Search results

1

Poiesis a praxis – przeszłość przyszłości pracy ludzkiej

100%

Łuka M.

Szkoła - Zawód - Praca

|

2018

|

issue 16

43-52

PL

Przedmiotem analizy w tym artykule jest zagadnienie pracy ludzkiej w kontekście wybranej koncepcji Arystotelesa oraz próba przeniesienia tej myśli do współczesności. Podstawowym zamierzeniem jest ukazanie pracy jako wartości samej w sobie, poczucia sensu jej wykonywania oraz zwrócenie uwagi na zagadnienie etosu pracy.

EN

The subject of the analysis of this text is the issue of human work in the context of Aristotle’s chosen concept and the attempt to transfer this to the present day. The basic intention is to show work as a value in itself, the feeling of sense of doing it, and draw attention to the issue of the work ethos.

2

Problem reprezentacji w nauce – obszary niezbadane

92%

Mazurek M.

Roczniki Filozoficzne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 2

215-239

EN

The problem of representation in science (which is different from the issue of mental representations in the philosophy of mind) is vastly examined in the contemporary philosophy of science but the investigations include only empirical sciences. Moreover, the dominating results of this research are defectively limited to one type of identification of the relation of representation, namely that of similarity, especially of isomorphism. In this paper, I demonstrate that the issue of representation in science has three shortcomings and flaws which need to be eradicated by revealing new research areas and, as a result, by initiating new type of research. More concretely, the issue of representation (1) is limited to the dubious identifying of representation with similarity, (2) does not include the representation in technical and IT sciences, (3) does not distinguish between descriptive-explanatory (theoretical) sciences and applied (prescriptive) sciences. Differences in representing, including types of represented and representing objects, demonstrate the most profound difference in the natures of these sciences. Therefore, delving deeper into the issues of representing opens some whole new areas for inquiry which can lead to a richer and broader conception of sciences than those attained till now. It is astonishing that the problem of representation, so crucial for images of sciences, is examined so narrowly and selectively in the today philosophy.

PL

Problem reprezentacji w nauce (różny od kwestii reprezentacji mentalnych w filozofii umysłu) jest intensywnie badany tylko w odniesieniu do nauk empirycznych, przy czym – co ograniczające i wadliwe – w wynikach tych badań dominuje jeden typ identyfikacji relacji reprezentacji, a mianowicie odwołujący się do podobieństwa, w szczególności do izomorfizmu. W tym tekście pokazuję, że zagadnienie reprezentacji w nauce ma trzy braki i wady, które należy usunąć, odkrywając nowe pola rozważań i w związku z tym inicjując nowe badania. Zagadnienie reprezentacji (1) jest ograniczone do wątpliwego identyfikowania reprezentacji jako podobieństwa, (2) nie obejmuje problemu reprezentacji w naukach technicznych i komputerowych, (3) nie rozróżnia nauk opisowo-eksplanacyjnych (teoretycznych) od nauk stosowanych (preskrypcyjnych). Różnice w relacjach reprezentowania, w tym w typach obiektów reprezentowanych i reprezentujących, pokazują najgłębszą różnicę w naturach tych nauk. Wniknięcie w problem reprezentowania otwiera całe obszary dociekań, które mogą prowadzić do bogatszej i szerszej koncepcji nauk niż te dotychczasowe. Ewenementem jest, że obszary te są w niewielkim obecnie stopniu badane w dzisiejszej filozofii.

3

The Materiality of Poiesis

92%

Orska J.

Praktyka Teoretyczna

|

2019

|

vol. 34

|

issue 4

PL

W tym szkicu podejmuję próbę wyjaśnienia, dlaczego dochodzi do swego rodzaju wtórnego rozdzielenia Spinozjańskiej zasady immanencji – wydarzającej się czy też konstruowanej na po Deleuzjańsku rozumianej płaszczyźnie praktyki – a przyjmowanej jako teza zasadnicza dla zwrotu posthumanistycznego. W koncepcjach tych zasadniczą rolę odgrywają tezy zmierzające do obalenia wszelkiego rodzaju rozdzierających istniejącą substancję dychotomii (formy-materii, ale i wewnętrzności-zewnętrzności, podmiotu-przedmiotu, duszy-ciała, odbicia-prawdy/doświadczenia). Przyjęcie takiej, performatywnie rozumianej perspektywy „wykonywania” teorii czy filozofii staje się, co ciekawe, możliwe dopiero dzięki zastrzeżeniu rozłączności „immanencji praktyki” z dominującą w ramach zwrotu „poststrukturalistycznego” literackością czy tekstualnością. Ta bowiem sfera kojarzona była jako tradycyjnie umieszczająca w centrum swoich zainteresowań człowieka, jego język i jego wytwory intelektualne (przez np. Braidotti czy Barad). Ta głęboko strukturalistyczna koncepcja została z pozytywnym skutkiem przekroczona – jako pewien typ nowoczesnego, absolutyzującego porządkowania przestrzeni doświadczenia – przez wszystkich właściwie poststrukturalistów, w tym Deleuze’a i Guattariego, którym przede wszystkim poświęcam tej esej. Nie przyczyniło się to jednak do wykluczenia sztuki języka, także literatury, pojmowanej jako rodzaj społecznej praktyki, a co za tym idzie ważnego przedmiotu zainteresowania francuskich filozofów.

