Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ochrona prywatności
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Jednym z głównych celów RODO jest ujednolicenie zasad ochrony danych osobowych we wszystkich państwach europejskich. Cel ten nie zostanie jednak osiągnięty, jeśli stosowaniu rozporządzenia nie będzie towarzyszyła zbliżona interpretacja jego przepisów. Jest to szczególnie istotne w przypadku zwrotów niedookreślonych, które mogą być w różny sposób rozumiane przez organy stosujące prawo w państwach członkowskich. Jednym z tychże jest przesłanka „niewspółmiernie dużego wysiłku” wskazana w art. 14 ust. 5 lit. b RODO umożliwiająca uchylenie się od obowiązku informacyjnego w przypadku pozyskiwania danych osobowych od innych podmiotów niż podmioty danych. W związku z tym, że prawo do informacji na temat przetwarzanych danych osobowych jest jednym z podstawowych przyznanych jednostce na gruncie RODO, zapewnienie jednolitość stosowania normy określonej w art. 14 RODO jest szczególnie istotne.
EN
One of the main goals of the General Data Protection Regulation was to harmonize the way personal data is being protected in all Member States. This goal will not be achieved if a similar interpretation of its provisions does not accompany the application of the GDPR. It is particularly important when meaning is assigned to an indefinite phrase that different authorities and entities can understand variously as they apply the same law in each Member State. The phrase in question is that of “disproportionate effort” as used in Art. 14 para. 5 letter b of the GDPR. The article is intended to provide an exemption from complying with the controller’s obligation to provide information (where personal data have been obtained indirectly). Since the right to be informed about collecting and using personal data is one of the fundamental rights granted to the data subject under the GDPR, a uniform application of the standard laid down in Art. 14 of the GDPR is of importance to ensure.
PL
Technological development increased abilities of data analysis collecting gathering and obtaining from wide range of sources including national health registries. Aim of, entering into force on May 2018, General Data Protection Regulation (GDPR) is to regulate analysis of wide range of personal data from profiling to healthy issues. New regulations may hamper the implementation of research, or realization of projects under Horizon 2020 or Digital Poland, that based on data sharing. In order not to waste the opportunities and benefits for humanity that modern technology and „open data” can bring, appropriate measures must be taken to protect the privacy of individuals. But then there is next trap. The more data is protected in the context of privacy protection, the less useful they are for scientific purposes. The key point is to find right balance between security and usability.
PL
Artykuł poświęcony jest technologiom informacyjno-komunikacyjnym (ICT) w sektorze ochrony zdrowia. Scharakteryzowano pojęcia prawne dotyczące omawianej problematyki. Podkreślono zagrożenia związane z kwestią ochrony danych wrażliwych, do których należą między innymi informacje dotyczące stanu zdrowia pacjentów. Przeanalizowano stan informatyzacji ochrony zdrowia w Polsce w kontekście zbliżającego się wprowadzenia obowiązku prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej.
EN
The article concerns issues of Information and Communication Technologies (ICT) in the health care sector. The legal concepts used in the discussed field are presented. Threats related to the protection of sensitive data, including information on patients’ health, are highlighted. The state of the computerization of health care in Poland has been analyzed in the context of the forthcoming introduction of the obligation to create medical records in an electronic form.
PL
Zarówno dyrektywa 2016/800/UE, jak i włoska ustawa krajowa o postępowaniu karnym w sprawach nieletnich (dekret prezydencki nr 448/1988) mają na celu zapewnienie szczególnych zabezpieczeń dla młodych podejrzanych i oskarżonych, aby chronić ich delikatną i wciąż rozwijającą się osobowość oraz aby zapewnić, że każde przestępstwo rzekomo popełnione przez nieletniego jest odosobnionym incydentem w ich przeszłości. Zabezpieczenia te są wymagane w trakcie całego postępowania karnego, zwłaszcza na etapie procesu, który może być mylący i przytłaczający dla nieletniego i może poważnie wpłynąć na jego rozwój. Faza procesu – wraz z zapobiegawczym ograniczeniem wolności osobistej – wydaje się najbardziej niebezpiecznym segmentem proceduralnym dla osobowości dzieci. Proces sądowy jest miejscem, w którym „sztuka” wymiaru sprawiedliwości ożywa na głównej scenie, z całym swoim rytuałem, językiem i postaciami. Próbując zidentyfikować zabezpieczenia, które mają działać podczas fazy procesu, wyłaniają się dwa główne obszary: jeden koncentruje się na kwestii pomocy, która musi być głębsza ze względu na szczególny charakter osobowości i doświadczenia życiowego nieletnich; drugi ma na celu ochronę prywatności dzieci, tak aby ich publiczny wizerunek był w jak największym stopniu chroniony przed negatywnymi konsekwencjami procesu. Artykuł koncentruje się na tych aspektach, analizując regulacje prawne i orzecznictwo. W niektórych przypadkach włoskie regulacje prawne wykraczają poza standardy dyrektywy europejskiej, stanowiąc wzór dla innych systemów prawnych. Jednakże, mimo że regulacje wewnętrzne formalnie odpowiadają wymogom UE w niektórych przypadkach, wymagają one dalszej poprawy. Ponadto na poziomie prawa w działaniu włoskie podejście orzecznicze czasami osłabia zabezpieczenia przewidziane przez prawo, co wskazuje na potrzebę różnych rozwiązań interpretacyjnych, które są odpowiednie do pełnego poszanowania praw dziecka. W obliczu takich kwestii autor sugeruje pewne rozwiązania egzegetyczne.
