Search results

1

Tożsamość uczniów. Kompozycja i interpretacja J 17,9-19 w świetle retoryki semickiej

100%

Opiełka J.

Scriptura Sacra

|

2019

|

issue 23

99-136

EN

The subject of this paper is finding foundations for the identity of the disciples of Christ in the Gospel in a world where all borders are getting blurred and where we need to show a clear image of a disciple of the Lord. This objective was achieved through the exegesis of John 17: 9-19 by using the biblical Semitic rhetoric and taking into account the latest literature on the subject of research. The essential stages of this dissertation were: a delimitation of the analysed text, a description of the biblical context, the interpretation and the theological conclusions, all distributed in three chapters. In the beginning of the first chapter, the delimitation was discussed, to show the further and the closer context of John 17. Then, using a top-down analysis, the three units were separated: 1d-8, 9-19 and 20-26. The central unit (9-19), which expresses the prayer of the Son for his disciples, was chosen for the further part of the dissertation. Using a rhetorical analysis method the three parts was discovered (9-11c, 11d-13 and 14-19) which are composed in an ABA’ structure. For each of them, the internal structure of the analysed fragment was described. This was necessary to carry out a correct interpretation. In the second chapter, an interpretation of the individual parts of the text was conducted, proceeded by an analysis of the biblical context for each of them. This analysis showed the links between the studied pericope and the parable of the prodigal son (Luke 15: 31-32), or with the prayer “Our Father” (Matt 6: 9-13). The third chapter, which consists of two paragraphs shows the composition of the whole rhetorical passage that leads to the theological conclusions. The structure shows that the essence of the message of John 17: 9-19 is the love of the Father, which takes imperfect sons, so that they can become truly for themselves brothers.

PL

Przedmiotem badań w niniejszym artykule jest poszukiwanie fundamentów tożsamości ucznia Chrystusa znajdujących się w Ewangelii, aby w obliczu świata, w którym wszelkie granice się rozmywają, na nowo pokazać wyraźne rysy ucznia Pana. Cel ten został zrealizowany poprzez egzegezę fragmentu 17. rozdziału Ewangelii według św. Jana (J 17,9-19), z wykorzystaniem biblijnej retoryki semickiej oraz z uwzględnieniem najnowszej literatury z zakresu przedmiotu badań. Zasadnicze etapy pracy, którymi były: delimitacja badanego fragmentu, opis kontekstu biblijnego, interpretacja i wyciągnięcie wniosków teologicznych, zostały ujęte w 3 punktach. Na początku pierwszego punktu omówiono delimitację, ukazując kontekst dalszy oraz bliższy dla J 17. Następnie z zastosowaniem analizy odgórnej wydzielono w nim 3 jednostki: 1d-8, 9-19 i 20-26. Do dalszej pracy wybrano fragment środkowy (9-19), którego treścią jest modlitwą Syna za uczniów. Poprzez zastosowanie metody analizy retorycznej udało się w badanym tekście wyszczególnić 3 części (9-11c, 11d-13 oraz 14-19) ułożone koncentrycznie w schemacie ABA’. Dla każdej z nich została opisana struktura wewnętrzna konieczna do przeprowadzenia właściwej interpretacji. W punkcie drugim przeprowadzono interpretację poszczególnych części poprzedzoną analizą kontekstu biblijnego dla każdej z nich. Ta analiza pozwoliła m.in. zobaczyć powiązanie badanej perykopy z przypowieścią o syn marnotrawnym (Łk 15, 31-32), oraz z modlitwą „Ojcze nasz” (Mt 6,9-13), a przez to, dostrzec głębszy sens tekstu biblijnego. Trzeci punkt, który składa się z dwóch podpunktów, pokazuje kompozycję retoryczną całego fragmentu, prowadzącą do wniosków teologicznych. Na jej podstawie pokazano, że istotą przesłania J 17,9-19 jest miłość Ojca, która przyjmuje niedoskonałych synów, aby ci mogli prawdziwie stać się dla siebie braćmi.

2

Dickensowskie anafory w polskim przekładzie

100%

Kujawska-Lis E.

Prace Językoznawcze

|

2009

|

issue 11

115-133

EN

Dickensian anaphoras, being one of his favourite literary devices, are very prominent in his novels where they fulfill many more functions than simply providing emphasis. Frequently the author, opens his novels with anaphoras, which immediately draws the reader’s attention to the concepts acquiring symbolic meanings. Often Dickens uses anaphoras for comic effects or to mirror the orality of discourse to achieve a diachronic distance between the empirical reader and the fictional events. Moreover, this device is used to characterize fictional characters, where lexis being the basis for the anaphoras acquires additional senses. Dickens uses anaphoras creatively, and although they are frequent in his works, they are never employed mechanically. He often combines them with intertextual and extratextual references, which turns translating into a challenge. Thus, although superficially simple to recreate in translation, anaphoras are most often reflected in their primary, emphatic function. However, frequently, additional functions and intratextual relations which are formed between the elements creating the anaphor and other segments of the text are lost in translation.

3

Kocioł Ezechiela (Ez 24,1-14) w świetle retoryki hebrajskiej

100%

Bosowski J.

