Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  podziały społeczne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule podjęty został problem różnych strategii argumentacyjnych w obrębie dyskursu o imigrantach. W pierwszej części znalazł się krótki opis zjawiska imigracji w Polsce. Kolejna część to wyjaśnienie głównych metodologicznych założeń (społeczne reprezentacje, ramowanie) oraz użytych w analizie kategorii analitycznych. W głównej części artykułu zaprezentowano wyniki badania. Koncentrują się one na różnych typach strategii argumentacyjnych obecnych w tygodnikach „III RP” i „IV RP”. Wnioski z badań wskazują na sprzeczność i antagonizmy między dwoma typami narracji o imigrantach i o proponowanych rozwiązaniach kryzysu. W ostatniej części tekstu zawarto tezy mówiące o tym, że „sprawa” imigrantów jest jednym z kluczowych czynników podtrzymujących podziały społeczne, zwłaszcza jeśli powiąże się ją z postawami społecznymi wobec modernizacji i transformacji systemowej.
EN
The article deals with the problem of different argumentation strategies inside the discourse about immigrants. In the beginning there is a short description of immigration phenomena in Poland. The next section explains the main methodological assumptions (social representation, framing) and basic analytical categories applied in researches presented in this paper. The main part of the article concerns the research outcomes. They concentrates on different types of argumentation strategies in III RP and IV RP weekly magazines. Final results show the contradictions between two types of narrations about the immigrants and about expected crisis solutions. In the last segment of the article it is expressed that the immigration issue is one of the factors in the process of social cleavages sustain, especially when it comes to the attitude towards modernization and system transformation.
2
89%
EN
Judge Arkadiusz Krupa appeared on the pages of The Voice of Law in the fifth volume – with his illustrations “The Blind Eye of Themis” which he now entices and interprets. This time we welcome the judge as a columnist. The first column is a commentary on current events, but it is also rooted in childhood memories of the author.
PL
Na pokładzie „Głosu Prawa” sędzia Arkadiusz Krupa pojawił się wraz z zeszytem numer 5 – swoimi ilustracjami sygnowanymi „Ślepym Okiem Temidy”, którymi odtąd okrasza i komentuje treści tekstowe. Tym razem witamy Pana Sędziego jako felietonistę. Pierwszy felieton jest komentarzem do rzeczywistości, ale zakorzenionym we wspomnieniach z dzieciństwa.
Poradnik Językowy
|
2022
|
vol. 799
|
issue 10
147-163
EN
Based on covers of weekly magazines, it is easy to notice that the focal point of mass media is conflict situations. Their comments lead to the polarisation friend – foe, which is expressed by the visual and verbal presentation of the world of politics. Despite the fact that the visual and verbal repertoire, which allows the positive evaluation of friends and negative evaluation of foes, is quite plentiful, clean patterns in portraying individuals are noticeable. Foes are aggressive, unpredictable, menacing, rapacious, dishonest and, at the same time, determined to build their positive image in order to attract new voters. Friends, in turn, are the victims of stalkers and their actions (the target of their attacks) and the longawaited (true) saviours. Magazine covers evidence social divisions and simultaneously consolidate and develop them, being an element of a relentless struggle to win audience and voters. This is because the marketing (attracting readers’ attention) and political (uniting the audiences against specified antagonists and around the figure of the depicted hero) aspects are of great importance here.
PL
Na podstawie okładek tygodników publicystycznych łatwo zauważyć, że w centrum uwagi mediów są sytuacje konfliktowe. Przy ich komentowaniu polaryzacji podlega podział swój – obcy, który znajduje swój wyraz w sposobie graficznego i językowego przedstawiania świata polityki. Choć repertuar wizualnych i werbalnych środków, które służą pozytywnemu wartościowaniu swoich oraz negatywnemu wartościowaniu obcych, jest dość bogaty, to pojawiają się wyraźne schematy w sposobie portretowania poszczególnych postaci. Obcy są agresywni, nieprzewidywalni, groźni, pazerni, nieuczciwi, a przy tym usiłują budować swój pozytywny obraz, by pozyskiwać głosy wyborców. Swoi zaś to ofiary działań prześladowców (obiekt ich ataków) oraz wyczekiwani (prawdziwi) wybawcy. Okładki czasopism publicystycznych świadczą o panujących podziałach społecznych, a zarazem je utrwalają oraz pogłębiają, będąc elementem nieustannie prowadzonej walki o odbiorców i wyborców. Ważny jest bowiem wymiar marketingowy (pozyskiwanie uwagi czytelników) oraz polityczny (jednoczenie odbiorców przeciwko wskazywanym antagonistom oraz wokół postaci przedstawianego herosa).
4
89%
EN
Judge Arkadiusz Krupa appeared on the pages of The Voice of Law in the fifth volume – with his illustrations “The Blind Eye of Themis” which he now entices and interprets. This time we welcome the judge as a columnist. The first column is a commentary on current events, but it is also rooted in childhood memories of the author.