EN

This article attempts to explain the reason behind a secondary division within the Spinozian immanence principle - a principle that occurs, or is construed, within what could be seen (after Deleuze) as the level of practice, and that remains crucial to the so-called posthumanist turn. Posthumanism seems to ascribe an important role to claims and theses that are oriented towards the abolishment of all dichotomies that rupture the existing substance (dichotomies such as form-matter, but also internal-external, subject-object, soul-body, reflection-truth/experience). Interestingly, embracing such a performative perspective - one in which philosophy or theory is something that is „performed” - is only possible when the division between the „immanence of practice” and the „poststructuralist” ideas of literariness or textuality is maintained and emphasised. The reason for this is that the latter has been strongly associated with the centrality of the human being, their language and their intellectual creations (see e.g. Braidotti, Barad). But, as I would like to point out, referring to Deleuze and Guattari themselves, this allegedly poststructuralist framework has been successfully transcended by poststructuralists themselves. Nonetheless, this did not lead them to exclude the art of language - including literature which, seen here as a type of social practice, was among the chief interests of these French philosophers.

4

Poetizing and the question of measure

88%

Yates C.

Studia Philosophiae Christianae

|

2013

|

vol. 49

|

issue 4

87-108

EN

This paper examines Heidegger’s short 1944–45 lecture course, Introduction to Philosophy – Thinking and Poetizing, recently published in an English translation by Phillip Jacques Braunstein (Indiana). The course presents a unique and penetrating treatment of what, for Heidegger, is (1) the compelling place of mitdenken and mitdichten in the fundamental nature of philosophizing, and (2) the precise relationship of these elements to questions of human guidance, dwelling, and willfulness. I argue that, so doing, the text clarifies Heidegger’s uneasy position regarding the place of ‘poetizing’ in the work of imagination and reason. His ongoing engagement with Nietzsche and Hölderlin is here distilled such that we find a specific rubric for tracing Heidegger’s subtle, though decisive, attention to the connection between thought’s intrinsically ‘productive’ character and poetry’s refining ‘projective’ artistry. This connection becomes apparent when the discourse of the course is paired with the focus of his later text, Poetically Man Dwells (1951).

5

Becoming Animal, Becoming Others: What We Make with Art and Literature

71%

Cope K.

American, British and Canadian Studies Journal

|

2013

|

vol. 20

|

issue 1

121-138

EN

What is poetry for? How does poiesis or making - the Greek root of the words poetry and poetics - succeed in moving us, in getting under our skins? “Becoming Animal” argues that art and literature are crucial zones of play, transformative modes that work by mixing up self and other, inside and out, human, animal and other matter. The essay moves from a consideration of D.W. Winnicott’s psychoanalytic discussion of the relationship between play and creativity, self and other, to Howard Searles’ investigation of transference and counter-transference as possible models for engaged and sensuously attuned critical stances. The last section of the essay offers an account of the “transgenic” work of Eduardo Kac, which literally mixes genetic material as art. The essay concludes by arguing that art, as poiesis, works by engaging us in constant contact with what is not ourselves as a process of becoming ourselves; it argues that such ‘self-estrangement’ is the way we sort out how to live an ontologically rich and ethically meaningful life.

6

Being Human Well. A Proto-Ethic

71%

Böhme G.

Dialogue and Universalism

|

2014

|

issue 4

32-43

EN

Gernot Böhme discusses the nature of moral good in the light of what he calls proto-ethics, considering how to be human “well.” Here the predicate “good” takes on an adverbial and not an adjectival form, and Böhme refers to the Aristotelian distinction between praxis and poiesis to show that today's activistic civilisation with its emphasis on achievement as the effect of activity (poiesis) has deprived humans of their ability to focus on activity itself (praxis). Böhme rejects ideologies which profess the “enhance-ment” of humans by medical/pharmacological means, and instead postulates the recrea-tion of praxis skills by physical and spiritual training, especially in human relations with nature and the own body. Backing this postulate are numerous examples of how to be human “well.”

Refine search results

1 American, British and Canadian Studies Journal

1 Dialogue and Universalism

1 Praktyka Teoretyczna

1 Roczniki Filozoficzne

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Szkoła - Zawód - Praca

1 Böhme G.

1 Cope K.

1 Mazurek M.

1 Orska J.

1 Yates C.

1 Łuka M.

1 2021

1 2019

1 2018

1 2014

2 2013

Poiesis a praxis – przeszłość przyszłości pracy ludzkiej

Problem reprezentacji w nauce – obszary niezbadane

The Materiality of Poiesis

Poetizing and the question of measure

Becoming Animal, Becoming Others: What We Make with Art and Literature

Being Human Well. A Proto-Ethic