Search results

1

Kulty publiczności w świetle badań maturzystów z diecezji siedleckiej

100%

Stepulak M.

Teologia Praktyczna

|

2010

|

issue 11

51-75

PL

.

2

Pobożność jako cnota relacyjna wg św. Tomasza z Akwinu

75%

Roszak P., Gutowski T.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 48

93-103

EN

The aim of the article is to analyze the devotion in the thought of St. Thomas Aquinas where it is treated as a virtue and a gift of the Holy Spirit. First, the understanding of devotion as a relational moral virtue, being for Aquinas a willing attitude of human will to the service of God, will be presented. The significance of this virtue can be found when juxtaposed with another virtue that is part of justice, namely piety, which gives due honor to parents and the country. This reference to pietas becomes meaningful in the context of considering the gift of piety as a new level of man's relationship with God, who is the Father of all people. Finally, the relationship between the gift of piety and the blessing of the meek will be shown, that is, the meekness (mansuetudo), which is the proper attitude towards anger. This Thomas interprets not as weakness, but as the strength of a man shaping his choices not under the pressure of feelings, but in freedom.

PL

Celem artykułu jest analiza rozumienia pobożności w myśli św. Tomasza z Akwinu jako cnoty i daru. Najpierw zostanie przedstawione rozumienie pobożności jako cnoty moralnej o charakterze relacyjnym, będącej dla Akwinaty ochotnym nastawieniem woli człowieka na służbę Bogu. Znaczenie tej cnoty można odkryć w zestawieniu z inną cnotą, będącą częścią sprawiedliwości, mianowicie z pietyzmem, dzięki któremu oddaje się należną cześć rodzicom i ojczyźnie. To odniesienie do pietyzmu nabiera znaczenia w kontekście rozważań nad darem pietyzmu jako nowym poziomie relacji człowieka z Bogiem, który jest Ojcem wszystkich ludzi. Na koniec zostanie ukazany związek daru pietyzmu z błogosławieństwem cichych, a więc z łagodnością będącą właściwą postawą wobec gniewu, którą Tomasz odczytuje nie jako słabość, ale siłę człowieka kształtującego swoje wybory nie pod przymusem uczuć, lecz w wolności.

3

Kobieca asceza w niemieckim pietyzmie na przełomie XVII i XVIII wieku. Listy Wiary jako źródło do badania dziejów religijności kobiet

63%

Gąsowska M.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2020

|

issue 2(9)

26-41

PL

Pisma Filipa Jakoba Spenera na temat kobiet pietyzmu miały dla nich sprzeczne przesłanie: z jednej strony pietysta wzywał do reformy, ogłosił kapłaństwo wszystkich wierzących i zachęcał kobiety do bycia kowalami własnego rozwoju duchowego; z drugiej strony myślenie przywódców pietystycznych niewiele różniło się od tradycyjnych poglądów na kobiety i ich poddanie się mężczyznom. Sam Philipp Jakob Spener wahał się, jakie role i zaangażowanie są otwarte dla kobiet. W „Duchowym kapłaństwie” z 1677 r. zachęcał kobiety do czytania i interpretowania Biblii. Miały pełne prawo dyskutować o Piśmie Świętym oraz pouczać współwyznawców. Zauważał nawet, że w niektórych domach są kobiety, które Bóg pobłogosławił zrozumieniem i które rozmawiają z rodzinami na spotkaniu w kościele domowym. Philipp Jakob Spener miał głębokie zastrzeżenia do kobiet proroków, od ich pierwszego pojawienia się na początku 1690 roku - bardziej niż A. H. Francke. Spener był zasadniczo otwarty na możliwość ekstatycznych przeżyć i bezpośrednich objawień od Boga, ale szybko zaczął je analizować, ponieważ Biblia ostrzega przed fałszywymi prorokami, którzy pojawią się w dniach ostatecznych. Pod wpływem Spenera Francke ostatecznie odrzucił autorytet ekstatycznych przeżyć kobiet i zawartego w nich przesłania.