PL
Na pokładzie „Głosu Prawa” sędzia Arkadiusz Krupa pojawił się wraz z zeszytem numer 5 – swoimi ilustracjami sygnowanymi „Ślepym Okiem Temidy”, którymi odtąd okrasza i komentuje treści tekstowe. Tym razem witamy Pana Sędziego jako felietonistę. Pierwszy felieton jest komentarzem do rzeczywistości, ale zakorzenionym we wspomnieniach z dzieciństwa.
EN
During his fourth pilgrimage to his homeland, John Paul II, in the face of deep divisions that in the Polish society taught about the need for a deeper understanding of freedom. Freedom gives man the ability to make decisions. The future is not subject to simple determinisms, these are the free human responsible choices that guide it. In his in-depth reflection on human freedom, John Paul II also pointed to the need to understand properly the freedom of speech. Speech can be used in many ways, including to slander and divide. Free speech, which is intended only to win a discussion, has little to do with freedom. Therefore, it is necessary to make an effort for speech to become an instrument of truth, not hate. Despite critical reception at first of the Holy Father’s first pilgrimage to free Poland, today – after more than 30 years that have passed since then – it is possible to understand its message better. The necessity of the ethical foundations of human freedom and work on free speech are still valid guidelines that the Pope gives to the Polish nation, also in the face of the present divisions affecting the Homeland.
PL
Podczas swojej czwartej pielgrzymki do ojczyzny Jan Paweł II, wobec głębokich rozłamów, jakie podzieliły społeczeństwo polskie, nauczał o konieczności głębszego rozumienia wolności. Wolność daje człowiekowi możliwość podejmowania decyzji. Przyszłość nie podlega prostym determinizmom, to ludzkie odpowiedzialne wybory nadają jej kierunek. W pogłębionej refleksji nad ludzką wolnością Jan Paweł II wskazywał również na konieczność właściwego rozumienia wolności słowa. Mowy można używać na wiele sposobów, także po to, by oczerniać i wzbudzać podziały. Swobodne wypowiedzi, które mają na celu jedynie zwycięstwo w dyskusji, niewiele mają wspólnego z wolnością. Dlatego konieczne staje się odkłamanie rzeczywistości, by mowa stała się narzędziem prawdy, a nie nienawiści. Pomimo głosów krytycznych wobec pierwszej pielgrzymki Ojca świętego do wolnej Polski, dziś – po ponad 30 latach, jakie upłynęły od tego czasu – lepiej można zrozumieć jej przesłanie. Konieczność etycznych fundamentów ludzkiej wolności i pracy nad mową są wciąż aktualnymi wskazówkami, jakie papież daje polskiemu narodowi także w obliczu obecnych podziałów dotykających Ojczyznę.
EN
Choć 10 kwietnia 2010 r. z wielu względów był bardzo szczególnym dniem w życiu Warszawy i choć istnieją tysiące zdjęć dokumentujących miasto w kilkanaście godzin po katastrofie samolotu rządowego Tu-154 w lesie pod Smoleńskiem, niewiele zostało napisane o pejzażu dźwiękowym (soundscape) Śródmieścia tamtego wieczoru, który z pewnością należał do najdziwniejszych w powojennej historii miasta. Rzadkie i dziwne jest doświadczenie bycia w tłumie, który gęsty i ściśnięty między pierzejami ulic, tak jak bywają tylko tłumy w czasie wielkich przewrotów politycznych lub na koncertach rockowych, zarazem jednak pozostaje niemal zupełnie cichy; w tłumie, który nie wytwarza naturalnego ludzkiego gwaru, lecz jedynie poszmer tak delikatny, a zarazem tak dojmujący jak zapach zniczy unoszący się nad Krakowskim Przedmieściem. Katastrofa, w której oprócz ówczesnego prezydenta zginęło łącznie (wraz z załogą samolotu) 96 osób, w przeważającej większości ważnych przedstawicieli życia politycznego kraju, i której skala, jak się wydawało, w czasach pokoju jest możliwa jedynie w filmach science fiction, wyrwała warszawiaków z prywatnego porządku weekendowych zajęć. Jakiś szczególny publiczny instynkt dosłownie wypchnął tysiące ludzi z domów na ulicę, zarazem jednak pozostawiając ich w stanie dziwnego osłupienia. Katastrofa dosłownie odebrała tłumowi mowę. I tak jak w czasie letnich ulew z suchego pomieszczenia wychodzi się prosto w ścianę deszczu, tak ze ściszonego szmeru ulicznego tłumu wchodziło się tamtego wieczoru w rozgwarzony zgiełk wypełnionych szczelnie po brzegi warszawskich kawiarni na Nowym Świecie, Krakowskim Przedmieściu i ich bocznych odnogach. Z ciszy wstępowało się we wrzawę, z której można było łowić strzępki wymyślanych na gorąco hipotez i scenariuszy politycznych sprowadzających się do odpowiedzi na to samo pytanie, które niczym ciężka chmura zagęszczało powietrze nad milczącym ulicznym tłumem: co właściwie teraz