Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 22

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  pastor
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

DZIEJE I DZIAŁALNOŚĆ KOŚCIOŁA CHRYSTUSOWEGO W PŁOCKU

100%
Przedpełski B.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2019
|
issue 4(261)
38-44
PL
Artykuł jest poświęcony historii i działalności Kościoła Chrystusowego w Płocku od 1990 roku do czasów obecnych. Omówiono w nim dwie fazy funkcjonowania tego Kościoła w najstarszym mieście Mazowsza. Pierwszy okres obejmuje działalność niezależnej grupy modlitewnej i Stacji Misyjnej w latach 1990–2000, drugi zaś powstanie i rozwój samodzielnej wspólnoty począwszy od 2000 roku do współczesności.
EN
The subject of this article is the history and activity of the Church of Christ in the town of Płock. It describes two periods of the Church of Christ performance in the oldest Mazovian town. The first period covers the activity of the mission station between the year 1990 and 2000. The second period covers the origin and development of the independent Protestant community from the year 2000 up to contemporary days.
2
Publication available in full text mode
Content available

Violation of the Obligation of Residence According to the 1983 Code of Canon Law

94%
Romanko A.
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
|
2022
|
vol. 12
|
issue 1
259-268
EN
The obligation of residence is the obligation to reside in a specific territory on a permanent basis in connection with holding an ecclesiastical office. The delict of violation of the obligation of residence is penalized under can. 1396 of the 1983 Code of Canon Law and is strictly linked to the entrusted ecclesiastical office such as: cardinals holding specific offices in the Roman Curia, diocesan bishop, coadjutor bishop, auxiliary bishop, diocesan administrator, pastor, parochial administrator and a group of clerics administering the parish in solidum, parochial vicar. Violation of the obligation of residence is subject to a mandatory penalty. The gravest penalty provided for by the ecclesiastical legislator is the privation of ecclesiastical office.
3
Publication available in full text mode
Content available

Wielkość osoby i dzieła pastora Valeriusa Herbergera w świetle jego przydomków

94%
Kalbarczyk A.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2018
|
issue 32
181-194
EN
Every individual listening to the word of God, delivered either in the Holy Mass homily or parish catechesis, lives in a speci c cultural environment, sometimes referred to as a “small home- land”. It provides the “regional context” of preaching. This paper presents the inspiring role of this “context” in contemporary preaching of the Gos- pel. In view of dominant globalization trends, this context seems to gain increasing importance. To avoid misunderstanding, the paper starts with presenting necessary de nitions, such as the meaning of the term: “homily”, “parish catechesis” or “regional context”. Since the realization of the word of God delivered during the homily or parish catechesis always takes place in a speci c life of an individual who lives, works or rests in a speci c local community and who is immersed in its cul- ture, the signi cance of this context in preaching the word of God is demonstrated. Additionally, the paper presents the content of the regional culture to be used both in the homily and in the parish catechesis. In this context, homiletic and catechetical suggestions are indicated, among which the need for spiritual sensitivity and openness of homilists and catechists to the values of cultural heritage of the region comes to the fore.
PL
Many attempts have been made to describe the life, fame and fate of the great German Luthe- ran pastor, preacher, theologian, humanist, poet, composer of well-known church songs and social activist, Valerius Herberger (1562-1627), who lived and worked in the Polish royal city Wschowa. The excellence of this gure has been proved by ample theological and homiletic works published in print. This article depicts the richness of both Herberger as a person and his works by making references to as many as ten bynames given to him. The rst three of them were coined by drawing an analogy to the father of the Reformation, Martin Luther, namely „the little Luther”, „the other Luther”, „the Polish Luther”. In two other epithets: „evangelical Abraham a Sancta Clara” and „the other Ignatius Loyola” Herberger was compared respectively to two gures well-known in the Catholic world, that is to an Augustinian Friar Abraham a Sancta Clara, one of the most famous, early baroque preachers, and to Ignatius Loyola, the founder of the Jesuits. The remaining ve bynames refer directly to Herberger’s performance as a preacher and a pastoral worker, that is: „Preacher of Jesus”, „Lover of Jesus”, „Preacher of the Heart”, „Warden of Hearts” and „Pastor of the Plague”. All those epithets pose a constant challenge to successive generations of preachers, theologians, priests, Catholic writers and social activists to become if not another Herberger, at least a little Herberger.
4
Publication available in full text mode
Content available

