Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  objawienie Boże
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Traditio – Verbum czy actio

100%
Szczurek J. D.
Analecta Cracoviensia
|
2015
|
vol. 47
EN
The complicated notion of tradition in Catholic theology is analyzed from the point of view of the relationship existing between word and deed in the process of transmission of the Divine Revelation. The carried out analyzes lead to the conclusion that Tradition is not a word or deed (verbum aut actio), but it is a word confirmed by the deed (verbum et actio), and the action is explained in words, according to the command of the Savior: “Do this in memory of me” (Lk 22:19).
PL
Skomplikowane pojęcie Tradycji w teologii katolickiej jest analizo­wane z punktu widzenia relacji istniejącej między słowem i czynem w procesie przekazu objawienia Bożego. Przeprowadzone analizy pozwalają stwierdzić, że Tradycja to nie słowo albo czyn (verbum aut actio), lecz jest to słowo potwierdzane czynem (verbum et actio) i czyn wyjaśniany słowem, zgodnie z poleceniem Zbawiciela: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19).
2
Publication available in full text mode
Content available

Syn Boży widzialnym znakiem miłosierdzia Boga Ojca

100%
Czaplicka E.
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
|
2023
|
vol. 43
|
issue 1
85-107
EN
The present article talks about the mystery of mercy as revealed in the inspiring pages of the New Testament. The author has relied only on the selected texts in which the various dimensions of God’s merciful love are discussed. The books of the New Testament emphasize mercy as an attribute of God the Creator and Savior perfectly revealed in His Son, Jesus Christ. To Him, mankind owes salvation and sanctification, which was fulfilled by His death and resurrection. Christ, who fully revealed God as a merciful Father, did so through words and works, thus fulfilling the announcements of the Old Covenant.
PL
Niniejszy artykuł prezentuje tajemnicę miłosierdzia, która została objawiona w natchnionych tekstach Nowego Testamentu. Autorka oparła się na wybranych fragmentach, które zawierają treści na temat różnych aspektów miłosierdzia. Księgi NowegoTestamentu podkreślają miłosierdzie jako przymiot Boga Stwórcy i Zbawiciela, który został doskonale objawiony w Jego Synu Jezusie Chrystusie. Jezusowi ludzkość zawdzięcza zbawienie i uświęcenie, które wypełniło się przez Jego śmierć i zmartwychwstanie. Chrystus,który w pełni objawił Boga jako miłosiernego Ojca, dokonał tego poprzez słowa i dzieła, wypełniając tym samym zapowiedzi Starego Przymierza.
3
Publication available in full text mode
Content available

