Search results

1

Mesjanizm rozproszony. Epigonia oraz Polonia aeterna Wojciecha Wencla

100%

Spólna A.

Świat i Słowo

|

2020

|

vol. 35(2)

109-125

PL

The article shows forms that neo-romantic messianism takes in Wojciech Wencel’s poetry volumes Epigonia and Polonia aeterna. The Polish nation, understood as a primordial community, is depicted through the prism of national-conservative clichés, taken from freely interpreted Sarmatian literature and Mickiewicz’s romanticism. The hero of Wencel’s poems has a sense of mission as a guide for his compatriots through the traps of late modernity and as a guardian of national memory. The language of this poetry, ostentatiously old-fashioned, serves to sacralize history seen as a continuum of struggle and martyrdom. Both books demonstrate a strongly internalized, martyrological-heroic concept of the messianic calling of Poland – although not expressed as directly as in the preceding volume, De profundis.

2

Mityzacja katastrofy smoleńskiej w filmie Antoniego Krauzego i poezji smoleńskiej jako funkcja pamięci zbiorowej

67%

Czech K.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2020

|

issue 40

147-162

EN

The crash of the presidential aircraft that took place on April 10, 2010 is an event that has become a permanent part of Polish collective memory. However, the narratives regarding it are not homogenous or consistent, and are constantly negotiated by various social actors, including poets and filmmakers. For instance, Antologia smoleńska. 96 wierszy [The Smolensk Anthology. 96 poems] and the movie Smolensk directed by Antoni Krauze have the ambition to inscribe the discourse of the Smolensk tragedy as an assassination into the dominant, valid and widely accepted collective memory. Both the cinematographic and poetic language have an explanatory potential and lend sense to the reality shaken by the tragic event. Reaching back to the romantic tradition as well as martyrological and religious discourses of Poland, both Krauze’s movie and the Smolensk poetry may be interpreted as a transcription and as an effect of the process of the mythologization of history and of its transformation into the matter of collective memory, presented then as an objective historical truth.

PL

Katastrofa prezydenckiego samolotu z 10 kwietnia 2010 roku wywołała szereg reakcji artystycznych. W odpowiedzi na nią powstały m.in. zebrane w Antologii smoleńskiej. 96 wierszy utwory poetyckie oraz film Smoleńsk Antoniego Krauzego. Oba teksty kultury łączy wspólna wizja wydarzeń z 10 kwietnia, którą usiłują włączyć w krąg powszechnie obowiązującej i akceptowanej polskiej pamięci zbiorowej. Stanowią jednocześnie formę zapisu pamięci oraz narzędzie ją kształtujące, a efektem tych artystycznych projektów pamięciowych jest wytworzenie narracji, którą za Pawłem Sendyką nazwać można mitem smoleńskim. Zarówno język filmowy, jak i narzędzia literackie wykazują potencjał eksplanacyjny, pozwalający na usensownienie rozbitej przez tragedię smoleńską rzeczywistości. Niezwykłe, nacechowane symbolicznie i podatne na interpretacje okoliczności tragedii sprawiły, że w narracji na jej temat ścierają się odmienne typy pamięci. Film Krauzego oraz teksty poetów smoleńskich biorą aktywny udział w konstruowaniu i utrwalaniu wizji „zamachu smoleńskiego”, snutej przeciwko opowieści o „katastrofie smoleńskiej”. Aby tego dokonać, sięgają do tradycji romantycznej, wzorców martyrologicznych i religijnych. Przeszłość przetworzona przez pamięć zyskuje wymiar sakralny i staje się mitem osadzonym na znaturalizowanej kategorii „prawdy historycznej”. Przyjrzenie się filmowi Krauzego oraz wybranym wierszom z Antologii smoleńskiej... pozwala zarysować węzłowe punkty mitu smoleńskiego – określonej wizji katastrofy, czy raczej zamachu smoleńskiego, pretendującej do zajęcia pozycji dominującej w powszechnej pamięci zbiorowej.

3

Mesjanizm rozproszony. Epigonia oraz Polonia aeterna Wojciecha Wencla

67%

Spólna A.

Świat i Słowo

|

2020

|

vol. 35

|

issue 2

109-125

EN

The article shows forms that neo-romantic messianism takes in Wojciech Wencel’s poetry volumes Epigonia and Polonia aeterna. The Polish nation, understood as a primordial community, is depicted through the prism of national-conservative clichés, taken from freely interpreted Sarmatian literature and Mickiewicz’s romanticism. The hero of Wencel’s poems has a sense of mission as a guide for his compatriots through the traps of late modernity and as a guardian of national memory. The language of this poetry, ostentatiously old-fashioned, serves to sacralize history seen as a continuum of struggle and martyrdom. Both books demonstrate a strongly internalized, martyrological-heroic concept of the messianic calling of Poland – although not expressed as directly as in the preceding volume, De profundis.

Refine search results

2 Świat i Słowo

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

2 Spólna A.

1 Czech K.

3 2020

Mesjanizm rozproszony. Epigonia oraz Polonia aeterna Wojciecha Wencla

Mityzacja katastrofy smoleńskiej w filmie Antoniego Krauzego i poezji smoleńskiej jako funkcja pamięci zbiorowej

Mesjanizm rozproszony. Epigonia oraz Polonia aeterna Wojciecha Wencla