Search results

1

Wpływ obrzydzenia moralnego na poziom pożądania i podniecenia seksualnego

100%

Stefańczyk M., Głuszak A., Korus K., Jarmasz J.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2019

|

issue 9

95-102

PL

Cel badań. Celem badań było sprawdzenie, jak wywołanie obrzydzenia moralnego wpływa na pożądanie i podniecenie seksualne. Metoda badań. Badaniu poddanych zostało 171 osób, w większości studentów wrocławskich uczelni wyższych. Została im zaprezentowana historia wywołująca obrzydzenie moralne (grupa badawcza) oraz historia neutralna (grupa kontrolna), z towarzyszącymi im zdjęciami bohaterów historii. Następnie badani wypełniali Kwestionariusz Podniecenia i Pożądania Seksualnego SADI, w ramach którego proszeni byli o przypomnienie sobie doznań towarzyszących ich ostatniemu doświadczeniu seksualnemu. Inwentarz ten składa się z czterech podskal: aspektu ewaluatywnego, aspektu negatywnego/awersyjnego, aspektu fizjologicznego i aspektu motywacyjnego. Wyniki badań. Nie wykryto istotnych statystycznie różnic wyników kwestionariusza SADI w trzech pozytywnych podskalach inwentarza: aspekcie ewaluatywnym, aspekcie fizjologicznym i aspekcie motywacyjnym. Świadczy to o braku wpływu obrzydzenia moralnego na to, jak wyraziste są pozytywne aspekty pożądania i podniecenia seksualnego. Wykryto jednak różnice w aspekcie negatywnym/awersyjnym Kwestionariusza Podniecenia i Pożądania – grupa obrzydzona moralnie miała statystycznie wyższe wyniki na tej podskali od grupy kontrolnej. Nie stwierdzono istotnych różnic międzypłciowych w tych zależnościach. Ograniczenia badań. Badanie zostało przeprowadzone na próbce homogenicznej pod względem wieku, wykształcenia i miejsca zamieszkania. Wnioski. Wyniki badania sugerują istnienie wpływu obrzydzenia moralnego na większą dostępność negatywnych elementów wspomnienia ostatniego seksualnego doświadczenia, niezależnie od utrzymującej się na tym samym poziomie dostępności elementów pozytywnych tego doświadczenia. Wcześniejsze badania sugerują, że obrzydzenie zaostrza sądy moralne, my zaś rozszerzamy tę zależność: obrzydzenie moralne zaostrza sądy ogólnie, także dotyczące negatywnych doznań seksualnych.

EN

Aim of research. Our aim was to find out whether eliciting moral disgust influences sexual arousal and desire. Methods. We conducted research on 171 participants, most of whom were university students. They were presented with a story eliciting moral disgust (experimental group) or a neutral story (control group), with photographs of the characters from the stories. Subsequently, the participants were asked to fill in the Sexual Arousal and Desire Scale, within which they had to remind themselves of their last sexual experiences. The scale consists of four sub-scales: evaluative, negative/aversive, physiological and motivational aspect. Results. No significant differences were found in terms of the three positive sub-scales: evaluative, physiological and motivational aspects. It indicates that moral disgust does not influence the vividness of positive aspects of sexual arousal and desire. However, discrepancies in the negative/aversive aspect of the SADI scale were found – morally disgusted participants were noted to have statistically higher scores in this sub-scale than the controls. No gender differences were found in these relationships. Limitations. The research was conducted on a group that was homogeneous with respect to age, education and the place of residence. Conclusions. The results imply that moral disgust has an influence on accessibility of negative elements of last sexual experience’s memories, regardless of accessibility of positive elements of such memories. Earlier studies suggested that disgust makes moral judgments more severe, and this study widens this relationship – moral disgust increases judgments in general, including the negative parts of sexual experiences.

2

Model duszy wieloczęściowej jako starożytny horyzont pytania o ludzką wolę w świetle Etyki nikomachejskiej 1111b i Politei 437B – 440D

99%

Pasterczyk P.

Roczniki Filozoficzne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 2

131-158

EN

An analysis of the concept of resolution (προαίρεσις) and rational desire (βούλησις) in the third book of the Nicomachean Ethics 1111B leads Aristotle to discuss the problem of weakness of will (ἀκρασία) in the context of the relationship between reason, lust and anger. The philosophical source of the possibility of such a discussion is most likely the text of the fourth book of Politea, in which Plato founded the theory of the multipartite soul, thus making it possible to answer the question about the sources of motivation for human action that are different from reason. Thus, Plato resolves the aporia of Socratic intellectualism, in the light of which the reason responsible for human motivations is in contradiction to the phenomena of action devoid of the features of rationality and self-control. The juxtaposition of the text of Nicomachean Ethics 111B and Politea 437B–440D opens the horizon of the question about the possibility of the Platonic genesis of human volitional acts and, in the longer term, also the concept of human will. The fruit of this juxtaposition is an attempt to interpret the Platonic theory of the soul in the light of the Aristotelian concept of ὄρεξις, by means of which the Stagirite distinguishes three elements of the soul analogous to Platonic reason, lust and anger (λογισμός - ἐπιθυμία - βμολς), such as rational desire, θυμοειδές - ἐπιθυμητικόν). The perception of the possibility of the Platonic genesis of volitional acts defined later by Augustine in the context of the concept of the will (voluntas) is based on the finding of a relationship between rational desire interpreted by Aristotle as a volitional act (βούλησις) and Plato’s interpretation of reason not only as an intellect, but also as a dynamics that appears on the one hand in the form of erotic power (Symposium, Phaedrus) and on the other hand in the form of rational desire (Hippias Minor, Gorgias).

PL

Analiza pojęcia postanowienia (προαίρεσις) i rozumnego pożądania (βούλησις) w trzeciej księdze Etyki Nikomachejskiej 1111B prowadzi Arystotelesa do dyskusji problemu słabości woli (ἀκρασία) w kontekście stosunku między rozumem, pożądliwością i gniewem. Filozoficznym źródłem możliwości takiej dyskusji jest najprawdopodobniej tekst czwartej księgi Politei, w którym Platon dokonuje fundacji teorii wieloczęściowej duszy, umożliwiając tym samym odpowiedź na pytanie o różne od rozumu źródła motywacji ludzkiego działania. Tym samym Platon rozwiązuje aporię sokratejskiego intelektualizmu, w świetle której odpowiedzialny za ludzkie motywacje rozum znajduje się w sprzeczności do fenomenów działania pozbawionych cech rozumności i opanowania. Zestawienie tekstu Etyki 111B oraz Politei 437B – 440D otwiera horyzont pytania o możliwość platońskiej genezy ludzkich aktów wolitywnych, a w dalszej perspektywie także pojęcia ludzkiej woli. Owocem tego zestawienia jest bowiem próba interpretacji platońskiej teorii duszy w świetle arystotelesowskiego pojęcia ὄρεξις, za którego pomocą Stagiryta wyodrębnia trzy analogiczne do platońskiego rozumu, pożądliwości i gniewu (λογισμός – ἐπιθυμία – θυμός) elementy duszy, takie jak rozumne pożądanie, pożądliwość i gniew (βούλησις – θυμοειδές – ἐπιθυμητικόν). Dostrzeżenie możliwości platońskiej genezy aktów wolitywnych zdefiniowanych później przez Augustyna w kontekście pojęcia woli (voluntas) opiera się na stwierdzeniu związku między rozumnym pożądaniem interpretowanym przez Arystotelesa jak akt wolitywny (βούλησις) a interpretacją rozumu przez Platona nie tylko jako intelektu, ale także jako dynamiki jawiącej się z jednej strony w postaci siły erotycznej (Sympozjon, Fajdros), z drugiej strony zaś w postaci rozumnego pożądania (Hippiasz Mniejszy, Gorgiasz).

3

The Contemporary Dilemmas of Narcissus and Pygmalion. A Study of the Aesthetics of Life

80%

Kubicki R.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2016

|

vol. XVIII (XXVII)

9-22

EN

This article presents two characters from the Greek mythology: Narcissus and Pygmalion. They are two different symbols of human destiny, who share a hyperactive attitude towards unreality/fiction. In their case, what exists loses the dispute over existence with what does not exist. Contrary to Narcissus, who is the victim of this dispute, Pygmalion is its beneficiary. Narcissus loses the dispute, because he is fulfilled in contemplation; Pygmalion wins, as he has managed to make his life a part of an aesthetic experience.