Violation of the Obligation of Residence According to the 1983 Code of Canon Law

94%
Romanko A.
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
|
2022
|
vol. 12
|
issue 1
259-268
EN
The obligation of residence is the obligation to reside in a specific territory on a permanent basis in connection with holding an ecclesiastical office. The delict of violation of the obligation of residence is penalized under can. 1396 of the 1983 Code of Canon Law and is strictly linked to the entrusted ecclesiastical office such as: cardinals holding specific offices in the Roman Curia, diocesan bishop, coadjutor bishop, auxiliary bishop, diocesan administrator, pastor, parochial administrator and a group of clerics administering the parish in solidum, parochial vicar. Violation of the obligation of residence is subject to a mandatory penalty. The gravest penalty provided for by the ecclesiastical legislator is the privation of ecclesiastical office.
5

Requirements for the Provision of the Office of Pastor Under the Current Polish Synodal Legislation

83%
Wnuk R.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2017
|
vol. 27
|
issue 2 English Online Version
149-170
EN
In the provision of the office of the pastor, norms of universal law and particular law must be observed. In canons 521 §§2–3, 522, 527 §§2–3, and 538 §1, the code legislator refers to regulations applicable in particular Churches. The legislation of Polish synods clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of pastor. They pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities associated with these acts. Provisions of universal law were replicated or paraphrased in the majority of the synodal regulations. However, innovative directives concerning diocesan bishops or requirements for candidates for the office of pastor are spelled out in some of them. Typically, these would be the completion of a special formation course and passing of an examination for pastors. For a provision to be valid, the office must be vacant. The reasons for the loss of office also are defined in the law of synods. Also, reasons due to the age of pastors are regulated. Only some synods require a written form of the act entrusting the office of pastor.
6
Publication available in full text mode
Content available

Spécificité pastorale de la personnalité de Jean-Paul II selon Jean-Marie Lustiger

83%
Biernat R.
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
|
2011
|
vol. 1
|
issue 1
PL
Jean-Marie Lustiger admired John Paul II and he was devoted to him. They both had similar origin. The Cardinal of Paris often accompanied the pope in his pastoral visits. He perceived John Paul II as the man of Providence. He was convinced that God had prepared him to this role. Jean-Marie Lustiger emphasized the attitudes of John Paul II that attracted the attention and admiration of observers. For instance: pray, holiness, attentive pastor and good relation with young people. Jean-Marie Lustiger as an attentive observer also focused his attention on the pastoral methods of John Paul II. In his utterances he often perceived the following methods: each person was important, defense of person’s dignity, the ability to speak with each man, modern language, importance of the pastoral visits and sui generis spiritual pedagogic. Jean-Marie Lustiger noticed radical change of perspective in preaching and in pastoral action of John Paul II. According to him the pope perceived the challenges of the modern times, evaluated needs of the humanity and gave the appropriate answers. For these he did not choose politics, sociology or even anthropology as a reflection but addressed to the hurt human who was redeem by Jesus Christ.
7

Duszpasterstwo parafialne a marketing

83%
Lipiec D.
Studia Pastoralne
|
2014
|
vol. 10
251-266
EN
The article raises the issue of the possible use of the marketing tools in the parish pastoral care. The first part of the paper is devoted to the nature of marketing and its application in promoting social ideas and values. The second part presents the Catholic parish and the parish pastoral care against the background of the non-governmental organizations. The emphasis was laid on the similarities and differences between a parish and a non-profit organization. The third part of the article presents the basic marketing tools and the suggestions for their application in the parish pastoral care. The analyses presented in the article lead to the conclusion that although a parish, according to the criteria of the Polish law, is not a non-governmental organization, it resembles one in some aspects. That is why the marketing tools used in the organization of the third sector can be used in the parish pastoral care and in the evangelization in its broad sense.
8

Stages in Canonical Provision of the Office of Pastor under the Current Polish Synodal Legislation

