Search results

1

Opis przypadku jako (auto)biografia? Wczesna psychoanaliza Sándora Ferencziego

100%

Więckiewicz A.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2019

|

vol. 13

|

issue 2

47-58

EN

This article discusses the early theoretical works of the Hungarian psychoanalyst and a close disciple of Sigmund Freud, Sándor Ferenczi. This study offers an interpretation of his short case study Homosexualitas Feminina, published in 1902, concentrating on the analyst’s narrative and stylistic strategies before he met the founder of psychoanalysis. The article is devoted to the analysis of a popular medical genre – the case study – which is seen in the light of its relation to life-writing literature. Rather than follow Michel Foucault’s deconstructive scheme of interpretation, I offer a more affirmative reading of the case study of Rosa K. and thus seek to understand Ferenczi’s early work through the impact of life-writing genres, such as biography and autobiography, on psychiatric discourse at the turn of the twentieth century.

PL

Tekst stanowi omówienie wczesnej teorii Sándora Ferencziego, bliskiego ucznia Sigmunda Freuda oraz twórcy węgierskiego ruchu psychoanalitycznego, na przykładzie jego szkicu Homosexualitas Feminina z 1902 roku. Autorka analizuje artykuł lekarza poświęcony przypadkowi Rósy K. (Róberta) i omawia podstawowe cechy języka analityka w okresie poprzedzającym jego współpracę z Sigmundem Freudem. W tekście podjęto również namysł nad gatunkiem opisu przypadku obserwowanym w świetle jego związków z literaturą dokumentu osobistego. W interpretacji przypadku Rósy K. autorka odchodzi od dekonstrukcyjnej hermeneutyki Michela Foucaulta na rzecz przyjęcia postawy afirmatywnej, która pozwala potraktować język psychiatrii jako przestrzeń potencjalnej widzialności pacjentów. Autorka na przykładzie tekstu Ferencziego pokazuje wpływ gatunku biografii i autobiografii na przekształcenia zaszłe w dyskursie psychiatrycznym na przełomie XIX i XX wieku.

2

What a Difference a Case Makes. A Discourse Study of Patient’s Presence in Contemporary Medical Case Reports

100%

Zabielska M.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2019

|

vol. 4

|

issue 1

PL

Liczne badania specjalistycznego pisanego dyskursu medycznego, różnych gatunków oraz form, wskazują na ogólny bezosobowy i dehumanizujący charakter komunikacji w tym konkretnym kontekście. Z drugiej strony podejmowano liczne inicjatywy uwzględnienia owego ludzkiego pierwiastka w tekstach medycznych, zarówno poprzez różnego rodzaju modele, wskazówki, odmiany gatunkowe, jak również, bardziej holistycznie, poprzez różne modele praktyki medycznej. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie dyskursu raportowania przypadków we współczesnych opisach przypadków w odniesieniu do obecności pacjenta. W tym celu zanalizowano próbkę typowych opisów przypadków zaczerpniętych z prestiżowego czasopisma medycznego, zwracając uwagę na tekstowe odnośniki do osób leczonych. Badanie pokazuje iż regularne opisy przypadku, tj. nie specjalne odmiany, nadal noszą znamiona dyskursu biomedycznego.

EN

Ample research on written professional medical discourse across genres and modalities generally points to the impersonal and dehumanising character of the communication in this particular context. On the other hand, there have been numerous attempts at incorporating the human element into medical texts, be it through different models, sets of guidelines, generic varieties, but also, more holistically, models of medical practice. The objective of the present paper is to study the discourse of case reporting in contemporary medical case reports with respect to patient’s presence. To this aim, a sample of regular case reports derived from a prestigious medical journal has been examined with particular attention to textual references to the treated. It will be shown that regardless of the current trend in medical practice in the direction to patient-centredness, regular medical reports, i.e. not special varieties, still bear the features of the biomedical discourse.

3

Obraz pacjenta w opisach przypadku z psychologii / psychiatrii na tle opisów z dziedzin kliniczno-diagnostycznych. Studium kontrastywne wybranych elementów narracyjnych

80%

Zabielska M., Żelazowska-Sobczyk M.