EN

The writings of Filip Jakob Spener about women of pietism had a contradictory message for them: on the one hand, the pianist called for reform, proclaimed the priesthood of all believers and encouraged women to be smiths of their own spiritual development; on the other hand, the thinking of pietist leaders differed little from traditional views on women and their submission to men. Sam Philipp Jakob Spener hesitated what roles and commitment are open to women. In the "spiritual priesthood" of 1677, he encouraged women to read and interpret the Bible. They had full right to discuss the Scriptures and instruct fellow believers. He even noticed that in some homes there were women who God blessed with understanding and who talk to families at a meeting in the home church. Philipp Jakob Spener had deep reservations about female prophets since their first appearance in the early 1690 more than A. H. Francke. Spener was essentially open to the possibility of ecstatic experiences and direct revelations from God, but soon began to analyze them, because the Bible warns of false prophets who will appear in the last days. Influenced by Spener, Francke finally rejected the authority of women's ecstatic experiences and the message they contained.

4

Pobożność wspólnoty qumrańskiej

63%

Wiszniewiecki P.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 49

133-145

EN

The Qumran Community is still difficult to clasify, ducks out of being defined, doesn’t fit into rigid frameworks of scientific concepts and isn’t easy to describe. However, with no doubt, one of the features that possibly fully characterized that part of the Chosen People, which lived during the late Second Temple Period, was piety. This article shows that piety of the Community in it’s different aspects: cognitive, emotional and practical. Signalizes it’s tangent and separable points with piety of the rest of Israelites; explains how it shaped the identity of the Qumran people; finally analyses how piety regulated their lifes and steered it, becoming a constitutive value for the members of the Dead Sea Community.

PL

Wspólnota qumrańska wciąż nie daje się łatwo sklasyfikować, wymyka się próbom jej zdefiniowania, wykracza poza sztywne granice tworzonych przez naukowców pojęć i nie poddaje się prostemu opisowi. Bez wątpienia wszakże jedną z cech, którą można uznać za stanowiącą możliwie pełną i głęboką charakterystykę tego odłamu Narodu Wybranego, żyjącego w późnych wiekach okresu Drugiej Świątyni, była pobożność. Niniejszy artykuł przedstawia tę właśnie pobożność Zrzeszenia w jej różnych odsłonach: poznawczej, emocjonalnej i praktycznej. Wskazuje jej punkty styczne i rozłączne z pobożnością reszty Izraelitów; wyjaśnia, jak kształtowała tożsamość qumrańczyków; analizuje w końcu, w jaki sposób pobożność regulowała ich życie i jak nadawała mu kierunek, stając się konstytutywną wartością dla członków wspólnoty znad Morza Martwego.

5

Biskup Marcin Szyszkowski (1616–1630) jako twórca nabożeństwa siedmiu kościołów krakowskich

63%

Wołyniec B. M.

Folia Historica Cracoviensia

|

2015

|

vol. 21

189-208

PL

Przypuszcza się, iż opisany w XVI wieku przez św. Filipa Nereusza szlak wędrówki dewocyjnej po siedmiu bazylikach Rzymu mógł mieć swoje źródła w tradycji ludowej, a bez wątpienia wynikał z przywołania i zaadaptowania do nowych warunków pamięci o znanej niegdyś ludycznej w charakterze obrzędowości modlitewnej. Opisane przez tego świętego itinerarium pielgrzymie wyznaczały cztery bazyliki większe: św. Piotra na Watykanie, św. Pawła za Murami, św. Jana na Lateranie, Najświętszej Maryi Panny Śnieżnej oraz trzy mniejsze: św. Krzyża Jerozolimskiego, św. Wawrzyńca za Murami oraz św. Sebastiana. W 1621 roku w krakowskiej oficynie drukarskiej Franciszka Cezarego została wydana broszura zatytułowana Siedm kościołów krakowskich. Inicjatorem jej druku był biskup krakowski Marcin Szyszkowski, który przez wiele lat przebywał w Rzymie, gdzie zapoznał się z działalnością św. Filipa Nereusza. Od chwili, kiedy został biskupem krakowskim zaczął zaszczepiać w swojej diecezji elementy potrydenckiej dewocji Wiecznego Miasta. Jednym z nich było zainicjowanie nabożeństwa Siedmiu kościołów krakowskich, które otrzymało przywileje i odpusty rzymskiego szlaku pątniczego.

