Search results

1

Rules and recent trends for setting health-based occupational exposure limits for chemicals

100%

Skowroń J., Czerczak S.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2015

|

vol. 28

|

issue 2

243-252

EN

The working environment is the special case of the non-natural environment created by man in which the increased production activity brings about the concentration of stimulators particularly aggressive to the human organism, such as chemical hazards, noise, vibration, extreme temperatures, and finally, intensified psychological and emotional stress. Depending on the nature and intensity, working environment factors have been classified into dangerous, harmful and annoying. The workers are more and more frequently exposed to dangerous chemicals in the working environment. The chemicals cause many diseases including, in the 1st place, respiratory insufficiency, inflammatory skin conditions, psychoneurological disorders and neoplastic diseases. Occupational exposure limit values (OELs), the main criteria for occupational exposure assessment, constitute an important factor for the safe use of chemicals in the working environment. In Poland, to date there are 524 chemical substances and 19 dusts for which maximum admissible concentrations (MAC) have been established.

2

Occupational exposure to nanoparticles originating from welding – case studies from the Czech Republic

86%

Berger F., Bernatíková Š., Kocůrková L., Přichystalová R., Schreiberová L.

Medycyna Pracy

|

2021

|

vol. 72

|

issue 3

219-230

EN

BackgroundNanomaterials are virtually ubiquitous as they are created by both natural processes and human activities. The amount of occupational exposure to unintentionally released nanoparticles can, therefore, be substantial. The aim of the study was to determine the concentrations of incidental nanoparticles that workers can be exposed to during welding operations and to assess related health risks. The specific focus on welding operations was determined based on the fact that other case studies on the manufacturing industry confirm significant exposure to incidental nanoparticles during welding. In the Czech Republic, 92% of all industrial workers are employed in the manufacturing industry, where welding operations are amply represented.Material and MethodsThe particle number concentrations of particles in the size range of 20–1000 nm and particle mass concentrations of inhalable and PM1 fractions were determined via measurements carried out at 15-minute intervals for each welding operation by static sampling in close proximity to the worker. Measurements were obtained using the following instruments: NanoScan SMPS 3910, Optical Particle Sizer OPS 3330, P-TRAK 8525 and DustTrak DRX 8534. The assessed operations were manual arc welding and automatic welding.ResultsThe observed average particle number concentrations for electric arc welders ranged 84×103–176×103 #/cm3, for welding machine operators 96×103–147×103 #/cm3, and for a welding locksmith the obtained average concentration was 179×103 #/cm3. The determined average mass concentration of PM1 particles ranged 0.45–1.4 mg/m3.ConclusionsBased on the conducted measurements, it was confirmed that there is a significant number of incidental nanoparticles released during welding operations in the manufacturing industry as a part of production and processing of metal products. The recommended occupational exposure limits for nanoparticle number concentrations were exceeded approximately 4–8 times for all assessed welding operations. The use of local exhaust ventilation in conjunction with personal protective equipment, including FFP2 or FFP3 particle filters, for welding is, therefore, recommended. Med Pr. 2021;72(3):219–30

3

Silicosis in Switzerland

86%

Koller M. F., Scholz S. M., Pletscher C., Miedinger D.

International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

|

2018

|

vol. 31

|

issue 5

659-676

EN

Objectives The correlation between quartz dust concentrations in the Swiss enterprises and the incidence of silicosis and other related diseases acknowledged as occupational diseases (OD) was investigated. Material and Methods Quartz dust concentrations were obtained from Suva’s databases of occupational health surveillance measurements between 2005 and 2014. Information on quartz dust-related diseases was from medical dossiers of workers with OD acknowledged by Suva between 2005 and 2014. Results The median quartz dust concentration of the 2579 measurements between 2005 and 2014 was 0.09 mg/m³ (alveolar fraction). Out of all measurements, 28% were above the Swiss occupational exposure limit (OEL) of 0.15 mg/m³ (alveolar fraction). One hundred eighty-one individuals suffered from acknowledged quartz dust-related disease (179 silicosis and 2 chronic obstructive pulmonary disease (COPD)). Additionally, 8 out of these workers were diagnosed with lung cancer and 55 with COPD of a non-specified cause. Out of all workers, 46% were exposed to silica dust for the first time before 1975 when the current Swiss OEL was introduced. Out of the foreign workers, 63% began to work abroad, during which they could have at least partly acquired their silicosis. Out of all workers, 75% were ever-smokers. Conclusions The incidence of silicosis decreased drastically from approximately 300 cases/year in the 1970s to fewer than 20 cases/year 20 years ago. Several findings of this study that could help to interpret the ongoing occurrence of the disease include excessive exposure in or outside of Switzerland in former or current times, vulnerability to the development of silicosis due to cigarette smoke, or poor compliance with wearing breathing masks. Int J Occup Med Environ Health 2018;31(5):659–676

4

Metotreksat – genotoksyczny i teratogenny dla personelu medycznego onkologicznych oddziałów szpitalnych?