83%
Wnuk R.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 1 English Online Version
119-135
EN
According to Polish synodal legislation, similarly to the Code of Canon Law, the provision of the office of pastor consists of three stages: 1) designation of a person, 2) conferral of the title, and 3) taking possession of the office. In accordance with both universal and particular law, the provision may be free or dependent. The diocesan bishop confers the office freely (cc. 523–525). In the case of a dependent provision, however, another competent ecclesiastical authority nominates a candidate, and the diocesan bishop only confers the title to the office (c. 525; 682, §1). According to legislators of particular law, the conferral of a legal title to an office should take place by a nomination decree. The decree should meet the requirements of a singular administrative act (cc. 48–57). The placement in the possession of a parish by the local ordinary or his delegate and the assumption of the office by a pastor is the final stage of the provision. Under particular law, two aspects of this act are distinguished: the legal aspect (the drawing up and signing of a handover protocol by the pastor and other competent bodies), and the liturgical one (solemn entry of a new pastor into the parish church according to the ritual of a specific particular Church). Legislators of particular law also places the presbyter who has been promoted to the office of pastor under an obligation to make a profession of faith (c. 833, 6°) and take the oath of fidelity, according to the formulas approved by the Holy See.
9
Publication available in full text mode
Content available

Pierwszy pomiędzy grzesznikami. Pastor luterański a zasada powszechnego kapłaństwa w wybranych filmach skandynawskich

71%
Łazarz R.
Gdański Rocznik Ewangelicki
|
2015
|
vol. 9
199-222
EN
The aim of the article is to look closely at the character of a pastor in selected works of the Scandinavian cinematography. The analysis covers two Danish films: Italiensk for begyndere (English title: Italian for Beginners) by Lone Scherfig and Adams Æbler (English title: Adam’s Apples) by Anders Thomas Jensen as well as one Norwegian film – De Usynlige (English title: Troubled Water) by Erik Poppe. All films presented were made after 2000, their actions take place in contemporary times and presume that the current social trends show con-tinuous departure of faithful people from the Church. How is the tendency reflected in the way a pastor is presented in the films? Intuitively one may guess that the pastor will be an outsider. However, in the films discussed in this article most characters are outsiders. Their faults and their failures remind us of the fundamental truth of the Lutheran anthropology and theology: man is a sinner. Also: no-one is alone in being a sinner. Being a pastor does not only involve a service within the Church, but first of all the power to forgive other people their sins. This means that the films presented in the article do not just tell stories about pastors, but – more significantly – they explore the Lutheran doctrine of universal priesthood. Each human is a sinner. Each Christian should be a pastor.
10
Publication available in full text mode
Content available

Parafia i inne jednostki diecezji oraz formy powierzania pieczy pasterskiej nad wspólnotą parafialną w świetle Instrukcji Kongregacji Biskupów z 29 czerwca 2020 roku

71%
Góralski W.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2022
|
vol. 32
|
issue 2
125-148
EN
Taking into account the evangelization tasks of the parish in the modern world, on June 29, 2020, the Congregation of the Clergy issued the Instruction “Pastoral conversion of the parish community in the service of the evangelizing mission of the Church”. This document, which is divided into ten chapters, explains the many CIC regulations regarding parishes and pastors. The author discusses three basic, most “critical” chapters of the Instruction: VII. The parish and other internal units of the diocese. VIII. Ordinary and extraordinary forms of entrusting pastoral care to the parish community. IX. Functions and parish services. The provisions of these chapters overwhelmingly refer to certain CIC norms concerning, first and foremost, parishes and people and institutions associated with them. They show the role of the parish as a special place in the Church’s evangelizing mission, and explain many issues related to the pastoral ministry of priests (especially parish priests), deacons, consecrated persons and lay faithful.
PL
Mając na uwadze zadania ewangelizacyjne parafii we współczesnym świecie, Kongregacja Duchowieństwa, w dniu 29 czerwca 2020 roku wydała Instrukcję Nawrócenie pastoralne wspólnoty parafialnej w posłudze misji ewangelizacyjnej Kościoła. Dokument ten, składający się z dziesięciu rozdziałów, zawiera wyjaśnienie licznych przepisów CIC dotyczących parafii i duszpasterzy. Autor omawia trzy podstawowe, najbardziej „newralgiczne” rozdziały Instrukcji: VII. Parafia i inne jednostki wewnętrzne diecezji. VIII. Formy zwyczajne i nadzwyczajne powierzenia opieki pasterskiej o wspólnotę parafialną. IX. Funkcje i posługi parafialne. Postanowienia tych rozdziałów w przeważającej mierze odnoszą się do określonych norm CIC, dotyczących przede wszystkim parafii oraz osób i instytucji z nią związanych. Ukazano w nich rolę parafii jako szczególnego miejsca w misji ewangelizacyjnej Kościoła, a także wyjaśniono wiele kwestii związanych z posługą duszpasterską kapłanów (przede wszystkim proboszczów), diakonów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich.
11
Publication available in full text mode
Content available

Rola świadectwa w życiu i posłudze duszpasterzy w świetle nauczania Benedykta XVI

60%
Przygoda W.
Verbum Vitae
|
2015
|
vol. 27
251-274
EN
The objective of the Year for Priests proclaimed by Pope Benedict XVI was to urge priests to interior renewal and more incisive witness to the Gospel in today’s world. Although the witness to Christ and his Gospel is a common responsibility of all Christians, this primarily refers to the pastors. The central problem of this study was expressed in the question: What is the function of testimony in the life and mission of pastors? Its main source is the teaching of Pope Benedict XVI on the priesthood. The article consists of three parts: (a) the biblical basis of Christian witness (martyria); (b) the spiritual life of priests as a foundation of their testimony; and (c) several ways to implement martyria in the ministry of pastors.
12
Publication available in full text mode
Content available

Św. Augustyn - duszpasterz (dokończenie)

60%
Eckmann A.
Vox Patrum
|
1988
|
vol. 14
307-313
EN
In his pastoral service, the saint bishop was zealous love for the God and the man. The great and power, he had been gifted with, did not prevent him close to the people of God, who are also responsible life of the Church.
13
Publication available in full text mode
Content available

Biskup jako pasterz w tekstach liturgii słowa w obrzędach święceń biskupich

60%
Papuziński M.
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
|
2016
|
vol. 22
|
issue 47
87-103
PL
Pismo Święte, zawierające objawioną przez Boga prawdę, ma fundamentalne znaczenie w refleksji teologicznej nad rolą biskupa w Kościele. Wybrane fragmenty skrypturystyczne odczytywane w liturgii nie tylko stanowią przywołanie Bożego Słowa, ale mają również za zadanie wyjaśniać znaczenie celebracji i związanej z nią rzeczywistości. Stąd wydaje się słusznym oparcie analizy podjętej w niniejszym opracowaniu właśnie na czytaniach zaczerpniętych z obrzędu święceń biskupich. Ze względu na ich dużą ilość analizie poddano tylko niektóre z nich (dwa czytania ze ST i osiem z NT), tj. te, które najlepiej odpowiadały postawionemu w artykule tematowi. Przeprowadzona analiza, opierając się na Słowie Bożym, ukazuje rolę biskupa jako pasterza oraz wskazuje na znaczenie pełnionej przez niego posługi. Jako pasterz biskup jest przede wszystkim głosicielem Dobrej Nowiny oraz przewodnikiem i strażnikiem powierzonych mu wiernych. Ma być sługą gotowym oddać życie w obronie Ludu Bożego, zaś cała jego posługa musi wzorować się na przykładzie Jezusa Chrystusa – Dobrego Pasterza (por. J 10,11).
EN
The Bible has a fundamental place in the theological reflection on the bishop’s role in the Church. Selected biblical readings read during liturgy, are not only the word of God, but also clarify meaning of the celebration and of the reality manifested during different liturgical actions of the Church. For this reason, while reflecting on the pastoral mission of the bishop, it is worthwhile to analyze the readings of the liturgy of the word selected for the rite of ordination of bishops. In this study, due to the large number of proposed readings, only some examples have been analyzed (two taken from the OT, and eight from the NT). The analysis, in the light of word of God, shows both the bishop’s role as pastor and the meaning of his ministry. As pastor the bishop is primarily a proclaimer of the Good News and protector of the faithful entrusted to him. His entire pastoral service must follow the example of the true Good Shepherd - Jesus Christ (cf. J 10,11).
14

Etapy prowizji kanonicznej na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym

60%
Wnuk R.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 1
133-149
PL
W polskim ustawodawstwie synodalnym, podobnie jak w prawie kodeksowym, prowizja na urząd proboszcza składa się z trzech etapów: 1) wyznaczenie osoby, 2) nadanie tytułu i 3) objęcie urzędu w posiadanie. Zgodnie z prawem powszechnym i partykularnym, prowizja może być swobodna lub zależna. Przy swobodnej biskup diecezjalny powierza urząd w sposób nieskrępowany (kan. 523-525). Natomiast przy zależnej inna kompetentna władza kościelna wyznacza kandydata, a biskup diecezjalny jedynie nadaje tytuł do urzędu (kan. 525; 682 § 1). Według ustawodawców partykularnych, nadanie tytułu prawnego do urzędu powinno nastąpić za pośrednictwem dekretu nominacyjnego. Zredagowany dekret powinien spełniać wymogi konkretnego aktu administracyjnego (kan. 48-57). Wprowadzenie w posiadanie parafii przez ordynariusza miejsca lub jego delegata i objęcie urzędu przez proboszcza jest ostatnim etapem prowizji. W prawie partykularnym wyodrębniono dwa aspekty tego aktu: prawny (sporządzenie i podpisanie – przez proboszcza i inne kompetentne podmioty – protokołu zdawczo-odbiorczego) i liturgiczny (uroczysty ingres nowego proboszcza do świątyni parafialnej według obrzędu obowiązującego w poszczególnym Kościele partykularnym). Ustawodawcy partykularni obligują ponadto promowanego na urząd proboszcza, aby przy jego podejmowaniu złożył wyznanie wiary (kan. 833, 6°) i przysięgę wierności, według formuł zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską.
EN
The provision of the office of the pastor in law of Polish synods, like in the Code of Canon Law, has three stages: 1) the designation of the person, 2) the conferral of the post and 3) the possession of the office. According to the universal and particular law, it can be autonomous or subsidiary. In the autonomous provision diocesan bishop makes freely appointment (can. 523-535). In contrast, in the subsidiary provision some competent authority appoints the candidate and diocesan bishop only confers the post (can. 525; 682 § 1). According to particular legislators, the conferral of the post should be made with a decree of appointment. A written decree must be a singular administrative act (can. 48-57). Introduction to the possession of the parish by the local ordinary or his delegate and this possession by the pastor is the last stage of the provision. It has two strands in particular law: juridical (the composing and the signing the protocol by the pastor and other competent people acting) and liturgical (solemn enthronement of the new pastor to parochial church according to particular rite in operation). Moreover, particular legislators obligate the one promoted, during the possession of the office, to make the profession of faith (can. 833, 6°) and take the oath of fidelity according to the formula approved by the Apostolic See.
15

Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym

60%
Wnuk R.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2017
|
vol. 27
|
issue 2
171-193
PL
Przy dokonywaniu prowizji na urząd proboszcza należy zachować przepisy powszechnego prawa kanonicznego i partykularnego. Ustawodawca kodeksowy w kan. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 odsyła do regulacji obowiązujących w Kościołach partykularnych. W polskim ustawodawstwie synodalnym doprecyzowano wymogi dotyczące aktu administracyjnego związanego z powierzeniem urzędu proboszcza. Dotyczą one władzy kościelnej, kandydata na proboszcza, powierzanego urzędu oraz formy, jaką należy zachować przy tym akcie. W większości uchwał synodalnych dokonano powielenia lub parafrazy przepisów prawa powszechnego. W niektórych jednak zawarto innowacyjne dyspozycje dotyczące biskupa diecezjalnego czy wymogów stawianych kandydatom na proboszczów. W większości jest to ukończenie przez tych kandydatów odpowiedniej formacji i zdanie „egzaminu proboszczowskiego”. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu. W ustawodawstwie synodalnym również określono przyczyny utraty urzędu. Ponadto wśród przyczyn w szerokim zakresie uregulowano złożenie rezygnacji przez proboszczów, którzy osiągnęli odpowiedni wiek. Jedynie kilka synodów wskazało na zachowanie formy pisemnej przy powierzeniu urzędu proboszcza.
EN
In the provision of the office of the pastor norms of universal law and particular law must be observed. The legislator in can. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 refers to regulations being in force in particular Churches. In the law of Polish synods were clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of the pastor. There are pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities of these acts. Universal law was manifolded or paraphrased in the most of regulations of synods. However, innovative directives about the diocesan bishop or requirements for candidates for the office of the pastor are set in some of them. Typically it is finishing by these candidates a special formation and passing “the examination for pastors”. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant. Reasons of loss of office also are defined in the law of synods. Moreover, among causes in broad range submitting resignation by pastors who have completed appropriate age is regulated. Only a few synods writing form of entrusting of the office of the pastor is emphasized.
16
Publication available in full text mode
Content available

