Search results

1

Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym

100%

Wróbel P.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2017

|

issue 7

245-261

PL

Prawo do obrony to zbiór wszelkich uprawnień, które przysługują stronie biernej procesu karnego w celu odparcia oskarżenia, zmniejszenia odpowiedzialności karnej oraz innych uciążliwości w procesie karnym. Zasada ta ma swoje podstawy w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz kodeksie postępowania karnego. Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.p.k. prawo do obrony przysługuje podejrzanemu oraz oskarżonemu. Tymczasem w procesie karnym uczestniczy również osoba podejrzana, która nie jest formalnie podejrzanym, ale skupiają się wokół niej działania organów procesowych. Bardzo często staje się ona stroną postępowania przygotowawczego. Tematem artykułu jest kwestia prawa do obrony z punktu widzenia osoby podejrzanej. Od wielu lat pozostaje ona pomijana w polskim ustawodawstwie, chociaż była przedmiotem rozważań doktryny. W tekście poddano rozważaniom dotychczasowe propozycje na definicję osoby podejrzanej, a także przeanalizowano obecny zakres prawa do obrony w ujęciu konstytucyjnym, konwencyjnym i kodeksowym. Stanowi to bazę do ustalenia, czy osobie podejrzanej w obecnym stanie prawnym przysługuje prawo do obrony i czy jest ono odpowiednio realizowane. Przedstawione zostały również postulaty de lege ferenda – sformułowano propozycję definicji osoby podejrzanej i umiejscowienia jej w kodeksie postępowania karnego, a także sugestię dotyczącą lepszej realizacji prawa do obrony w praktyce.

EN

Right of defence is a collection of authorizations which are entitled to a passive party to the criminal process in order to refute charges, reduce criminal liability and other nuisance in criminal proceedings. This principle has its foundation in the Polish Constitution, the European Convention on Human Rights and the Code of Criminal Procedure. Pursuant to article 6 of the Code of Criminal Procedure, the right of defence is entitled to the suspect and the accused. Meanwhile, a suspected person - who formally is not a suspect - also participates in the criminal process, and the operations of the law enforcement authorities are focused around them. Most often, they become a party to pre-trial proceedings. The subject matter of the article is the right of defense from the suspected person point of view. For many years, they have remained unnoticed in the Polish legislation, even though they have been under doctrine consideration. This paper considers current proposals of a definition of the suspected person, and it also analyses the actual scope of the right of defense in terms of the constitution, conventions and statutes. This is a foundation in order to determine whether the suspected person in the current legal status has the right of defense, and whether it is properly exercised. De lege ferenda postulates have been also presented, i.e. a proposal of the definition of the suspected person and its placement in the Code of Criminal Procedure, as well as a suggestion for better realization of the right of defense in practice.

2

Podmiotowy zakres prawa do obrony w postępowaniu karnym w świetle art. 42 ust. 2 Konstytucji RP

84%

Karaźniewicz J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2023

|

issue 3(73)

181-193

EN

The article focuses on the comparison of the personal scope of the right to defence specified in Art. 42 sec. 2 of the Constitution of the Republic of Poland and regulated in article 6 of the Code of Criminal Procedure. The jurisprudence of the Constitutional Tribunal indicates the need to extend the right of defence to any person against whom the authority undertakes prosecution, while article 6 CCP grants this right only to the suspect and the accused. The article draws attention to the situation of a suspected person who has not yet been charged. Doubts as to the scope of the right to defence relate to the statements made by this person both during the hearing (of the detained person) and during the interrogation as a witness. An analysis of all rights and obligations of this person from the constitutional point of view exceeds the scope of this study.

PL

Artykuł koncentruje się na porównaniu podmiotowego zakresu prawa do obrony określonego w art. 42 ust. 2 Konstytucji i wynikającego z art. 6 Kodeksu postępowania karnego. Orzecznictwo TK wskazuje na konieczność objęcia prawem do obrony każdej osoby, przeciwko której organ podejmuje ściganie, podczas gdy art. 6 k.p.k. przyznaje to prawo dopiero podejrzanemu i oskarżonemu. W artykule zwrócono uwagę przede wszystkim na sytuację osoby podejrzanej, której nie przedstawiono jeszcze zarzutów. Wątpliwości co do zakresu prawa do obrony tej osoby dotyczą głównie składanych przez nią oświadczeń, zarówno w związku z zatrzymaniem w czasie wysłuchania (zatrzymanego), jak i przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze świadka. Analiza wszystkich praw i obowiązków osoby podejrzanej z punktu widzenia konstytucyjnego przekracza ramy niniejszego opracowania, zarysowano więc najważniejsze problemy oraz wskazano na możliwość prokonstytucyjnej wykładni prawa oraz potrzebę rozważenia ingerencji ustawodawcy.

3

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 30 września 2015 roku, sygn . I KZP 8/15

84%

Żbikowska M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2016

|

issue Acta Iuris nr 16

PL

Zaprezentowana glosa opisuje problematykę reprezentacji oraz wykonywania praw małoletniego pokrzywdzonego przez jednego z jego rodziców w sytuacji, gdy drugi z nich jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa przeciwko małoletniemu. Wskazane zagadnienie zostało rozstrzygnięte przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z 30 września 2015 roku (I KZP 8/15). Autorka w całości podziela konkluzję Sądu Najwyższego, także dochodząc do przekonania, iż małoletni nie może być reprezentowany w postępowaniu karnym (również w postępowaniu przygotowawczym toczącym się in rem) przez żadnego z rodziców w sytuacji, gdy jeden z nich uzyskał w postępowaniu przygotowawczym status osoby podejrzanej.

EN

This gloss describes the problems related to the reprezentation of a minor victim, when one of his parents is a person suspected of committing a crime against a minor. This issue was resolved by the Supreme Court in its decision of 30 September 2015 (I KZP 8/2015). The author agrees with the Supreme Court also thinking that a minor can not be represented in criminal proceedings by any of the parents, when one of them is a suspect.

4

Medialne i społeczne domniemanie winy a prawne domniemanie niewinności (spojrzenie prawne a nowa perspektywa)

71%

Patora K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2020

|

vol. 92

75-93

EN

The topic of the article are the considerations which regard the obligatory in the penal code presumption of innocence as well as the presumption of guilt, which may arise in the media thereby in the public opinion. Legal solutions in criminal law, press law and international law have been discussed to counteract the creation of a false picture of processes. In addition, judicial decisions have been pointed out, which set the requirements for reliable information on the course of preparatory and court proceedings, as well as special attention paid to spokespersons.

PL

Tematem artykułu są rozważania, które dotyczą obowiązującego w prawie karnym domniemania niewinności oraz domniemania winy, które może powstać w środkach masowego przekazu, a tym samym w opinii publicznej. Omówione zostały rozwiązania prawne w prawie karnym, prawie prasowym, prawie międzynarodowym, które mają przeciwdziałać tworzeniu fałszywego obrazu procesów. Ponadto wskazano na orzecznictwo sądowe, które stawia wymogi do rzetelnego informowania o przebiegu postępowań przygotowawczych i sądowych, a także zwrócono uwagę na szczególne obowiązki rzeczników prasowych.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

1 Karaźniewicz J.

1 Patora K.

1 Wróbel P.

1 Żbikowska M.

1 2023

1 2020

1 2017

1 2016

Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym

Podmiotowy zakres prawa do obrony w postępowaniu karnym w świetle art. 42 ust. 2 Konstytucji RP

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 30 września 2015 roku, sygn . I KZP 8/15

Medialne i społeczne domniemanie winy a prawne domniemanie niewinności (spojrzenie prawne a nowa perspektywa)