Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  pojedynek
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Pojedynki władców: zagadnienie komunikacji rytualnej

100%
Tafiłowski P.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2016
|
vol. 15
|
issue 2
81-101
EN
The paper seeks to explain the significance of the phenomenon, which were the duels of monarchs. They appear to be best understood if analyzed in the context of ritual communication. Challenges to monarchs to fight a duel, although none actually took place, were widespread gestures from antiquity to the modern times. They are known from many documented, literary (Iliad) and iconographic sources and also from chronicles. It appears, however, that historians have not so far devoted proper attention to them and failed to correctly interpret this problem and explain it adequately. The present study is an attempt to look at the subject from a new angle.
PL
W tekście podjęto próbę wyjaśnienia znaczenia zjawiska, jakim były pojedynki władców. Wydaje się, że najlepiej zrozumieć je można, umieszczając je w kontekście komunikacji rytualnej. Wezwania do pojedynków władców, choć faktycznie nigdy żaden się nie odbył, były gestami rozpowszechnionymi od starożytności aż do czasów nowożytnych. Znamy je z licznych źródeł dokumentowych, literackich (Iliada) oraz ikonograficznych, a także z kronik. Wydaje się jednak, że dotychczas historycy nie poświęcili im należytej uwagi i nie zdołali tego zagadnienia prawidłowo odczytać oraz należycie wyjaśnić. Próba nowego spojrzenia na tę tematykę podjęta została w prezentowanym artykule.
2
Publication available in full text mode
Content available

Prawne uwarunkowania zjawiska pojedynków w środowisku oficerów rosyjskich (połowa XVII – początek XX stulecia)

85%
Madej L.
Studia Historyczne
|
2016
|
vol. 59
|
issue 3
3
Publication available in full text mode
Content available

The Inheritance of the Little Dragon: Contributions to the Concept of the Combat Duel in the Work of Bruce Lee

71%
Rodriguez-Sanchez A. R.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2019
|
vol. 19
|
issue 4
22-25
EN
Background and Aim. This work constitutes an approach, through the work of Bruce Lee, to the concept of the combat duel, its characteristics and training in it. Methods. Using the case study research strategy, a sample consisting of the official up-to- date bibliography Bruce Lee was selected, to which the content analysis technique was applied with the help of MaxQDA v.11 software. Results. After an analysis of the sample and applying a coding technique in two cycles, the constitution of four main codes was determined: Duel (where the general conditions under which it occurs and develops into a self-defense oriented confrontation, and how martial arts face this situation are explained, and his proposal through Jeet Kune Do); type of duel (where single or out-numbered opponent situations, and well- illustrated concrete actions by means of technical demonstration, are proposed); terms of confrontation (in which confrontational situations, that differ from the standing start in contactless or aggression bouts which exist with the use of a weapon, are encoded); and training (where the materials and protection that were used by Bruce Lee are studied, approaching the situation as close as possible to a real confrontation). Conclusions. From the results obtained, it is concluded that Bruce Lee understood combat as a process of non-sportive individual confrontation, where martial arts were constituted as intervention tools and for which he formulated his own alternative paradigm which he called Jeet Kune Do.
PL
Tło i cel. Praca ta stanowi podejście, poprzez dokonania Bruce’a Lee, do koncepcji pojedynku bojowego, jego cech i przeszkolenia. Metody. Wykorzystując strategię badania przypadku, wybrano przykładowy fragment z oficjalnej, aktualnej bibliografii Bruce’a Lee oraz zastosowano technikę analizy treści za pomocą oprogramowania MaxQDA v.11. Wyniki. Po przeprowadzeniu analizy materiału przykładowego i zastosowaniu techniki kodowania w dwóch cyklach określono skład czterech głównych kodów: pojedynek (gdzie ogólne warunki, w jakich ma miejsce i rozwija się w konfrontację zorientowaną na obronę i jak sztuki walki odnoszące się do tej sytuacji, są wyjaśnione poprzez Jeet Kune Do); typ pojedynku (gdzie proponowane są sytuacje z pojedyńczym lub wieloma przeciwnikami oraz dobrze zilustrowane za pomocą technicznej demonstracji konkretne działania); warunki konfrontacji (w których zakodowane są sytuacje konfrontacyjne, które różnią się od sytuacji wyjściowej w walkach bezkontaktowych lub ofensywnych, istniejących przy użyciu broni); oraz szkolenie (gdzie badane są materiały i techniki obrony wykorzystywane przez Bruce’a Lee, zbliżające się maksymalnie do sytuacji podobnej do prawdziwej konfrontacji). Wnioski. Z uzyskanych wyników wynika, że Bruce Lee rozumiał walkę jako proces niesportowej konfrontacji indywidualnej, gdzie sztuki walki stanowiły narzędzia interwencji i dla których sformułował swój alternatywny paradygmat, który nazwał Jeet Kune Do.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Pojedynek amerykański” w Kodeksie karnym Makarewicza