PL

W artykule prezentuję dwie postaci greckiej mitologii: Narcyza i Pygmaliona. Są to dwa różne symbole ludzkiego losu, które łączy nadaktywny stosunek do nierzeczywistości/fikcji. W ich przypadku to co jest, przegrywa spór o istnienie z tym, czego nie ma. W przeciwieństwie do Narcyza, który jest ofiarą tego sporu, Pygmalion jest jego beneficjentem. Narcyz przegrywa, ponieważ spełnił się w kontemplacji; Pygmalion wygrywa, ponieważ udało mu się uczynić swoje życie częścią doświadczenia estetycznego.

4

Rozum myślący w służbie woli

80%

Kiełbasa J.

Roczniki Filozoficzne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 3

99-125

PL

Punktem wyjścia artykułu jest rozważanie i konfrontowanie ze sobą różnych znaczeń terminu „wola”, formułowanych i dyskutowanych w XII-wiecznej antropologii. Znaczna część tych historycznych dociekań poświęcona jest takim zagadnieniom, jak charakterystyka i specyfika działania ludzkiej woli, jej odniesienie do całej dziedziny pragnienia (w szczególności do pożądania zmysłowego), zwłaszcza zaś wzajemne funkcjonalne i hierarchiczne relacje między wolą a rozumem jako władzą poznawczą. Na podstawie porównawczej i krytycznej analizy tekstów źródłowych z epoki (w tym dzieł Anzelma z Canterbury, Bernarda z Clairvaux, Hugona ze Św. Wiktora oraz ważniejszych zbiorów sentencji znanych i nieznanych autorów) autor artykułu bada poglądy tych i innych ówczesnych myślicieli na temat przynależności woli do sfery racjonalności w człowieku, udziału intelektu w jej wyborach i decyzjach z jednej strony, a zarazem jej autonomii i możliwości samoporuszania się z drugiej. Swoje badanie koncentruje na tym, w jaki sposób XII-wieczni myśliciele próbują wyjaśnić fenomen wolnego wyboru czy też wolnej decyzji i odpowiedzieć na pytania dotyczące właściwego podmiotu, źródła, przyczyny sprawczej bądź koniecznego i wystarczającego warunku ludzkiej wolności. Czyni to w kontekście średniowiecznych dyskusji i sporów między woluntaryzmem i intelektualizmem antropologicznym.

EN

A starting point of this paper is a consideration and confrontation of the various meanings of the term “will” formulated and discussed in twelfth century anthropology. A significant part of this historical research is devoted to such issues as the characteristics and specific activity of the human will, its relation to the whole domain of the desire, particularly that of the sensual desire, and especially the mutual—functional and hierarchical—relationship between will and reason as the cognitive faculty. On the ground of the critical and comparative analysis of the text-sources (including the works of Anselm of Canterbury, Bernard of Clairvaux, Hugh of Saint-Victor, as well as the collections of sentences of known and unknown authors), author of the paper explores the views of just mentionnned and other thinkers of this time on the belonging of the will to the domain of human rationality, on the participation of the intellect in the will’s decisions and choices, one the one hand, and on will’s autonomy and its possibility of self-moving, on the other. He focuses his scrutiny on how the twelfth century thinkers try to explicate a phenomenon of free choice or free decision and to answer to a questions concerning a proper subject, source, efficient cause or necessary and sufficient condition of the human freedom in the context of the medieval disputes between voluntarism and intellectualism in the domain of anthropology.