Natchnienie, prawda i zbawienie w ujęciu Henryka Witczyka

80%
Zatwardnicki S.
Verbum Vitae
|
2022
|
vol. 40
|
issue 1
263-277
EN
The review summarises and critically assesses the contents of Henryk Witczyk’s monograph Inspiration. Truth. Salvation. The first part of the review examines the essential concepts of inspiration, truth, and salvation from that author’s point of view. Following the lead of the Pontifical Biblical Commission (PBC) and its document Inspiration and Truth of the Holy Scriptures, Witczyk considers the notion of inspiration as part of the revelation of God, against the backdrop of various origins of biblical books that are, however, all God-given. The faith of hagiographers turns out to be a common denominator for the genesis of sacred scriptures. Witczyk points out that the books of the New Testament are inspired by the Incarnate Word, and he emphasises the Holy Spirit’s activity in both the inspired authors and the inspired texts, i.e. that the books of Scripture are both inspired and inspiring. The author links the truth of the Holy Scriptures with the fact of inspiration, for only the word from God can speak about God. Further, Witczyk shows the original character of the truth of the Bible and lists its most important features according to the PBC. He also provides a persuasive apology of the credibility of the eyewitnesses of key events in the history of salvation, as well as the credibility of their oral testimony. The biblicist then analyses the connection between the revelation of God and the salvation of a man. Here, he focuses on the soteriology of the Book of Revelation. In the end, however, Witczyk does not seem to have fully carried out the intention of pointing out the organic connection between inspiration, truth, and salvation. The second part of the present article contains some critical observations by the reviewer, however, these in no way detract from the significance of Witczyk’s work.
PL
W artykule dokonano prezentacji oraz krytycznej oceny treści monografii Henryka Witczyka Natchnienie. Prawda. Zbawienie. W pierwszej części artykułu przedstawiono zagadnienie natchnienia, prawdy oraz zbawienia w ujęciu autora książki. Za dokumentem Natchnienie i prawda Pisma Świętego Papieskiej Komisji Biblijnej (PKB) rozpatruje on pojęcie natchnienia w ramach objawienia Bożego na tle różnego sposobu pochodzenia ksiąg biblijnych od Boga. Wspólnym mianownikiem genezy świętych pism okazuje się wiara hagiografa w Boga. Witczyk wskazuje następnie, że w Nowym Testamencie księgi są natchnione za pośrednictwem Słowa Wcielonego, podkreśla aktywność Ducha Świętego w autorach natchnionych oraz w natchnionym tekście – księgi Pisma są zarazem natchnione, jak i inspirujące. Prawdę Pisma Świętego autor łączy z faktem natchnienia – tylko słowo od Boga może mówić o Bogu. Witczyk ukazuje oryginalny charakter prawdy Pisma Świętego i za dokumentem PKB wymienia najważniejsze jej cechy. Dokonuje również przekonującej apologii wiarygodności naocznych świadków kluczowych wydarzeń historii zbawienia oraz ich oralnego świadectwa. Biblista analizuje następnie związek między objawieniem Boga a zbawieniem człowieka. Poświęca uwagę przede wszystkim soteriologii Księgi Apokalipsy. Realizacja zamiaru ukazania organicznego związku między natchnieniem, prawdą i zbawieniem wydaje się nie do końca udana. W drugiej części recenzji wyrażone zostały pewne uwagi krytyczne, które nie deprecjonują jednak wagi monografii
4
Publication available in full text mode
Content available

Możliwość Objawienia Bożego według Petera Knauera

80%
Słocińska M.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 1
207-221
EN
According to Peter Knauer, special Revelation of God and a community of man with God is possible, although not obvious. Christian message wants to be comprehended as Word of God, wherein God is approaching man with His message of love. Acceptance of man into love of God is the essence of His Revelation. This concept of divine Revelation is possible only with trinitarian-incarnational-pneumatological comprehension of God and cannot be understood just and only in an intellectual way. Therefore, we need faith.
PL
Według niemieckiego teologa Petera Knauera szczególne Boże objawienie i wspólnota człowieka z Bogiem są możliwe, lecz nie oczywiste. Objawienie Boże przekazywane jest w orędziu chrześcijańskim, które chce być rozumiane jako Słowo Boże, skierowane przez Boga do człowieka. Objawienie Boże w najgłębszym sensie polega na przyjęciu człowieka do wewnątrz Boskiej miłości i jako takie możliwe jest jedynie w trynitarno-inkarnacyjno-pneumatologicznym rozumieniu Boga. Miłość Boża nie ma miary w niczym stworzonym i nie może zostać odczytana ze świata samym tylko rozumem. Objawienie Boże wymaga wiary jako rodzącej się ze słuchania Słowa postawy zaufania działającemu Bogu.
5
Publication available in full text mode
Content available

Możliwość Objawienia Bożego według Petera Knauera

80%
Słocińska M.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 1
207-221
PL
Według niemieckiego teologa Petera Knauera szczególne Boże objawienie i wspólnota człowieka z Bogiem są możliwe, lecz nie oczywiste. Objawienie Boże przekazywane jest w orędziu chrześcijańskim, które chce być rozumiane jako Słowo Boże, skierowane przez Boga do człowieka. Objawienie Boże w najgłębszym sensie polega na przyjęciu człowieka do wewnątrz Boskiej miłości i jako takie możliwe jest jedynie w trynitarno-inkarnacyjno-pneumatologicznym rozumieniu Boga. Miłość Boża nie ma miary w niczym stworzonym i nie może zostać odczytana ze świata samym tylko rozumem. Objawienie Boże wymaga wiary jako rodzącej się ze słuchania Słowa postawy zaufania działającemu Bogu.
EN
According to Peter Knauer, special Revelation of God and a community of man with God is possible, although not obvious. Christian message wants to be comprehended as Word of God, wherein God is approaching man with His message of love. Acceptance of man into love of God is the essence of His Revelation. This concept of divine Revelation is possible only with trinitarian-incarnational-pneumatological comprehension of God and cannot be understood just and only in an intellectual way. Therefore, we need faith.
6
Publication available in full text mode
Content available

