa. W prawie prywatnym proces harmonizacji porządków prawnych jest coraz bardziej widoczny. Wszystko ze względu na prawo Unii Europejskiej. W konsekwencji obowiązują dwa porządki prawne: prawo krajowe (prawo prywatne) i prawo międzynarodowe. W tworzeniu tak wielopłaszczyznowego porządku prawnego nie bez znaczenia jest także orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz Sądu Pierwszej Instancji w Luksemburgu. Na koniec autor wskazuje przesłanki odpowiedzialności cywilnej, odwołując się do zjawisk obiektywnych. Autor przewiduje, że po kodyfikacji nowego kodeksu cywilnego zaostrzy się odpowiedzialność cywilna za czynności prawne dokonywane drogą elektroniczną.

Refine search results

OŚWIADCZENIA ‘PRO FUTURO’ ‒ DYLEMATY PRAWNE

Własnoręczny podpis jako element konstytutywny pisemnej formy czynności prawnej

Algorithmic contracts in the light of selected acts of model contract law

Elektroniczne oświadczenie woli w świetle projektowanych zmian kodeksu cywilnego

„Milczące” oświadczenia woli – rozważania na tle normatywnej koncepcji zaniechania

Charakter prawny opłaty dodatkowej za brak odpowiedniego dokumentu przewozu

Mobilny komunikator internetowy jako dokument

Charakter prawny uznania niewłaściwego przerywającego bieg terminu przedawnienia roszczenia

Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce

Zakres kognicji sądu rejestrowego w odniesieniu do oświadczeń woli złożonych pod wpływem błędu lub groźby

Praktyka eutanazji w belgii jako owoc przemian społeczno-obyczajowych

Odpowiedzialność cywilnoprawna z tytułu czynności dokonywanych drogą elektroniczną