5

Love and Lust in Genesis 37 and 39

80%

Nabergoj I.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 49

23-35

PL

Artykuł omawia literackie sposoby przedstawienia konsekwencji szczególnej miłości Jakuba do jego młodszego syna Józefa dla braci, sposób ukazania uwiedzenia żony Potyfara w stosunku do Józefa, który zajmował podrzędną pozycję w domu Potyfara, argumenty Józefa za odmowę perswazji i strategię kłamania w zemście za odrzucenie. Analiza wykorzystania pola semantycznego miłości i pożądania oraz sposobu literackiego przedstawienia złożoności międzyludzkich relacji rodzinnych ujawnia możliwości i ograniczenia interpretacyjne. Szczególną uwagę zwrócono na psychologię wrogiej reakcji braci Józefa na szczególną pozycję Józefa w sercu ich ojca Jakuba, kontrastujące zachowanie żony Potyfara i podobne przypadki w 2 Samuela 13 i Gen. 34. Ograniczenia interpretacji przejawiają się przede wszystkim w próbach wyjaśnienia psychologii zawiści, pożądania i niszczycielskich konsekwencji działania z pożądania. Najważniejszym wnioskiem z artykułu jest to, że pełne znaczenie narracji w rozdziałach 37 i 39 można dostrzec jedynie w kontekście całej historii Józefa z Księgi Rodzaju 37-50. Artykuł jest zatem częścią obszerniejszego studium historii Józefa jako całości.

EN

The article discusses the literary ways of presenting the consequences of Jacob’s special love for his younger son Joseph for his brothers, the way in which the seduction of Potiphar's wife is presented in relation to Joseph, who held a subordinate position in Potiphar's house, Joseph's arguments for refusing her persuasion and the strategy of her lying in revenge for the rejection. The analysis of the use of the semantic field of love and lust and the way of literary representation of the complexity of interpersonal family relations reveals the possibilities and limitations of interpretation. Special attention is paid to the psychology of Joseph’s brothers’ hostile response to Joseph’s special position in the heart of their father Jacob, the contrasting behaviour of Potiphar’s wife, and similar cases in 2 Samuel 13 and Gen. 34. The limits of interpretation are manifested primarily in attempts to explain the psychology of envy, lust, and the devastating consequences of acting out of lust. The most important finding of the article is that the full meaning of the narrative in chapters 37 and 39 can only be seen in the context of the whole of Joseph’s story in Genesis 37-50. The article is thus part of a more extensive study of Joseph’s story as a whole.

6

Against the Ugliness of Age: Towards an Erotics of the Aging Sexual Body

80%

Moore A., Reynolds P.

InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer

|

2016

|

issue 11a

88 - 105

EN

Within the heteronormative construction, older people are positioned as asexual, post-sexual or predatory on young bodies. Ageist assumptions deny their sexual desires exist at all or, if they are acknowledged, frame them within pathological medical, sexological and cultural discourses that characterize older sexual agency as grotesque, ugly, unattractive and sexually undesirable. These normative constructions have a negative impact on older sexual subjectivities. This article begins to develop a constructive representational form – or erotics - of aging sex and sexuality. Queer, as a deconstructionist, anti-foundational and anti-essential perspective, would seem the most prominent means by which to challenge pathologies of the ageing body and ageing sexuality. However, this discussion will suggest that there is both scope and limitations with regards to the ability of Queer critiques to undermine ageist erotophobia. Whilst queer proposes that we are free to construct and reconstruct our sexuality in multiple ways, our changing subjectivities are not just experienced emotionally and intra-psychically but are also bounded by our physicality. Our ageing corporeality prevents a constant and continuous reinvention of the sexual self. This does not preclude an erotics of age that -moves away from genito-centric and heteronormative/ homonormative constructions of sexuality and open up the potential for an erotic aged sex and sexual intimacy.

PL

Ludzie starsi są postrzegani przez pryzmat heteronormy jako aseksualni, post-seksualni lub jako drapieżcy żerujący na młodych ciałach. Założenia ideologii ageistowskiej albo odmawiają ludziom starszym jakiegokolwiek pożądania seksualnego, albo wtłaczają ich pożądanie w dyskursy medyczne, seksuologiczne czy kulturowe charakteryzujące osoby starsze aktywne seksualnie jako groteskowe, brzydkie, nieatrakcyjne i niegodne pożądania. Takie normatywne osądy negatywnie wpływają na podmiotowość seksualną osób starszych. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypracowania konstruktywnej formy - czy też erotyki - przedstawiania starzejącej się seksualności. Oparta na dekonstrukcji, anty-fundacyjna i anty-esencjalistyczna teoria queer wydaje się być najbardziej odpowiednim narzędziem do podważania dyskursów patologizujących starzejące się ciało i starzejącą się seksualność. Jednak niniejsze rozważania wskazują zarówno na pewien potencjał jak i na ograniczenia teorii queer jeżeli chodzi o możliwość podważania ageistowskiej erotofobii. Chociaż według teorii queer możemy swobodnie w konstruować i rekonstruować naszą seksualność na wiele sposobów, to doświadczamy naszej zmieniającej się podmiotowości nie tylko na poziomie emocjonalnymi i psychicznym, ale również fizycznym. Starzejące się ciało uniemożliwia ciągłe wymyślanie na nowo swojego seksualnego ja. Nie wyklucza to jednak możliwości istnienia erotyki starości, która oddala się od seksualności rozumianej w kategoriach genitalnych czy też heteronormatywnych/homonormatywnych, lecz otwiera potencjał dla erotyki seksu i seksualnej intymności ludzi starszych.