Pisarze wczesnochrześcijańscy wobec filozofii starożytnej (cz. I)

80%
Leonkiewicz Ł.
ELPIS
|
2013
|
vol. 15
117-128
EN
Christian theology often is called Christianized philosophy. However in the early centuries of Christianity Christianwriters don’t refer to the ancient philosophy positively. The philosophy was a relic of paganism, and treated it’s teachingsas vain and chattery philosophical views. The first Christian writers had to face up with philosophy, so many of them critically or positively wrote about it. The first time apostle Paul came into contact with philosophers during his stay in Athens. Apologists then went on to write about the philosophers just as later the Fathers of the Church drew inspiration from ancient philosophy as well. In their opinion theology and philosophy differed from each other like the truth from the belief. Revealed in Scripture the knowledge about God is truth, because it was proclaimed by the prophets and apostles,which was inspired of the Holy Spirit. They didn’t speak from himself, but God spoke through them. But philosophers trusted their own mind and were seeking knowledge about the beginning, about truth, about God etc. Since the first century, Christian theology and philosophy saw this bond of “mutual understanding” unite them to this day.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wybrani Ojcowie Kościoła wobec filozofii starożytnej (cz. II)

80%
Leonkiewicz Ł.
ELPIS
|
2014
|
vol. 16
75-86
PL
Często spotykamy się z określaniem teologii patrystycznej jako „schrystianizowanej filozofii”. Jednak sama filozofia nie była postrzegana jednoznacznie pozytywnie przez pisarzy chrześcijańskich. Jedni przestrzegali przed filozofią, drudzy z kolei zachęcali do jej studiowania. Od momentu wizyty apostoła Pawła na Aeropagu rozpoczął się dialog myśli chrześcijańskiej ze starożytną myślą grecką. Metodą filozoficzną posługiwali się niektórzy apologeci, Ojcowie Kościoła, którzy w filozofii starożytnej dostrzegali wspaniałą szkołę myślenia dla chrześcijan. W ich wykonaniu filozofia była jednak podporządkowana objawieniu i Pismu Świętemu, dzięki czemu uzyskiwała status absolutny. Samodzielność filozofii i filozofów, którzy dążą do poznania prawdy własną ścieżką, zawsze była postrzegana jako zbytnia ufność własnemu rozumowi, pycha. Niedająca się usunąć więź filozofii starożytnej i teologii wschodniej, przez negację bądź zachwyt, do dziś napędza twórczość teologiczną i ożywia myśl prawosławną.
EN
Christian theology often is called Christianized philosophy. However, in the early centuries of Christianity, its writers did not refer to ancient philosophy positively. For them, philosophy was a relic of paganism and its teachings were treated as vain and empty views. The first Christian writers had to confront philosophy and so many of them wrote about it either critically or positively. The Apostle Paul first came into contact with philosophers during his stay in Athens. Apologists then went on to write about the ancient philosophers and the Fathers of the Church drew inspiration from their thought as well. In their opinion, theology and philosophy differed from each other like truth from belief. Revealed in Scripture, the knowledge of God is truth, because it was proclaimed by the Prophets and Apostles, who were inspired of the Holy Spirit. They did not speak from themselves, but it was God who spoke through them. Philosophers, however trusted their own reason when they were seeking knowledge about the beginning of time, about truth, about God etc. Since the first century, Christian theology and philosophy saw this bond of “mutual understanding” that has united them to this day.
8
Publication available in full text mode
Content available