Scriptura Sacra

|

2021

|

issue 25

69-84

EN

The context of the research was the issue that different investigators proposed various structures of the text under scrutiny. The research goal was to develop a structure that was included in the text by an ancient inspired author. The method of Hebrew rhetoric – developed by Roland Meynet – was used for this purpose. It was feasible to discover the structure of the text analysed. It is a parallel construction with the following scheme: A – B – C – C’ – B’ – A’. Conclusions: the image of God that emerges from the Book of Ezekiel is Almighty God. The God of Israel can do anything, even make Nebuchadnezzar an instrument of punishment for both Israel and Egypt. Moreover, conducting research into the Hebrew rhetoric in the book of Ezekiel must continue, as most of the oracles and visions are still not developed.

PL

Kontekstem badań było to, że różni komentatorzy proponują różne struktury badanego tekstu. Celem badań stało się opracowanie struktury, którą zamieścił w tekście starożytny autor natchniony. Do tego posłużyła metoda retoryki hebrajskiej, którą opracował Roland Meynet. Udało się odkryć strukturę badanego tekstu. Jest to konstrukcja paralelna o schemacie: A – B – C – C’ – B’ – A’. Wnioski: obraz Boga, jaki wyłania się z Księgi Ezechiela to Bóg Wszechmogący. Bóg Izraela może wszystko uczynić, nawet Nabuchodonozora uczynić narzędziem karania, zarówno Izraela, jak i Egiptu. Ponadto należy nadal prowadzić badania nad retoryką hebrajską w Księdze Ezechiela, gdyż większość wyroczni i wizji nadal nie jest opracowana.

4

Trzy poziomy struktur i kompozycja w wyroczniach przeciw Egiptowi

61%

Bosowski J.

Scriptura Sacra

|

2022

|

issue 26

15-61

EN

The context of the research was that different commentators on the Book of Ezekiel propose different structures for the texts under study. Most of them worked (still work) with diachronic methods. Typically, these authors arrange the verses into groups and give titles to these groups. Therefore, the aim of the research became to discover structures based on the verses of the biblical text. It is then possible to identify the specific verses (or parts of verses, headings) that the ancient inspired author used. Therefore, the method of biblical Hebrew rhetoric was applied, which has 3 stages: bottom-up analysis, top-down analysis and theological interpretation. As a result of the research at the first two stages, it was discovered that the texts of the oracles against Egypt in the Book of Ezekiel are written in structures. Both at the level of bottom-up and top-down analysis. These texts can be read linearly (line by line), but they can also be read by members (A + A', B + B'...) and this makes sense. The third level of structure is an analysis of the 4 chapters (29‒32) of the Book of Ezekiel, which contain the oracles against Egypt. The conclusion, as can be drawn from the study, is that Ezekiel did not write oracles against Egypt. Ezekiel composed these oracles into 2 systems of 3 oracles each. In the first system, the destructor of Egypt is the king of Babylonia (parallel structures), In the second system, the destructor of Egypt is God (parallel-concentric structures). The inclusion that binds the whole oracle together is the double-seven number system, occurring in the first and last oracle.

PL

Kontekstem badań było to, że różni komentatorzy Księgi Ezechiela proponują różniące się między sobą struktury badanych tekstów. Większość z nich pracowała (nadal pracuje) metodami diachronicznymi. Zazwyczaj ci autorzy układają wersy w grupy i tym grupom nadają tytuły. Dlatego celem badań stało się odkrycie struktur opartych o wersy tekstu biblijnego. Można wtedy wskazać konkretne wersy (lub ich części, człony), których użył starożytny autor natchniony. Dlatego zastosowano metodę biblijnej retoryki hebrajskiej, która ma 3 etapy: analizę oddolną, analizę odgórną oraz interpretację teologiczną. W wyniku przeprowadzonych badań na pierwszych dwóch etapach odkryto, że teksty wyroczni przeciw Egiptowi w Księdze Ezechiela są pisane w strukturach zarówno na poziomie analizy oddolnej, jak i odgórnej. Teksty te można czytać liniowo (linia po linii), ale też można czytać według członów (A + A’, B + B’…) i ma to sens. Trzeci poziom struktury to analiza 4 rozdziałów Księgi Ezechiela (29–32), w których są zawarte wyrocznie przeciw Egiptowi. Wniosek, jak można wyciągnąć z przeprowadzonych badań, jest taki: Ezechiel nie napisał wyroczni przeciw Egiptowi ‒ on te wyrocznie skomponował w 2 systemy po 3 wyrocznie. W pierwszym systemie destruktorem Egiptu jest król Babilonii (struktury paralelne), W drugim systemie destruktorem Egiptu jest Bóg (struktury paralelno-koncentryczne). Inkluzją, która spina całość wyroczni, jest system liczbowy podwójnej siódemki, występujący w pierwszej i ostatniej wyroczni.

Refine search results

3 Scriptura Sacra

1 Prace Językoznawcze

2 Bosowski J.

1 Kujawska-Lis E.

1 Opiełka J.

1 2022

1 2021

1 2019

1 2009

Tożsamość uczniów. Kompozycja i interpretacja J 17,9-19 w świetle retoryki semickiej

Dickensowskie anafory w polskim przekładzie

Kocioł Ezechiela (Ez 24,1-14) w świetle retoryki hebrajskiej

Trzy poziomy struktur i kompozycja w wyroczniach przeciw Egiptowi