Search results

1

Materialnoprawne przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów: postulaty modyfi kacji oraz uwagi de lege ferenda

100%

Kohutek K.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2015

|

vol. 4

|

issue 2

59-74

PL

Niniejsze opracowanie zawiera ocenę wybranych unormowań materialnego prawa konkurencji pod kątem zasadności ich modyfikacji de lege ferenda. Zawarte w artykule propozycje mają charakter zmian zarówno o charakterze językowym lub konstrukcyjnym, jak i postulujące wprowadzenie nowych rozwiązań prawnych (np. w odniesieniu do antymonopolowej kwalifikacji wertykalnego ustalania minimalnych lub sztywnych cen odsprzedaży). Zasadniczy nacisk położony został na instytucję nadużywania pozycji dominującej oraz zakaz porozumień antykonkurencyjnych.

EN

The article includes an assessment of selected norms of substantive competition law from the perspective of their de lege ferenda modifications. The paper postulates are merely linguistic or structural changes, but also the introduction of some far-reaching amendments (e.g. with respect to resale price maintenance). The paper focuses on the institution of the abuse of a dominant position and on the prohibition of anti-competitive agreements.

2

Analiza wyroków Trybunału Sprawiedliwości wydanych w 2013 r. dotyczących dyrektywy 2005/29/WE o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom handlowym

58%

Harasimiuk D. E.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2014

|

vol. 3

|

issue 4

126-141

PL

Celem artykułu jest analiza wyroków Trybunału Sprawiedliwości wydanych w roku 2013 na gruncie przepisów dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych. Wśród kwestii poddanych interpretacji przez Trybunał znalazły się m.in. przesłanki uznania praktyki wprowadzającej w błąd za nieuczciwą, w tym ocena istotności wprowadzenia w błąd (wyrok w sprawie C-281/12 Trento Sviluppo) oraz znaczenie wymogów poszanowania staranności zawodowej (wyrok sprawie C-435/11 CHS Tour Services). Analizowane wyroki dotyczą również problemów bardziej ogólnych, związanych z charakterem harmonizacji przyjętej w dyrektywie (wyrok w sprawie C-265/12 Citroën Belux) czy zakresem podmiotowym i określeniem pojęcia przedsiębiorcy (wyrok w sprawie C-59/12 BKK Mobil Oil). Trybunał zajął również stanowisko wobec dopuszczalności uprzedniej kontroli administracyjnej praktyk handlowych (wyrok w sprawie C-206/11 Köck), generalnego zakazu krajowego praktyki nieobjętej czarną listą (postanowienie w sprawie C-343/12 Euronics Belgium) oraz zastosowania przepisów dyrektywy 2005/29/WE wobec wydawców prasowych, którzy naruszają krajowe przepisy dotyczące właściwego oznaczania materiałów odpłatnych (wyrok w sprawie C-391/12 RLvS)

EN

The article aims to analyse recent jurisprudence of the CJEU on the provisions of Directive 2005/29/EC on unfair commercial practices. The scope of cases brought before the CJEU relates to different practical aspects of the application of Directive 2005/29/EC by national courts. Mentioned, among the issues interpreted by the CJEU, can be the conditions of unfair misleading practices, including the assessment of the relevant influence of the practice on a consumer (case Trento Sviluppo), and the significance of requirements of professional diligence (case CHS Tour Services). The analyzed judgments relate also to problems of a more general nature such as the character of the harmonization method adopted by the Directive (case Citroën Belux), its personal scope, and the notion of a “trader” (case BKK Mobil Oil). The CJEU ruled also on the possibility of ex ante administrative controls of unfair practices (case Köck); general prohibition of a practice not covered by the black list (case Euronics Belgium); and the application of Directive 2005/29/EC to press publishers who infringe national rules on proper identification of advertisers (case RLvS)

3

Umowa agencyjna w świetle artykułu 101 TFUE. Jak gonić króliczka, aby go nie złapać

58%

Kozak M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2012

|

vol. 1

|

issue 4

28-43

PL

Systemy dystrybucji stają się coraz bardziej złożone. Jednocześnie, aby zrealizować założone cele producenta w ich ramach wykorzystywane są różne rozwiązania prawne. Jednym z takich instrumentów może być agencja. Jednakże, z punktu widzenia prawa konkurencji, agencja posiada specjalny status, wynikający z faktu, że agent jest obecny na dwóch odrębnych rynkach właściwych. W pierwszym obszarze, reprezentuje dającego zlecenie, a w drugim oferuje swoje usługi jako agent. Dualizm ten powoduje pewne trudności praktyczne jak i teoretyczne. Jednocześnie, błędna kwalifikacja dystrybutora jako agenta (i uznanie, że art. 101 ust. 1 TFUE nie ma zastosowania) może skutkować nawet karą finansową nałożoną przez organy ochrony konkurencji, w przypadku kiedy jednak dochodzi do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję. Według wykładni art 101 ust. 1 TFUE, aby mogło dojść do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję, konieczne jest występowanie dwóch, różnych stron takiego porozumienia. Prowadzi to do swoistego immunitetu umów agencyjnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję na pierwszym z opisywanych rynków, kiedy agent zawiera umowę w imieniu zleceniodawcy. Kryteria zastosowania art 101 TFUE do umów agencyjnych zostały wskazane przez Komisję Europejską już w 1962 r. Również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odnosi się do tego problemu. Niemniej jednak zagadka jest daleka od rozwiązania, ponieważ proponowane rozwiązania wydają się być niespójne. Jedno z nich skupia się na pojęciu jednolitego organizmu gospodarczego. Inne rozwiązania odnoszą się do teorii organów pomocniczych (ang. auxiliary). Najnowsze propozycje rozwiązania skupiają się na kwestii ryzyka podejmowanego przez agenta w związku z umowami, przy zawarciu których pośredniczy.

EN

Distribution systems have become more and more complex and tend to use different legal solutions to fulfill the aims of the producer. One of them can be agency. From the perspective of competition law, agency holds a special status, resulting from the fact that an agent is present in two distinct relevant markets. In one market an agent represents the principal in the conclusion of a contract, in the second market it offers its own services as an agent. This specific causes some practical difficulties and is interesting from a theoretical point of view. The erroneous qualification of a distributor as an agent could result in fines being imposed by competition authorities. However, as to the first of the aforementioned markets, according to an interpretation of Article 101 TFEU, an anticompetitive agreement cannot be concluded between the same person. This could lead to agency agreements being immune from competition law requirements. It is imperative to recognize the difference. The criteria for the application of Article 101 TFEU to agency agreements were set out by the European Commission in 1962 and repeatedly considered by the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union. Nevertheless, the enigma is far from being resolved since the proposed solutions tend to be incoherent. One of them concentrates on the single economic entity doctrine. Another refers to auxiliary theory. The most recent approach focuses on risks undertaken by an agent in relation to the contracts that it negotiated.

Refine search results

3 internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

1 Harasimiuk D. E.

1 Kohutek K.

1 Kozak M.

1 2015

1 2014

1 2012

Materialnoprawne przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów: postulaty modyfi kacji oraz uwagi de lege ferenda

Analiza wyroków Trybunału Sprawiedliwości wydanych w 2013 r. dotyczących dyrektywy 2005/29/WE o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom handlowym

Umowa agencyjna w świetle artykułu 101 TFUE. Jak gonić króliczka, aby go nie złapać