Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: pisanie autobiograficzne

Sort By:

Limit search:

Kilka słów o niemieckich podręcznikach i tradycjach pisania autobiograficznego – najciekawsze porady i inspiracje

100%

Helbig-Mischewski B.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

2015

issue 1(4)

99–112

W Niemczech powstaje obecnie bardzo wiele podręczników dotyczących twórczego pisania, a zwłaszcza autobiograficznego. Dużym powodzeniem cieszą się także zbeletryzowane autobiografie rodzinne dotyczące NRD. W niemieckich podręcznikach wyróżnia się dwie najpopularniejsze odmiany pisania autobiograficznego: pisanie terapeutyczne (inspirowane psychoanalizą) i literackie, artystyczne. Ich techniki coraz bardziej przenikają i inspirują się nawzajem, owocując nowymi metodami rozbudzania kreatywności. Twórcze pisanie może służyć celom prywatnym (np. pozostawienie potomnym symbolicznego spadku) lub być skierowane do szerszego odbiorcy – od celu zależy wybór metody. Autorka tekstu przedstawia najciekawsze aspekty podręcznikowych porad dotyczące m.in. motywacji pisania, optymalnych warunków pracy twórczej, technik pisania nielinearnego, aktywacji prywatnych zasobów pamięci, technik narracyjnych, kwestii językowych i stylistycznych. Zwraca także uwagę na istotny aspekt egzystencjalny pisania autobiograficznego – pogłębienie przeżywania życia.

Currently a huge number of manuals on creative writing, especially autobiographical writing, is being published in Germany. Also very popular are literary autobiographies about family histories connected to the former GDR. The German manuals distinguish between the two most popular types of autobiographical writing: writing as therapy (inspired by psychoanalytical thought) and writing for literary purposes. Their techniques overlap more and more, inspire each other and thus bear the fruit of new methods to stimulate one’s creativity. Creative writing can be aimed at private purposes (f.e. to leave behind a symbolic legacy for one’s descendants) or can be aimed at the public – the chosen method depends on the goal. The author of the text presents the manuals’ most interesting advises on the motivation for writing, the best conditions for creative work, techniques of non-linear writing, the stimulation of private memories, narrative techniques and questions of style and language. The author also points to the existential aspect of autobiographical writing – it deepens one’s experience of life.

“Going Easily Under”: Waguih Ghali’s Diary of Depression

85%

Magdy Z.

Transfer. Reception studies

2020

vol. 5

159-179

Dzienniki egipskiego anglojęzycznego pisarza Waguiha Ghali (192? – 1969), najbardziej znanego z powieści Beer in the Snooker Club (London: Serpent’s Tale, 1987), po raz pierwszy ukazały się w internetowym archiwum jego niepublikowanych prac i zostały zreda-gowane w dwóch tomach pod tytułem The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). W maju 1964 roku Ghali zaczął prowadzić swój dziennik, próbując poradzić sobie z depresją, która zakoń-czyła się jego ostatnim wpisem w formie listu samobójczego. Wpisy Ghaliego ujawniają jego walkę z napadami depresji i niezdolnością do pisania literatury, dokumentując jego ostatnie lata wygnania w Niemczech, a następnie w Londynie. We wpisach dziennika można odczytać różne emocje i uczucia: smutek, wstręt, złość, samotność i zawód miłosny. Artykuł ten bada afektywne przejawy uczuć Ghaliego w strukturze gatunkowej dziennika w świetle lektur Sianne Ngaia i Ann Cvetkovich oraz pracy nad dziennikami Philippe’a Lejeune’a. Co więcej, celem artykułu jest odczytanie emocji zapisanych we wpisach Ghaliego, aby dowieść, że nie jest to tylko dziennik depresji, ale także dziennik wygnania. Artykuł łączy wygnanie jako stan bycia z depresją Ghaliego, badając związek między prowadzeniem pamiętnika a wyrażaniem takich uczuć w tekście, próbując zrozumieć, w jaki sposób depresja i stany emocjonalne, które z niej wynikają, są kulminacyjnym produktem ubocznym jego długotrwałego wygnania.

Die Tagebücher des ägyptischen englischsprachigen Schriftstellers Waguih Ghali (192? – 1969), bekannt für den Roman Beer in the Snooker Club (London: Serpent’s Tale, 1987), erschienen zum ersten Mal im Internet-Archiv seiner unveröffentlichten Werke in zwei Bänden: The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). Im Mai 1964 begann Ghali sein Tage-buch zu führen, indem er gegen seine Depression schrieb, die mit seinem Freitod endete, was der letzte Eintrag bezeugt. Ghalis Tagebucheinträge bringen seinen Kampf gegen die Depres-sionsschübe und gegen das Unvermögen Literatur zu schaffen zum Vorschein und dokumen-tieren gleichzeitig seine letzten Exiljahre in Deutschland und dann in England (London). In den Texten lassen sich verschiedene Emotionen und Gefühle nachweisen: Trauer, Abscheu, Ärger, Ekel, Einsamkeit und Liebeskummer. Der Aufsatz untersucht die affektiven Manifesta-tionen der Gefühle Ghalis bezogen auf die Gattungsstruktur des Tagebuchs unter Einbezie-hung der Lektüre von Sianne Ngai und Ann Cvetkovich und der Arbeiten von Philippe Lejeune. Ziel des Aufsatzes ist darüber hinaus das Aufzeigen der Emotionen in Ghalis Eintragungen, um zu beweisen, dass es sich nicht nur um ein Tagebuch der Depression, sondern auch um ein Tagebuch des Exils handelt. Der Aufsatz verbindet Ghalis Exilerfahrung mit seiner Depres-sion, indem die Beziehung zwischen dem Tagebuchschreiben und Ausdrücken von Gefühlen im Text nachgewiesen wird. Die Verfasserin belegt, dass die Depression und die von ihr ver-ursachten emotionalen Zustände eine wesentliche Nebenwirkung seines langjährigen Exils waren.

Egyptian Anglophone writer Waguih Ghali (192? – 1969) has been mostly known for his novel Beer in the Snooker Club (London: Serpent's Tale, 1987) up until his diaries appeared in an online archive dedicated solely to his unpublished papers. A few years ago, the American University in Cairo published Ghali’s diaries into two volumes under the title The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). They were released to readers and fans, playing the role of a long awaited second work and also satisfying the general curiosity around his life before his suicide in the late sixties. In May 1964, Ghali started keeping his diary as an attempt to deal with his depression which culminated in his final entry being his suicide note: the trajectory Ghali’s diary takes is that of ‘feeling bad’. Ghali struggles with bouts of depression and although is unable to write more fiction, continues to write about his almost daily battle with mental illness in the practice of keeping the diary. His diaries reveal various emotions that stem out of his depression: sadness, disgust, anger, loneliness, and heartbreak. This paper will trace the affective outpourings of Ghali’s depression within the genre structure of the diary taking into consideration that his diary is not only a diary of depression but also of exile. The paper will attempt to understand how exile as a state of being affects Ghali’s emotional state. Moreover, by connecting how Ghali writes about ‘feeling bad’ in the form of a diary, the paper questions the relationship between his practice as a diarist to his display of such feelings.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Transfer. Reception studies

1 Helbig-Mischewski B.

1 Magdy Z.

1 2020

1 2015

Search results

Kilka słów o niemieckich podręcznikach i tradycjach pisania autobiograficznego – najciekawsze porady i inspiracje

“Going Easily Under”: Waguih Ghali’s Diary of Depression