Search results

1

A skald in royal service – the case Þórarinn loftunga. Part 2: Poetics and ideology of Tøgdrápa

100%

Morawiec J.

Studia Maritima

|

2021

|

vol. 34

33-59

EN

The present study is focused on Tøgdrápa (Journey drápa), a poem Þórarinn devoted to Knútr’s expedition to Norway in 1028. A distinguished feature of Tøgdrápa is its metre – tøglag (journey metre). It differs from dróttkvætt by having four syllables (instead of six) in each line. Presumably, referring to the title of the poem, the metre was to be used in ac- counts on war expeditions, optionally other travels of the king. Tøglag seems to be especially bound to Knútr’s court. Close metrical analysis of the poem as well as comparison with Sigvatr Þórðarson’s Knútsdrápa suggests that, contrary to previous assumptions, it is very likely that neither of the poets was an inventor of tøglag. Rather both, as talented and already distinguished skalds, did not hesitate to take another artistic challenge, most likely put up by somebody else. It seems reasonable to assume that such a challenge was born at Knútr’s court, probably as a side effect of the king’s success in Norway in 1028.

PL

Artykuł poświęcony jest Tøgdrápie (Wiersz o wyprawie), utworowi skomponowanemu przez Þórarina, w którym opisuje wyprawę Knuta Wielkiego do Norwegii w 1028 roku. Wiersz wyróżnia zastosowane przez skalda metrum – tøglag (metrum podróżne). Od dróttkvætt różni go występowanie czterech (zamiast sześciu) sylab w każdej linii zwrotki. Prawdopo- dobnie, odnosząc się do tytułu wiersza, metrum to było stosowane w kompozycjach po- święconych wyprawom wojennym, ewentualnie innym podróżom podejmowanym przez władcę. Użytkowanie tøglag wydaje się być szczególnie związane z dworem Knuta Wielkie- go w Anglii. Dokładna analiza metryczna poematu Þórarina, jak również porównanie go z Knútsdrápą Sigvata Þórðarsona, wskazują na to, że, wbrew wcześniejszym sądom, żaden z dwójki poetów nie powinien być uważany za twórcę tego metrum. Raczej, obaj skaldowie, już jako wzięci i utalentowani twórcy, bez obaw podjęli poetyckie wyzwanie, które najpew- niej podsunął im ktoś inny. Wydaje się słusznym założenie, że pomysł ten zrodził się na dworze Knuta Wielkiego, najpewniej jako skutek sukcesu jaki król Anglii i Danii odniósł w Norwegii w 1028 roku.

2

Magnus Barefoot - the Last Viking King of Norway?

100%

Morawiec J.

Średniowiecze Polskie i Powszechne

|

2020

|

vol. 12

27-41

PL

W powszechnej opinii, śmierć Haralda Srogiego w bitwie pod Stamford Bridge w 1066 roku postrzegana jest często jako symboliczny koniec epoki wikingów. Jednakże, moment ten można przesunąć w czasie do 24 sierpnia 1103 roku, gdy, po dziesięcioletnim panowaniu w Norwegii, wnuk Haralda Magnus poległ w starciu w wyniku zasadzki, do jakiej doszło w Ulster. Niektóre ze staroskandynawskich przekazów, które opisują panowanie Magnusa, dokonują swoistego porównania obu władców, ukazując Magnusa jako prawdziwego i zadeklarowanego naśladowcę swojego dziada. Nie dziwi więc, że okoliczności, w jakich Magnus poległ, często przedstawiane są jako najpełniejszy przejaw tego wizerunku, zarówno w pozytywnym jak i negatywnym znaczeniu. Król Norwegii jawi się jako osoba niezwykle zainteresowana tym, aby jego rządy były postrzegane jako bezpośrednia kontynuacja czasów Haralda Srogiego. Tendencja ta dotyczy nie tylko jego działań politycznych w ogólności, ale także sfery propagandowej. Ta ostatnia był zaś zdominowana przez skaldów komponujących na rzecz króla.