Depozyt wiary jako kryterium prawdziwości nauki Kościoła

71%
Szczurek J. D.
Analecta Cracoviensia
|
2022
|
vol. 54
45-87
EN
In modern theology, the concept of the deposit of faith is rarely used. The aim of the article is to show its importance in maintaining the integrity of the transmission of the apostolic faith of the Church. However, it is essential because of the continuity and identity of the apostolic teaching received from Christ and transmitted to the Church. It allows us to define the limits of theological pluralism. In the development of theology, it is associated with apologetics, and its renaissance is conducive to in-depth studies of its importance for demonstrating the apostolic character of the contemporary Church teaching. An important element of this concept is the trust shown by the depositor (Christ) to the depositary (the Church), which obliges him to keep the deposit intact. Hence follows the great responsibility of the whole Church and of every Catholic as depositary. The deposit of faith, understood as the “sum of salvific goods” (the sum of noetic and ontic content), is sacred in two ways: it is a gift of God who reveals himself and is kept in the temple, which is every believer in Christ. It is a reservoir of unchanging dogmas and a “place” to look for answers to more and more inquisitive questions arising from the constantly changing conditions of human life. The deposit of faith is a reality that can effectively help in the fight against the contemporary crisis of Catholic faith and morality and even the identity of the Church itself.
PL
We współczesnej teologii pojęcie depozytu wiary jest rzadko wykorzystywane. Celem artykułu jest wykazanie jego doniosłości w zachowaniu integralności przekazu apostolskiej wiary Kościoła. Pojęcie depozytu jest istotne ze względu na ciągłość i tożsamość nauczania apostolskiego, przyjętego od Chrystusa i przekazanego Kościołowi. Pozwala bowiem dokładniej określić granice pluralizmu teologicznego. W rozwoju teologii jest wiązane z apologetyką, a jej renesans sprzyja pogłębionym studiom nad jego znaczeniem dla wykazywania apostolskiego charakteru współczesnego nauczania Kościoła.Istotnym elementem tego pojęcia jest zaufanie okazywane przez deponenta (Chrystusa) depozytariuszowi (Kościołowi), które zobowiązuje do zachowania depozytu w stanie nienaruszonym. Stąd wynika wielka odpowiedzialność całego Kościoła i każdego katolika jako depozytariusza. Depozyt wiary rozumiany jako „suma dóbr zbawczych” (suma treści noetycznych i ontycznych) ma charakter sakralny w dwojakim znaczeniu: jest darem objawiającego się Boga i jest przechowywany w świątyni, którą jest każdy wierzący w Chrystusa. Stanowi rezerwuar niezmiennych dogmatów i „miejsce” do poszukiwania odpowiedzi na coraz to bardziej dociekliwe pytania wynikające ze zmieniających się nieustannie uwarunkowań życia człowieka. Depozyt wiary jest tą rzeczywistością, która może skutecznie pomóc w walce ze współczesnym kryzysem wiary i moralności katolickiej, a nawet tożsamości samego Kościoła.
9
Publication available in full text mode
Content available

Czy wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego? Konieczność pogłębionej interpretacji nr 11 Dei verbum