71%
Janikowski J.
Czasopismo Prawno-Historyczne
|
2023
|
vol. 75
|
issue 2
27-35
EN
The article presents the term “American duel” which involves an agreement between two people to make the suicide of either of them contingent on certain precisely stated conditions or fortuitous circumstances. Most often, it took the form of a ball draw, and the person who drew the black ball was supposed to commit suicide. Prior to the introduction of the 1932 Criminal Code, the criminalisation of the “American duel” was present in the Hungarian Criminal Code and in the Russian Criminal Code. Although many doctrinal representatives considered the “American duel” to be indirect incitement to suicide, the 1932 Criminal Code created a separate criminal act by virtue of the provision of Article 229. The essence of the “American duel”, as opposed to a duel in its classical form, was not given much attention. It is worth noting that the very term “American duel” is doubly erroneous, as it does not have the usual characteristics of a duel and it is not of American origin.
PL
W artykule przedstawiono zagadnienie „pojedynku amerykańskiego”, który polega na zawarciu porozumienia dwóch osób co do uzależnienia samobójstwa jednego z nich od ściśle określonych warunków lub okoliczności losowych. Najczęściej objawiał się w postaci losowania kul, gdzie wyciągający kule czarną miał popełnić samobójstwo. Przed wejściem w życie Kodeksu karnego z 1932 r. karalność pojedynku amerykańskiego znały kodeks karny węgierski oraz kodeks karny rosyjski. Mimo że wielu przedstawicieli doktryny uznawało „pojedynek amerykański” za pośrednie podżeganie do samobójstwa, to Kodeks karny z 1932 r. tworzył odrębny czyn zabroniony mocą przepisu art. 229. Istocie „pojedynku amerykańskiego”, w odróżnieniu od pojedynku w jego klasycznej formie, nie poświęcono zbyt wiele uwagi. Warto zaznaczyć, że określenie „pojedynek amerykański” jest podwójnie błędne, gdyż brak w nim zwykłych cech pojedynku, a jego etiologia nie wskazuje na pochodzenie amerykańskie.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zawarcie przymierza pod warunkiem w legendzie o Horatiusach i Kuriatiusach (Liv. 1.24)

57%
Leraczyk I.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
|
2023
|
vol. 102
79-89
EN
The article presents the issue of establishing a conditional (condicio) peace treaty (foedus) on the basis of the legend of the Horatii and Curiatii, as depicted by Livy or Dionysius of Halicarnassus, among others. The condition stipulated that the fate of the war would be decided by a combat between the representatives of the two sides, and the victor would take full military leadership over the defeated side’s army. The text also refers to the concept of the so-called monomachia, that is a single combat of the chosen warriors, which, according to the ancient tradition, might end the battle.
PL
Artykuł przedstawia zagadnienie zawarcia pod warunkiem (condicio) traktatu pokojowego (foedus) na przykładzie legendy o Horatiusach i Kuriatiusach, przedstawianej m.in. przez Liwiusza czy Dionizjusza z Halikarnasu. Warunek zakładał, że losy wojny rozstrzygnie pojedynek pomiędzy przedstawicielami obu stron, a zwycięzca będzie sprawował dowództwo wojskowe nad armią pokonanego. Tekst wspomina również o koncepcie tzw. monomachii, czyli pojedynku wybranych, który – zgodnie z antycznymi przekazami – mógł zakończyć bitwę.
6
Publication available in full text mode
Content available