72%

Kupczewska-Dobecka M.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 2

265-275

EN

Methotrexate (MTX) is one of the most widely used cytostatic drugs belonging to the folic acid antagonists. It is a substance non-classified as a carcinogen in the European Union and by the International Agency for Research on Cancer (IARC) as there is no evidence of its carcinogenicity to humans and animals. Nevertheless, MTX has been placed on the list of dangerous drugs used in chemotherapy, mainly due to genotoxic and teratogenic effects, causing developmental toxicity and reproductive toxicity. Methotrexate was determined in the hospital ward air during the preparation of a medicament at a level of 0.3 mg/m³, as well as on protective gloves and preparatory room surfaces. In most research projects MTX was identified in the urine of health care workers, pharmacists and nursing staff. The highest cumulative concentration of MTX in 112 urine samples was 1416 mg in workers preparing infusions for patients. Studies carried out in pharmacies revealed the presence of MTX in 60% of tests, and the maximum concentration of 15 ng/cm² surface of the tray to count tablets. Legal exposure limit values for MTX in the work environment have not yet been established. Occupational exposure limits have been established by some manufacturers at the level of 0.0003–0.0025 mg/m³. There is an urgent need to establish normative values. It should also be emphasized that MTX is absorbed through the skin, which may significantly increase the exposure and measuring its concentration in the work environment may not be sufficient to estimate the actual exposure. Med Pr 2015;66(2):265–275

PL

Jednym z najczęściej stosowanych leków cytostatycznych jest metotreksat (MTX) należący do antagonistów kwasu foliowego. Jest to substancja w Unii Europejskiej niezaklasyfikowana jako rakotwórcza, a Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (International Agency for Research on Cancer – IARC) oceniła, że nie ma dowodów na jej oddziaływanie rakotwórcze u ludzi i zwierząt. Mimo to MTX znalazł się na listach leków niebezpiecznych stosowanych w chemioterapii, głównie ze względu na właściwości genotoksyczne oraz działanie teratogenne, powodowanie toksyczności rozwojowej i szkodliwy wpływ na rozrodczość. Metotreksat wykryto w powietrzu oddziału szpitalnego podczas przygotowywania leku, na poziomie 0,3 μg/m³, a także na rękawicach ochronnych oraz czyszczonych powierzchniach pokoi przygotowawczych. Stężenie MTX na polietylenowym pokryciu wyciągu wentylacyjnego wynosiło 645 μg/m². W większości prowadzonych projektów badawczych zidentyfikowano MTX w moczu pracowników opieki medycznej, farmaceutów i personelu pielęgniarskiego, a także pracowników służby zdrowia, którzy byli narażeni w wyniku wtórnego zanieczyszczenia powierzchni roboczych, odzieży czy pojemników. Najwyższe skumulowane stężenie MTX w 112 próbkach moczu wynosiło 1416 μg u pracowników podłączających i przygotowujących wlewy u pacjentów. Badania przeprowadzone w aptekach wykazały obecność MTX w 60% pobranych prób, a jego maksymalne stężenie wynosiło 15 ng/cm² powierzchni tacy do odliczania tabletek. Dotychczas nie zostały ustalone obowiązujące prawnie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS) metotreksatu w środowisku pracy. Dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego niektórzy producenci MTX ustalili w granicach 0,0003–0,0025 mg/m³. Naglącą potrzebą jest ustalenie wartości normatywnych. Należy podkreślić, że substancja wchłania się przez skórę, co może istotnie zwiększać narażenie, a pomiar jej stężenia w środowisku pracy może nie wystarczać do oszacowania rzeczywistego narażenia.Med. Pr. 2015;66(2):265–275

5

Fulereny – charakterystyka substancji, działanie biologiczne i dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego

58%

Świdwińska-Gajewska A. M., Czerczak S.

