Search results

1

Metaforyka troski o siebie w Żywocie człowieka poczciwego

100%

Maliszewski B.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2019

|

vol. 5

225-239

EN

The aim of the study is to analyse the metaphors and analogies which are used in Żywot człowieka poczciwego [The life of a humble man] to postulate the self care (recommendations concerning sagacious emulation, getting rid of finding vices). While discussing the metaphors and analogies, we pay attention to their cognitive function (the metaphor is perceived as a means of capturing abstract themes), the persuasive function (the metaphor is seen as a means of influencing the addressee) and the culture-forming function (the metaphor is viewed as a recorded exponent of the past reality and the addresser’s world of values).

PL

Celem pracy jest analiza przenośni i analogii, które w Żywocie człowieka poczciwego służą postulowaniu troski o siebie (zalecaniu roztropnego naśladownictwa, wyzbywania się dostrzeganych wad). Omawiając metafory i analogie, zwracamy uwagę na ich funkcję poznawczą (metafora jako środek ujmowania abstrakcyjnych tematów), perswazyjną (przenośnia jako środek wpływania na postawę odbiorcy) oraz kulturotwórczą (metafora jako utrwalany wskaźnik dawnych realiów i świata wartości nadawcy).

2

Wizerunek relacji między mężem a żoną społeczno-filozoficznej refleksji nad wychowaniem okresu pełnego średniowiecza (na przykładzie De regimine principum Idziego Rzymianina)

100%

Brzeziński W.

|

2016

|

vol. XIV

|

issue (2/2016)

17-27

EN

The paper is concerned with the image of relations between husband and wife presented in the thirteenth-century educational treatise De regimine principum by Giles of Rome. It belonged to the most popular ‘mirrors of princes’ in the Middle Ages. Giles shows how conjugal relations should be arranged primarily by outlining the husband’s duties to, and his treatment of, his wife. He is responsible for her moral development. He is to lead her to temperance, silence and stability (ad temperantiam & ad taciturnitatem & ad stabilitatem). In marital sex he is to comply with the Church’s teachings, to provide his wife with adequate material goods, to show signs of love, and to give ap propriate warnings when her behaviour is improper. The instruction of how to deal properly with the wife is formulated by Giles in the context of the authority assigned to her husband over her, and consequently of his responsibility for guiding her. This prerogative of the husband is due to a woman’s natural subordination to a man because of his superiority over her in terms of prudence and reason. The government that the husband exercises over his wife should not be that of the parent over his child nor that of the master over his servant. He should treat his wife as a companion (tamquam socia). A natural element of conjugal relations is amicitia (love) that results – as it may be assumed – from living together, and that manifests itself in the ways spouses treat each other. The proper fulfilment of their duties by the husband and the wife was to guarantee their harmonious coexistence, although far more responsibility fell on the husband because of his natural superiority over the woman.

PL

Przedmiotem artykułu jest wizerunek relacji między mężem a żoną, jaki został nakreślony w XIII-wiecznym traktacie o wychowaniu De regimine principum autorstwa Idziego Rzymianina. Należał on do najbardziej popularnych „zwierciadeł władców” w okresie średniowiecza. Idzi ukazuje, jak powinny układać się właściwe relacje małżeńskie, przede wszystkim poprzez nakreślenie powinności i sposobu postępowania męża wobec żony. W jego gestii pozostaje troska o jej rozwój moralny. Ma prowadzić ją do umiarkowania, milczenia i stałości (ad temperantiam & ad taciturnitatem & ad stabilitatem). W pożyciu małżeńskim ma kierować się zasadami nauki Kościoła, zaopatrywać żonę w odpowiednie dobra materialne, okazywać oznaki miłości oraz udzielać stosownych upomnień w sytuacji jej niewłaściwego zachowania. Pouczenia, jak właściwie postępować z żoną, formułuje Idzi w kontekście przypisanego mężowi zwierzchnictwa nad nią i będącej jej rezultatem powinności kierowania jej osobą. Przypisana mu prerogatywa wynika z naturalnego podporządkowania kobiety mężczyźnie z racji jego przewagi nad nią pod względem roztropności i rozumu. Rząd, jaki mąż sprawuje nad żoną, nie ma być rządem rodzica nad dzieckiem ani pana domu nad sługą. Mąż powinien traktować żonę jak towarzyszkę (tamquam socia). Naturalnym elementem relacji małżeńskich jest amicitia (miłość), do której powstania, jak można przyjąć, wiedzie wspólne życie i która przejawia się w tym, jak się do siebie odnoszą. Właściwe wypełnianie przez męża, jak i żonę przypisanych im powinności miało być gwarantem ich harmonijnego współżycia, chociaż zdecydowanie większa odpowiedzialność spadała na męża z racji naturalnej wyższości mężczyzny nad kobietą.

3

Biblical History as the Locus Ethicus in Sofia Cavalletti’s Concept of Religious Education

80%

Surma B.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 4

99-109

EN

The concept of the religious education of a child aged three to twelve by Sofia Cavalletti (1917–2011) has been present in educational practice since 1954. In Poland the assumptions of that concept have been fulfilled in certain educational institutions since the 1990’s. The objective of the article is to answer the question of why is Biblical narratives constitute the locus ethicus in Cavalletti’s concept of child education? Religious education based on the Bible and liturgy is strictly related to the task of the catechesis which is ethical formation. The story told in the Bible is shown in the catechesis as the history of God and a human being who are the partners of the covenant. This relation is understood as the source of life and the basis for ethical education.

PL

Koncepcja religijnego wychowania dziecka w wieku od trzeciego do dwunastego roku życia w opracowaniu Sofii Cavalletti (1917–2011) jest obecna w praktyce edukacyjnej od 1954 roku. W Polsce założenia tej koncepcji są realizowane w niektórych placówkach oświatowych od lat 90. XX wieku. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: dlaczego narracje biblijne stanowią swoisty locus ethicus w koncepcji wychowania dziecka proponowanej przez Cavalletti? Wychowanie religijne oparte na Biblii i liturgii ściśle łączy się z zadaniem katechezy, jakim jest formacja moralna. Historia opowiedziana w Biblii jest ukazywana w ramach katechezy jako historia Boga i człowieka, którzy są partnerami przymierza. Ta relacja stanowi źródło życia i podstawę wychowania moralnego.

Refine search results

1 Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

1 Studia Paedagogica Ignatiana

1 Wychowanie w Rodzinie

1 Brzeziński W.

1 Maliszewski B.

1 Surma B.

1 2019

1 2017

1 2016

Metaforyka troski o siebie w Żywocie człowieka poczciwego

Wizerunek relacji między mężem a żoną społeczno-filozoficznej refleksji nad wychowaniem okresu pełnego średniowiecza (na przykładzie De regimine principum Idziego Rzymianina)

Biblical History as the Locus Ethicus in Sofia Cavalletti’s Concept of Religious Education