Konflikt katolicko-ewangelicki w Osiecznej w latach 1656–1769

52%
Gendera A.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2017
|
issue 98
43-54
EN
In the 17th and 18th centuries Osieczna, a small town 10 km north of Leszno, was a conflict zone of two Christian denominations – Catholics and evangelicals. The main cause of religious unrest and the consequence of the fall of the Evangelical community was the Polish-Swedish war 1655–1660 and related political and religious disturbances among the inhabitants of the Leszno region. It also was a consequence of the doctrinal and ecclesiological differences of believes and the intensifying of so-called counter-reformation. The first persecution of the evangelical community took place between 1656–1666. At that time, pastor Joachim Wüstehube was banished from the city. Another wave of persecution started immediately in 1668 and its aftermath (expulsion of pastor Paul Clapius and the loss of the temple) lasted formally until 7 March 1769, when the owner of Osieczna, earl Mikołaj Skoroszewski, issued a letter of tolerance to local dissenters, resulting in the revival of the community (new church building, pastor appointment) on 13 January 1793. The study revealed that the first persons involved in the conflict analyzed situations were catholic clergy and evangelical pastors. According to German historiographers from the turn of the 19th and 20th centuries pastors were the first victims of the conduct of Catholics. Catholic authors and contemporary scholars, on the other hand, point out the omitted issue of the positive and anti-Polish attitude of Lutherans (especially from Leszno) to the Scandinavian invaders during the Swedish Deluge. The religious anxieties of the seventeenth and eighteenth centuries are a complex matter of which research is difficult and marked by a certain degree of conjecture. The reason for this condition is the lack of sufficient amount of preserved archival materials for Osieczna from the discussed period. Social issues, including interfaith relationships in the city, require further research.
PL
Osieczna, niewielkie miasto leżące 10 km od Leszna, w XVII i XVIII w. była areną konfliktu dwóch wyznań chrześcijańskich – katolików i ewangelików. Głównym powodem niepokojów wyznaniowych i w konsekwencji upadku gminy ewangelickiej był potop szwedzki (1655–1660) i związane z nim zaburzenia natury polityczno-religijnej wśród mieszkańców regionu leszczyńskiego. Była to także konsekwencja różnic doktrynalno-eklezjologicznych wyznań i nasilającej się tzw. kontrreformacji. Pierwsze prześladowania osieckiej gminy ewangelickiej miały miejsce w latach 1656–1666. Wypędzono wówczas z miasta pastora Joachima Wüstehube. Kolejna fala prześladowań nastąpiła już w 1668 r. i jej następstwa (wygnanie pastora Paula Clapiusa i utrata świątyni) trwały formalnie do 7 marca 1769 r., gdy właściciel Osiecznej, hrabia Mikołaj Skoroszewski, wydał list tolerancyjny dla miejscowych innowierców, co przyniosło odrodzenie się gminy (budowa kościoła, powołanie pastora) dopiero 13 stycznia 1793 r. W trakcie badania wykazano, że pierwszymi osobami biorącymi udział w analizowanych sytuacjach konfliktowych byli duchowni katoliccy i pastorzy. Według historiografów niemieckich z przełomu XIX i XX w. pastorzy byli pierwszymi ofiarami postępowania katolików. Natomiast autorzy katoliccy i współcześni badacze wskazują na przemilczaną przez historiografów niemieckich kwestię pozytywnego i antypolskiego stosunku luteran (szczególnie leszczyńskich) do skandynawskiego najeźdźcy podczas polskiej ofensywy wiosną 1656 r. Osieckie niepokoje religijne XVII–XVIII w. są kwestią złożoną, której badania nastręczają trudności i są naznaczone pewną dozą przypuszczeń. Powodem tego stanu jest brak dostatecznej liczby zachowanych materiałów archiwalnych dla Osiecznej z omawianego okresu. Kwestie społeczne, w tym relacje międzywyznaniowe w mieście, wymagają dalszych badań.
17
Publication available in full text mode
Content available

Urząd pastora w regulacjach prawnych głównych Kościołów ewangelikalnych w Polsce

51%
Helbin B.
Rocznik Teologiczny
|
2018
|
vol. 01
43-70
PL
Artykuł omawia prawne zagadnienia statusu pastora w polskich ewangelikalnych wspólnotach kościelnych: Kościele Zielonoświątkowym, Kościele Chrześcijan Baptystów, Kościele Chrystusowym w RP, Kościele Bożym w Chrystusie, Kościele Wolnych Chrześcijan, Kościele Ewangelicznych Chrześcijan i Kościele Chrześcijan Wiary Ewangelicznej. Służba pastora ukazana jest pod kątem wymogów powołania duchownego, jego zadań i obowiązków.
EN
The article discusses the legal issues of the pastor`s service in Polish evangelical denominations: the Pentecostal Church, Baptist Church, Church of Christ in the Republic of Poland, Church of God in Christ, Church of Free Christians (The Plymouth Brethren Church), Church of Evangelical Christians, Church of Christians of the Evangelical Faith. The pastor`s ministry is presented here paying special attention to the conditions for applicants to the pastoral office as well as their tasks and duties.
18
Publication available in full text mode
Content available

Postępowanie w sprawie przeniesienia proboszcza w świetle KPK z 1983 r.