Medycyna Pracy

|

2016

|

vol. 67

|

issue 3

397-410

EN

Fullerenes are molecules composed of an even number of carbon atoms of a spherical or an ellipsoidal, closed spatial structure. The most common fullerene is the C60 molecule with a spherical structure – a truncated icosahedron, compared to a football. Fullerenes are widely used in the diagnostics and medicine, but also in the electronics and energy industry. Occupational exposure to fullerene may occur during its production. The occupational concentrations of fullerenes reached 0.12–1.2 μ/m³ for nanoparticles fraction (< 100 nm), which may evidence low exposure levels. However, fullerene mostly agglomerates into larger particles. Absorption of fullerene by oral and respiratory routes is low, and it is not absorbed by skin. After intravenous administration, fullerene accumulates mainly in the liver but also in the spleen and the kidneys. In animal experiments there was no irritation or skin sensitization caused by fullerene, and only mild irritation to the eyes. Fullerene induced transient inflammation in the lungs in inhalation studies in rodents. Oral exposure does not lead to major adverse effects. Fullerene was not mutagenic, genotoxic or carcinogenic in experimental research. However, fullerene may cause harmful effects on the mice fetus when administered intraperitoneally or intravenously. Pristine C60 fullerene is characterized by poor absorption and low toxicity, and it does not pose a risk in the occupational environment. The authors of this study are of the opinion that there is no ground for estimating the maximum allowable concentration (NDS) of pristine fullerene C60. Fullerene derivatives, due to different characteristics, require separate analysis in terms of occupational risk assessment. Med Pr 2016;67(3):397–410

PL

Fulereny są cząsteczkami złożonymi z parzystej liczby atomów węgla o sferycznej, kulistej lub elipsoidalnej, zamkniętej strukturze przestrzennej. Najbardziej popularnym fulerenem jest cząsteczka C60 o kulistej budowie – ściętego dwudziestościanu foremnego, przypominającego piłkę nożną. Fulereny znajdują szerokie zastosowanie przede wszystkim w diagnostyce i medycynie, ale również w przemyśle elektronicznym i energetycznym. Narażenie zawodowe na fuleren może wystąpić głównie przy jego produkcji. Stężenia w środowisku pracy fulerenów, opisane w literaturze, wynosiły 0,12–1,2 μ/m³ dla frakcji nanocząstek (< 100 nm), co może świadczyć o niewielkim narażeniu. Fuleren jednak w dużej części aglomeruje do większych cząstek. Wchłanianie fulerenu drogą pokarmową i oddechową jest niewielkie oraz nie jest on absorbowany przez skórę. Po podaniu dożylnym fuleren może kumulować się w wątrobie oraz w mniejszym stopniu w śledzionie lub nerkach. Nie obserwowano działania fulerenu drażniącego ani uczulającego na skórę w badaniach na zwierzętach, jedynie słabe działanie drażniące na oczy. W badaniach inhalacyjnych na gryzoniach fuleren wywoływał przejściowe zmiany zapalne w płucach. Narażenie drogą pokarmową nie wywoływało większych negatywnych skutków. Fuleren nie wykazywał działania mutagennego ani genotoksycznego w badaniach eksperymentalnych. Nie ma opublikowanych danych dotyczących rakotwórczego działania nanocząstek fulerenu u ludzi i zwierząt. Istnieją natomiast doniesienia o możliwym szkodliwym wpływie fulerenu na płód u myszy po podaniu dootrzewnowym lub dożylnym. Fuleren w czystej postaci charakteryzuje się słabym wchłanianiem i niską toksycznością oraz nie stanowi zagrożenia w środowisku pracy. Autorzy niniejszej pracy stoją na stanowisku, że nie ma podstaw do wyznaczenia najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) fulerenu C60 w niezmodyfikowanej formie. Pochodne fulerenów, z uwagi na odmienne właściwości, wymagają osobnej analizy pod względem szacowania ryzyka zawodowego. Med. Pr. 2016;67(3):397–410

Refine search results

3 Medycyna Pracy

2 International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health

2 Czerczak S.

1 Berger F.

1 Bernatíková Š.

1 Kocůrková L.

1 Koller M. F.

1 Kupczewska-Dobecka M.

1 Miedinger D.

1 Pletscher C.

1 Přichystalová R.

1 Scholz S. M.

1 Schreiberová L.

1 Skowroń J.

1 Świdwińska-Gajewska A. M.

1 2021

1 2018

1 2016

2 2015

Rules and recent trends for setting health-based occupational exposure limits for chemicals

Occupational exposure to nanoparticles originating from welding – case studies from the Czech Republic

Silicosis in Switzerland

Metotreksat – genotoksyczny i teratogenny dla personelu medycznego onkologicznych oddziałów szpitalnych?

Fulereny – charakterystyka substancji, działanie biologiczne i dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego