Search results

1

Karolińskie "Ordo de catechizandis rudibus"

100%

Murawski R.

Vox Patrum

|

2012

|

vol. 57

419-426

EN

The document presented in the article dates from the time of Charlemagne and was part of his reform program of religious and intellectual life. Its origins must be sought in Alcuins’ letter of 796, addressed to Charlemagne (a copy of this letter was also sent to Arno, the Archbishop of Salzburg), which – after a failed mission to the Saxons – offered rulers a new form of evangelising the Avars. Recalling the disappointment of attempts to evangelise in Saxony, he warns against making too rapid and violent actions. They have to be taught first, and then baptised. At the end of the letter, referring to St. Augustine’s De catechizandis rudibus, he states what teachings in the truths of the faith they must receive before baptism. This letter sent to both the king and the bishop Arno gave the unknown author (editor) a framework and plan for the drafting of Ordo de catechizandis rudibus. The document appeared in the surroundings of the bishop Arno about the year 800. The word Ordo used in the title indicates that it is a kind of guide with guidelines for teaching adults before baptism. Although the title of the document was taken from the work of Saint Augustine of the same title, it differs substantially from its original. The Carolingian Ordo can be divided into four parts or sections. The first part (1-13) is a comprehensive introduction showing the need to instruct catechumens and the overall characteristics of the process of Christian initiation. The second part (14-44) includes the initiatory catechesis and provides topics covered in teaching converts. The content consists of biblical texts and the writings of various Fathers of the Church and practical instructions derived from the work of St. Augustine. The third part (45-74) presents the liturgical rites of baptism. In the fourth part (75-94), the document explains the baptismal rite itself and the other celebrated sacraments of Christian initiation – the Eucharist and Confirmation. The Ordo text ends with a call to neophytes to faithfully fulfil in practice what has been communicated to them.

2

Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI

54%

Krzych B. K.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2019

|

vol. 72

|

issue 1

EN

This article presents the state of research on papal coronations and is an introduction to the publishing of official publications prepared for participants in the coronations of Popes John XXIII (1958) and Paul VI (1963) by the Congregation of Ceremonies (Latin: ordo, Italian: libretto della celebrazione).

PL

Artykuł prezentuje stan badań nad papieskimi koronacjami i jest wprowadzeniem do wydania oficjalnych publikacji przygotowanych dla uczestników koronacji Jana XXIII (1958) i Pawła VI (1963) przez Kongregację Ceremoniału (łac. ordo, wł. libretto della celebrazione).

3

Rubrycele i schematyzmy łacińskiej diecezji chełmskiej

54%

Marczewski J. R.

|

2019

|

vol. 66

|

issue 4: Historia Kościoła

21-39

PL

Łacińska diecezja chełmska powstała w 1375 r. W dobie rozbiorów, na przełomie XVIII i XIX stulecia podjęto próbę przekształcenia jej w diecezję chełmsko-lubelską. W 1805 r. została zlikwidowana, a na jej miejsce utworzono diecezję lubelską. Te skomplikowane dzieje nie sprzyjały zachowaniu dorobku diecezji chełmskiej, zwłaszcza materialnego i kulturalnego. W konsekwencji zachowało się niewiele rubrycel i schematyzmów chełmskich. Tym cenniejsze są ich odnalezione wydania, zachowane w instytucjach archiwalnych i bibliotecznych Lublina, Warszawy i Zamościa.

EN

The Diocese of Chełm of the Latin rite was established in 1375. During the time of partition of Poland, at the turn of the 18th and the 19th centuries, an attempt was made to transform it into the Diocese of Chełm and Lublin. In 1805, it was suppressed, and in its place the Diocese of Lublin was created. These complicated events were not conducive to preserving the achievements of the Diocese of Chełm, especially material and cultural ones. As a consequence, only few ordos and directories of the Diocese of Chełm have been conserved. Therefore even more valuable are their found editions, stored in the archival and library institutions of Lublin, Warsaw and Zamość.

4

Rubrycele i schematyzmy diecezji chełmsko-lubelskiej

54%

Marczewski J. R.

|

2018

|

vol. 65

|

issue 4: Historia Kościoła

51-71

EN

The Diocese of Chełm and Lublin was a complex phenomenon of the administrative and ecclesiastical nature, which appeared at the turn of the eighteenth and nineteenth centuries. Its non-canonical but commonly used name was referred to the people and things that were linked to it. In this way, one can also speak about ordos and directories of the Diocese of Chełm and Lublin. So far the ordos and directories were known only to a limited extent. As it turns out, they were published over the whole time of the existence of the Diocese of Chełm and Lublin. The full set of their editions can be found in the library and archival institutions of Lublin.

PL

Diecezja chełmsko-lubelska była złożonym zjawiskiem natury administracyjno-kościelnej, jakie pojawiło się na przełomie XVIII i XIX stulecia. Jej niekanoniczna, choć powszechnie stosowana, nazwa była odnoszona do osób i rzeczy, które były z nią powiązane. W ten sposób można mówić również o rubrycelach i schematyzmach diecezji chełmsko-lubelskiej. Jak dotąd były one znane nauce polskiej tylko w niewielkim zakresie. Tymczasm, jak się okazuje, wydawano je przez cały okres istnienia tej diecezji. Komplet wydań można odnaleźć w instytucjach biblioteczno-archiwalnych Lublina.

5

Kryzysy jako impulsy zmian systemów społeczno-gospodarczych

51%

Mączyńska E.

MAZOWSZE Studia Regionalne

|

2021

|

issue 37

11-32

PL

Przedstawione w tym eseju analizy ukierunkowane są na identyfikowanie potencjalnych, kierunków racjonalizacji systemów społeczno-gospodarczych, służących nie tylko przeciwdziałaniu kryzysowym destrukcjom, lecz przede wszystkim charakterystycznej obecnie globalnej kryzysogenności. O konieczności poszukiwań racjonalizujących rozwiązań przekonuje nie tylko kryzys, jaki ogarnia świat w związku z pandemią COVID-19 i który obnaża systemowe dysfunkcje gospodarki globalnej. Przekonuje o tym także charakterystyczna dla współczesnego świata i występująca już przed pandemią, multiplikacja kryzysowa, czyli nakładanie się na siebie różnych kryzysów, co tworzy specyficzną, zagęszczającą się kryzysową sieć. Intensyfikują się w związku z tym dyskusje i pytania, dotyczące możliwych przyszłych kierunków zmian w systemach społeczno-gospodarczych. Pytania te są tym bardziej istotne, że wciąż utrzymują się neoliberalne tzw. zombi-idee, czyli idee, które, mimo że rzeczywistość absolutnie nie potwierdza ich zasadności, sztucznie i w interesie wąskich grup społecznych podtrzymywane są przy życiu, stanowiąc barierę przywracania ładu w wymiarze lokalnym i globalnym. W tym kontekście, w niniejszym eseju, analizowane są odmienne od neoliberalnych koncepcje, w tym koncepcja ekonomii obwarzanka autorstwa brytyjskiej ekonomistki Kate Rawarth. Ekonomistka ta wykazuje, że im bardziej wzrost gospodarczy nie jest zharmonizowany z postępem społecznym i ekologicznym, tym większa dziura w rzeczonym obwarzanku. Dziura ta zaś jest metaforą destrukcji i zaniedbań społecznych. Natomiast pole samego obwarzanka stanowi metaforę bezpiecznego i sprawiedliwego modelu społeczno-gospodarczego, eliminującego ubóstwo z jednej strony oraz niszczącą naszą planetę, konsumpcjonistyczną przesadę i nadmiar, z drugiej. Wewnętrzna, dolna krawędź obwarzanka obrazuje cele sprawiedliwości społecznej i dobrobytu, które powinny być rozszerzane, zmniejszając rzeczoną dziurę. Zewnętrzna zaś krawędź wyznacza nieprzekraczalne granice obciążeń środowiska naturalnego. Analizowane są związki tej koncepcji z ordoliberalnym modelem społecznej gospodarki rynkowej. To model ustroju z definicji ukierunkowany na ład społeczno-gospodarczy, model mający w krajach Unii Europejskiej traktatowo-konstytucyjną rangę. Ordo bowiem znaczy ład. Jednak formalne umocowanie tego modelu nie przekłada się w pełni na społeczno-gospodarczą rzeczywistość. Dlatego też model ten wymaga wzmocnienia i dostosowania do wymogów czwartej rewolucji przemysłowej, ogarniającej obecnie świat. Przedstawione w tym eseju analizy wskazują, że wzmocnieniu temu mogłoby służyć synergicznie połączenie intelektualnego potencjału modelu SGR i ekonomii obwarzanka. Obydwie te koncepcje łączy bowiem ich prospołeczne ukierunkowanie, harmonizujące cele gospodarcze, społeczne i ekologiczne, bilansujące system społeczno-gospodarczy, co przeciwdziała występowaniu asymetrii szkodliwych dla społeczno-gospodarczego rozwoju.

EN

The analyses presented in this essay are aimed at identifying potential directions of rationalization of socio-economic systems, designed not only for counteracting crisis destructions, but most of all the current global crisisogenicity. The need to search for rationalising solutions is not only demonstrated by the crisis that is encompassing the world in connection with the COVID-19 pandemic and which exposes the systemic dysfunctions of the global economy. This is also confirmed by the crisis multiplication characteristic of the modern world and already occurring before the pandemic, i.e. the overlapping of various crises, which creates a specific thickening crisis network. This intensifies discussions and questions concerning possible future directions of change in socio-economic systems. These questions are even more important because of the persisting neoliberal so-called zombi-ideas, i.e. ideas which, despite the fact that reality absolutely does not confirm their validity, are artificially and in the interest of narrow social groups kept alive and constitute a barrier to restoring order in the local and global dimension. In this context, this essay analyzes concepts that differ from the neoliberal ones, including the concept of Doughnut economics by British economist Kate Raworth. This economist demonstrates that the more economic growth is not in harmony with social and ecological progress, the larger the hole inside the doughnut is. The centre hole of the model is a metaphor for social destruction and neglect. However, the field of the doughnut itself is a metaphor for a safe and just socio-economic model, eliminating poverty on the one hand and planet-destroying consumerist excess on the other. The inner bottom edge of the doughnut illustrates the goals of social justice and welfare, which should be expanded reducing aforesaid hole. The outer edge determines the impassable limits of the burdens on the natural environment. The relationship between this concept and the ordoliberal model of the social market economy is analyzed. By definition, it is a model of political system focused on socio-economic order, a model with a treaty and constitutional status in the European Union countries. Ordo means order. However, the formal enshrinement of this model does not fully translate into socio-economic reality. Therefore, this model needs to be strengthened and adapted to the requirements of the fourth industrial revolution encompassing the world nowadays. The analyses presented in this essay indicate that this reinforcement could be achieved through combining the intellectual potential of the SOME (social market economy model) model and the Doughnut economic model. Both of these concepts have in common their pro-social orientation, harmonizing economic, social and environmental objectives, balancing the socio-economic system, which prevents the occurrence of asymmetries that are harmful to socio-economic development.

6

Nobilis pulchritudo. O pięknie liturgii

51%

Bać T., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2014

|

vol. 12

EN

The aim of this article is to exhibit the theological relation between liturgy and beauty in the from the aspect of the liturgical celebration. This relation derives from an attempt to find the answers to two questions. The first: “Could the liturgy ever exist separately from the concept of beauty?” refers to the essence of the theological bond between the liturgy and beauty. The answer to this question is provided by Benedict XVI in his post-Synodal Apostolic Exhortation Sacramentum caritatis of 2007 in which he highlights the fact that beauty is a part of the internal structure of a celebrated mystery as the latter conveys to the man the truth about God’s Love. Therefore each liturgy is beautiful.The second question is centered on the celebration: “Could a real beauty ever exist without the necessity to be celebrated?”. True and authentic beauty expresses itself by rite – ordo and art. Only in this way everyone who participates in the liturgy can be guided to the heart of the celebrated mystery. The authentic beauty always expresses itself in rite – ordo – and in art. Only then may it reach man and make him enter into the depths of a celebrated mystery/ Only in this way everyone who participates in the liturgy can be guided to the heart of the celebrated mystery.

PL

Celem niniejszego artykułu było ukazanie teologicznej relacji między liturgią a pięknem w jej wymiarze celebracyjnym. Relacja ta opiera się na próbie odnalezienia odpowiedzi na dwa pytania. Pierwsze z nich dotyczy istoty teologicznego odniesienia liturgia – piękno i brzmi: „czy może istnieć liturgia, która nie byłaby piękna?”. Na pytanie to odpowiada Benedykt XVI w adhortacji apostolskiej Sacramentum caritatis z 2007 roku, zwracając uwagę, iż piękno należy do wewnętrznej struktury celebrowanego misterium, ponieważ przez nie dociera do człowieka prawda o Bożej Miłości. Dzięki temu każda liturgia jest piękna.Drugie pytanie koncentruje się na celebracji liturgicznej i brzmi: „czy może istnieć takie piękno, które nie domagałoby się celebrowania?”. Autentyczne piękno zawsze wyraża się w rycie – obrzędzie – i sztuce. Tylko wtedy może dotrzeć do człowieka i sprawić, aby wszedł on w głębię celebrowanego misterium.

7

Rola dyscypliny prawa kanonicznego w liturgicznej formacji wiernych Kościoła katolickiego

51%

Semenova V.

Polonia Sacra

|

2023

|

vol. 27

|

issue 3

123-136

EN

In order to show the role of canon law in the liturgical formation of the faithful, the author undertakes an interdisciplinary reflection (philosophy, theology, legal sciences) on the understanding of law. Analysing the existing definitions of canon and liturgical law, she notes the positivist approach in this field. Then, on the basis of metaphysics and Thomism, she proposes a different view of law, canon law and liturgical law. She also notices the presence of Roman law in the church's legal culture. The legal formation of the faithful, based on such foundations, will allow for a deeper understanding and a better experience of the liturgy.

PL

W celu ukazania roli prawa kanonicznego w liturgicznej formacji wiernych autor podejmuje interdyscyplinarną refleksję (filozofia, teologia, nauki prawne) nad rozumieniem prawa. Analizując dotychczasowe definicje prawa kanonicznego i liturgicznego, zauważa pozytywistyczne podejście w tej dziedzinie. Następnie, na bazie metafizyki i tomizmu proponuje inne spojrzenie na prawo, prawo kanoniczne i prawo liturgiczne. W kościelnej kulturze prawnej dostrzega także obecność prawa rzymskiego. Prawna formacja wiernych, oparta na takich fundamentach, pozwoli na głębsze rozumienie i lepsze przeżywanie przez nich liturgii.

8

Performatívnosť stredovekého rituálu Mandatum u Sv. Jiří na Pražskom hrade

45%

Žáková A.

Theatralia: Revue současného myšlení o divadelní kultuře (Theatralia: The revue of contemporary thought on theatre culture)

|

2018

|

vol. 21

|

issue 1

71-88

EN

The rich choral repertoire for the Maundy Thursday in the liturgical tradition of the St. George included, among other numbers, a collection of compositions related to the ritual washing of feet called Mandatum. The corpus, identical in eight different processionals, the narrative of which is based on the story related in John's Gospel (John 13, 1–17), is enriched by a prominent female aspect drawn from another New Testament scene (Luke 7, 36–50). This connection results in compositional analogies between different liturgical feasts drawing from the given scenes. The extant form of the ritual, found in the liturgical ordo of the monastery, shows concise treatment of the liturgical text both in literary and symbolic way, employing consistently liturgical vessels as well as other "props". These observations bring up questions about dramaturgy of potential performances of the ritual and its theatrical aspects.

SK

V bohatom spevnom repertoári Zeleného štvrtku v svatojiřskej liturgickej tradícii mal zvláštne postavenie súbor skladieb spojený s rituálom umývania nôh, išlo o tzv. Mandatum. V ôsmich procesionáloch identický repertoárový korpus, ktorého obsah sa odvíja od evanjeliového príbehu (Ján 13, 1–17), je obohatený o silný ženský aspekt vychádzajúci z inej evanjeliovej scény (Lukáš 7, 36–50). Toto prepojenie zapríčiňuje kompozičné presahy repertoárov viacerých sviatkov. Forma praktickej realizácie tohto rituálu tak, ako ho nachádzame v liturgických smerniciach kláštora v tzv. ordo, veľmi konzekventne narába s textom tak v literárnej ako aj symbolickej rovine, takisto dôsledne používa nielen liturgické nástroje, ale tiež akoby "rekvizity". Z tohto pozorovania vychádzajú otázky o dramaturgickej cieľavedomosti tejto slávnosti ako aj o jej performatívnom potenciáli.

9

Rubrycele i schematyzmy diecezji lubelskiej w dobie zaborów

45%

Marczewski ks. J. R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2022

|

vol. 118

219-241

EN

The Diocese of Lublin was established in 1805. However, the announcement of the papal bull was postponed until 1807 for political reasons. As a consequence, it was only from 1808 that ordos and directories of the Diocese of Lublin began to appear. In their external features and content layout, they resembled earlier prints issued in the Dioceses of Chełm. In the years 1808-1918, that is to say, in the period of the partitions of Poland, 111 ordos and 105 directories of the Diocese of Lublin were published. All of them were found, due to intensive research, in the archival and library institutions of Lublin. Ordos and directories of the Diocese of Lublin were published both in Warsaw and Lublin. They were in Latin, Polish and Russian. In the ordos, the liturgical calendar was included, followed by pastoral and liturgical announcements important from the point of view of the Diocese’s life and the ministry of the priests. The directories included information about the entire Church hierarchy under Russian rule, and about the clergy and institutions of the Diocese of Lublin. All the mentioned data have become a valuable source for research into the Church’s past.

PL

Diecezja lubelska została ustanowiona w 1805 roku mocą wydanej wówczas papieskiej bulli. Jej ogłoszenie z przyczyn politycznych zostało odłożone do 1807 roku. W konsekwencji dopiero od 1808 roku zaczęły ukazywać się rubrycele i schematyzmy lubelskie. W swoich cechach zewnętrznych oraz układzie treści przypominały wcześniejsze druki diecezji chełmskiej i chełmsko-lubelskiej. W okresie rozbiorów, w latach 1808-1918, ukazało się 111 rubrycel i 105 schematyzmów. Wszystkie udało się odnaleźć w archiwalnych i bibliotecznych instytucjach Lublina. Rubrycele i schematyzmy lubelskie były wydawane w Warszawie oraz Lublinie. Posługiwano się w nich językiem łacińskim, polskim i rosyjskim. W rubryceli zamieszczano kalendarz liturgiczny, a także ogłoszenia duszpasterskie oraz liturgiczne ważne z punktu widzenia życia diecezji i posługi księdza. W schematyzmach podawano informacje o całej hierarchii kościelnej pod panowaniem rosyjskim oraz o duchowieństwie i instytucjach diecezji lubelskiej. Z perspektywy czasu stały się one cennym źródłem do badań nad kościelną przeszłością.

10

Crises as impulses for changes in socio-economic systems

38%

Mączyńska E.

MAZOWSZE Studia Regionalne

|

2022

|

issue Special Edition 2022

9-30

PL

Przedstawione w tym eseju analizy ukierunkowane są na identyfikowanie potencjalnych, kierunków racjonalizacji systemów społeczno-gospodarczych, służących nie tylko przeciwdziałaniu kryzysowym destrukcjom, lecz przede wszystkim charakterystycznej obecnie globalnej kryzysogenności. O konieczności poszukiwań racjonalizujących rozwiązań przekonuje nie tylko kryzys, jaki ogarnia świat w związku z pandemią COVID-19 i który obnaża systemowe dysfunkcje gospodarki globalnej. Przekonuje o tym także charakterystyczna dla współczesnego świata i występująca już przed pandemią, multiplikacja kryzysowa, czyli nakładanie się na siebie różnych kryzysów, co tworzy specyficzną, zagęszczającą się kryzysową sieć. Intensyfikują się w związku z tym dyskusje i pytania, dotyczące możliwych przyszłych kierunków zmian w systemach społeczno-gospodarczych. Pytania te są tym bardziej istotne, że wciąż utrzymują się neoliberalne tzw. zombi-idee, czyli idee, które, mimo że rzeczywistość absolutnie nie potwierdza ich zasadności, sztucznie i w interesie wąskich grup społecznych podtrzymywane są przy życiu, stanowiąc barierę przywracanie ładu w wymiarze lokalnym i globalnym. W tym kontekście w niniejszym eseju analizowane są odmienne od neoliberalnych koncepcje, w tym koncepcja ekonomii obwarzanka autorstwa brytyjskiej ekonomistki Kate Rawarth. Ekonomistka ta wykazuje, że im bardziej wzrost gospodarczy nie jest zharmonizowany z postępem społecznym i ekologicznym, tym większa dziura w rzeczonym obwarzanku. Dziura ta zaś jest metaforą destrukcji i zaniedbań społecznych. Natomiast pole samego obwarzanka stanowi metaforę bezpiecznego i sprawiedliwego modelu społeczno-gospodarczego, eliminującego ubóstwo z jednej strony oraz niszczącą naszą planetę, konsumpcjonistyczną przesadę i nadmiar, z drugiej. Wewnętrzna, dolna krawędź obwarzanka obrazuje cele sprawiedliwości społecznej i dobrobytu, które powinny być rozszerzane, zmniejszając rzeczoną dziurę. Zewnętrzna zaś krawędź wyznacza nieprzekraczalne granice obciążeń środowiska naturalnego. Analizowane są związki tej koncepcji z ordoliberalnym modelem społecznej gospodarki rynkowej. To model ustroju z definicji ukierunkowany na ład społeczno-gospodarczy, model mający w krajach Unii Europejskiej traktatowo-konstytucyjną rangę. Ordo bowiem znaczy ład. Jednak formalne umocowanie tego modelu nie przekłada się w pełni na społeczno-gospodarczą rzeczywistość. Dlatego też model ten wymaga wzmocnienia i dostosowania do wymogów czwartej rewolucji przemysłowej, ogarniającej obecnie świat. Przedstawione w tym eseju analizy wskazują, że wzmocnieniu temu mogłoby służyć synergicznie połączenie intelektualnego potencjału modelu SGR i ekonomii obwarzanka. Obydwie te koncepcje łączy bowiem ich prospołeczne ukierunkowanie, harmonizujące cele gospodarcze, społeczne i ekologiczne, bilansujące system społeczno-gospodarczy, co przeciwdziała występowaniu asymetrii szkodliwych dla społeczno-gospodarczego rozwoju.

EN

The analyses presented in this essay are aimed at identifying potential directions of rationalization of socio-economic systems, designed not only for counteracting crisis destructions, but most of all the current global crisisogenicity. The need to search for rationalising solutions is not only demonstrated by the crisis that is encompassing the world in connection with the COVID-19 pandemic and which exposes the systemic dysfunctions of the global economy. This is also confirmed by the crisis multiplication characteristic of the modern world and already occurring before the pandemic, i.e. the overlapping of various crises, which creates a specific thickening crisis network. This intensifies discussions and questions concerning possible future directions of change in socio-economic systems. These questions are even more important because of the persisting neoliberal so-called zombi-ideas, i.e. ideas which, despite the fact that reality absolutely does not confirm their validity, are artificially and in the interest of narrow social groups kept alive and constitute a barrier to restoring order in the local and global dimension. In this context, this essay analyzes concepts that differ from the neoliberal ones, including the concept of Doughnut economics by British economist Kate Raworth. This economist demonstrates that the more economic growth is not in harmony with social and ecological progress, the larger the hole inside the doughnut is. The centre hole of the model is a metaphor for social destruction and neglect. However, the field of the doughnut itself is a metaphor for a safe and just socio-economic model, eliminating poverty on the one hand and planet-destroying consumerist excess on the other. The inner bottom edge of the doughnut illustrates the goals of social justice and welfare, which should be expanded reducing aforesaid hole. The outer edge determines the impassable limits of the burdens on the natural environment. The relationship between this concept and the ordoliberal model of the social market economy is analyzed. By definition, it is a model of political system focused on socio-economic order, a model with a treaty and constitutional status in the European Union countries. Ordo means order. However, the formal enshrinement of this model does not fully translate into socio-economic reality. Therefore, this model needs to be strengthened and adapted to the requirements of the fourth industrial revolution encompassing the world nowadays. The analyses presented in this essay indicate that this reinforcement could be achieved through combining the intellectual potential of the SOME model and the Doughnut economic model. Both of these concepts have in common their pro-social orientation, harmonizing economic, social and environmental objectives, balancing the socio-economic system, which prevents the occurrence of asymmetries that are harmful to socio-economic development.

11

Apoteoza godła heraldycznego biskupa Józefa Marcelego Dzięcielskiego (1768-1839) w łacińskich wierszach herbowych w rubrycelach lubelskich

36%

Strycharczuk A., Marczewski J. R.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 3

111-132

EN

The collection of thirteen Latin heraldic poems presented in this article was dedicated to Bishop Józef Marceli Dzięcielski. He was a shepherd of the Diocese of Lublin in the years 1825-1839. The heraldic poems have been known in literary circuit since the 15th century. Those that appeared in dioecesan ordos have been rarely analyzed and translated. This is due to the elitist nature of these usable prints, ultimately directed to dioecesan clergy. It is all the more worth presenting them to a broader audience, as they are also an element of the literary output of the era. The article and the poems analyzed in it bring some more knowledge of Bishop Józef Marceli Dzięcielski, of his coat of arms, and of his ministry. They can also provoke a discussion on the completed translation and the solutions applied in it.

PL

Przedstawiony w niniejszym artykule zbiór trzynastu łacińskich wierszy herbowych poświęcony jest biskupowi Józefowi Marcelemu Dzięcielskiemu. Był on pasterzem diecezji lubelskiej w latach 1825-1839. Wiersze na herby znane są w obiegu literackim od XV wieku. Te, które pojawiają się w rubrycelach, są rzadko analizowane i tłumaczone. Dzieje się tak ze względu na elitarny charakter tych druków użytkowych, docelowo kierowanych do duchowieństwa danej diecezji. Warto przedstawić je szerszemu gronu odbiorców, ponieważ stanowią one także element dorobku literackiego epoki. Artykuł i analizowane w nim utwory przybliżają postać biskupa Józefa Marcelego Dzięcielskiego, jego herb i posługę.

Refine search results

Karolińskie "Ordo de catechizandis rudibus"

Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI

Rubrycele i schematyzmy łacińskiej diecezji chełmskiej

Rubrycele i schematyzmy diecezji chełmsko-lubelskiej

Kryzysy jako impulsy zmian systemów społeczno-gospodarczych

Nobilis pulchritudo. O pięknie liturgii

Rola dyscypliny prawa kanonicznego w liturgicznej formacji wiernych Kościoła katolickiego

Performatívnosť stredovekého rituálu Mandatum u Sv. Jiří na Pražskom hrade

Rubrycele i schematyzmy diecezji lubelskiej w dobie zaborów

Crises as impulses for changes in socio-economic systems

Apoteoza godła heraldycznego biskupa Józefa Marcelego Dzięcielskiego (1768-1839) w łacińskich wierszach herbowych w rubrycelach lubelskich