EN

The religious tour of seven Roman basilicas described back in the 16th century by St Philip Neri is thought to have its roots in folk tradition, though undoubtedly was a product of recalling and adapting the memory of an old, ludic prayer tradition to the new circumstances. The itinerary described by the saint listed four major basilicas: St Peter’s Basilica in Vatican, St Paul’s Basilica Outside the Walls, Basilica of St John Lateran, Basilica of St Mary and three minor ones: Basilica of the Cross of Jerusalem, St Basilica of St Lawrence Outside the Walls, and St Sebastian’s Basilica. In 1621 the Krakow printing house of Franciszek Cezary issued a brochure entitled Siedm kościołów krakowskich. Its release was initiated by Marcin Szyszkowski, who had stayed in Rome for many years, where he acquainted himself with the work of St Philip Neri. The moment Szyszkowski became the Krakow bishop, he began to implement elements of post-Trent devotion of the Eternal City in his own diocese. One of such innovations was to initiate the Service of the Seven Krakow Churches, which was granted privileges and indulgences of the Roman pilgrimage trail.

6

Religijność żołnierzy w świetle artykułów wojskowych – założenia metodologiczne

63%

Łopatecki K.

Orientalia Christiana Cracoviensia

|

2014

|

vol. 6

EN

Despite being the object of research conducted by military historians, so far military normative acts have found little interest as a historical source for the study of the changes of piety and religiosity among soldiers. The studies can relate to three clearly defined phenomena such as the institution of military chaplains, religious ceremonies and the spread of the concept of God. Thus, this article constitutes an attempt to present the methodological assumptions allowing to extract from the sources – military records – more information than just data relating to the contents formally connoted by the legal regulations. The basis of the presented analysis constitutes the research devoted to the study of the development of the Polish and Lithuanian military laws till the middle of the 17ᵗʰ century.

PL

Wojskowe akta normatywne, choć stanowią przedmiot badań historyków wojskowości, jak dotąd w niewielkim stopniu były wykorzystywane jako źródło historyczne do badań nad przemianami pobożności oraz religijności żołnierzy. Tego typu badania odnosić się mogą do trzech wyraźnie określonych fenomenów, takich jak: instytucja kapelanów wojskowych, ceremonie religijne oraz propagowanie koncepcji Boga. Artykuł stanowi zatem próbę zaprezentowania założeń metodologicznych umożliwiających wydobycie ze źródeł – artykułów wojskowych – informacji wykraczających poza treść formalnie konotowaną przez przepis prawny. Podstawę zaprezentowanych analiz stanowią badania poświęcone rozwojowi polskich i litewskich praw wojskowych w okresie do połowy XVII wieku.

7

Forms of piety among members of religious confraternities in Krakow in the early modern period

63%

Bruździński A.

Folia Historica Cracoviensia

|

2015

|

vol. 21

103-146

EN

The author analyses forms of piety among Krakow religious confraternities, both those which originated already in the Middle Ages and those from the post-Trent epoch. There were dozens of confraternities in the early modern Krakow. The author was able to trace back 36 religious confraternities, active in as many as 51 communities. The article shows that almost every member of each stratum of the urban community, from the patriciate to the commoners, belonged to a religious confraternity of sorts. Confraternities had many functions, but the religious education of Krakow inhabitants was the most significant. In each subsection the author presents various forms of fraternal piety, namely: Christ-centric piety, pneumahagic piety, Marian piety, the worship of angles and saints, as well as the eschatological dimension. Towards the end, the article contains briefly characterises the charitable activities of religious confraternities. The author concludes that religious confraternities played an important role in building the Catholic awareness of the society, and the fraternal piety was indeed a basis and a catalyst of the growth of the city of Krakow.

PL

Autor analizuje formy pobożności krakowskich bractw religijnych, zarówno tych, które powstały jeszcze w średniowieczu, jak i tych z epoki potrydenckiej. W nowożytnym Krakowie działało kilkadziesiąt bractw. Autorowi udało się potwierdzić źródłowo 36 religijnych konfraterni działających wówczas w 51 wspólnotach. Artykuł pokazuje, że niemal każdy członek poszczególnych warstw społeczności miejskiej, od bogatego patrycjatu poczynając, a na ubogim plebsie kończąc, należał do bractw religijnych. Bractwa miały wiele funkcji, jednak jedną z ważniejszych było wychowanie religijne społeczeństwa Krakowa. Autor w podrozdziałach przedstawia różne formy pobożności brackiej: pobożność chrystocentryczną, pobożność pneumahagijną, pobożność maryjną, kult aniołów i świętych, jak również jej wymiar eschatologiczny. W ostatniej części artykułu scharakteryzowana została także działalność charytatywna bractw religijnych. Na zakończenie autor dochodzi do konkluzji, że bractwa religijne odgrywały istotną rolę w budowie katolickiej świadomości społeczeństwa, natomiast sama pobożność bracka była niewątpliwie podłożem i katalizatorem rozwoju Krakowa.