EN
Both the Directive 2016/800/EU and the Italian national law on juvenile criminal trial (presidential decree no. 448/1988) aim to provide specific safeguards for young suspects and defendants to protect their fragile and still-developing personality, and to ensure that any crime allegedly committed by the minor is an isolated incident in their past. These safeguards are required throughout criminal proceedings, especially during the trial stage, which can be confusing and overwhelming for a juvenile and may seriously impact their development. The trial phase – along with the precautionary limitation of personal freedom – seems to be the most dangerous procedural segment for children’s personalities. The trial is where the justice ‘play’ comes to life on its main stage, with its whole ritual, language, and characters. When attempting to identify safeguards intended to operate during the trial phase, two main fields seem to emerge: one focuses on the issue of assistance, which has to be more profound due to the unique nature of juvenile personality and experience of life; while the other one aims to protect children’s privacy so that their public image will be shielded as much as possible from the negative consequences of the trial. The article first focuses on these aspects by analysing legal regulations and the jurisprudence. In some cases, Italian legal regulation exceeds European directive standards, serving as a model for other legal systems. However, even though the internal regulation formally matches the EU requirement in some instances, it needs further improvement. Also, in terms of the law in action, the Italian jurisprudential approach sometimes weakens the safeguards provided by law, demonstrating the need for different interpretative solutions that are adequate to respect children’s rights fully. In the light of such issues, the author suggests some exegetical solutions.
PL
Niniejsze opracowanie omawia problematykę nieistnienia wystarczającej regulacji prawnej ochrony prywatności w tak zwanych usługach Over-the-Top, czyli świadczonych ponad Internetem, na szczeblu Unii Europejskiej. Przedstawiono w nim propozycje de lege ferenda dla postulowanego aktu prawnego o randze rozporządzenia, które zastąpi nieprzystającą do realiów technologicznych dyrektywę 2002/58 oraz uzupełni postanowienia RODO w zakresie ochrony jednego z praw podstawowych, jakim jest prawo do prywatności.
EN
The study discusses the issue of insufficient legal regulation of privacy protection in so-called Over-the-Top services, i.e. provided over the Internet at European Union level. It presents proposals for a postulated legal act with the rank of a regulation, which will replace Directive 2002/58 incompatible with technological realities and supplement the provisions of the GDPR in the protection of one of the fundamental rights, which is the right to privacy.
PL
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie, czy nowelizacja ustawy o dostępie do informacji publicznej z 7 listopada 2014 r., uznająca wprost treści wyroków sądowych za informacje publiczne, wpisuje się w dotychczasową linię orzeczniczą oraz poglądy doktryny. Jednocześnie artykuł stanowi zaproszenie do dyskusji, w jakich okolicznościach oraz w jakiej formie dopuszczalna jest odmowa udostępnienia wyroku sądowego, zwłaszcza przez wzgląd na ochronę prywatności osób fizycznych lub w przypadku żądania informacji przetworzonej. Wspomniane rozważania są prowadzone przy zastosowaniu metody dogmatyczno-prawnej i opisowej. Kluczowym założeniem artykułu jest stwierdzenie, że treści wyroków sądowych stanowią prostą (nieprzetworzoną) informację publiczną. Dostęp do informacji publicznej nie jest jednak prawem absolutnym, ergo podlega ograniczeniom, spośród których Autorka szczególną uwagę poświęca ochronie prywatności. Wreszcie, trzeba zauważyć, że w pewnych przypadkach nawet anonimizacja treści orzeczenia lub odmowa jego udostępnienia może w istocie czynić ochronę prywatności jedynie iluzoryczną. Pożądane jest zatem doprecyzowanie przez ustawodawcę lub orzecznictwo procedury udostępniania treści wyroków sądów.
