Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  oblężenie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule zaprezentowano działania armii francuskiej na obszarze Dolnego Śląska, które wydarzyły się w latach 1806-1814. Omówiono poszczególne wydarzenia, łącznie z najważniejszymi bitwami i oblężeniami. Przedstawiono także skutki zawarcia traktatu pokojowego w Tylży oraz sytuację w rejonie, w okresie pomiędzy kampaniami. Na końcu tekstu opisano skutki wojen oraz postanowienia Kongresu Wiedeńskiego dotyczące Dolnego Śląska.
EN
This article presents the operations of the French army in Lower Silesia, which happened from 1806 to 1814. Discussed the various events, including the most important battles and sieges. It Introduces also the consequences of the peace treaty in Tylża, and the situation in the region in the period between campaigns. Finally it includes the contents of the effects of war and the resolutions of the Congress of Vienna , which involved Lower Silesia.
PL
W artykule autor omawia problem dezercji Rusinów w Twierdzy Przemyśl w czasie II oblężenia na przełomie lat 1914 i 1915. W garnizonie znajdowały się dziesiątki tysięcy ukraińskojęzycznych żołnierzy, na których dowódcy patrzyli z głęboką nieufnością. Kiedy po listopadzie 1914 r. wzrosły przypadki dezercji, dowództwo Twierdzy zwróciło się o pomoc do Kościoła greckokatolickiego. Autor analizuje wysiłki lokalnego biskupa na rzecz wzmocnienia lojalności, ale i motywy stojące za dezercją. Okazuje się, że to nie rusofilskie sympatie – jak się obawiało dowództwo Twierdzy – ale raczej prześladowania ze strony władz państwowych i surowe warunki oblężenia wyalienowały Ukraińców. Korespondencja między dowództwem a biskupem, zachowana Kriegsarchiv w Wiedniu, przytoczna w języku oryginalnym, tj. niemieckim i prztłumaczona na język angielski.
EN
The bastion fortification was born between the fifteenth and sixteenth century in Italy and spread very quickly throughout Europe. In Pommern, today’s Lubusz Land and Schlesien, bastion strongholds appeared as early as in the mid-16th century, however, at the outbreak of the Thirty Years’ War, bastion strongholds were still a rarity in this part of the continent. After the Thirty Years’ War, the situation changed dramatically. The bastion was fortified with 45 more towns. This was due to very intensive siege operations in the area. In the period between 1625 and 1648, there were 121 occupations. Cities were captured by fire, proximity attack, assault and mines or a combination of these techniques. Of the bastion fortified towns during the war, 21 lost their importance just after the conflict, 15 disappeared within a century after the war and 9 remained important until the 19th century. Of the latter, three were small and insignificant strongholds (Damm, Stettin and Penemünde), while the others – Brieg, Neiße, Glogau, Stettin, Kolberg and Stralsund – retained their importance as important strongholds until the 19th and sometimes until the mid-20th century.
PL
Fortyfikacja bastionowa narodziła się na przełomie XV i XVI wieku we Włoszech i bardzo szybko rozpowszechniła się w całej Europie. Na terenie Pomorza, obecnej Ziemi Lubuskiej i Śląska pojawiły się już w połowie XVI wieku, jednak, u zarania wojny trzydziestoletniej twierdze bastionowe nadal były rzadkością w tej części kontynentu. Po wojnie trzydziestoletniej sytuacja zmieniła się diametralnie. Bastionowo ufortyfikowano 45 kolejnych miejscowości. Stało się to na skutek bardzo intensywnych działań oblężniczych na tym terenie. W okresie między 1625 a 1648 rokiem, doszło do 121 oblężeń. Miasta zdobywano ostrzałem, atakiem zbliżeniowym, szturmem i minami lub też kombinacją tych technik. Spośród miejscowości bastionowo ufortyfikowanych w czasie tej wojny 21 straciło znaczenie tuż po tym konflikcie, 15 zanikło w ciągu stulecia po wojnie a 9 zachowało znaczenie aż po XIX wiek. Spośród tych ostatnich trzy było niewielkimi i mało istotnymi warowniami (Dąbie, Szczecin i Penemünde), pozostałe – Brzeg, Nysa, Głogów, Szczecin, Kołobrzeg i Stralsund zachowały znaczenie jako istotne warownie aż po XIX, a niekiedy aż po połowę XX wieku.
EN
The capture of the Stronghold of Kokenhausen in October 1700 was the last act of the 8-month-long campaign of August II’s army on the area of Swedish Inflanty Voivodeship. After the disgrace of the premature abandoning of the siege of Riga (the main aim of this campaign), it was a vital military and political success. However, in the literature concerning the Great Northern War the pieces of information on this event are mostly scarce and when confronting them with each other one can see many contradictions and oblique statements. It causes the picture of the siege and surrender of the Kokenhausen Stronghold to be unclear and bring doubts to mind. The only way out of this situation is referring to a first-hand source of information – i.e. to a description given by a witness of the events. Such a source is undoubtedly the letter written on 9th October 1900 in the camp of the Saxon army near Kokenhausen, presented herein. Its author was probably a court treasurer of the Crown, Atanazy Miączyński (1639–1723), experienced commander of John III Sobieski’s times, as well as a faithful supporter of August II.
RU
Захват крепости Кокенгаузена в октябре 1700 года стал последним актом восьмимесячной кампании, проводимой армией Августа II на территории шведской Ливонии. После преждевременного отказа от осады Риги (главной цели этой кампании) это был существенный военный и политический успех. Однако в работах, посвященных Великой Северной войне, сведения об этом событии преимущественно скудны, а при сопоставлении фактов можно обнаружить множество недосказанностей и противоречий. Вследствие этого образ осады и капитуляции крепости в Кокенгаузене неясен и вызывает сомнения. Единственный выход из этой ситуации – обращение к непосредственному источнику информации, т.е. описанию, составленному свидетелем событий. Им, без сомнений, является письмо, датированное 9 октября 1700, написанный в лагере саксонской армии под Кокенаузеном. Вероятнее всего, его автором был подскарбий надворный коронный Афанасий Миончинский (1639–1723), опытный командир времен Яна III Собеского и верный сторонник Августа II.
PL
Zdobycie Twierdzy Kokenhausen w październiku 1700 r. było ostatnim aktem ośmiomiesięcznej kampanii prowadzonej przez wojska Augusta II na terenie szwedzkich Inflant. Po blamażu związanym z przedwczesnym porzuceniem oblężenia Rygi (głównego celu tej kampanii) był to istotny sukces militarny i polityczny. Jednakże w opracowaniach poświęconych wielkiej wojnie północnej informacje na temat tego wydarzenia w większości są skąpe, a konfrontując je ze sobą, zauważyć można liczne sprzeczności i niedomówienia. Powoduje to, że obraz oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen jest niejasny i nasuwa wątpliwości. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest sięgnięcie do bezpośredniego źródła informacji – tj. opisu przedstawionego przez świadka wydarzeń. Takim jest bez wątpienia prezentowany powyżej list z 9 października 1700 r., napisany w obozie armii saskiej pod Kokenhausen. Jego autorem był prawdopodobnie podskarbi nadworny koronny Atanazy Miączyński (1639–1723), doświadczony dowódca z czasów Jana III Sobieskiego oraz wierny stronnik Augusta II.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.