8

EKLEZJALNY WYMIAR FATIMSKIEGO ORĘDZIA

63%

Kochaniewicz B.

Forum Teologiczne

|

2018

|

vol. 19

53-66

PL

Interwencje Matki Jezusa w historii ludzkości przypominają nam, że królestwo Boże nie jest tego świata. Przypominają one człowiekowi o prawdzie o Bogu, jego królestwie, sensie egzystencji ludzkiej, życiu wiecznym. Objawienia maryjne, zwłaszcza te zatwierdzone przez Kościół, odnoszą się do życia ludzkiego. Dotyczą one nie tylko nawrócenia tych, którzy są dalecy od Boga, ale też odnoszą się do stałego nawracania się chrześcijan. Dlatego przyjęcie objawień maryjnych nie powinno być ograniczone do sentymentalnych emocji, nowych form czci i pogoni za uczuciem, ale powinno doprowadzić do radykalnego zwrotu ku Chrystusowi, opartego na dalszej egzystencji w autentycznej wierze, życiu w zjednoczeniu z Chrystusem, miłości do Kościoła, wyrażającego się między innymi w postawie obrony podstawowych wartości życia ludzkiego, sakramentalnej wartości małżeństwa, jedności rodziny opartej na Chrystusie, który jest, wczoraj, dzisiaj i na wieki.

EN

The interventions of the Mother of Jesus in the history of humanity remind us that the kingdom of God is not of this world. They remind man of the truth about God, his kingdom, the sense of human existence, eternal life. Marian apparitions, especially those approved by the Church, refer to human life. They concern not only the conversion of those who are far from God, but also refer to the constant conversion of Christians. Therefore, the acceptance of Marian messages should not be limited to sentimental emotions, new forms of worship and the pursuit of sensation, but should result in a radical turn towards Christ, based on authentically lived faith, life in union with Christ, love for the Church, expressing itself among others in defending the fundamental values of human life, the sacramental value of marriage, the family unity at the basis of which Christ is, yesterday and today, the same forever.

9

Ausdrücke elianischer Frömmigkeit der Karmeliten in der Neuzeit

63%

Sułecki S.

Folia Historica Cracoviensia

|

2015

|

vol. 21

251-264

DE

Der Prophet Elija gilt in der karmelitanischen Tradition für den geistlichen Stifter des Ordens. Seit Beginn, also der Behauptung des Karmelitenordens im 13. Jahrhundert, ist er der geistliche Führer der Karmeliten. Die Frömmigkeit des Ordens, die an Elija gerichtet wurde, intensivierte sich im 17. Jahrhundert auf der Grundlage der historiographischen Werke der Karmeliten sowie deren Kritik durch Bollandisten. Zu Ausdrücken elianischer Tradition gehörten die Elemente des Ordenskleides und des Ordenswappens, die Ikonografie, die Annahme von Ordensnamen, die Literatur und die Liturgie.

PL

Prorok Eliasz w tradycji karmelitańskiej uchodzi za duchowego założyciela zakonu. Od początków sformalizowania zakonu karmelitów w XIII wieku jest on dla nich przewodnikiem duchowym. Pobożność zakonna skierowana ku Eliaszowi zintensyfikowała się w XVII wieku na skutek karmelitańskich prac historiograficznych, a także ich krytyki przez bollandystów. Wyrazem eliańskiej tradycji były elementy habitu i herbu zakonnego, ikonografia, przybieranie imion zakonnych, piśmiennictwo oraz liturgia.

10

Królewicz jezuitą, król opatem. Wątek „zakonny” w ikonografii Jana Kazimierza

63%

Skrodzka A.

Folia Historica Cracoviensia

|

2016

|

vol. 22

437-450

PL

Abstrakt Królewicz Kazimierz Waza wychowywał się na dworze swego ojca Zygmunta III w atmosferze pogłębionej pobożności. Skutkiem tego było jego wstąpienie do zakonu jezuitów. Królewicz ostatecznie opuścił klasztor i sięgnął po koronę królewską. Do życia zakonnego powrócił po swej abdykacji. Niniejszy artykuł prezentuje dzieła sztuki upamiętniające związki Jana Kazimierza z życiem zakonnym. Wśród nielicznej grupy są: emblemat, medal i ryciny, a także nagrobek Jana Kazimierza w Paryżu. Wszystkie te obiekty są świadectwem głębokiej pobożności Jana Kazimierza.

EN

The young Casimir Vasa was brought up at the court of his father, Sigismund III Vasa, in the atmosphere of great devotion, which made him enter the order of Jesuits. Even though he decided to leave the monastery and to take the Polish crown, he came back to the life of a monk after his abdication. The present paper presents the very few pieces of art commemorating the monastic life of John Casimir: an emblem, a medal, some prints and his tomb in Paris. All those objects demonstrate the deep piety of the king.

11

Duchowość i formy pobożności w kulcie Najświętszego Serca Jezusowego na przykładzie Czcigodnego Sługi Bożego o. Leona Dehona

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2017

|

issue 1(32)

223-235

PL

Artykuł ukazuje wzajemne odniesienia pomiędzy duchowością Najświętszego Serca Jezusowego a formami kultu. Na przykładzie Czcigodnego Sługi Bożego o. Leona Dehona autor zwraca uwagę na konieczność takiego pielęgnowania praktyk pobożności, aby były one wyrazem zdrowej duchowości. Ukazując różne formy pobożności i kultu Bożego Serca, wskazuje na ich cel, którym jest uświęcenie człowieka oraz kształtowanie serca na wzór Serca Jezusowego.

EN

The article presents the mutual reference between the spirituality of the Sacred Heart of Jesus and the various forms of cult. Based on the example of the Venerable Servant of God, Father Léon Dehon author points out to the necessity of cultivating the practice of piety in order to express the healthy kind of spirituality. By presenting various forms of piety and the cult of the Sacred Heart of Jesus, the intention of the author is to show what its goal is, namely the sanctity of the human being, and moulding the human heart according the Sacred Heart of Jesus.

12

Postacie Postacie konsekrowane a wystawienie eucharystyczne. Aspekt prawno-liturgiczny

63%

Adamczyk J.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2022

|

vol. 59

|

issue 1

101-116

EN

Christ in the Eucharist is entitled to the cult of adoration. The aim of the article is to present the issues of presenting Eucharistic species for adoration in the legal and liturgical aspect. The first part of the article presents the issue of Christ's presence in the Eucharist under the form of bread and wine. The second part presents the problem of exposing the Eucharistic Christ in the form of bread, while the third part presents the prohibition of exposing the Blood of Christ to adoration.

PL

Chrystusowi w Eucharystii przysługuje kult adoracji. Celem artykułu jest ukazanie problematyki wystawiania do adoracji postaci eucharystycznych w aspekcie prawno-liturgicznym. W pierwszej części artykułu ukazano kwestię obecności Chrystusa w Eucharystii pod postaciami chleba i wina. W części drugiej przedstawiono problematykę wystawienia Chrystusa eucharystycznego pod postacią chleba, natomiast część trzecia ukazała zakaz wystawiania do adoracji Krwi Chrystusa.

13

Praktyki religijne króla Jana Olbrachta w świetle rachunków nadwornych

62%

Nalewajek A.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2020

|

vol. 27

|

issue 1

83-95

EN

John I Albert’s (Jan Olbracht's) (1492-1501) royal accounts, preserved in the Central Archives of Historical Records in Warsaw, contain a considerable amount of hitherto unexploited information on the religious practices zealously performed by this successor of Casimir IV Jagiellonian (Kazimierz Jagiellończyk). He upheld the traditions of piety (pietas regia) forged in the times of the preceding kings of the Jagiellonian dynasty. John I Albert made pilgrimages to the most important Polish sanctuaries and was a generous benefactor to the mendicant monasteries and infirmaries for the poor. He would also conscientiously perform daily and festive religious practices.

PL

Rachunki królewskie Jana Olbrachta (1492-1501) zachowane w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie zawierają szereg niewykorzystanych informacji dotyczących praktyk religijnych, które gorliwie wypełniał następca Kazimierza Jagiellończyka. Podtrzymał on tradycje pobożności (pietas regia) ukształtowane w czasach poprzednich królów z dynastii Jagiellonów. Jan Olbracht odbył pielgrzymki do najważniejszych polskich sanktuariów oraz hojnie wspierał jałmużną klasztory mendykanckie i szpitale dla ubogich. Przykładnie wypełniał on również codzienne i odświętne praktyki religijne.

14

Określenia Anny i Joachima w "Homilii na narodzenie Najświętszej Maryi Panny" Jana z Damaszku

51%

Zięba Ł.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

413-418

EN

The article treats of terms concerning the parents of the Virgin Mary, that were used by John of Damask in his homily on the Nativity of the Blessed Virgin Mary. Anna and Joakeim are here described with terms referring to religiousness, fertility and obtaining the fruits of the earth. The most expressions concern Anna and her maternity, whereas Joakeim is mentioned only when Annas name appears.

PL

The article treats of terms concerning the parents of the Virgin Mary, that were used by John of Damascus in his homily on the Nativity of the Blessed Virgin Mary. Anna and Joakeim are here described with terms referring to religiousness, fertility and obtaining the fruits of the earth. The most expressions concern Anna and her maternity, whereas Joakeim is mentioned only when Annas name appears.

15

Poświęcenie Polski Sercu Pana Jezusa 11 czerwca 2021 roku – i co dalej?

51%

Ziemann E.

Sympozjum

|

2021

|

vol. 2(41)

223-239

PL

Czerpiąc inspirację z historii kultu Serca Jezusa, a zwłaszcza z prywatnych objawień Bożego Serca św. Małgorzacie Marii Alacoque, liczne episkopaty narodowe poświęcały Najświętszemu Sercu Pana Jezusa Kościoły lokalne i narody. 11 czerwca 2021 roku taki akt ponowili polscy biskupi w trudnej sytuacji Kościoła i narodu, a także osłabienia pobożności do Jezusowego Serca. Każdy akt poświęcenia i zawierzenia jest aktem religijnym, który zobowiązuje do realizacji podjętych wobec Boga zobowiązań. W tym kontekście pojawiło się pytanie: I co dalej? W formie sugestii zaproponowano podjęcie stosownych działań.

EN

Taking the inspiration from the history of the cult of the Sacred Heart of Jesus, and especially from the private revelations of saint Margaret Mary Alacoque, a number of national bishops conferences dedicated the local churches and whole nations to the Sacred Heart of Jesus. On 11th June, 2021 the Polish bishops conference renewed such act in the difficult situation of the church and the nation, moreover even in the face of weakening devotion to the Sacred Heart of Jesus. Every act of dedication and entitlements is a religious act, which obliges to the fulfilment of the commitments that have been taken. In this context the question arises, and what next? In the form of suggestions few concrete steps have been proposed.

16

Wpływ Eucharystii na wewnętrzny wzrost człowieka w nauczaniu św. Augustyna

51%

Gliściński J.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

267-276

IT

Secondo Sant'Agostino la crescita dell'uomo e possibile se l'Eucaristia costituisce per lui un sacramento di pieta, segno di unita e vincolo di carita.

17

Tam otwiera się niebo. Maryjny wymiar teologii i sztuki chrześcijańskiego życia według Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

43-58

XX

Jest więc dokładnie odwrotnie, niż chcieliby „postępowi” reformatorzy teologii, tkwiący korzeniami w latach 60. ubiegłegomwieku i uzależnieni mentalnie od ducha tamtego czasu: „tam gdzie, jest Maryja”, tam jest pełna prawda o Bogu, Chrystusie i człowieku, „tam jest pierwotny obraz całkowitego poświęcenia się i naśladowania Chrystusa”, tam też „jest zielonoświątkowe tchnienie Ducha Świętego, tam jest początek i prawdziwa odnowa” – przypomniał Benedykt XVI.