się stanie? Moment katastrofy - prócz ludzkiego, tragicznego wymiaru - był momentem ściśle politycznym, nie w sensie upolitycznienia żałoby (co wprawdzie rozpoczęło się już następnego dnia), ale w wymiarze powszechności odczucia, że oto właśnie wydarza się coś istotnego o wymiarze przekraczającym prywatny. W sferze politycznej coś się właśnie gruntownie zmieniało i prawie każdy, nawet jeśli na co dzień zupełnie nie był zainteresowany polityką, teraz przeczuwał tę zmianę, mimo że nie umiał jej dookreślić. Radykalna dwubiegunowość warszawskiego pejzażu dźwiękowego tego wieczoru, w którym ciszę (intensywną, bo ludzką, a nie wynikającą z pustki) od hałasu oddzielały jedynie przeszklone drzwi lokali, odsłoniła realną dwubiegunowość warszawskiej sfery publicznej. Moment, który wymagał natychmiastowej publicznej reakcji, naturalnie podzielił warszawiaków na dwie, tamtego wieczoru jeszcze nie zantagonizowane grupy - i nie przypadkiem to właśnie rozspekulowana warszawska „klasa gadająca” (chattering class), a nie milcząca większość, szukała schronienia w kawiarniach. Zamierzamy tu podjąć analizę społeczno-politycznej historii warszawskich kawiarni, ze szczególnym uwzględnieniem zarówno ich roli demokratyzującej, jak i ich roli w wytwarzaniu i reprodukcji podziałów społecznych. Powinno to rzucić nowe światło na fenomen tzw. kawiarni obywatelskich, które zaczęły powstawać w drugiej dekadzie transformacji postsocjalistycznej i które w Warszawie stały się miejscem narodzin nowego typu miejskiego aktywizmu.
Pamiętnik Literacki
|
2021
|
vol. 112
|
issue 4
51-76
PL
Artykuł poświęcono analizie splotu klasy z rasą w powieściach „Bez dogmatu” i „Rodzina Połanieckich” Henryka Sienkiewicza. W dziełach tych wskazuje się takie formy urasowienia podziałów społecznych, jak biologizacja, esencjalizacja czy animalizacja. Porównanie powieści oraz odwołanie do prywatnej korespondencji pisarza i jego wcześniejszych utworów o tematyce współczesnej prowadzi do wniosku, że rasizm klasowy jest elementem poglądów społecznych samego Sienkiewicza.
EN
The paper is devoted to an analysis of the concourse of class and race in Henryk Sienkiewicz’s novels „Bez dogmatu” („Without Dogma”) and „Rodzina Połanieckich” („Polaniecki Family”). These works display such forms of racing social divisions as biologisation, concentration, and animalisation. A comparison of the two novels and reference to the writer’s private correspondence as well as his earlier pieces on contemporary matters lead to the conclusion that class racism is an element of Sienkiewicz’s own social view.
PL
Na przełomie dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku kraje wysoko rozwinięte przechodzą proces, który określany jest niekiedy mianem „nadejścia trzeciej fali cywilizacyjnej”, związanej z rewolucją technologii informacyjnych. Ta transformacja cywilizacyjna skutkuje procesami, które można określić mianem „rewolucji post-industrialnej” oraz „rewolucji post-narodowej”. Podobnie jak miało to miejsce w wypadku nowoczesnej rewolucji narodowej i przemysłowej, tak samo dwie „ponowoczesne” rewolucje wywołują głębokie zmiany w strukturze społecznej, prowokując tym samym opór wobec zmian i nadchodzącego „nowego porządku społecznego”. Podstawowym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na heurystyczne możliwości modelu analitycznego zaproponowanego przez Steina Rokkana i Seymoura Lipseta do badania podziałów społecznych politycznie doniosłych. Autor argumentuje, że Rokkanowski model może być przydatny w próbie wyjaśniania współczesnych zjawisk politycznych.
EN
Western Europe of the early 21st century is going through a process that is sometimes referred to as “the arrival of the Third Wave civilization”, that is the information civilization. The civilizational transformations result in two “revolutions” – post-national and post-industrial. Just like the 19th-century national and industrial revolutions, they involve deep social changes and consequently provoke resistance and a wave of counter-mobilisation against the upcoming “new order” – global, post-national, and post-industrial. The basic assumption of this article is that the classical theoretical schemes developed by Stein Rokkan and Seymour Lipset may come as analytical tools useful in explaining contemporary political phenomena. Rokkan’s theory seems to be the analytical model that is still helpful in explaining the election behaviours as well as political conflicts and divisions present within current political systems, and its heuristic power is high.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.