Polonica

|

2021

|

vol. 41

61-80

EN

The aim of the current paper is to characterize particular parts of a section / sections of clinico-diagnostic case reports in comparison with the reports derived from psychology / psychiatry in order to examine and present the narrative used there as a one of the distinguishing factors between these two microgenres. It is a fragment where a particular disease in a patient is described. The goal is also to determine to what extent the differences in the character of these two areas of medicine affect the character of the narration as well as the linguistic resources used in the description of the patient, which, in turn, has consequences for their image in the text. The analysis was carried out on the basis of two groups of texts: 30 case reports from the publication outlets “Pneumonologia i Alergologia Polska” (“Advances in Respiratory Medicine”) (18), “Otolaryngologia Polska” (8), “Choroby Serca i Naczyń” (2), as well as 1 from “Arterial Hypertension” and 1 from “Folia Cardiologica”, published between 2006–2021 and referring to a variety of medical areas; and 30 psychiatric / psychological case formulations from three Polish specialised medical journals: “Psychiatria”, “Psychiatria i Psychologia Kliniczna” as well as “Psychiatria Polska”, published between 2006–2021. The results demonstrate a significantly different character of the narration as well as partial differences in the lexis used, which results primarily from structural differences in the texts. These, in turn, may be resultant of the different character of psychiatry / psychology and clinical medicine. Consequently, what can be observed is a narrative-like and holistic image of the patient in psychiatric and psychological texts and the technical and partial one in clinico-diagnostic reports. The outcomes of such studies may be used in practice in a twofold way. First, they may be treated as valuable guidelines for doctors and medical students how to write a case report in a more ‛patient oriented’ manner, including the patient’s perspective. Secondly, from the educational point of view, they can be treated a starting point in the creation of vocabulary lists/glossaries for courses in medical terminology for doctors, medical students and linguists (future translators and interpreters).

PL

Celem niniejszego artykułu jest charakterystyka poszczególnych części jednej / kilku podsekcji kliniczno-diagnostycznych opisów przypadku w porównaniu z opisami z zakresu psychologii i psychiatrii w celu zbadania i przedstawienia charakterystyki narracji jako elementu rozróżniającego oba te mikrogatunki. Jest to fragment, w którym opisywany jest dany przypadek choroby u pacjenta. Pomniejszym zadaniem jest analiza tego, w jaki sposób różnice między tymi dziedzinami wpływają na charakter narracji i użytych w niej środków językowych w opisie pacjenta i jego choroby, co z kolei ma wpływ na jego obraz w całym tekście. Analiza ta została przeprowadzona w dwóch grupach tekstów: w 30 opisach przypadku z czasopism „Pneumonologia i Alergologia Polska” („Advances in Respiratory Medicine”) (18), „Otolaryngologia Polska” (8), „Choroby Serca i Naczyń” (2), oraz po jednym z „Arterial Hypertension” oraz „Folia Cardiologica”, opublikowanych między 2006 a 2021 rokiem i obejmujących różne dziedziny medycyny; oraz w 30 psychiatrycznych i psychologicznych opisach przypadków z trzech polskich czasopism specjalistycznych: „Psychiatria”, „Psychiatria i Psychologia Kliniczna” oraz „Psychiatria Polska”, opublikowanych w latach 2006–2021. Wyniki pokazują zdecydowanie inny charakter narracji oraz różnice w użytej leksyce, które wynikają głównie z rozbieżności strukturalnych tekstów. Te z kolei są pochodną różnic między medycyną kliniczną a psychiatrią i psychologią. W rezultacie mamy do czynienia z narracyjnym i całościowym obrazem pacjenta w tekstach psychiatrycznych i psychologicznych oraz technicznym i częściowym przedstawieniem pacjenta w tekstach kliniczno-diagnostycznych. Wyniki tego typu badań mogą posłużyć jako przyczynek: po pierwsze, do przygotowania poradnika dla lekarzy i studentów – adeptów sztuki medycznej – jak ująć perspektywę pacjenta w „technicznych” opisach; po drugie, w ujęciu dydaktycznym, do stworzenia gotowych list słownictwa / wyrażeń dla studentów medycyny, lekarzy, jak i lingwistów (przyszłych tłumaczy i lektorów) do wykorzystania podczas zajęć z terminologii medycznej.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Polonica

1 Półrocznik Językoznawczy Tertium

2 Zabielska M.

1 Więckiewicz A.

1 Żelazowska-Sobczyk M.

1 2021

2 2019

Opis przypadku jako (auto)biografia? Wczesna psychoanaliza Sándora Ferencziego

What a Difference a Case Makes. A Discourse Study of Patient’s Presence in Contemporary Medical Case Reports

Obraz pacjenta w opisach przypadku z psychologii / psychiatrii na tle opisów z dziedzin kliniczno-diagnostycznych. Studium kontrastywne wybranych elementów narracyjnych