EN

J. Ratzinger – Benedict XVI convinces about an essential role Mariology plays for Christian theology, spirituality and existence. In reply to academic tendencies to marginalize Mariology, among others, because of the shape it takes in folk piety, he shows analogy between Maria-Christ-Church relationship and Mariology-Christology-Ecclesiology relationship. Starting from specific biblical, redemptive events, in which Maria participated through Grace and in which she committed herself voluntarily, he proves that Mariology protects the height of faith, Bible integrity, essence of the Church, true good of men, as a man and a woman, over the centuries – since the times of first doctrinal disputes until the most contemporary civilisation and theological dilemmas. Catholic faith and piety owe the balance between rationality and feelings to Maria and Her heart constitutes the very centre of Ratzinger’s Mariology. Hence learning Maria’s feelings – Her pure cordiality – is a Christian way, on which blessing from the Sermon on the Mount and its promise: looking at God, come true.

18

Duchowość świątobliwej Eufemii z Raciborza w nowym świetle

51%

Kochaniewicz OP B.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2017

|

vol. 37

|

issue 2

157-172

PL

Artykuł prezentuje po raz pierwszy duchowość świątobliwej Eufemii (Ofki) z Raciborza, dominikańskiej mniszki z XIV w., w świetle kazań jej osobistego spowiednika – przeora klasztoru św. Jakuba w Raciborzu – Peregryna z Opola. Otrzymane wyniki analiz potwierdzają stawiane przez współczesnych historyków dotychczasowe hipotezy odnośnie do znajomości praktyk devotio moderna wśród polskich dominikanów i dominikanek. Negatywnie natomiast weryfikują słabo udokumentowane hipotezy odnośnie do domniemanego wpływu mistyki nadreńskiej na duchowość raciborskich mniszek.

EN

This article stresses evidence of the devotion of the Venerable Euphemia of Raciborz, a Dominican nun who lived in the fourteenth century Silesian monastery. The results of the analysis are based on the seventeenth century work by Abraham Bzovius which were deemed insufficient, mainly because they did not take into account the collection of sermons de tempore et de sanctis written by Peregrine of Opole, a fourteenth century Polish Dominican, the Confessor of Euphemia and the other Dominican nuns from Raciborz. The information included in this paper seems to verify the existing arrangements. They confirm the image of spirituality of the Venerable Euphemia, based on piety, well-known in the Middle Ages, as devotio moderna, characterized by the veneration of the Passion of Christ, veneration of the Eucharist, devotion to the Holy Spirit and to Our Lady. Despite certain thematic analogies included in the sermons of Johannes Tauler and of Peregrine from Opole, the hypothesis developed by contemporary historians, about the influence of the Rhine school of mysticism on the spirituality of the Dominican nuns in Raciborz, must be rejected.

19

Radość, nauka, pobożność. Drogowskazy Jana Bosko w rozwoju życia duchowego

51%

Chrobak S.

Studia z Teorii Wychowania

|

2018

|

issue 1 (22)

77-95

EN

The search for an integral and realistic approach to education also requires to fi gure a spiritual and religious dimension of human life in it. Father John Bosco (Don Bosco), while seeking an all-round development of young people as individuals, created an educational environment (Oratory) in which he prepared them for both social and ecclesial life. In his pedagogy, there was place for joy, fun and culture. Getting to know the biography of Don Bosco’s pupils allows us to understand how he implemented integral education in everyday life and interpersonal relations.The most significant testimonies of Don Bosco’s pedagogy are biographies of Alojzy Comollo, Dominik Savio, Michał Magone and Franciszek Besucco. They reveal not only the abundance of experience of these young people and the conditions of society in which they happened to live, but also express the educational humanism and fascinating spiritual culture of Don Bosco’s pedagogy.

PL

Poszukiwanie integralnego i realistycznego ujęcia wychowania domaga się także uwzględnienia w nim wymiaru duchowego i religijnego. Ksiądz Jan Bosko, zabiegając o wszechstronny rozwój wychowanków tworzył środowisko wychowawcze (Oratorium), w którym przygotowywał młodych ludzi do konkretnego życia, tak społecznego, jak i eklezjalnego. W jego pedagogice było miejsce na radość, zabawę i kulturę, apostolat i naukę modlitwy. Poznanie biografii i wychowanków Księdza Bosko pozwala zrozumieć, w jaki sposób, w codziennym życiu i w relacjach międzyludzkich, realizował wychowanie integralne. Do najbardziej znaczących świadectw na temat pedagogiki księdza Bosko należą biografie: Alojzego Comollo, Dominika Savio, Michała Magone i Franciszka Besucco. Odsłaniają one nie tylko bogactwo doświadczeń tych młodych ludzi i uwarunkowania środowiska, w jakim przyszło im żyć, ale także są wyrazem humanizmu edukacyjnego i fascynującej kultury ducha pedagogiki Księdza Bosko.

