Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: pierwszoosobowe badania w działaniu

Sort By:

Limit search:

O „upedagogicznianiu” szkoły poprzez akademicki dyskurs edukacyjny. Ku autoetnografii

100%

Gołębniak B. D.

Forum Oświatowe

2014

vol. 26

issue 2(52)

147-169

The text addresses the anxiety, triggered by an inability to transcend the tension-fraught theory-practice relationship, which the author and her colleagues-academic educators-experience in educating teachers. Twenty years ago the already documented discrepancy between the scholarly discourse on teaching and actual school realities could be, and indeed was, interpreted as a communist legacy and instrumentally employed in the scientistic system. Today, however, as the discourse on education is being Europeanised (lifelong learning policy, international research and development projects, student and teacher mobility schemes), serious reflection and re-thinking must be provoked by empirical findings which prove that in school practice the quasi-traditional model of transmission (of culture, knowledge, ideology) has only ostensibly been abandoned for teaching in which school’s space of communication is used to promote individual and collective learning models. Interrogating the mechanisms of invisibility, in school practice, of comprehensive theories of learning (developed also outside psychology) and both formal and grass-root support for redefining education in official state policies (for example, the school assessment systems or project-based learning), the author adopts the perspective of so-called engaged scholarship (first-person action research and autoethnography), which she treats not only as a strategy of combining the autobiographical and the personal with the cultural and the social in research and writing but also as a theoretical foundation for highlighting the political factors at work in education.

Tekst dotyczy doświadczanej przez Autorkę i jej kolegów – akademickich pedagogów – niepokoju związanego z niemożnością wyjścia w pracy edukacyjnej z nauczycielami poza pełną napięcia relację między teorią a praktyką. O ile bowiem 20 lat temu rejestrowany już wcześniej rozdźwięk między naukowym dyskursem dydaktycznym a codziennością szkoły mógł być i był interpretowany w kategoriach dziedzictwa komunizmu i instrumentalnie wykorzystywanego w tym systemie scjentyzmu, to dziś, wobec europeizacji dyskursu nauczania (polityka całożyciowego uczenia się, międzynarodowe programy badawcze i rozwojowe, wymiana nauczycieli i studentów) prowokować do ponownego namysłu muszą empiryczne rozpoznania pozoru odejścia w praktyce szkolnej od quasi-tradycyjnego modelu przekazu (kultury, wiedzy, ideologii) w kierunku nauczania skupionego na wykorzystywaniu komunikacyjnej przestrzeni w szkole dla wspomagania indywidualnych i kolektywnych wzorów uczenia się. Podejmując pytanie o mechanizmy niewidoczności w praktyce szkolnej szerokich, bo kreowanych także poza psychologią, teorii uczenia się i, co więcej, formalnego i oddolnego wsparcia redefinicji szkolnego nauczania ze strony oficjalnej politykipaństwa (np. w sferze szkolnego oceniania czy uczenia przez projekty, Autorka przyjęła perspektywę tzw. nauki zaangażowanej (pierwszoosobową formułę badań w działaniu oraz autoetnografię), którą potraktowała nie tylko jako strategię badania, pisania i metody łączącej to, co autobiograficzne i osobiste z tym, co kulturowe i społeczne, ale także teoretyczną podstawę uwrażliwienia na aspekty polityczne.

Refine search results

1 Forum Oświatowe

1 Gołębniak B. D.

1 2014

Search results

O „upedagogicznianiu” szkoły poprzez akademicki dyskurs edukacyjny. Ku autoetnografii