Pojedynek Béli I z księciem „Pomorza” – prawda historyczna czy fikcja literacka? Analiza narratologiczno-komparatystyczna rozdziału 79 Chronicon pictum oraz relacji Gesta Hungarorum

57%
Stachowicz M.
Średniowiecze Polskie i Powszechne
|
2023
|
vol. 15
23-54
DE
Der Artikel ist eine narratologische Analyse des 79. Kapitels von Chronicon pictum und des 52. Kapitels von Gesta Hungarorum, welche dem Duell zwischen dem ungarischen Herzog Béla und dem pommerschen Herrscher gewidmet sind. Der Autor spricht sich für ein symbolisches Verständnis der im Artikel behandelten Szene aus. Damit stellt er sowohl die Historizität des Duells als auch des Krieges gegen Pommern selbst in Frage. Er verwirft die Ansicht, dass es sich bei der Darstellung von Mieszko um einen konkreten Herrscher Polens handelt, und interpretiert diese als Archetyp der gesamten Dynastie der Piasten. Anschließend erfolgt eine vergleichende Analyse des Zweikampfes, indem der Text von Chronicon pictum anderen erzählenden Quellen aus der Epoche gegenübergestellt wird. Ferner wird im Artikel auf die Parallelen zwischen dem Inhalt des betreffenden Kapitels und literarischen Mitteln hingewiesen, die aus Werken der Gattung der Chansons de geste bekannt sind, wie z. B. Geschichte von der edlen und schönen Melusina. Der Autor kommt zum Schluss, dass sich die Szene in das literarische Motiv des vertriebenen Herzogs einfügt, der in der Verbannung das fremde Reich rettet, indem er die heidnischen Angreifer besiegt. Der Herzog bestätigt durch diese Tat, dass er der Macht, die er schließlich erlangt, würdig ist.
EN
The paper is a narratological analysis of the 79th chapter of the Hungarian Chronicon pictum and the 52nd Chapter of Gesta Hungarorum, which describe a duel between the Hungarian prince Béla and the Pomeranian prince. The author opts for a symbolic interpretation of both the aforementioned chapters. He casts doubt on the historicity of the duel. He suggests that the figure of Mieszko, mentioned in the chronicles, was not an actual, historical ruler of Poland. According to the author’s interpretation, Mieszko was only an embodiment of the Piast dynasty and all rulers of Poland. Next, the author compares the duel scene with the duel scenes in contemporary narrative sources. He concludes that this scene fits into the literary motif of an exiled prince who, being in exile in a foreign kingdom, saves it by defeating the army of a pagan invader. He stated that this scene fits into the literary motif of an exiled prince who, being in exile in a foreign kingdom, saves it by defeating the army of a pagan invader.
PL
Artykuł jest analizą narratologiczną rozdziału 79 Chronicon pictum oraz rozdziału 52 Gesta Hungarorum, poświęconych scenie pojedynku pomiędzy węgierskim księciem Bélą a pomorskim władcą. Autor opowiedział się za symbolicznym rozumieniem omawianej w artykule sceny. Tym samym podał w wątpliwość historyczność pojedynku, jak i samej wojny z Pomorzanami. Odrzucił pogląd, że postać Mieszka przedstawia konkretnego władcę Polski, a zinterpretował ją jako archetyp całej dynastii Piastów. Następnie przeprowadził analizę porównawczą omawianej sceny pojedynku, zestawiając tekst Chronicon pictum z innymi źródłami narracyjnymi z epoki. W swoim artykule zwrócił uwagę na podobieństwo tego rozdziału do rozwiązań literackich znanych z utworów z gatunku chansons de geste, m.in. Historii o pięknej a szlachetnej Meluzynie. Stwierdził, że owa scena wpisuje się w motyw literacki księcia-wygnańca, który będąc na uchodźstwie w obcym królestwie, ratuje je, pokonując armię poganina-najeźdźcy. Książę potwierdza tym czynem, że jest godny władzy, którą ostatecznie obejmuje.
7