7

That they be all – together holy in truth (Jn 17,19)

71%

Burakowska A., Eggen W.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 29

29-43

EN

In a succinct formula, Jn 17,19 describes the foundation of the Church as our sharing in the holiness and truth to which Jesus commits himself. To ponder the depth of this verse the article calls on René Girard’s mimetic theory and Jan Patočka’s phenomenology. The latter’s notion of ‘care of the soul’ in Socratic sense illustrates what it means to shun any distraction from commitment to the ‘wholeness of the world’, whereas Girard’s theory of the dominant mimesis shows how this openness is constantly pulled into the mechanism of scapegoating and rivalry. Together they portray the immense challenge of humanity, being called to a total truthfulness of integrity, to which the faith of Christ opens the way. For them the truth has a practical dimension: responsibility for oneself and the world (Patočka) and overcoming in oneself sacrificial logic.

PL

Interpretacja J 17,19 przy pomocy fenomenologii Jana Patočki oraz teorii mimetycznej René Girarda przedstawia ustanowienie Kościoła jako nasz udział w świętości i prawdzie, dla których Jezus oddaje siebie. Patočka nazywa prawdę oddaniem się dla świata, do czego skłania człowieka ‘troska o duszę’, a francuski antropolog kładzie nacisk na prawdę o mimetycznej rywalizacji, jednak ich myśl jest zbieżna. Obaj uczeni odwołują się do idei etycznego powołania ludzi i dopominają się o prawdę w sensie uczynienia jej imperatywem relacyjności i integralności. Prawda ma dla nich wymiar praktyczny: odpowiedzialność za siebie i świat (Patočka) oraz pokonanie w sobie tendencji do prześladowania (Girard).

8

Poznanie i wolna wola – dwie podstawowe kategorie antropologii Ambrozjastra

71%

Babiarz G.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

143-155

EN

Ambrosiaster belongs to the Roman school of exegesis. He deserves the attention because of the relations between him and Marius Victorinus, his predecessor, as well as Pelagius and Augustine, his successors. The purpose of the article was to present Ambrosiaster’s anthropology on the basis of his writings. The conclusions have been presented in three parts: the elements of human nature, the rationality of knowledge and the scope of free will. The first part shows the process in which the elements of nature are integrated. The spirit plays the decisive role synchronizing both the body and the soul. This dynamic and ongoing process is inspired by the presence of the Holy Spirit. The second part reveals two conditions for gaining knowledge: accepting the limitations of the mind and expanding and developing the principle of analogy. The last part presents two ways the free will is practised: by increasing how much one owns, which may be associated with lust, or by strengthening one’s inner strength. The role of the cultural and the ecclesial environment constitutes important information for the reconstruction of the views of Ambrosiaster. This raises the question whether – alongside Antioch and Alexandria – one could also talk about the Roman school of exegesis (Marius Victorinus, Ambrosiaster, Pelagius).

Refine search results

2 Roczniki Filozoficzne

2 Studia Gdańskie

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

1 InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer

1 Ogrody Nauk i Sztuk

1 Vox Patrum

1 Babiarz G.

1 Burakowska A.

1 Eggen W.

1 Głuszak A.

1 Jarmasz J.

1 Kiełbasa J.

1 Korus K.

1 Kubicki R.

1 Moore A.

1 Nabergoj I.

1 Pasterczyk P.

1 Reynolds P.

1 Stefańczyk M.

2 2021

1 2019

1 2017

2 2016

1 2015

1 2011