DE

Im Allgemeinen wird angenommen, dass der Tod von Harald III. dem Harten in der Schlacht von Stamford Bridge im Jahr 1066 oft als ein symbolisches Ende der Wikingerzeit angesehen wird. Dieser Moment kann jedoch auf den 24. August 1103 verschoben werden, als Haralds Enkel Magnus, nach zehnjähriger Herrschaft in Norwegen, in Ulster in einen Hinterhalt geriet und im Gefecht ums Leben kam. Einige der altskandinavischen Überlieferungen, die die Regierungszeit von Magnus beschreiben, stellen eine Art Vergleich zwischen den beiden Herrschern her und zeigen Magnus als einen echten und überzeugten Nachahmer seines Großvaters. Es ist daher nicht verwunderlich, dass die Umstände, unter denen Magnus fiel, oft als der vollste Ausdruck dieses Bildes, im sowohl positiven als auch negativen Sinne, dargestelltwerden. Es scheint, dass es dem norwegischen König sehr daran lag, dass seine Herrschaft als die direkte Fortsetzung der Regierungszeit von Harald dem Harten betrachtet wird. Diese Tendenz betrifft nicht nur seine politischen Aktivitäten im Allgemeinen, sondern auch die Propagandasphäre. Diese wurde von den Skalden dominiert, die für den König komponierten.

EN

In common opinion, Harald Hardrada’s death in the battle of Stamford Bridge in 1066 is perceived as a symbolic end of the Viking Age. However, that moment could be moved to 24 August 1103, when, after ten years of his reign in Norway, Harald’s grandson, Magnus dies in an ambush in Ulster. Some of Old Norse records that describe Magnus’s reign compare both rulers and depict Magnus as the true and determined follower of his grandfather. For that reason it is not surprising that the circumstances of Magnus’s death are often shown as the fullest manifestation of that picture, including both its positive and negative facets. The king of Norway appears to be deeply interested in making his reign perceived as a direct continuation of Harald Hadrada’s times. That tendency concerns not only his political actions in general, but also the area of propaganda. The latter was in turn dominated by skalds composing for the king.

3

A skald in royal service – the case Þórarinn loftunga. Part 1: Ideological contexts of Hofuðlausn

100%

Morawiec J.

Studia Maritima

|

2020

|

vol. 33

33-52

EN

The first half of the 11th century was marked by serious challenges for the skaldic art. An advent of Christianity in the North in general and the baptism of numerous rulers in par- ticular, made skalds make efforts to implement symbolism of the new faith into their art. This trend is clearly reflected in the poetry of Þórarinn loftunga, an Icelandic poet, who is known for his compositions for Knútr inn ríki, the king of England, Denmark and Norway. The article investigates preserved lines of one of Þórarinn’s poems, Hǫfuðlausn (Head-ran- som). Special attention is paid to its sophisticated stylistic features, namely references to Byzantium (Gríklands) and the Heavenly Kingdom (himinríki) and a kenning “defender of Byzantium” (gætir Gríklands). The article argues that the presence of these features, juvenile in the skaldic art, in Þórarinn’s poem, was an effect of skald’s both ability and willingness to adopt certain elements of Christian doctrine and royal ideology present at Knútr’s English court as a response to particular expectations of the king towards his skalds and their poetry.

PL

W pierwszej połowie XI wieku poezja skaldów musiała zmierzyć się z poważnymi wyzwa- niami. Coraz większe wpływy chrześcijaństwa na Północy, znaczone chrztem kolejnych skandynawskich władców, postawiły poetów przed koniecznością zaimplementowania w swojej sztuce symboliki związanej z nową wiarą. Proces ten znajduje swoje odbicie między innymi w poezji Þórarina loftunga (Pochwalny Język), islandzkiego skalda działającego na dworze Knuta Wielkiego, króla Anglii, Danii i Norwegii. Artykuł poświęcony jest zachowa- nym fragmentom jednego z wierszy Þórarina, zatytułowanego Hǫfuðlausn (Okup za głowę). Szczególna uwaga poświęcona jest stylistycznym elementom utworu takim jak nawiązania do Bizancjum (Gríklands) i Królestwa Niebieskiego (himinríki) oraz kenningowi „obrońca Bizancjum” (gætir Gríklands). Celem artykułu jest wykazanie, że elementy te były efektem gotowości ze strony poety zaadoptowania w swojej sztuce określonych aspektów doktryny chrześcijańskiej i ideologii królewskiej obecnych na angielskim dworze Knuta. Gotowość ta była odpowiedzią poety na oczekiwania ze strony króla adresowane do skaldów działających w jego otoczeniu.

Refine search results

2 Studia Maritima

1 Średniowiecze Polskie i Powszechne

3 Morawiec J.

1 2021

2 2020

A skald in royal service – the case Þórarinn loftunga. Part 2: Poetics and ideology of Tøgdrápa

Magnus Barefoot - the Last Viking King of Norway?

A skald in royal service – the case Þórarinn loftunga. Part 1: Ideological contexts of Hofuðlausn