Norwid jako strateg w kontekście rozważań o walce i wojnie

29%
Kasperski E.
Studia Norwidiana
|
2015
|
vol. 33
51-76
EN
Norwid’s deliberations about strategy were not a very well known but important and inventive current in his thought and literary work. In his concise essay La philosophie de la guerre, in the rhapsody Fulminant and in numerous poems, poetical digressions, remarks, notes and memorials the writer defined strategy as a domain of knowledge, a kind of art and a practical skill, necessary to reach long-range historical aims, and especially – in the particular situation of the partitions of Poland and in the face of the lost uprisings – to conduct an efficient struggle for independence, ending in a success. Opposing the long-term planning and strategic actions to a war, a battle, a skirmish and short-term plots – or in one word: to “bloody episodes, “convulsive straining”, futile martyrdom and fatalities, Norwid advocated a peaceful struggle carried on incessantly and consistently, a struggle that aimed at realizing positive human values, and not selfish goals. He thought that this kind of “struggle is a normal task of Humanity” and a universal law of history; whereas bloody war – is a license and an exception, acceptable only in the situation of a “just war”, in defense of universal values that were vio¬lated. According to this conception the writer contrasted the “soldier’s” attitude capable of he-roism first of all in everyday life and everyday work, with the “marauding soldier’s” one, taking one’s anger out on other people in aggression, violence; one greedy for blood and revenge. Hence in Norwid’s understanding it was the ability to predict and forestall events and to take precautionary measures in time that was the essence of strategy. He also connected successful strategy with working out and keeping to “a perfectly well conceived plan” that, owing to earlier preparations, concentrating the means in the right place and time, as well as to well thought out maneuvers, eliminated or reduced to a necessary minimum the use of physical force and violence towards the opponent. The basis of strategy was then formed by a long-range intellectual conception, and also by the ability to carry on struggle with various means, including also struggle “on the field of the idea” and “on the field of the word”.
8
Publication available in full text mode
Content available

Norwid jako strateg w kontekście rozważań o walce i wojnie

29%
Kasperski E.
Studia Norwidiana
|
2015
|
vol. 33
51-76
EN
Norwid’s deliberations about strategy were not a very well known but important and inventive current in his thought and literary work. In his concise essay La philosophie de la guerre, in the rhapsody Fulminant and in numerous poems, poetical digressions, remarks, notes and memorials the writer defined strategy as a domain of knowledge, a kind of art and a practical skill, necessary to reach long-range historical aims, and especially – in the particular situation of the partitions of Poland and in the face of the lost uprisings – to conduct an efficient struggle for independence, ending in a success. Opposing the long-term planning and strategic actions to a war, a battle, a skirmish and short-term plots – or in one word: to “bloody episodes, “convulsive straining”, futile martyrdom and fatalities, Norwid advocated a peaceful struggle carried on incessantly and consistently, a struggle that aimed at realizing positive human values, and not selfish goals. He thought that this kind of “struggle is a normal task of Humanity” and a universal law of history; whereas bloody war – is a license and an exception, acceptable only in the situation of a “just war”, in defense of universal values that were violated.  According to this conception the writer contrasted the “soldier’s” attitude capable of he-roism first of all in everyday life and everyday work, with the “marauding soldier’s” one, taking one’s anger out on other people in aggression, violence; one greedy for blood and revenge. Hence in Norwid’s understanding it was the ability to predict and forestall events and to take precautionary measures in time that was the essence of strategy. He also connected successful strategy with working out and keeping to “a perfectly well conceived plan” that, owing to earlier preparations, concentrating the means in the right place and time, as well as to well thought out maneuvers, eliminated or reduced to a necessary minimum the use of physical force and violence towards the opponent. The basis of strategy was then formed by a long-range intellectual conception, and also by the ability to carry on struggle with various means, including also struggle “on the field of the idea” and “on the field of the word”.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.