Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: perseweracje

Sort By:

Limit search:

Powtórzenia w wypowiedziach determinowanych gatunkowo u pacjentów z otępieniem alzheimerowskim

100%

Domagała A.

Logopedia

2014-2015

vol. 43-44

335-345

Tematem artykułu są powtórzenia warunkowane patologicznym przebiegiem procesów umysłowych, występujące w strukturze wypowiedzi osób z otępieniem alzheimerowskim. Badania zostały przeprowadzone na materiale językowym pozyskanym w grupie 120 osób z otępieniem alzheimerowskim w czasie realizacji projektu badawczego pt. „Narracja i jej zaburzenia w przebiegu choroby Alzheimera. Skala sprawności narracyjnych jako technika diagnostyczna w otępieniu alzheimerowskim” (kierownik projektu: dr Aneta Domagała; 39. konkurs projektów badawczych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego). Powtórzenia występują zarówno w wypowiedziach osób pozostających w łagodnej, jak i w umiarkowanej fazie otępienia alzheimerowskiego. Te najbardziej niepożądane (badany ponownie określa te same obiekty czy ich cechy w sposób niekontrolowany, uporczywy) są najpowszechniejsze w obydwu grupach. Jednocześnie – ich nasilenie zwiększa się wraz z zaawansowaniem procesu otępiennego (przykładowo: w opisie miejsca jest ich ponad dwukrotnie więcej w wypowiedziach osób będących w umiarkowanej fazie otępienia niż w fazie łagodnej). Spośród badanych rodzajów wypowiedzi opisowych objawami patologicznymi najbardziej obciążony był opis miejsca.

The article deals with repetitions, which occur in the structure of utterances of patients with Alzheimer’s dementia. The studies were carried out using the linguistic material obtained in a group of 120 patients with Alzheimer’s dementia under the research project “Narrative and Its Disorders in Alzheimer’s Dementia. The Scale of Narrative Skills in Alzheimer’s Dementia” (project manager: Dr Aneta Domagała; 39th Ministry of Science and Higher Education competition of research projects). All the distinguished categories of repetitions are present both in the utterances of mild to moderate Alzheimer’s dementia patients. The most undesirable ones (the subject describes the same objects or their features once again, in an uncontrolled, persistent way) are the most common in both groups. At the same time, their intensity increases as the dementia process progresses (for example: in the description of a place there are more than twice as many repetitions in the utterances of moderate-dementia patients than in mild-dementia patients). Out of the studied types of descriptive utterances, the description of a place was one where most pathological symptoms were reported.

Afazja Leo Lipskiego: perseweracje, przesunięcia, zblokowania

100%

Osińska O.

Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

2020

issue 1

89-108

The article deals with the similarities between aphasia and trauma with reference to the work of Polish writer, Leo Lipski. In the first, theoretical part the author refers to Israeli scholar Ilit Ferber’s argument proving the existence of clear analogies between Freud’s description of aphasia (to some extent consistent with the contemporary approaches in medicine) and his definition of trauma, which was introduced later. In the second, analytical part of the article the author tackles the problem how Lipski’s aphasic disorders are reflected in the formal structure of his texts and how they became a subject of his fiction. With the foregoing theoretical assumptions, the author argues that while there is no equality between aphasia and trauma, one can find structural similarities in depicting both the latter as well as the former in the text. And so three characteristics of Lipski’s work, determining its uniqueness, have been distinguished, all being specific to both aphasia and trauma. The author refers to them as a) the perseveration, b) the misalignment of language, and c) the blockings of language, and subsequently describes each of them based on the examples of Lipski’s texts.

Tematem artykułu jest relacja między afazją a traumą w odniesieniu do twórczości polskiego pisarza Leo Lipskiego. W pierwszej, teoretycznej części artykułu za punkt wyjścia posłużyło studium izraelskiej badaczki Ilit Ferber, dowodzące wyraźnych analogii między Freudowskim opisem afazji, w pewnym stopniu zgodnym ze współczesnymi ujęciami afazji w medycynie, i później wprowadzoną przezeń definicją traumy. W drugiej, analitycznej części artykułu przedmiotem zainteresowań jest natomiast to, w jaki sposób zaburzenia afatyczne Lipskiego przejawiają się w tekście i jak są w nim tematyzowane. Wspierając się na teoretycznych założeniach, autorka stawia tezę, że choć nie sposób postawić znaku równości między afazją a traumą, to jednak trzeba zwrócić uwagę na strukturalne podobieństwo przejawiania się i jednej, i drugiej w tekście. Prowadzi ją to do wyodrębnienia trzech właściwości prozy Lipskiego, charakterystycznych zarówno dla afazji, jak i traumy, i zarazem stanowiących o specyfice prozy tego pisarza. Określa je kolejno mianami: a) perseweracji, b) przesunięcia języka c) zblokowania języka, a następnie opisuje każdą z nich w odniesieniu do wybranych fragmentów prozy Lipskiego.

Refine search results

1 Logopedia

1 Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

1 Domagała A.

1 Osińska O.

1 2020

1 2014

Search results

Powtórzenia w wypowiedziach determinowanych gatunkowo u pacjentów z otępieniem alzheimerowskim

Afazja Leo Lipskiego: perseweracje, przesunięcia, zblokowania