20

Tam otwiera się niebo. Maryjny wymiar teologii i sztuki chrześcijańskiego życia według Josepha Ratzingera − Benedykta XVI

51%

Szymik J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

43-58

EN

J. Ratzinger – Benedict XVI convinces about an essential role Mariology plays for Christian theology, spirituality and existence. In reply to academic tendencies to marginalize Mariology, among others, because of the shape it takes in folk piety, he shows analogy between Maria-Christ-Church relationship and Mariology-Christology-Ecclesiology relationship. Starting from specific biblical, redemptive events, in which Maria participated through Grace and in which she committed herself voluntarily, he proves that Mariology protects the height of faith, Bible integrity, essence of the Church, true good of men, as a man and a woman, over the centuries – since the times of first doctrinal disputes until the most contemporary civilisation and theological dilemmas. Catholic faith and piety owe the balance between rationality and feelings to Maria and Her heart constitutes the very centre of Ratzinger’s Mariology. Hence learning Maria’s feelings – Her pure cordiality – is a Christian way, on which blessing from the Sermon on the Mount and its promise: looking at God, come true.

PL

Jest więc dokładnie odwrotnie, niż chcieliby „postępowi” reformatorzy teologii, tkwiący korzeniami w latach 60. ubiegłego wieku i uzależnieni mentalnie od ducha tamtego czasu: „tam gdzie, jest Maryja”, tam jest pełna prawda o Bogu, Chrystusie i człowieku, „tam jest pierwotny obraz całkowitego poświęcenia się i naśladowania Chrystusa”, tam też „jest zielonoświątkowe tchnienie Ducha Świętego, tam jest początek i prawdziwa odnowa” – przypomniał Benedykt XVI.

Refine search results

Kulty publiczności w świetle badań maturzystów z diecezji siedleckiej

Pobożność jako cnota relacyjna wg św. Tomasza z Akwinu

Kobieca asceza w niemieckim pietyzmie na przełomie XVII i XVIII wieku. Listy Wiary jako źródło do badania dziejów religijności kobiet

Pobożność wspólnoty qumrańskiej

Biskup Marcin Szyszkowski (1616–1630) jako twórca nabożeństwa siedmiu kościołów krakowskich

Religijność żołnierzy w świetle artykułów wojskowych – założenia metodologiczne

Forms of piety among members of religious confraternities in Krakow in the early modern period

EKLEZJALNY WYMIAR FATIMSKIEGO ORĘDZIA

Ausdrücke elianischer Frömmigkeit der Karmeliten in der Neuzeit

Królewicz jezuitą, król opatem. Wątek „zakonny” w ikonografii Jana Kazimierza

Duchowość i formy pobożności w kulcie Najświętszego Serca Jezusowego na przykładzie Czcigodnego Sługi Bożego o. Leona Dehona

Postacie Postacie konsekrowane a wystawienie eucharystyczne. Aspekt prawno-liturgiczny

Praktyki religijne króla Jana Olbrachta w świetle rachunków nadwornych

Określenia Anny i Joachima w "Homilii na narodzenie Najświętszej Maryi Panny" Jana z Damaszku

Poświęcenie Polski Sercu Pana Jezusa 11 czerwca 2021 roku – i co dalej?

Wpływ Eucharystii na wewnętrzny wzrost człowieka w nauczaniu św. Augustyna

Tam otwiera się niebo. Maryjny wymiar teologii i sztuki chrześcijańskiego życia według Josepha Ratzingera - Benedykta XVI

Duchowość świątobliwej Eufemii z Raciborza w nowym świetle

Radość, nauka, pobożność. Drogowskazy Jana Bosko w rozwoju życia duchowego

Tam otwiera się niebo. Maryjny wymiar teologii i sztuki chrześcijańskiego życia według Josepha Ratzingera − Benedykta XVI