48%
Leszczyński G.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2021
|
vol. 31
|
issue 2
153-165
EN
According to can. 1748 of the CIC, the motive for the transfer of a parish priest may be either the good of souls or the necessity or advantage of the Church. This means that contrary to the motives that may induce the bishop of a diocese to remove a parish priest, focused on the harmfulness of his actions in the parish he immediately governed, in this case the attention of the legislator focuses on motives relating to a new parish or other office that the bishop may entrust to him. This article not only points out the reasons for the transfer of the pastor, but also outlines the basic steps of the procedure.
PL
Zgodnie z kan. 1748 KPK motywem przeniesienia proboszcza może być albo dobro dusz, albo potrzeba lub pożytek Kościoła. Oznacza to, że w przeciwieństwie do motywów, jakie mogą skłonić biskupa diecezji do usunięcia proboszcza, skoncentrowanych wokół szkodliwości jego działania w parafii, którą kierował, w tym przypadku uwaga prawodawcy skupia się wokół motywów dotyczących nowej parafii lub innego urzędu, który biskup może mu powierzyć. Niniejszy artykuł wskazuje nie tylko na przyczyny przeniesienia proboszcza, ale w skrócie podaje również podstawowe etapy procedury.
19
Publication available in full text mode
Content available

Fundacja, uposażenie i rozwój parafii Znalezienia Krzyża Świętego w Niebylcu

42%
Chuchla A.
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
|
2014
|
issue 21
109-124
EN
The history of the Parish of the Discovery of the Holy Cross in Niebylec can be divided into two development phases: Konieczkowa phase, spanning from 1464 to 1650 and Niebylec phase, spanning from 1550 until now. For that rea- son, it is called Konieczkowsko – Niebylecka Parish. The Konieczkowa Parish was funded by four born brothers: Marcjusz, Mikolaj, Jan and Stanislaw Machowski on 14th June 1460. It was established by the Bishop of Cracow Jan Gruszczynski, who was also both the chancellor of Poland and contemporary Polish Primate. Konieczkowa Parish district included four villages: Konieczkowa, Jawornik, Nowa Wies and Gwoznica. Niebylec town joined the Parish in 1509 and a village Malowka in 1608. The first Parish – Priest was Stanislaw from Opatowiec. The Niebylec Parish was funded by Janusz Romer, contemporary owner of Niebylec. It was established by Cracow Suffragan Bishop Wojciech Lipnicki. The Niebylec Parish district was the same as the Konieczkowa District. Two villages Blizianka and Gwozdzianka joined it in 1782. Gwoznica left the Parish district in 1864 and Jawornik in 2008. The Konieczkowa Parish and later the Niebylec Parish belonged to the Pilzno Decanate unlil 1608. Next, it belonged to the Strzyzow Decanate, in the Sacz Archdeaconry, the Pilzno Office and the Cracow Diocese. After the First Partition of Poland, from 1722 to 1806 the Parish belonged to the Tarnow Diocese. The number of parishioners has been continuously growing to 2600 worshippers at present. The first Niebylec Parish - Priest was Jan Bazaltowicz and dr Czeslaw Goraj is the present Parish - Priest.
20
Publication available in full text mode
Content available

Der Beginn der freisingischen Herrschaft in Groß-Enzersdorf im Hinblick auf die Entstehung des kirchlichen Lebens: von den Anfängen bis zu Bischof Berthold von Wehingen

