Search results

1

Środowiskowa krzywa Kuznetsa jako rama wzajemności świadczeń w polityce prawa

100%

Nowak-Far A.

Studia z Polityki Publicznej

|

2017

|

vol. 4

|

issue 4(16)

11-29

EN

The Environmental Kuznets Curve (EKC) is a descriptive formula used to reflect on asymmetries in economic development and consequential conflict of interests arising between various states of the world. These asymmetries and conflicts of interests have their reflection in these states’ environmental policy mix – implemented domestically and pursued in the international context. The emerging map of mutual interests and dependences results from the consideration of external costs and benefits pertaining to respective national environmental policies. The EKC makes it evident that these costs and benefits cannot be evenly spread over all the states. This urges these states to adopt such interjurisdictional arrangements which are based on the identification of a possible multilateral exchange of economic policy favours and international financial transfers. Such an exchange, whenever occurs, has a generalized reciprocity formula. The function of such an arrangement is to make it possible for Nash equilibria to emerge, as such are most likely to produce the highest possible level of effectiveness in the long run. Such a behavior may not be cooperative in the short and medium term, yet the bottom-line cooperativeness is achieved because most states have similar if not the same long-term environmental goals.

PL

Środowiskowa krzywa Kuznetsa jest formułą opisu asymetrii uwarunkowań rozwoju gospodarczego i wynikających stąd sprzeczności interesów pomiędzy państwami. Owe asymetrie i sprzeczności znajdują odzwierciedlenie w realizowanej przez nie wewnętrznie i poszukiwanej w przestrzeni międzynarodowej policy mix w dziedzinie ochrony środowiska. Na mapie interesów i zależności naturalnie pojawiających się w kontekście ochrony środowiska muszą być uwzględnione korzyści i koszty zewnętrzne, które stwarza polityka ochrony środowiska poszczególnych państw. Z EKC wynika, że owe korzyści i koszty nie mogą być rozłożone równomiernie, co powoduje, że istotne jest zapewnienie takich rozwiązań międzyjurysdykcyjnych, które zapewniają identyfikację świadczeń opartych na wzajemności zgeneralizowanej i realizację ich w jakiejś formule wymagającej międzynarodowego porozumienia o wymianie świadczeń w postaci kooperatywnych elementów polityki ochrony środowiska oraz transferów finansowych. Wzajemność, o której w tym wypadku mowa, ma charakter zgeneralizowany. Jej funkcją jest zapewnienie takich równowag Nasha, które długookresowo zapewniają najwyższy poziom efektywności. Jakkolwiek wyzwala to pewien stopień niekooperatywności w krótkim i średnim okresie, to jednak nie jest ona zupełna, gdyż fundamentalne, długookresowe cele polityki środowiska większości państw są podobne.

2

Polityka fiskalna a polityka prawa

89%

Zirk-Sadowski M., Uniwersytet Łódzki W. P. i. A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2015

|

vol. 75

PL

Niniejsze studium poddaje krytyce instrumentalną wizję polityki fiskalnej. Głęboką strukturą tej koncepcji jest idea homo oeconomicus, uczestnika gry rynkowej poddanego racjonalności instrumentalnej. Jednakże podstawowym problemem polityki budżetowej ujętej instrumentalnie jest zagadnienie efektywności, ze względu na niemożliwość skwantyfikowania celów publicznych, gdyż te są z reguły jakościowe. Stąd spór o istotę polityki fiskalnej staje się również problem teorii i filozofii prawa, a zamyka się m.in. w pytaniu o możliwość wpływania i sterowania rzeczywistością społeczną za pomocą normy prawnej. Powstają zatem na gruncie tej dziedziny prawoznawstwa różne koncepcje polityki prawa. Niniejsze studium opowiada się za jej dyskursywno-komunikacyjnym ujęciem.

EN

This paper castigates an instrumental vision of a fiscal policy. A deep structure of this concept is an idea of homo oeconomicus, a participant of a market game subject to instrumental rationality. However, the main problem of the budget policy presented instrumentally is an issue of effectiveness because of impossibility of quantifying public targets, as these rules usually are qualitative. Hence, a dispute on the nature of the fiscal policy is also becoming a problem of the theory and philosophy of law which is summed up in a question about a possibility of influencing and controlling social reality by means of a rule of law. This paper is in favour of its discursive and communicative presentation.