61%
Zatwardnicki S.
Wrocławski Przegląd Teologiczny
|
2022
|
vol. 30
|
issue 1
83-118
EN
Paragraph eleven of Dei verbum, the Dogmatic Constitution on Divine Revelation, contains a formulation: “everything asserted by the inspired authors or sacred writers must be held to be asserted by the Holy Spirit.” The article presents the reasons for the necessity of undertaking a deeper interpretation of this passage. From among the numerous reasons justifying the reinterpretation, those that result from reading the quoted passage in the context of the whole of paragraph eleven and the whole of the conciliar document have been selected. The first part of the article points out the need to consider the different ways of understanding the phrase that the Holy Spirit “consigned to writing everything and only those things which He wanted” through human authors. The difference between the speech of God in a single passage and in the whole canon is then presented. Significant conclusions are also drawn from the relationship between inspiration and biblical truth. In the second part of the text, the Council fathers follow the incarnational analogy to justify on this basis the need to move from the humble form of the word of God to its exaltation, and the difference between the incarnate Word and the words he speaks, and the rest of the biblical words is taken into account. The principles of biblical interpretation given in DV 12 shed additional light on the search for what it pleased the Holy Spirit to utter through the hagiographers. The last part of the material highlights the fact that God’s revelation reaches God's people in history, which is one more reason for the reinterpretation of DV 11.
PL
W numerze jedenastym Konstytucji o Objawieniu Bożym Dei verbum znalazło się sformułowanie: „wszystko to, co autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, twierdzą, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego”. W artykule ukazane zostały racje konieczności podjęcia pogłębionej interpretacji tego fragmentu. Spośród licznych przesłanek uzasadniających reinterpretację zostały wybrane te, które wynikają z odczytania cytowanego ustępu w kontekście całego numeru jedenastego i całego dokumentu soborowego. W pierwszej części artykułu wskazano najpierw na potrzebę uwzględnienia różnych możliwości rozumienia frazy, że Duch Święty „wszystko i tylko to, co sam chciał” przekazał przez ludzkich autorów. Następnie zaprezentowano różnicę między mową Boga w pojedynczym fragmencie oraz w całym kanonie. Znaczące wnioski wynikają również ze związku natchnienia z prawdą biblijną. W drugiej części tekstu za ojcami soboru odwołano się do analogii inkarnacyjnej, by na tej podstawie uzasadnić potrzebę przejścia od uniżonej formy słowa Bożego do jego wywyższenia, a także wzięto pod uwagę różnicę między Słowem Wcielonym i wypowiadanymi przez Niego słowami a pozostałymi słowami biblijnymi. Podane w DV 12 zasady interpretacji Biblii rzucają dodatkowe światło na poszukiwanie tego, co spodobało się Duchowi Świętemu wypowiedzieć przez hagiografów. W ostatniej partii materiału wyeksponowano fakt, że objawienie Boże dociera do Ludu Bożego w historii, co stanowi jeszcze jeden powód dla reinterpretacji DV 11.
10
Publication available in full text mode
Content available

Teologia natchnienia z perspektywy posłania Syna i Ducha Świętego

61%
Zatwardnicki S.
Wrocławski Przegląd Teologiczny
|
2022
|
vol. 30
|
issue 2
87-112
EN
This article presents selected aspects of the theology of inspiration and the theology of revelation developed from the perspective of dogmatic theology. As a key for reflection the inseparable missions of the Son and the Holy Spirit were taken. It was considered that inspiration and revelation should be distinguished, but not separated. Account was also taken of the interrelations of the mysteries of faith (nexus mysteriorum). To the fore came the inspiration of the New Testament authors resulting from the crucial salvific and revelatory events associated with the Incarnation, Pascha and Pentecost. The relationship of the hagiographers to the Church, for which the People of God of the Old Covenant was a type, was also considered. The text first presents the Christology of the Word and the pneumatology of the Word derived from the incarnational analogy. Subsequently, the relationship of the Apostles to the hagiographers (called “apostolic men” in Dei verbum) and their participation in the missions of the Son and the Holy Spirit are addressed. The final part shows the importance of the Eucharist, in which the self-communication of the Triune God continues, for the theology of inspiration.
PL
W artykule zaprezentowano wybrane aspekty teologii natchnienia i teologii objawienia opracowane z perspektywy teologii dogmatycznej. Za klucz prowadzonej refleksji przyjęto nierozdzielne misje Syna i Ducha Świętego. Wzięto pod uwagę, że natchnienie i objawienie winny być rozróżnione, ale nie rozdzielone. Wykorzystano wzajemne powiązania tajemnic wiary między sobą (nexus mysteriorum). Na pierwszy plan wysunięto natchnienie autorów Nowego Testamentu będące rezultatem kulminacyjnych wydarzeń zbawczych i objawieniowych związanych ze Wcieleniem, Paschą i Zesłaniem Ducha Świętego. Uwzględniono również związek hagiografów z Kościołem, dla którego Lud Boży Starego Przymierza był typem. Najpierw została zaprezentowana chrystologia słowa i pneumatologia słowa wyprowadzona z analogii inkarnacyjnej. Kolejno podjęto kwestie więzi Apostołów z hagiografami (nazywanych w Dei verbum „mężami apostolskimi”) i ich partycypacji w posłaniach Syna i Ducha Świętego. W ostatniej części ukazano znaczenie Eucharystii, w której kontynuowana jest samo-komunikacja Trójjedynego Boga, dla teologii natchnienia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.