42%
Borowski A.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2020
|
vol. 114
55-65
PL
Temat artykułu nawiązuje do początku panowania biskupów z Freising (Bayern) na południe od rzeki Dunaj, w miejscowości Groß-Enzersdorf, w regonie zwanym Marchfeld, i ich wpływu na życie religijne. Problematyka ta sięga czasów cesarza Henryka II, który w dokumencie z 14 listopada 1021 r. przekazał benedykteńskiemu klasztorowi Weihenstephan na własność część wyspy (łac. insula Sahsonaganc), ramię Dunaju w pobliżu Wiednia. Jednak w krótkim czasie doszło do wymiany dóbr pomiędzy klasztorem Weihenstephan a biskupstwem Freising – na jego własność przeszła druga część wyspy Sachsengang oraz dobra ziemskie w tym regionie. Pierwsza wzmianka nazwy miejscowości, mianowicie Enzinesdorf albo Enzeinesdorf, pojawiła się w dokumencie (Urbar; Besitzrechtsverzeichnis) z 1160 r. Warto zauważyć, że przedrostek Groß (duży, wielki) został dodany później, aby odróżnić miejscowości o tej samej nazwie. Brakuje informacji o budowie pierwszej kaplicy w tej miejscowości, jednakże Codex Lonsdorfianus obejmujący księgi datowane na rok 1202/1203 zawiera wzmiankę na temat drewnianego budynku Capella, co oznaczało w tamtym czasie mały kościół. W dostępnej literaturze opisującej ten okres jest mowa o kościele, a nie o parafii, więc dokładny czas erygowania (łac. erigo) nie jest znany. Przyjmuje się jednak, że na miejscu owej budowli został w późniejszym czasie wzniesiony kościół parafialny. Wiadomo też, że najstarsza zachowana część pochodzi z XIII wieku. Kwestia początków budowy świątyni pozostawia otwarte pytania i daje możliwość dalszych badań. Należy wspomnieć, iż parafia Groß-Enzersdorf ma swoje korzenie w parafii Stadlau-Kagran, która w tamtym czasie obejmowała 23 miejscowości. Z niej wywodzą się również parafie Raasdorf, Deutsch-Wagram i w późniejszym czasie – Gerasdorf. Pierwsza wzmianka na temat duchownego o imieniu Leopold w Enzersdorf pochodzi z 1256 r., jest on wymieniony jako świadek w sporze pomiędzy biskupstwami Freising i Passau o prawo do dóbr, zysków i patronatu, jak i prawa do obsadzania zamożnej parafii Probstdorf. Jego imię pojawia się jeszcze kilka razy w dokumentach. Innym wspomnianym duchownym jest proboszcz Henryk. Szczegóły, oprócz jego imienia, nie są znane. Interesującą kwestią jest to, że duchowny został wymieniony wraz ze swoim bratem, który pełnił na zamku w Enzersdorf funkcję kusznika, co pozwala na przypuszczenie, że pochodzili z owej miejscowości. Nie są znane bliższe fakty historyczne z życia i działalności pracujących w parafii w tym okresie księży, jak i z zakresu życia religijnego. Biskup Freising Bertold von Wehingen, któremu miejscowość wiele zawdzięcza, rozpoczął rozbudowę kościoła w stylu gotyckim. Mając przywilej „targowy” (łac. ius fori, niem. Marktrecht), wybudował mur obronny i pozostawił po sobie herb, który do dziś jest herbem miasta. Jak wspomina proboszcz Widenhofer w swojej Historii, ukończonej w 1833 r., wszelkie dokumenty, zapiski, jak i kroniki parafialne uległy zniszczeniu (spaleniu) w trakcie oblężenia przez armię cesarza Napoleona w 1809 r. Panowanie biskupów z Freising przekładało się na rozwój życia w Enzersdorf zarówno gospodarczego, społecznego, jak i religijnego. Trzeba też wspomnieć, że region Marchfeldu w zarządzaniu dobrami ziemskimi był pod wpływem biskupstwa Freising, natomiast co do jurysdykcji kościelnej – Passau. Na tym gruncie dochodziło do sporów, których ślady znajdujemy w różnych dokumentach na temat miejscowości i życia religijnego. Powyższy artykuł opiera się na dostępnej literaturze miejscowej i przedstawia zarys początków powstania życia religijnego i parafii pod rządami biskupów z Freising.
DE
Der vorliegende Artikel beschäftigt sich mit der Gründung von Ort und Pfarre Groß-Enzersdorf (Enzersdorf im Text). Große Bedeutung erlangte dabei das Hochstift Freising mit seinen Bischöfen, die sowohl das kirchliche wie auch kommunale Leben prägten. In diesem Artikel befasst sich der Autor mit der Entstehung von Enzersdorf, beginnend mit der Schenkung Kaiser Heinrichs II. bis hin zu Bischof Berthold von Wehingen, der die Ortschaft bis heute prägt.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.