W artykule przedstawiono szkic personalistycznego modelu wychowania, opierając się na założeniach filozofii spotkania. Model ten przeciwstawiono dwóm klasycznym modelom: pragmatycznemu i woluntarystycznemu, wskazując na ich ograniczenie, czyli niedostatek aspektu aksjologicznego, etycznego. Podkreślono fakt, że w procesie wychowania uczestniczą dwa podmioty, z których każdy – dzięki osobowej relacji spotkania – ma okazję do otwierania się na drugiego i czerpania inspiracji do rozwoju. Jako najważniejszy cel wychowania wskazano uwrażliwianie na wartości moralne oraz uczenie zasad zgodnego z nimi postępowania – dla dobra osobistego oraz wspólnoty. Wyróżniono trzy poziomy procesu wychowawczego: poziom przededukacyjny (prewychowanie), poziom edukacyjny (wychowanie) oraz postedukacyjny (samowychowanie).
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.