3

Katafatyczny kod prawa

88%

Nowak-Far A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2014

|

vol. 76

|

issue 3

5-21

EN

‘Understandability’ or ‘simplicity’ of law are plausible terms which should not be used in a more rigorous assessment of the quality of any legal regulation due to the fact that they are rather intuitive. Instead, another qualifier, namely cataphacity, should be used. Cataphacity denotes a recourse to a legal code which effectively lowers transactional costs normally associated with the decoding of legal norms from legislative provisions borne by those to whom these norms are primarily addressed. Thus, cataphatic legislative practice requires that the level of cataphacity (or, alternatively, the threshold of cataphacity) and the cognitive competence of primary users of a given piece of law be adequately matched with each other. This match also implies a prior identification of the relevant pragmatic model within which legal norms are to intervene. As a result, cataphacity is a gradable variable which is dependent on the level of aspiration of law-makers and their own judgment of legal cognitive abilities of those to whom the law pertains. High cataphatic thresholds create significant cognitive barriers, whereas low ones make law accessible, since law is then expressed in a simple, plain and, therefore, widely understandable language. However, low cataphatic thresholds are rarely associated with good legislative practices. The very substance of regulation may be complex. So may be the pragmatic model of legislation. Also, the existing framework of legal norms may require quite a high degree of regulatory rigidity, also in terms of semantics and syntax used in legislative codes. Moreover, circumstances ofregulation may be such that they require of law-makers adoption of a more active approach where they would have to make a recourse to the authoritative nature of a legal language capable of inducing a desired level of cataphacity (i.e. to impel a certain level of cognitive competence). Suchan activity would then result in the reduction of impact of natural rules of communication in law compliance and law enforcement settings.

PL

„Zrozumiałość” czy „prostota” prawa nie są w pełni przydatnymi kategoriami naukowej oceny jakości prawa. Są one bowiem określeniami intuicyjnymi. Lepiej jest w tym zakresie używać innej kategorii: badać, czy prawo jest „katafatyczne”. Katafatyczność jest osiągana poprzez takie metody legislacji (kodowania tekstów prawnych), które skutecznie obniżają transakcyjny koszt dekodowania z nich norm prawnych przez bezpośrednich adresatów właśnie tych norm. Prawidłowe techniki w tym zakresie powinny zapewnić dostosowanie poziomu katafatyczności (innymi słowy, wyznaczenia jej progu) do kognicyjnych kompetencji pierwszorzędnych użytkowników danej regulacji prawnej. Takie podejście implikuje konieczność uprzedniej identyfikacji właściwego modelu pragmatycznego, w ramach którego dane normy prawne zawarte w regulacji mają funkcję interwencyjną. Katafatyczność jest zmienną stopniowalną, zależną od poziomu aspiracji prawodawcy oraz od jego własnego osądu dotyczącego odnoszących się do prawa kompetencji kognicyjnych tych podmiotów, których owo prawo dotyczy. Wysoki próg katafatyczności (czyli niski jej poziom) stwarza poważne bariery kognicyjne. Ich obniżenie następuje wtedy, gdy prawo posługuje się konstrukcjami prostymi, nieskomplikowanymi, formułowanymi prostym językiem. Niski próg katafatyczności nie powinien być zawsze traktowany jako wyznacznik dobrej regulacji prawnej. Skomplikowanie samej materii regulacyjnej, jak również modelu pragmatycznego, który miałby być jej kanwą, może wręcz wykluczać prostotę regulacji. Poziom skomplikowania kodu prawnego zawyża także to, że nowe regulacje muszą zachowywać takie reguły składniowe i semantyczne, które pozwalają na zachowanie ich kompatybilności z regulacjami zastanymi w systemie prawa. Okoliczności regulacji mogą także decydować o tym, że wręcz celowe będzie wykorzystanie przez prawodawcę autorytatywnej natury języka prawnego, który ma zdolność indukowania określonego poziomu katafatycznośći (tj. wymuszenia określonego poziomu kompetencji kognicyjnej adresatów). Tego rodzaju uwarunkowania i działania redukują wpływ naturalnych reguł komunikacji w procesie stosowania prawa.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia z Polityki Publicznej

2 Nowak-Far A.

1 Uniwersytet Łódzki W. P. i. A.

1 Zirk-Sadowski M.

1 2017

1 2015

1 2014

Środowiskowa krzywa Kuznetsa jako rama wzajemności świadczeń w polityce prawa

Polityka fiskalna a polityka prawa

Katafatyczny kod prawa