EN
The purpose of this article is to examine, whether the amendment to the law on access to public information, dated on November 7 th , 2014, directly recognizing the content of judgments for public information, is in accordance with the existing line of case law and views of doctrine. At the same time the article is an invitation to discussion under what circumstances and in what form a refusal to provide the court judgment is allowed, especially for the sake of protection of privacy of individuals or in the case of requ- est for processed information. This research is conducted with the use of legal dogmatic and descriptive method. The key assumption of this article is to state that the content of judgments is an ex- ample of simple (unprocessed) public information. Access to public information is not an absolute right, ergo it is subject to restrictions, among which the Author devotes spe- cial attention to the protection of privacy. Finally, it should be noted that in some cases, even anonymization of content of the judgment or refusal to make it available may in fact make the protection of privacy only illusory. It is therefore desirable to clarify by the legislator or case law the procedure for access to content of court judgments.
PL
W dobie celebrytyzacji życia politycznego oraz intymizacji przekazu medialnego zyskuje na znaczeniu problematyka granic prawnej ochrony prywatności przed naruszeniami ze strony mediów. W pierwszej części artykułu („SM” 2014, nr 2) zostało zaprezentowane stanowisko Trybunału Europejskiego w kwestii wspomnianych granic. W tej części przychylne mediom orzecznictwo Trybunału zostało zestawione ze znacznie bardziej restrykcyjnymi przepisami krajowymi obowiązującymi w tej materii. Poddano też analizie skutki, jakie podejście tego organu może mieć dla debaty publicznej w Polsce. Przede wszystkim zwrócono uwagę na fakt, że ułatwia ono obywatelom formułowanie ocen na temat postaw moralnych osób publicznych, w tym zwłaszcza polityków.
EN
In the era of the celebritization of political life and the so-called intimization of media content issue of the boundaries of legal protection against violations of privacy by the media is becoming increasingly important. In the fi rst part of this article („SM” 2014, nr 2), the position of the European Court of Human Rights in the matters mentioned above is presented. In this part the favorable media Court’s position has been contrasted with much more restrictive relevant national rules. The possible effects of the Court’s approach on the public debate in Poland are analyzed. Attention has been drawn to the fact that this approach makes it easier for citizens to formulate judgments about moral attitudes of public fi gures, especially politicians.
PL
Artykuł zawiera omówienie stanowiska Trybunału Europejskiego w kwestii granic prawnej ochrony prywatności przed naruszeniami ze strony mediów. To stanowisko ewoluowało przez lata, a jako kluczowe etapy tego rozwoju wskazano wyroki w sprawach Tammer, von Hannover (1) oraz Axel Springer i von Hannover (nr 2). Test sformułowany w tych dwóch wyrokach stanowi ukoronowanie dorobku orzeczniczego Trybunału dotyczącego relacji art. 8 i art. 10 Konwencji europejskiej.
EN
The article contains a discussion of the stand of the European Court of Human Rights concerning the legal boundaries of protecting privacy from violations on account of media. This standpoint evolved through the years, and as the key stages of this development, verdicts in the cases Tammer, von Hannover (1) and Axel Springer and von Hannover (nr 2) are recalled. The test created in these two verdicts is the crown achievement of the Courts jurisdiction work concerning the relations of article 8 and article 10 of the Convention.
PL
Stosowanie rozbudowanych środków inwigilacji elektronicznej jest coraz częściej wskazywane jako jedno z głównych zagrożeń dla ochrony prywatności w cyberprzestrzeni, a w konsekwencji - dla budowy społeczeństwa opartego na informacji i wiedzy. Zagadnienie to jest często wiązane z poszukiwaniem równowagi pomiędzy ochroną praw jednostek (prawo do prywatności) a bezpieczeństwem publicznym (ochrona przed najpoważniejszymi przestępstwami) i kojarzone z działaniami realizowanymi przez amerykańskie służby wywiadowcze. Rozbudowane programy inwigilacyjne są jednak również prowadzone przez niektóre państwa członkowskie UE. Działania te budzą uzasadnione wątpliwości co do ich zgodności z prawem Unii, a także z obowiązkami wynikającymi z EKPC. Szczególne znaczenie mają programy inwigilacji elektronicznej prowadzone przez brytyjskie służby wywiadowcze (zwłaszcza GCHQ). Działania te nie tylko opierają się na hurtowym gromadzeniu danych elektronicznych, ale także na ich przekazywaniu do służb specjalnych państw trzecich. Problem szeroko zakrojonych działań inwigilacyjnych prowadzonych przez władze brytyjskie pozostał nierozwiązany na poziomie prawa UE. Również orzecznictwo ETPC, w którym wskazano na brak proporcjonalności tego typu programów, nie przyczyniło się do zmiany brytyjskiej praktyki. Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej i oparcie przyszłych stosunków na wydawanej przez KE decyzji o adekwatności zabezpieczeń otwiera nowe pole dla rozwiązania tego problemu. W artykule omówiono możliwy wpływ Brexitu na ramy prawne brytyjskich programów inwigilacji elektronicznej oraz przedstawiono nowe środki wpływu, które będą dostępne dla europejskich partnerów w celu ograniczenia masowych działań inwigilacyjnych prowadzonych przez władze brytyjskie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.